4,917 matches
-
tata a venit la Iași pe furiș și mi-a spus c-o să fie arestat, că vor căuta adeverința în arhiva liceului, dar să nu mă opresc din drum; să merg mai departe la facultate, că el o să iasă din pușcărie... Ei da, se apropie Mihai de Maria, cît să-i poată șopti printre dinți, lovind-o ușor cu vîrful degetului în piept ai în fața ta un spărgător de elită. Noaptea am intrat în secretariatul școlii și-am descuiat toate fișetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
nerăsuflate. Harșt! și l-au ras. Boss a dat cu agheasmă pe ei și s-au topit și ăia... Exact! Chiar așa a și fost! confirmă Vierme. Măi, măi, să vedeți ce-o să vă mai topiți voi, după zăbrele, la pușcărie, fluturașilor! Ori ați băut, ori ați fumat sau ați prizat porcării, până n-ați mai știut ce faceți și v-ați jucat cu bricegele, mama voastră, ca să rămână doi dintre voi, lați! Da', cu copilu'? Cu copilașu'...? Cu el, ce-
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
printre interlopii locali, nu doar pentru sălbăticia sa ieșită din tipare, deghizată sub o înfățișare și o rostire mai degrabă terne, dar, într-o măsură similară, prin folosirea repetată, până la fixație (sau, premoniție...?) a expresiei afirmativ-întăritoare "Să mor io-n pușcărie!" Expresie asociată, de regulă și cu formularea lapidară "Să moară mama!" Așa încât i se scornise inevitabil acestuia, pe lângă cognomenul animalier, și o nouă poreclă, la care se făcea referire, se-nțelege! numai și numai în absența sa: "Să moară mama
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
asociată, de regulă și cu formularea lapidară "Să moară mama!" Așa încât i se scornise inevitabil acestuia, pe lângă cognomenul animalier, și o nouă poreclă, la care se făcea referire, se-nțelege! numai și numai în absența sa: "Să moară mama-n pușcărie!" Avocatul și cu Dănuț se așezară pe latura dinspre ușa birtului, a mesei, sub o boltă resfirată și năpârlită de viță de vie, sufocată de goange roitoare și de alte bâzdâgănii nocturne, momite mortal de mirajul luminii electrice. Alături de ei
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
cam tardivă, permisie. Pe cealaltă margine, se așează cu reținere Îngerul, urmat de Vierme, care se așterne extenuat pe scaun, fără mofturi, depunând coșul de nuiele pe asfaltul călduț, în strânsoarea protectoare a picioarelor lui trudite. "Să moară mama-n pușcărie!" își reocupă și el liniștit locul său, la coada mesei lungi, de mesteacăn geluit și cam pieziș, într-un colț al acesteia. El este prietenul nostru..., Uriel, îl prezintă Poetul, scurt, pe Înger. (Serios? Da' de vorbit, le și vorbește
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
cu cioculețu' lui, ăla-mpletitu', încă de pe când l-am reperat! Bărbosu' lu' mămica! Îmi place de nu mai pot! Mă topesc, m-am udat toată, ca o gâscă, zău că da...! Du-te-n pisici! Să mor io-n pușcărie, dacă nu te fac! Să moară mama... Fragedo! Mânca-ți-aș țâțele! E-te câțu! și Liliana îi arată degetul mare de la o mână, penetrat vioi, printre degetul mijlociu și index. Șobo icnește disperat, dar n-are încotro! Insațiabila Lili-Anaconda
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
casa ei, toată numai ruine arse. Evie e-n Cancún, poate. Scrisoarea către Evie zice: Către domnișoara Evelyn Cottrell, Manus zice că el m-a împușcat și că tu l-ai ajutat din cauza relației voastre mizerabile. Ca să nu ajungi la PUȘCĂRIE, te rog caută să rezolvi cât mai repede cu firma de asigurare procedurile de despăgubire pentru daunele suferite de casa și proprietatea ta. Transformă toți banii ăștia în valută americană, bancnote de zece și douăzeci, și trimite-mi-i prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
că nu mai are logodnic, fosta cea mai bună prietenă a ta, indiferent ce minciuni ți-ai spune singură. Trimite banii și voi considera problema încheiată și nu voi merge la poliție ca să te aresteze și să te trimită la PUȘCĂRIE, unde va trebui să te lupți zi și noapte pentru demnitatea și viața ta, pe care fără-ndoială că oricum le vei pierde. Da, și mi-am făcut deja o mare operație de chirurgie plastică, așa că arăt chiar mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
Pentru mine partidul e totul. Eu i-am dat totul. De aceea nu-ți pot ierta nimic. Sunt pe urmele tale. Tu ești cel care a deraiat, Elio Fioravanti. Așa funcționează. Cine greșește, plătește. Eu am plătit. Eu am făcut pușcărie pentru Idee. Mi-au dat trei ani și m-au sfătuit să mă las de politică. Eu i-am lăsat să-mi zgâlțâie creierii pentru Idee, pe când lipeam manifeste ca un câine. Sunt de acord cu asta. Înțelegi? AM AVUT
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
bolovani și trestii până s-ar fi pierdut În mare. Dar era un gând stupid, având În vedere că nu intenționa să se sinucidă. Se gândise la asta, pe la optsprezece ani - căci lumea Îi părea un loc de nelocuit, o pușcărie, o condamnare pe viață -, dar n-o făcuse. Acum Îi părea doar un gând fugar de adolescent, Îndrăzneț și ridicol. Și totuși, din ziua aceea, nu trecuseră decât cinci primăveri, iar el nu se schimbase deloc, nici lumea - ceva important
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
un general de optzeci și patru de ani, dar și el stătea prost cu sănătatea, așa Încât se pregătise deja sufletește să-l Însoțească la cimitir. Mă rog, nu mai spera să fie angajată de cineva, iar asta reprezenta opusul libertății, pușcăria. Valentina se rușina să spună colegelor ei de clasă că mama sa dădea de mâncare și schimba scutece unor moșnegi ramoliți, că făcea curățenie pe scările unui bloc sau că În fiecare joi cânta Într-un piano-bar, căci cuvântul piano-bar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Maria Maggiore și mai sus În cer, se Întoarse spre fereastră. Lumina soarelui Îi ardea ochii și Înflăcăra aerul dens. O mulțime de oameni erau la plimbare, acolo, afară, pe străzile din Esquilino. El Însă, era Închis ca-ntr-o pușcărie, pe nedrept. Dimineața colcăia Într-o marmeladă de cuvinte Îmbibate de birocrație, de evaluări și apeluri la liniște. Scirocco, vântul cald, aducea În clasă polen, petale și praf. Prin ferestrele deschise intra zgomotul traficului și un miros de asfalt Încins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
-și privirea mioapă asupra lui Aris - inert. Nu voia să-i câștige recunoștința. Nu mai voia, de altfel, nimic de la fiul acela. Numai să nu moară printre boscheții de pe malul fluviului, cu un ac În venă. Să nu ajungă În pușcărie. Să mănânce suficient, să Întâlnească o fată drăguță, să fie fericit. Măcar un pic. — De cât ai nevoie? Îl Întrebă, scoțând din buzunarul pantalonilor carnetul de cecuri. Zero ezită, nesigur. Ochelarii lăsaseră pe nasul tatălui său două scobituri adânci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
În Roma? E o persoană deosebită, onorabilul, nu plecați urechea la ce se spune, că a corupt judecători și că și-a luat și el partea lui, totu-i doar politică, și știți cum se spune? Cine fură puțin, face pușcărie, iar cine fură mult face carieră, așa că, la urma urmelor, toți sunt la fel, nu știu dacă mă Înțelegeți, deci eu dau numărul ginerelui meu, iar dumneavoastră Îl dați realizatorului și Îi spuneți că materialul pentru emisiune e tare, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
am spus tot adevărul când am spus că el doar a încercat. — Sheba, asta e ceva foarte, foarte serios. Înțelegi cât de serios? — Da. Oh, da. Nu, Sheba, vreau să spun că e ceva pentru care ai putea să faci pușcărie. — Știu. A părut speriată o clipă, apoi a râs. Nu prea semăna cu râsul ei obișnuit, hohotea ciudat, isteric. — Pentru numele lui Dumnezeu, Sheba, am zis eu. Adică, el e... Nu trebuie s-o spun. E un băiețel. — Ei, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
mașinăria din căsniciile altor oameni și să arate defectele. — Sheba, cum poți să spui asta? Eu doar... Nu-mi spune mie ce să spun, a țipat ea. Sunt Cea Mai Detestată Femeie din Anglia! Am toate șansele să ajung la pușcărie! Pot să spun tot ce vreau! Acum bântuia prin casă ca o nebună. — Sheba, am strigat. Mi-am pierdul slujba din cauza ta! Ia gândește-te la asta! Și eu am suferit, știi? Suntem împreună în asta, tu și eu, știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Se ducea să-și plimbe În singurătate exilul pe aleile parcului, pentru care făcuse o pasiune, era, probabil, singurul loc În care se simțea bine În acest oraș, era malul lui de Euxin. Și avea de ce. După 7 ani de pușcărie politică, pentru bătrînul scriitor Craiova a fost cam ce-a fost Tomis pentru Ovidiu, domiciliu forțat. Era coleg cu taică-tău la Teatrul Național, soția lui, coana Lizica, un om cu un umor trăznit, inteligent, lucra În birourile filialei locale
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
forțat. Era coleg cu taică-tău la Teatrul Național, soția lui, coana Lizica, un om cu un umor trăznit, inteligent, lucra În birourile filialei locale a Uniunii Artiștilor Plastici. Asta e cam tot ce știam atunci despre el. Partea cu pușcăria, o poveste doar pentru adulți, am aflat-o mai tîrziu, cînd am și Înțeles ceva din ea. Duminica era o zi specială, aveai senzația că viața comunității trecea pe sub toate acele tablouri care acopereau pereții, În care griurile și albul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
televizorului (care acum nu se mai stinge nici cînd emisia Încetează) din care vin știri despre lumea exterioară, făcînd o criză de nervi - tacîmuri trîntite de pereți, urlete incoerente despre mama cuiva, o acută nevoie de a pleca din această pușcărie -, urmată de o goană În cercuri, de animal decerebrat, pe terenul de instrucție, printre tunuri - locotenentul Soare, care era OS, Încercînd să-l aducă Înapoi În dormitor, să-i adune hainele, să-l Îmbrace la loc și să-l calmeze
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
arsă. Popescu sau Ionescu? Același tren care oprește În toate haltele, aceeași mulțime gălăgioasă și veselă, aceleași cîmpuri galbene, șatirate cu roșul macilor care Încep să Înflorească, numai că eu nu mai sînt același. SÎnt complet contaminat. Mă Întorc la pușcărie, În timp ce toată societatea românească Își sărbătorește victoria, libertatea, noile drepturi, bucuria. Ce caut eu În acest tren care merge În direcția greșită, mă duce spre o unitate militară? Freamătul e mare și arsura de pe braț țipă la mine insistent. Asta
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
șmalțu’. L-a făcut comuniștii șef că are zece clase la seral. Și ete că acuma Îi Înjură și nu-i mai plac. Și-l mai face ăștia acum o dată, pentru că tac-su a fost liberal, ’ce c-a făcut pușcărie prin cinzeci și ceva. Cine dracu’ a mai pomenit, domn’e, țăran liberal? — Ei, se poate, s-a mai pomenit..., zice profesorul și-și strînge tacticos hîrtiile și le pune În servietă. Dar, domnu’ Mărin, pot să vă Întreb ceva
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
secol. 14. Trecură trei sau patru ani, trupele străine erau încă în țară, domnul Pavel avusese dreptate, pacea se încheiase și parcă nu se încheiase, partea de răsărit a țării rămăsese luată chiar prin tratatul semnat, parcă nici nu existase. Pușcăriile se umpleau cu nevinovați, cu toți care rosteau vreun cuvânt împotriva noii dictaturi ce se instalase în umbra trupelor, tribunalele măcinau cu voie, fără voie, totul era altfel, dube ridicau oameni și-i duceau nu se știe unde, cei mai mulți nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
le scrisesem în încheiere, ci unul de solidaritate... Luminat de vestea primită o adusei la cunoștință domnului Pavel care se afla atunci în fotoliul lui din sufragerie. Zâmbi, superior: - Iată, domnule judecător, că în țara asta se poate sta în pușcărie și fără tribunale și judecăți. E mai simplu. - Adevărat! Asta confirmă că puterea respectă încă justiția, glumii, o urmă de respect, pentru că e conștientă că nu i se poate cere să condamne în orice situație, adică să fabrice infractori. - Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Cum să se construiască o societate care este aberantă, sprijinită pe interzicerea oricărei inițiative, pe alungarea oricărui interes de a face ceva esențial sau numai important, o societate în care un singur om „gândește” pentru toți, când totul e o pușcărie, oamenii disprețuiți. Când se ajunge - și s-a ajuns - ca pe nimeni să nu mai intereseze nimic. Pământurile luate, țăranii arestați în colective în care abia li se dă de-ale gurii. De asta se și fură atât, domnule judecător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
arunce Lizica cu un borcan gol de compot după el, Dordonea și Închisese ușa În urmă. Nu putea s-o sufere pe madam Lizi; Îl aducea În pragul nebuniei (nici el nu era cu toți boii acasă: În timpul studenției făcuse pușcărie politică - luase apărarea unora acuzați de conspirație Împotriva poporului - și mâncase atâta bătaie, că n-avea cum să fie Întreg la minte). Asta cam avea, e adevărat, Înfățișare de scroafă sclifosită și glasul Îi suna ca un guițat ceva mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]