2,708 matches
-
poetică. Verbele la imperfect din versurile (1498-1506) ale orientării permit dezvoltarea unui amplu tablou: Priveam pe fiul vostru în carul lui mergînd Soldații lui în gardă îl însoțeau tăcînd O similitudine reiterată transpare din relația soldați-erou-caii de luptă: Cu ochii stinși, cu fruntea înspre pămînt plecată Părînd a-i înțelege privirea întristată Odată cu apariția monstrului intensitatea epică este maximă: S-a ridicat un munte de ape învolburate; Apoi s-a spart în două talazul furtunos, Zvîrlind sub ochii noștri un monstru
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
liniile telefonice au suferit o avarie majoră. La ora 20 și 30 minute, s-a emis un nou Comunicat emis de Palatul Rakavanda Nouă prin care s-a anunțat că în Republica Democratică Vandana ordinea a fost restabilită, iar incendiile stinse. Cifra oficială a victimelor oferită de autoritățile din republica soră este de 2 (doi): un infarct și un deces al unei bătrâne aflate în stare terminală. La ora 20 și 43 minute, în Republica Umanistă Vandana, internetul a funcționat din
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
precise de la Constantinopol și înaintea sosirii comisarului turc, care ar fi trebuit să-i escorteze în capitala otomană și a cărui cerere de extrădare cu greu ar fi putut fi refuzată fără crearea unui incident diplomatic major. Odată acest episod stins, consulii englezi informau Londra asupra pregătirilor Rusiei de război. încă din 23 martie 1848, Gardner scria că a fost convocat de domnitor, care i-a arătat o adresă semnată de țar, prin care acesta arăta că nu va tolera o
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
3000C Carbonatul de calciu, CaCO3, apare în natură sub formă cristalizată calcită, aragonită, sub formă amorfă - piatra de var, sau în stare semicristalină - marmura, se utilizează drept material de construcție iar sub formă de piatră de var - la obținerea varului stins. Carbonații acizi de calciu, magneziu, fier apar și în apele minerale imprimând acestora duritatea temporară. Carbonații metalelor tranziționale constituie o bază de materii prime în vederea elaborării metalelor și aliajelor. 270 63. Oxiacizii fosforului Acidul hipofosforos și acidul fosforos Există trei
CHIMIE ANORGANICĂ SUPORT PENTRU PREGĂTIREA EXAMENELOR DE DEFINITIVAT, GRADUL II, TITULARIZARE, SUPLINIRE by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/726_a_1055]
-
haine, încălțăminte, caiete... S-a așternut tăcerea. - De ce n-ai căutat pe cineva să te ajute? a întrebat-o mama mângâindu-i părul încâlcit și nespălat. - Cine să mă ajute? Eu sunt singură pe lume, a spus Cecilia, cu glas stins. - Nu, fetițo! Nimeni nu e singur pe lume și sper că vei înțelege asta foarte curând. Ce s-a întâmplat apoi? Treburi de oameni mari, despre care nu prea știu eu cum să vă povestesc. Atâta pot însă să vă
Prieteni de poveste. Teme de vacanţă. Limba română, clasa I by Cecilia Romila () [Corola-publishinghouse/Science/91492_a_92303]
-
bune. Din înalt. Dar și o viață zbuciumată. Pe toate dusu-le-a, încredințat fiind, de-o cruce a jertfelniciei. în fiecare clipă-a respirării, Ioan șoptea, evlavios: „sunt pregătit de jertfă în fiecare clipă” (Autoportret), sunt și „suntem nădejdea stinsă a marelui Pustiu...” (Via Dolorosa) Precum izvorul, și el s-a dăruit „cu nfrigurare” (Cântec), pentru verticalitate. Că s-a ales pustia din tot și din toate... Asta e! Presărăm pe dalbu-ți drum multe regrete! Sângerânde regrete, iubite Poet! și
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
anterioară și laterală (ofticos) Capul: mărimea aproape normală, jos prea lat Fruntea: normală Ochii: normali Nasul: umflat, neîntrerupt aprins Gura: deschisă Fața: pătrată, delimitarea lipsește Gâtul: plin de noduri, imobil Încărcare generală (ofticos) Capul: mărimea normală Fruntea: normală Ochii: puțin stinși Nasul: puțin prea gros Gura: deschisă Fața: pătrată, umflată, delimitarea lipsește (nu se poate vedea) Încărcare generală (ofticos) Capul: mărimea normală Fruntea: Îngroșată Ochii: stinși Nasul: prea gros Gura: deschisă Fața: delimitarea lipsește Gâtul: nemișcător, prea lung Pieptul: dat Înapoi
Știința expresiei figurii sau Manualul unei noi diagnoze pentru cunoașterea stărilor de boală Întocmit pe baza cercetărilor și descoperirilor proprii de Louis Kuhne by Louis Kuhne () [Corola-publishinghouse/Science/842_a_1737]
-
Gâtul: plin de noduri, imobil Încărcare generală (ofticos) Capul: mărimea normală Fruntea: normală Ochii: puțin stinși Nasul: puțin prea gros Gura: deschisă Fața: pătrată, umflată, delimitarea lipsește (nu se poate vedea) Încărcare generală (ofticos) Capul: mărimea normală Fruntea: Îngroșată Ochii: stinși Nasul: prea gros Gura: deschisă Fața: delimitarea lipsește Gâtul: nemișcător, prea lung Pieptul: dat Înapoi Încărcare anterioară și laterală (bolnav de plămâni) Înfățișarea: slăbită, capul aplecat În față Capul: mărimea normală Fruntea: normală Ochii: abătuți Nasul: Înfățișare normală, În interior
Știința expresiei figurii sau Manualul unei noi diagnoze pentru cunoașterea stărilor de boală Întocmit pe baza cercetărilor și descoperirilor proprii de Louis Kuhne by Louis Kuhne () [Corola-publishinghouse/Science/842_a_1737]
-
cădere a sa, această prăbușire trepidantă prin duritatea survenirii ei nu este doar o pierdere de echilibru corporal în favoarea imperativelor gravitației. Ea reprezintă alunecarea spasmodică a trupului și spiritului deopotrivă în acea suferință fără chip și ascuțime, în acea durere stinsă și pietrificată ce învăluie ființa orbului. Această ființă se împiedică și se prăbușește în nenorocirea beznei sale pe care o poartă asemeni unui propriu mormânt. Ridicarea și continuarea mersului șovăielnic înainte constituie, aici, în mod firesc nu eliberarea din beznă
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
P. Locusteanu, Cincizeci figuri contemporane, București, 1912, XC; Iorga, Oameni, II, 19-21; Eftimiu, Portrete, 511-517; Trivale, Cronici, 337-342; G. Topîrceanu, Scrieri alese, II, București, 1955, 175-178; Vasile Savel, Contimporanii, Arad, 1920, 73-94; Fundoianu, Imagini, 228-231; Natalia Negru, Helianta. Două vieți stinse, București, 1921; Davidescu, Aspecte, 227-230; Silvia T. Balan, Opera literară a poetului Dimitrie Anghel, București, 1925; Clarnet, Mitif, poetul florilor, București, 1929; Iorga, Ist. lit. cont., II, 112-113, 133, 235-238, 244; Călinescu, Ist. lit. (1982), 687-691; Predescu, Encicl., 35; Vianu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
A semnat și G. Șt. Cazacu-Delarast sau Șt. Delarast. C. unește o atmosferă a tristeților evanescente și a armoniei muzicale, de sorginte simbolistă, cu poezia satului și, paradoxal, cu aceea a războiului. „Acorduri”, „litanii”, „game stinse” acompaniază dureri înăbușite (credința stinsă, ruperea de glie, trecerea) și pustiul sufletului. Modelul este G. Bacovia, dar influențe vin și din Verlaine ori din Șt. Petică. Sugestive imagini picturale țâșnesc în această poezie care nu poate evita clișeul, dar îl adoptă cu o încredere candidă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286150_a_287479]
-
Fiindcă, sincer, sunt convinsă c-o să fie bine. L-ai auzit doar. A fost doar un semnal de alarmă. Nici unul nu mai zicem nimic un timp, apoi Luke întoarce capul. — În timp ce tu te-ai dus la toaletă, zice cu glas stins, i-am cunoscut pe părinții celui din camera vecină cu a lui Michael. Săptămâna trecută a făcut atac de cord. Știi câți ani are? — Cât? întreb stresată. — Treizeci și trei. — Dumnezeule, pe bune? E groaznic. Luke are doar cu un an mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
-i spun și despre aia de la Kleinfeld. Christina își dă capul pe spate și râde zgomotos. — Becky, nu poți purta mai mult decât o rochie! Până la urmă, tot va trebui să te hotărăști la una singură. — Știu, zic cu glas stins și dispar în cabina mea de probă, înainte să apuce să mai zică ceva. Prima mea clientă este Laurel, care a venit pentru că e invitată într-un weekend cu corporația ei, iar ținuta trebuie să fie „casual“. Și ideea ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
pline de ură ale unei neveste ofuscate, dornice de răzbunare. Ceea ce, evident, chiar eram. Se privește în oglindă și însuflețirea i se șterge încet de pe față. — Știi, am crezut sincer că o să-i vină mintea la cap, spune cu glas stins. Că o să dureze o lună. Poate două. După care se va târî în patru labe la picioarele mele, eu am să-l trimit la plimbare, el se va târî din nou, după care o să ne certăm ca la ușa cortului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
scări, unde un bărbat în salopetă vopsește balustradele; pe palier sunt încă doi, pe o scară, care fixează un candelabru. Peste tot, numai miros de vopsea și de nou. Și de bani cheltuiți. Ați aranjat toată casa, zic cu glas stins. Pentru nuntă! spune mami, radioasă. — Mi-ai zis... Înghit în sec. Ai zis că n-ați făcut mare lucru. — Am vrut să fie surpriză! — Ei, ce părere ai, Becky? zice tati, arătând în jur. Îți place? E pe gustul tău
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
asta. — Și când ziceai că trebuie să naști? întreb, uitându-mă la burta ei. De azi în patru săptămâni! — Deci... o să crească și mai mare? — A, da! Suze își mângâie tandru pântecul. O să mai crească ceva. Aha, spun cu glas stins, în timp ce chelnerul îmi pune în față ceașca de ciocolată caldă. Bravo. Și... Tarquin ce face? — Foarte bine! zice Suze. În clipa asta e plecat la Craie. Știi insula asta scoțiană? Acum e sezonul când fată oile, așa că s-a gândit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
ca niciodată și în jurul ochilor are ușoare urme vineții. Și, deși tocmai ți-a făcut un lifting, arată mai bătrână ca înainte. Și, într-un fel, mai vulnerabilă. — E adevărat, l-am recunoscut pe Luke atunci, demult, spune cu voce stinsă. — Și de ce nu te-ai dus la el? În mașină se lasă tăcerea - și apoi, abia mișcându-și buzele, spune: — Mi-a fost teamă. — Teamă? o îngân, nevenindu-mi să cred. Nu-mi vine să cred că lui Elinor îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
intitulat Trompeta astupată (imaginea cântului refuzat, ratat revine și aiurea: flautul „e umplut cu țărână”) -, „vântul spre mocirle dă cerului îndemn”, în locul soarelui se ivește o „geană adâncă”, apa se face „scuipat otrăvit”, din verze „ies moliile”, „Steaua Venerii” e „stinsă” și „rece”, îngerul ei „se clătina ca un păianjen”, altă dată „îngerii au somn de plumb” și „evantaie de hârtie” sau „vin copii și-mbătrânesc pe drum”, se vorbește, în fine, de „era noastră tristă”. În structura sa de adâncime
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290224_a_291553]
-
dar tocmai absența le decupează fulgurant în văzduhul acestei peșteri platoniciene. Dimpotrivă, cele ce apar abia par pe ecranul lumii spălat de ape; ele nu sunt decât umbrele iluzorii ale potopului eshatologic. Zborul frânt al porumbilor sfâșiați de vânturi, focul stins care nu mai fâlfâie peste pereți nu arată nimic din ceea ce ar putea fi, ci doar ceea ce nu este, imposibila deschidere a posibilului. Deja neființare, "un fagure sterp" este ultima emblemă a ceea ce a fost, trecut din care sensul nu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
difuz, intuind mai degrabă decât văzând, dincolo de faldurile nevăzutului, lumina unei alte imagini, abia pâlpâitoare: "Iar ochiul meu mai tare se ascuțea să vadă/ Și sfredelea mai aprig în surul minereu/ De nouri ce-ți ascunde filonul de zăpadă.// Fier stins părea alături scânteietorul plai/ Și searbădă a zării lumină rubinie/ Când prin împăturarea de neguri străvedeai/ Regească și senină și amplă armonie" (Ixion). Intuiția străbătătoare prin negurile "împăturate" este străvedere, căutare înfrigurată a formei 14. Tot ce prinde a se
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
cuvinte a rămas același/ ca dintr-un cânt de leagăn, cântul numai". Niciun obiect nu stă în raza privirii și totuși ceva deschide un orizont nebănuit. Ce le e dat să vadă privirilor din amintire, ce priveliște se oferă vederii stinse, dacă ceea ce se privește e nimicul unui timp defunct? Priviri "limpezi" care evocă o formă absentă, o imagine care nu se constituie drept reprezentare a realității. Prin urmare o imagine nereprezentativă, ștearsă din registrul lumii, o urmă a vizibilității evacuate
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
vederii un alt peisaj. Ceea ce părea să fie o simplă antinomie a exteriorității, așa cum ni se înfățișează în poemul Munte pur10 - unde între "șesuri adânci" și cer nu există legătură, căci "nimic nu-mi crește-n luminile nalte" decât imaginea stinsă "în hăul înălțării" ("o albie goală") - devine geografie interioară, relief al sufletului străbătut cu dezinvoltură, precum în poemul postum N-ai teamă 11. În noul tărâm lăuntric, situat dincolo de vămile trupului, toate determinațiile exteriorității se destramă, lăsând loc nedeterminării pure12
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
e însă totdeauna adâncul; el e uneori vălul care oprește vederea, "vălul cărnii"2, al suprafeței care se prezintă aproape, suficiența lumii care, arătându-și fața, se substituie feței divine, o acoperă și o șterge din vedere: "vălul/ e-aproape stins/ ascunsă fața", "viața mea e un văl ce-mi acoperă chipul": "un chip ascuns de noapte/ sau un drum/ care începe și se face nevăzut"3. Ascunderea înseamnă acum acoperirea, învăluirea în materialitatea opacă a manifestării mundane. Chipul uman nu
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
miChelanGelo în istoria artei 89 Fresca se compune din trei elemente: ‑ Suportul, respectiv zidul din piatră sau cără‑ midă, care trebuie să fie uscat și fără denivelări. Înainte de a se aplica tencuiala, se acoperă cu un amestec de var gras stins, nisip și apă, într‑un strat de cca. 1 cm, pentru a‑l face cât mai neted posibil. ‑ Tencuiala sau mortalul, elementul purtător al frescei, este compus dintr‑o pastă alcătuită din nisip fin, pulbere de marmură, var și apă
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
sau traheostomie. INFECȚII ODONTOGENE 117 Infecțiile retrofaringiene și mediastinale sunt consecința propagării infecțiilor molare extinse, ajunse în fanta bucofaringiană, delimitată de mușchii stiloglos, constrictor mijlociu și superior al faringelui. Infecția spațiului retrofaringian se manifestă cu febră, redoarea cefei, disfagie, voce stinsă, stridor. Pe măsură ce infecția cuprinde țesuturile profunde ale gâtului apar semnele de leziune vagală, sindromul Horner și semnele de paralizie a nervilor cranieni inferiori. Aceste infecții sunt mai frecvente la copii sub vârsta de 4 ani, în urma infecțiilor de căi respiratorii
BOLI INFECŢIOASE ÎN MEDICINA DENTARǍ by Manuela Arbune, Oana - Mirela Potârnichie () [Corola-publishinghouse/Science/403_a_932]