1,897 matches
-
Întinse paharul gol. „Orice ați vrea să aflați, vă stau la dispoziție...” Piciorul se Înclină ceremonios dinaintea medicului, măturând cu tricornul său podeaua... „Parcă ați fi un spadasin...” „Nu-i așa”, zise el, „că aduc c-un mușchetar?” „Parcă sunteți Motanul Încălțat... Vă lipsesc doar mustățile. În rest, cum să vă spun, aveți de toate... Aș vrea să știu”, adăugă acesta, „cât timp o să mai zăboviți pe aici?” „Știți doar că prezența mea depinde de starea dumneavoastră de angoasă...” „Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
pocnea baloanele gumei sale cu nicotină și spunea că-i o perioadă foarte defavorabilă pentru a se lăsa de fumat. Și Sfântul Fără-Mațe a făcut scurtă la mână tot încercând să ajungă la orgasm fără vreo fotografie. Pisica Directoarei Tăgadă, motanul numit Cora Reynolds a mâncat resturile de biban dungat în vreme ce Contesa Clarviziune și Reverendul Fără Dumnezeu se îngrijorau că nu erau îndeajuns de în siguranță. Căzuseră într-o capcană. Cineva ar putea să ne găsească, își făceau ei griji, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
o clădire și închiși acolo. Șeful răpitorilor se balonează, și noi scăpăm. Pur și simplu NU merge. Deja Mama Natură plănuiește să-și scoată colierul cu clopoței și să-i dea pe ascuns niște apă. Directoarea Tăgadă plănuiește să plimbe motanul Cora Reynolds prin fața camerei lui și să-i dea pe furiș o cană mare cu apă. Veriga Lipsă se vede umblând în vârful picioarelui până în cabina domnului Whittier și turnându-i pe gât apă cu polonicul până când o să facă bum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
însemna că drepturile de autor se împart doar la cincisprezece. Paisprezece dacă domnișoara Hapciu s-ar grăbi odată să se sufoce cu mucegaiul. Treisprezece, dacă Miss America ar avea bunul-simț să moară la naștere. Cum toți ne dăm bucățele tăiate motanului, Cora Reynolds s-a făcut uriaș. — Dacă-ți tai scula, spune Directoarea Tăgadă, să nu cumva să i-o dai pisicii. Zice: N-am chef să mă gândesc la așa ceva de câte ori mă linge Cora pe față... Scormonind după bandaje, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
Nici măcar în glumă... îi spune Directoarea Tăgadă, scărpinând burta grasă a pisicii. Micuța Cora e puiul meu... Cu rădăcinile castanii vizibile sub părul ei platinat, ca un etalon care arată cât am stat închiși aici, Miss America urmărește cu privirea motanul care curăță de carne un alt deget. Ridicându-și ochii spre Directoarea Tăgadă, zice: Dacă tu ai fost aia care mi-a luat roata de exerciții, o vreau înapoi. Cu mâinile ușor depărtate, zice: E din plastic roz și cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
camera cu probe”. Și în ziua următoare băiatul și fetița erau amândoi tăiați, încă moi, dar acoperiți de cicatrice. Crestați. Scobiți. Mirosind încă a lipici, însă tot mai puternic a lichidul dinăuntrul Suflătoarei Betty care-i pătase covorul de acasă. Motanul Corei mirosea petele astea ore întregi. Nu le lingea, dar le amușina așa de parcă ar fi fost aurolac sau cocaină din camera probelor. Atunci Cora a ieșit la prânz și a cumpărat o lamă. Două. Trei lame. Cinci. La următoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
cauzele destrămării Imperiului și să arate rolul major al poliției secrete În toate acele evenimente, avusese, de asemenea, ocazia să‑l cunoască. „Felul său ostentativ slugarnic, ca și exprimarea‑i obsecvioasă - care te făceau să te gândești la un uriaș motan care Își ascunde ghearele cu prudență - ar fi putut, pe moment, să‑mi estompeze viziunea clară asupra personalității sale, a unui inteligențe insinuante, a unei voințe inflexibile ca și a atașamentului profund față de interesele Rusiei țariste.“ Drumul vieții acestui om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
ocrotesc pe mine și familia mea. Aici vreau să vă spun că e bine să aveți în casă o pisică; acestea, „pisicile dar și alte animale, văd mai mult decât oamenii, atât în întuneric, cât și în lumea eterică...”2 Motanul meu birmanez îi vedea pe toți cei care m-au chinuit, i-am urmărit atentă reacțiile când simțeam că nu mă lasă în pace; săl fi văzut cum îi urmărea cu privirea și cum i se schimba culoarea ochilor și
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
chinuit, i-am urmărit atentă reacțiile când simțeam că nu mă lasă în pace; săl fi văzut cum îi urmărea cu privirea și cum i se schimba culoarea ochilor și cum se ferea de ei. Într-o zi a dispărut motanul meu. L-am căutat peste tot. Nu era nicăieri, nici nu căzuse de pe terasă. L-am căutat până la 4 dimineața. Ne-am culcat și l-am visat: sărise de jos în sus trei nivele, pe terasa din față, plină de
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
Eu i-am deschis larg ușa și l-am chemat să intre, dar el mi-a răspuns să am răbdare să se curețe mai întîi și apoi va intra. Acest curățat se referea la alungarea spiritelor joase. După două zile, motanul nostru a revenit. Curat. Se spune, din bătrâni, că pisica este animalul Mariei. și nu vorbesc prostii, ci vorbesc despre animale sacre. În tradiția și în poveștile fiecărui popor sunt lucruri, obiceiuri, animale, plante benefice oamenilor și invers. Trebuie doar
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
de două ori la cafea. Continuă să reflecteze: multe modificări a adus Revoluția, numai pisicile rămân neschimbate. Pisicile se comportă la fel, ca pe vremuri: noaptea se tânguiesc sfâșietor, implorând aleatoriu pe un partener de rendez-vous: Mirrrron, Mirrron! Mirrrron!... Până când motanul răspunde la apel: Mirrranda, Mirrranda! Pufni în râs, amintindu-și de dialogul pisicilor în călduri, Mirrranda, Mirrron! așa cum îl evoca, în geroase dimineți de ianuarie, copilăria cea neștiutoare în ale amorului, când băieței cu vagi și neînmugurite dorințe năvăleau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
pat, mă uit la tine ore în șir și tu nici măcar nu te întorci pe partea cealaltă, în timp ce eu abia ațipesc din cauza văicărelilor pisicilor. Parcă-s turbate, lua-le-ar naiba și dar-ar boala în sămânța lor! Umblă după motani ca zăludele: toată noaptea miorlăie de-ți sparg auzul, cu invitațiile lor la hârjoană pe streașina casei. E ceva normal, spuse Vladimir, revenind în contemporaneitate. Natura își cere drepturile, obligându-le astfel la procreație. Nu e nici un normal! Acum nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
cu toate oalele și cu toată muniția din bucătărie, cică s-a aruncat și ea de la etajul șapte... Așa, fără vreun motiv evident. A înnebunit-o și pe ea cataclismul de la Cernobâl, ca și pe pisicile astea, care umblă după motani din noiembrie, cu luni de zile înainte de sezonul tradițional al acuplărilor din februarie-martie! Cernobâlul vatămă vietățile nu numai la unele părți ale organismului, cum ar fi aparatul digestiv. Le atinge și la sistemul nervos. Mai ales la creier, locul cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
A urmat o leapșa, cam așa: „Bă scoateți dracu alea, că ne facem de râs.“ „Nu știu, dom comandant, eu am fost la dentist, dar ei de ce pun meseviști să-i ajute?“ Pisica lui Gavrilă e borțoasă cu un Vasile motanul. Hamsterii dăruiți de mine lui Petre au murit. Unul omorât de femelă. Apoi, femela mâncată de pisică. FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\Vietasii de pe Rahova.doc PAGE 189
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
alții, bineînțeles, dar toți astfel Încât părea mai curând că aruncau În mare o sticlă cu un bilet În ea prin care cereau ajutor, a determinat corporația perspicace a sergenților să bănuiască cum că În furgonete s-ar afla ascuns acel motan faimos care găsește Întotdeauna o modalitate de a-și lăsa vârful cozii afară când vrea să fie descoperit. Venise apoi inexplicabilul ordin de Întoarcere În cazărmi și imediat au apărut unele murmure ici și colo, născute nu se știe cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
REGIZORUL: Nea Costică, scoate Precuvântarea. Să vină îndrăgostiții! (Nea Costică scoate Așezământul, iese cu Doamna Lume. Bufonul trece la arlechin. Intră Ieronim și Cezara.) Cadru boem. La libera voastră fantezie! CEZARA: O pereche de papuci... IERONIM: Și să nu uităm motanul negru. E de efect. REGIZORUL: Fiți serioși! Auzi colo, un motan negru! Stabiliți cadrul. Și atmosfera. CEZARA: Bineînțeles, romantice. REGIZORUL: Bineînțeles. Ia gândiți-vă: presupunând lumea redusă la un bob de rouă și raporturile de timp la o picătură de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Așezământul, iese cu Doamna Lume. Bufonul trece la arlechin. Intră Ieronim și Cezara.) Cadru boem. La libera voastră fantezie! CEZARA: O pereche de papuci... IERONIM: Și să nu uităm motanul negru. E de efect. REGIZORUL: Fiți serioși! Auzi colo, un motan negru! Stabiliți cadrul. Și atmosfera. CEZARA: Bineînțeles, romantice. REGIZORUL: Bineînțeles. Ia gândiți-vă: presupunând lumea redusă la un bob de rouă și raporturile de timp la o picătură de vreme, în ce limitare microscopică s-ar pierde milioanele de îndeletniciri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
cu poezia În noi În fiecare zi nici nu te mai băgam În seamă. Poate doar dacă te chema Eminescu și ne făceai cunoștință cu Veronica. Știi care Veronica, presupun. Vezi că nu e fetița care l-a cunoscut pe motanul Dănilă. Gore privește când la Gicu, când la Sandu. Soarbe din țuică, apoi privește În ceașcă. E vorba despre Micle Veronica, chiar așa de slab nu am fost la școală. Își scria poezii cu Eminescu și s-au iubit. Gicu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
carne, sunt din carne, nu pictat!“, cuvinte pe care i le-atribuia momâii, mi-am retrăit copilăria, mi-am revenit și aproape m-am speriat. A fost o apariție spirituală. Și de curând, nepotul meu Miguelín mă întreba dacă Felix Motanul - cel din poveștile pentru copii - e din carne. Voia să spună viu. Și când i-am dat de înțeles că e poveste, vis sau minciună, el mi-a replicat: „Adică vis din carne?“ E aici o întreagă metafizică. Sau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
lui de cartier, Profesionistul. Acum nu-și mai încape-n pene, Se crede mare campion. Atunci când mută tura, geme La fel când mută un pion. Se laudă că el e campionul, Că variante știe zeci, El toarce-n barbă ca motanul, Prin față nu mai poți să-i treci. Pe toți îi bate zi și noapte, Aplică scheme, strategii, Zicând că toți sunt papă lapte, Pe lângă el sunt jucării. Dar vai de el și de tot planul. Biroul lui se zgâlțâie
?ahistul by NECULAI I. ONEL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83199_a_84524]
-
ninge și la Brive din când în când, De două ori aproape într-un an. Îmi și aduc aminte că-ntr-un rând Am adunat de-un bulgăre - taman Pe când zăpada se topea plângând - Rotund și mic, cât capul de motan. Mai ninge și la Brive din când în când.
RONDELURI by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/519_a_743]
-
m‑a prins cumpărând una din Fancy Free și s‑a enervat foarte tare; mi‑a spus că poate să îmi facă una oricând, dacă vreau). Cunoști vreun tip Peter? — Nu, zice Suze. Nu cred... Dar poate ne luăm un motan și îl botezăm Peter! Da, zic nu prea convinsă. Poate... Oricum, mai bine mă duc și mă pregătesc pentru mâine. A, era să uit, zice Suze, întinzându‑se după o bucățică de hârtie. Vezi că te‑a sunat Luke. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
totul. Dacă ar fi fost întrebat, ar fi explicat fără ezitare din ce motive nu va deveni niciodată un "pro". Nimeni nu s-a gândit să-l întrebe, deși ofițerul științific era fascinat de acest domeniu. A, mai era și motanul. Jones se chema. Un motan obișnuit, de casă, adică, în acest caz, de navă. Jones avea o blană galbenă de rasă nesigură și fire independentă, familiarizat de multă vreme cu capriciile navei cosmice și cu idiosincrasiile oamenilor care călătoreau prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
întrebat, ar fi explicat fără ezitare din ce motive nu va deveni niciodată un "pro". Nimeni nu s-a gândit să-l întrebe, deși ofițerul științific era fascinat de acest domeniu. A, mai era și motanul. Jones se chema. Un motan obișnuit, de casă, adică, în acest caz, de navă. Jones avea o blană galbenă de rasă nesigură și fire independentă, familiarizat de multă vreme cu capriciile navei cosmice și cu idiosincrasiile oamenilor care călătoreau prin univers. Și el, ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
se pusese pe treabă. Putea merge zile întregi cu un picior rupt, dar nu putea să suporte o funcționare proastă a aparatului său de reanimare. Dallas făcu un pas către compartimentul central al ordinatorului. Peste umăr le reaminti de existența motanului: ― Să se ocupe cineva de el. Ripley scoase o formă gălbuie, fleșcăită, dintr-unul din congelatoare. Ea-i zise lui Dallas, supărată: ― Nu fiți atât de nepăsători. Nu este o piesă de echipament. Jones este un membru al echipajului, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]