3,189 matches
-
numărat cu zecile. Desigur, au fost operate și numeroase arestări. Printre cei reținuți a fost și rebelul locuitor al satului Bârzești - Vaslui, IC Frimu, care a fost încarcerat în sinistra închisoare Văcărești unde, se spune, a fost supus la numeroase torturi și bătăi care, adăugate unui organism slăbit de boală, au dus la decesul liderului socialist pe data de 6/19 februarie 1919, la vârsta de numai 48 de ani. Maiorul V. D. Chiru, comisarul regal, a subliniat în rechizitoriul său
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
fi filonul inspirațiilor artistice, al admirației și curiozității celei mai vii pe care tabloul vieții îl poate oferi celui care este în stare de a contempla. Este un joc de ape alcătuit din toate farmecele naturii adunate într-un singur tort (Ch. Baudelaire). Bucuria vieții amoroase efective începe să scadă, până rămâne numai veleitatea fără împlinire. Dar înțeleptul trebuie să-i învețe și pe alții să se bucure de ce au și să nu se întristeze din vina lipsurilor. Există un tip
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
milițian, și vă închipuiți marea mea dezamăgire. Cred că nu trecea săptămână să nu fiu chemat, chiar de două ori, să-mi retrag cererea de plecare și să renunț la nebunia mea de a-mi părăsi neamul și țara. Alte torturi, și alte ciomăgeli la protestele și aprecierile mele, până când am zis că tot trecerea frauduloasă a frontierei e cea mai bună și mai sigură metodă de a scăpa de belele. Am plecat și eu cu avionul de la București la Oradea
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
legile și dreptatea în țara noastră? De ce oare nu se respectă art. 5 din Declarația universală a drepturilor omului, act semnat de domnia voastră, cu un angajament de respectare, desigur, și în care se spune: Nimeni nu va fi supus la torturi, pedepse, nici tratamente crude, ori inumane, sau degradante?! Dar ei nu s-au oprit aici. Am fost bătut și scos la muncă forțată pe șantier. Mi se lega lopata de mâini, sâmbăta, ca să lucrez, împotriva voinței mele, așa că eram obligat
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
doi procurori de la București, aceștia au discutat chestiuni cu totul străine de ceea ce se întâmpla atunci cu mine. Am protestat împotriva crimei care se săvârșea sub ochii mei împotriva mea și altor deținuți din secția specială în care mă aflam: torturi, înfometare, insulte. Rezultatul a fost că, în noaptea și ziua următoare, bătăile și urletele din secție au fost și mai crunte. Același lucru s-a întâmplat și când am protestat pe lângă procurorul local. Când la Jilava spital (și subliniez cuvântul
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
până voi da ortul popii. De altfel, plutonierul Petre, cu alți gardieni (Sabău, Amariuței, Ocnașu etc.) au făcut parte din acel celebru decor de aur de la Jilava, specializat în torturarea deținuților (și chiar omorârea lor) până la decretul din 1977, când torturile și bătăile și-au pierdut caracterul de masă, luând un aspect mult mai individual. Care este dar diferența dintre plutonierul Petre de la Jilava și unul din agenții Securității însărcinat cu urmărirea și terorizarea mea, care a afirmat în zilele Crăciunului
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
victimele evreiești ale lui Hmelnițki sunt reduse la idealul așkenaz al martiriului. În cazul respectiv, nu este totuși atestat faptul că evreii ar fi avut de ales între convertire și moarte, chiar dacă unii, care credeau că pot scăpa astfel de torturi sau execuție, au apostaziat într-adevăr, sub efectul panicii. Unii au reușit să fugă în Polonia, trăind mai departe ca evrei, în timp ce alții și-au continuat existența în sânul ortodoxiei. Numărul convertirilor trebuie să fi fost destul de mare, dacă regele
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
noastre seminții". Pentru prefațator, cartea lui L. Zunz, din care prezintă doar extrase, era doar o schiță a martirologiului evreiesc din Evul Mediu. Autorul făcuse într-adevăr, în textul original, o relatare minuțioasă a persecuțiilor: botezuri forțate, trădarea apostaților, autodafeuri, torturi, exacțiuni și acte de sclavie atestate în Europa și Orient. În această lungă evocare, evreii mor pentru credință sau se sinucid pentru ea, iar autorul, punând totodată accent pe suferința evreiască, amintește că aceia care se supuneau astfel morții în numele
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
presupus a fi bogat. Nu este exclus nici ca răpitorii lui să fi crezut că, fiind evreu, comunitatea lui se va mobiliza pentru a plăti răscumpărarea cerută. În rest, nu se știe aproape nimic, decât că a murit sub efectul torturilor suferite. A fost torturat fiindcă era evreu? Procesul va spune asta. Comunitatea evreiască este însă cuprinsă neîntârziat de o agitație rară. Iudaismul francez se simte aproape în pericol de moarte. Această crimă avea, bineînțeles, de ce să-i cutremure atât pe
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
Cu tact, duce paharul la gură și-l bea tot. Apoi cu pașii, tot tîrșîiți, se duce la pat și se culcă la loc. Și apa mea? țipă Raul. Nu mai este, răspunde Marilu cu satisfacție. Raul aproape plînge. Imaginează torturi, sadism, bestialitate, sînge și oase rupte. Adoarme și prin somn oftează, ca un om necăjit ce este. Nganga* pentru finul meu Cînd am citit că finuțul meu mă face ipochimen, am simțit o enormă supărare în "organism" și am luat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
în valuri a lui Dionysos sau a lui Teseu 6. Mutilarea lui Hefaistos se datorează unei inițieri de tip magic și șamanic. Mărie Delcourt (op. Cit., pp. 110 sq.) a făcut apropiere între tăierea tendoanelor și strâmbarea picioarelor lui Hefaistos și torturile inițiatice ale viitorului șaman 7. Ca și alți zei-magicieni, Hefaistos a trebuit să plătească știința sa de fierar și meșteșugar prin mutilarea sa fizică. Lucrările sale sunt capodopere de artă și minuni magice în același timp. Pe lângă broșe, brățări, rozete
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
fratele Amiralului, Bartolomé Columb, trupele spaniole s-au "aruncat asupra indienilor cu caii, îi ucideau cu lăncile, îi tăiau cu săbiile despi-cându-i în două, asmuțeau câinii, care-i sfâșiau și apoi mâncau, îi ardeau de vii și-i supuneau la torturi de tot felul, cât se poate de nemiloase și mai neomenești" (p. 264). Așa cum avea să raporteze Amiralul suveranilor, băștinașii au fost supuși și obligați să plătească, din 1496, "tribut pen-tru pământul ce-l stăpâneau", Las Casas concluzionând că " Datorită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
dar și unul fizic. Erau legați doi câte doi, închiși în cala vasului, în întuneric, în condiții inumane de hrană, apă și igienă. Strașnic păziți, bătuți, chinuiți, hăituiți de câinii special dresați, mureau cu zecile de boli, de subnutriție, de torturi, mulți ajungând la destinație într-o stare fizică deplorabilă sau orbi. Primeau două "mese" pe zi una între 9,30-10,00 și alta la 15,30-16,00, constând în câțiva pesmeți, legume, porumb, orez, banane, pește sărat sau afumat, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
zilele"? Câte mame și-au sacrificat tinerețea și sănătatea dăruindu-și viața creșterii, îngrijirii și educării copiilor așa cum a făcut-o mama noastră? Singură, lipsită de ajutorul tatălui nostru care fusese arestat pe nedrept și suporta nevinovat fiind! chinurile și torturile la care era supus în temnițele comuniste, mama era în același timp și mama și tatăl nostru. Cina a luat sfârșit. Ne-am ridicat și conform ritualului am spus rugăciunea de mulțumire. "Bogații au sărăcit și au flămânzit, iar cei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
se afla o bucată de mălai, având vreo șapte-opt centimetri lungime, cinci centimetri lățime și având o grosime de trei centimetri. Suprafața mălaiului era glazurată cu gălbenuș de ou, peste care se presărase zahăr vanilat. După o rapidă examinare a "tortului", am trecut la acțiune și, din câteva mușcături am introdus în stomacul meu amețit de foame această bunătate "regească". Am luat ambalajul și l-am pus în locul de unde-l luasem. Pauza se terminase și colegii intrau gălăgioși în clasă, fiecare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
dintre cele mai feroce exemplare de "dușmani ai poporului". Aceștia patru erau indivizii pe care partidul comunist era decis să-i reeduce, să-i recicleze, să-i eutanasieze, să-i lichideze prin toate mijloacele: deportări, ghetouri, lagăre, închisori, bătăi, foamete, torturi etc. Sătenii stăteau cu privirea interzisă, cu gândirea blocată, într-o totală și halucinantă prostrație, ca și cum s-ar fi aflat în fața unei ecuații cu mai multe necunoscute a cărei rezolvare era imposibilă pentru mintea lor. Nu. Nu se putea așa ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
ținându-se de mână amândoi ar fi săvârșit un gest nepermis de îndrăzneț... În august, Monica a împlinit optsprezece ani. Și-a sărbătorit majoratul invitând câțiva prieteni acasă la mătușa sa. Printre ei, desigur, și Victor. I-a servit cu tort de ciocolată și sirop de vișine preparat în casă. Toți invitații au felicitat-o pe sărbătorită, sărutând-o pe obraz: a fost prima oară când a sărutat-o și Victor - emoționat, cu inima bătându-i în piept asurzitor. Seara au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
orice, își doresc imunitatea morală la umbra căreia să strângă ei înșiși averi considerabile plângând zilnic, cu lacrimi de crocodil, pe umărul săracului. Ce ar putea aduce în plus interesele unor patroni occidentali nu e decât frișca alterată de pe acest tort urât mirositor. Tortul este opera unor „formatori de opinie” autohtoni, al căror vis suprem pare a fi transformarea opiniei publice într-o imensă masă de manevră care să-i propulseze în liga financiară și socială a marilor patroni de azi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
imunitatea morală la umbra căreia să strângă ei înșiși averi considerabile plângând zilnic, cu lacrimi de crocodil, pe umărul săracului. Ce ar putea aduce în plus interesele unor patroni occidentali nu e decât frișca alterată de pe acest tort urât mirositor. Tortul este opera unor „formatori de opinie” autohtoni, al căror vis suprem pare a fi transformarea opiniei publice într-o imensă masă de manevră care să-i propulseze în liga financiară și socială a marilor patroni de azi. O masă de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
și aristocrații vechii gărzi erau condamnați la moarte și aruncați zgomotos În coșuri de gunoi, la New York, momentul amintea gaguri de film mut. La București, zgomotul brutal al capacului metalic care, Închizându-se, Înghițea carne umană, amintea de ghetouri și torturi. La români, efectele erau și nu erau comice, la americani erau doar burlești. Acasă, trei personalități În devenire, Niky Wolcz, artist unic și prieten pe viață, Aurel Manea, strălucitul regizor de mai târziu, și originalul actor Tudor Gheorghe jucau o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Hymen rock’n’roll. Iar la sfârșitul experienței mi-a spus că și-a schimbat părerea despre teatru. Odată ajunși „acasă“, la ferma ei, gazda ne aștepta cu un adevărat festin și cu un vin vechi din pivnița părinților, iar tortul de ciocolată ales de la cea mai bună cofetărie locală avea ca inscripție „Cum vă place?“, semn că și În materie culinară piesa putea trezi Întrebări. Ultimul a apărut actorul care-l juca pe Jacques Melancolicul. Personajul era singurul care nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
cu rolul, a rămas după spectacol și el singur În pădure, contemplând melancolic condiția efemeră a teatrului. Dar, spre deosebire de personaj, el s-a decis În cele din urmă să revină la fermă și a apucat să guste ultima porție din tortul ce purta numele piesei. Spectacolul nostru era din păcate sortit să dispară foarte iute, fiind comandat special pentru festival și planificat să se joace numai de două ori (acesta fiind un aspect incomod al festivalurilor, căci se joacă prea puțin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
cred că face parte din altă generație. La mulți ani! Care era hiba principală a acestui „Laudatio“? Evident, felul cum îl pusese între paranteze pe omul Antoaneta Ralian. Mă debarasasem de tămâieri, dar în același timp tăiasem o felie din tortul vieții din care gus tasem numai glazura profesiei. Identificasem în Antoaneta Ralian doar un robot performant și rezistent, un doborâtor de recorduri în breaslă, un traducător capabil să umple trei-patru rafturi. Nimic mai mult. Omul dispăruse în conturul și în
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
dragoste. Nu ai cum să te simți stânjenit în compania lor. Dumnezeu le-a hărăzit cu calități subtile, ce se manifestă din plin. Am fost întâmpinați cu dragoste, cu căldură sufletească, cu multe, multe dulciuri și chiar cu un mic tort. Seara de vineri am dedicat-o odihnei, poveștilor de la gura sobei, noutăților, bârfelor inofensive ce fac deliciul tuturor întâlnirilor neprotocolare și... bucuriei. Povestind acum, retrăiesc atmosfera aceea atât de liniștitoare și revăd cu ochii minții și ai inimii sufrageria doamnei
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
poveste pe care am auzit-o de curând și pe care am crezut-o în întregime, depășindu-mi, astfel, condiționările mentale. Povestea, de o frumusețe hiperbolizantă, m-a transformat la final în copilul ai cărui ochi strălucesc la vederea uriașului tort și, asemenea relației lui cu bunicul, mi-am îmbrățișat interlocutorul, întro efuziune de dragoste spontană și pură. Poate și pentru a-mi ascunde tulburarea sufletului, dar și lacrimile ce nu mai puteau fi controlate în explozia de bucurie ce mă
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]