1,948 matches
-
de ce, toate grozăviile acestea nu par a fi lucrări reale ci, mai degrabă, tot atâtea fragmente de basm sau imagini de vis, scene dintr-un film despre care n-ai nici o îndoială că-s trucate. Să fie, oare, numai meritul sărmanului crainic? Cine mai știe?! Mi se pare, însă că, în clipa asta bietul om ar fi dorit să se afle altundeva, să facă altceva, poate, chiar, să doarmă. Gata, știrile s-au isprăvit. Același glas plictisit îi invită pe auditori
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
bine seama, filmul nu conținea, de la un cap la altul, decât niște gaguri ieftine, niște trucuri cabotine... am aflat că e studentă în anul III la Naturale, că tatăl ei e preot într-un sat (ce coincidență!), că... Coana Moașă! Sărmana coană moașă! Doctorul întregului sat. Chipul ei, deși pierdut demult în veșnicie, îmi revine în minte clar, mai adevărat chiar decât a fost atunci când avea viață. O față bonomă, cu trăsături fine și pline de blândețe, cu toate că Ana Angelescu, nimeni
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
un grup de treizeci de chinezi care poposise lîngă porți. Țărani și orășeni nevoiași, soldați din armatele marionetă și copii abandonați stăteau În drum, uitîndu-se fix la porțile de sîrmă ghimpată care se Întăreau Împotriva lor. Primii dintre acești oameni sărmani apăruseră În urmă cu trei luni. Noaptea, cei mai disperați se strecurau printre sîrme, doar pentru a fi prinși de către patrule. Cei care supraviețuiau În ghereta paznicilor pînă În zori erau duși la rîu de către japonezi și bătuți pe mal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Mă supăr, plâng și mă gândesc Dacă să-l cert pe Dumnezeu! Prin ochelari discret privesc, Portmoneu-i gol și-înnebunesc, Fermoarul de la geantă e deschis, Mă-ntreb de-i adevăr sau doar un vis. Trist-am văzut un om sărman, Un cerșetor care- mi cerea un ban, Am vrut să-l omenesc, un lucru sfânt, Dar unde-s banii, intrat-au în pământ? Nu pot pe bietul om să-l omenesc Și-ntreb pe Domnul: Ce să fac? Privesc la
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
și Prometeu, atunci când își povestește viața, nu uită să evoce acea regiune îndepărtată pe unde hălăduiesc Forkidele și Gorgonele și pe care i-o amintește episodul cu Io. Eidolon-ul lui Argos s-a întors din Infern ca să o hăituiască pe sărmana fiică a lui Inachos, să o vâneze pretutindeni, pe nisipurile de la marginea mării, în acele zone-frontieră dintre două lumi, teritoriu prin excelență al fantomelor. Io este condamnată nu numai să rătăcească în neștire; ea mai trebuie să îndure pe deasupra și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
1. Locuri unde va fi înjunghiat Bassianus, azvârlit apoi într-o groapă întunecată ce-i va sorbi de îndată sângele, groapă „hâdă și hămesită” semănând cu o gură de iad nesătulă; locuri unde va fi violată, mutilată și părăsită Lavinia, sărmană ființă rătăcind de una singură, cu mâinile și cu limba tăiate, mai mult moartă decât vie și deznădăjduită la gândul că, văzând-o, tatăl ei va orbi din pricina durerii. Căci, ca și Gorgo, Lavinia nu mai poate fi privită. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
ajuns ea și la informația care mă interesează? ― Ei, îți dai seama că nu țineam neapărat ca pasărea să zboare prea curând și nici într-un caz să tacă. O tot îndemnam să ciripească. Dante Negro izbucni iar în râs. ― Sărmana fată! ― De ce sărmană? Era așa de fericită că a găsit în mine un posibil înlocuitor. Tot vremelnic, din păcate! Dar asta o va afla mai târziu. Sau... n-o va afla. ― Ei! Ce vrea să spună privirea asta? Aș zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
la informația care mă interesează? ― Ei, îți dai seama că nu țineam neapărat ca pasărea să zboare prea curând și nici într-un caz să tacă. O tot îndemnam să ciripească. Dante Negro izbucni iar în râs. ― Sărmana fată! ― De ce sărmană? Era așa de fericită că a găsit în mine un posibil înlocuitor. Tot vremelnic, din păcate! Dar asta o va afla mai târziu. Sau... n-o va afla. ― Ei! Ce vrea să spună privirea asta? Aș zice că fătuca... îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
scuturau perucile unii spre alții într-un consens însuflețitor, când se treziră sub dușul unei păreri contrare. O voce singulară, dar deosebit de clară lua apărarea șomerilor. Nu-i învinuia, nu îi numea distrugători de mașini, nici ravagìì sau huligani, ci sărmani compatrioți, semeni șomeri, bieți oameni privați de sacrosanctul lor drept la muncă. Apărătorul se numea George Gordon Byron. Era un lord tânăr, charismatic și, desigur, poet. „Poet?!... La ce te poți aștepta din partea unui poet renumit doar prin excesele sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
dat, un puternic parfum de crizanteme îi învălui pe cei prezenți. Și Nicolae, cu lacrimi în ochi, cu emoție, recunoscu imediat îmbrățișarea părintelui său. Singura îmbrățișare posibilă a unui suflet de poet. După ce se îndepărtară, o liotă întreagă de copii sărmani năvăli peste slugile rămase ca să împartă coliva boierească, ornată cu o mare cruce din șiraguri dulci de perle argintii. Nicolae își adorase și încă își mai adora tatăl. Vorbea cu însuflețire, cu totul transfigurat de amintiri: ― În casa lui am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
de unde se auzea muzica, cu papucii de baie clămpănind tare în timp ce se loveau de talpa picioarelor sale uriașe. — Ce-am să mă fac cu un băiat ca ăsta? îl întrebă doamna Reilly pe agentul Mancuso. Nu-i pasă deloc de sărmana lui mamă. Uneori îmi vine să cred că poate ar vrea să fiu aruncată-n închisoare. Băiatu’ ăsta are inimă de piatră. — L-ai răzgâiat, spuse Mancuso. Femeile trebe să aibă grijă să nu-și răsfețe copiii. Câți copchii ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cocoloașe de praf de mărimea unor mingi de baseball. Curăță casa! Telefonează să afli ora exactă! Fă ceva! Culcă-te și trage un pui de somn! Pari cam trasă la față în ultimele zile. — Bineînțeles că sunt. Tu rupi inima sărmanei tale mame. Ce te-ai face dacă aș cădea moartă? — Uite ce, refuz să particip la conversația aceasta idioată. Rostește-ți monologul acolo afară, dacă dorești. Dar în liniște. Trebuie să mă concentrez asupra noilor jigniri pe care le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
foarte ocupat, Ignatius Opt — Las-o în pace, spuse domnul Levy. Uite, încearcă să doarmă. — S-o las în pace? Doamna Levy o propti pe domnișoara Trixie de spătarul divanului galben. Îți dai seama, Gus, că asta este tragedia vieții sărmanei femei? A fost întotdeauna singură. Are nevoie de cineva. Are nevoie de iubire. — Uuf! Doamna Levy era o femeie cu pasiuni și idealuri. În decursul anilor se dăruise din toată inima bridge-ului, violetelor africane, lui Susan și Sandrei, golfului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
despre Gloria și fără mine. Se ridică și se duse în cada de baie cu vârtejuri. În timp ce apa se învolbura și se agita în jurul lui, se întreba cum va putea vreodată scăpa de Levy Pants punând-o în cârca vreunui sărman cumpărător. Doar trebuia să poată fi și ea folosită vreodată pentru ceva. Un patinoar? O sală de gimnastică? O catedrală pentru negri? Apoi se întrebă ce s-ar întâmpla dacă ar duce pe dig planșeta pentru exerciții fizice a doamnei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Să pozeze pentru ilustrate franțuzești! Orice, ca să câștige un gologan. Darlene privea cercelul de aur pe care papagalul îl adusese acasă. Lana avusese dreptate afirmând că nebunul acela mătăhălos era ca sărutul morții. Ce rău se purta cu mama lui! Sărmana doamnă! Darlene se așeză pe sofa ca să reflecteze la posibilitățile de a-și găsi o slujbă. Papagalul cârâi și fâlfâi din aripi până când îi puse în cioc cercelul de aur, jucăria lui preferată. Apoi sună telefonul și când răspunse auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și un tată depravat, un hamal alcoolic care-și sfîrșise zilele În portul marsilian. Dar marinarul și revoluționarul Bandura, gîtuit de emoție și cu o voce spartă, Încercă prin acel discurs lugubru În care făcea bilanțul dezolant al unei vieți sărmane, să rămînă În contextul nedreptății sociale și al luptei de clasă, rostind vorbele Înciudat, de parcă-l citea pe Bakunin, și nu se putu abține să nu desfășoare secvențele acelui destin ca și cum răsfoia un album de familie. (Și am impresia că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
alungau din calea cortegiului, Îi Îmbrînceau pe acei orbi neputincioși, schilozi, oare fusese tot vis? Era neputința lui de a se dezmetici din deznădejde, din pătimire, din sfîrșeală, era slăbiciunea lui de a nu putea face ceva pentru acele făpturi sărmane care cerșeau și cereau Îndurare, de a nu le putea mărturisi neputința sa și de a le cere lor Îndurare, pentru a se căi În fața lor, pentru a fi crezut În neputința sa, căci poate prin jurăminte și implorări le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
un cuvînt, dragostea noastră va deveni „iminentă și implacabilă“, ne vom da seama că, În ciuda obstacolelor trebuia să ne unim viețile. Inutil să vă mai spun cîte ne vor sta În cale: familie, clanuri, prieteni, rude, coterii literare. Și evident, sărmana copilă suferindă, invocată invariabil ca ultim argument. La Îndemnul lui am revenit În Rusia și m-am angajat la redacția revistei Der Stern din Moscova. Așa Încît să ne putem vedea zilnic. Trăiam În preajma lui, ca să nu zic la umbra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
atît din pricina banalității joase sau poate tocmai de aceea. Niciodată, domnule, M.O. nu a făcut nici cea mai palidă aluzie În opera sa la acel copil, pentru că ar fi simțit că ar comite un sacrilegiu. Eu, domnule, eu sînt sărmana partenogeneză“, eu sînt mein Kind din poeziile sale, cu toate că diferența dintre noi era de numai șapte ani. Cu asta cred că am pus punct „analizei profunde“ a doamnei Nina Roth-Swanson care, apelînd la romanele CÎini de vînătoare și Coloane de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Nu sunt Înțeleasă, Amory. Știu că nu mă pot exprima satisfăcător pentru tine, Amory, dar nu sunt Înțeleasă. Amory a fost foarte mișcat. A luat-o pe mama sa pe după cap și și-a frecat ușor tâmpla de umărul ei. — Sărmană Beatrice... Sărmană Beatrice! — Povestește-mi despre tine, Amory. Și pentru tine au fost doi ani oribili? Amory s-a gândit dacă să mintă și a hotărât că mai bine nu. — Nu, Beatrice, ai mei au fost plăcuți. M-am adaptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Înțeleasă, Amory. Știu că nu mă pot exprima satisfăcător pentru tine, Amory, dar nu sunt Înțeleasă. Amory a fost foarte mișcat. A luat-o pe mama sa pe după cap și și-a frecat ușor tâmpla de umărul ei. — Sărmană Beatrice... Sărmană Beatrice! — Povestește-mi despre tine, Amory. Și pentru tine au fost doi ani oribili? Amory s-a gândit dacă să mintă și a hotărât că mai bine nu. — Nu, Beatrice, ai mei au fost plăcuți. M-am adaptat la spiritul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Cântece În vremuri de ordine, Și limbi, ca să le cântăm .“ SFÂRȘITUL MULTOR LUCRURI Prima jumătate a lui aprilie a lunecat pe lângă ei ca o pâclă - o pâclă de seri lungi pe veranda clubului, cu gramofonul cântând Înăuntru Sărmane fluture... căci Sărmane fluture fusese melodia de succes din ultimul an. Războiul nu părea să-i afecteze și dacă n-ar fi fost instrucția de front din fiecare a doua după-amiază, ar fi putut părea una din primăverile absolvenților din trecut. Amory Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
deschise, cu gurile căscate. Grecul își ridică scăfârlia de pe pavaj, cârâind: — Î-îmi ce’ scuze. Buzz și-i imagină pe Lucy și pe partenerul ei canin, pe Sol Gelfman punând capăt carierei fetei cu niște pelicule de mâna a enșpea, pe sărmana fată târându-se înapoi la grec pentru o partidă dură de sex. Spuse: — Bravo, băiatu’! Și îi împinse bastonul în burtă, după care se îndreptă spre cele două femei. Lucy Whitehall se întoarse în casă. Audrey Anders, desculță, blocă trecerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
au ținut mitinguri, au semnat petiții și au strâns fonduri pentru angajarea unei echipe de avocați, care în final a obținut grațierea tuturor celor șaptesprezece acuzați. Ipocrizia din sânul idealismului: pacienții bărbați ai lui Lesnick, ale căror inimi sângerau pentru sărmanii mexicani persecutați, i s-au plâns psihiatrului că femeile albe din Partidul Comunist și-o pun cu mâncătorii de taco „proletari”, iar câteva momente mai târziu s-au etichetat singuri drept niște bigoți turbați. Mal își notă în minte să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
am spus că la vremea aceea eram în New York! Am lipsit pe aproape întreaga durată a protestelor. — Dar cunoșteai personalitățile din CASL. Pe Duarte, Benavides și Lopez, de exemplu. — Da. Și? — Iar ei au susținut cel mai zgomotos ideea ca sărmanii mexicani persecutați să iasă în stradă, nu-i așa? — Da. Sleepy Lagoon a declanșat revoltele costumelor zoot, iar departamentul vostru de poliție parcă a turbat. Câțiva mexicani au fost practic omorâți în bătaie, iar Sammy, Juan și Mondo voiau neapărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]