12,522 matches
-
Nici o televiziune, nici un post de radio n-au amintit nimic, decat... „Eu sunt Charlie” ! Ce am fost și ce am ajuns ! Inadmisibil ! Podul Înalt 1475 - Cea mai mare înfrângere din istoria ISLAMULUI ! Români ! Ridicați capetele plecate ! Îndreptați spinările încovoiate ! Alungați tristețea și lipsa de speranțe din aste zile. Nu mai stați timorați și complexați în fața unei Europe care ne datorează însăși existența. Amintiți-vă din nou de Marele nostru Ștefan. De toți moșii și strămoșii care nu au lăsat neamul să
Să nu ne uităm istoria: 540 de ani de la Podul Înalt (10.01.1475) by http://uzp.org.ro/sa-nu-ne-uitam-istoria-540-de-ani-de-la-podul-inalt-10-01-1475/ [Corola-blog/BlogPost/93080_a_94372]
-
uscate de-atâtea ierni ciudate, un vânt ce le reînvie și-o sfântă armonie tot trupul mi-l străbate când în singurătate cânt plin de bucurie. O tandră tinerețe îmi mângâie ființa. Îmi văd arzând dorința și nu mai simt tristețe. Alung, dar cu blândețe, durerea, neputința și las ca biruința noi zboruri să mă-nvețe. Ce s-a-ntâmplat, o, Doamne, cu mine dintr-odată, că-i primăvară iată și am uitat de toamne? Iubirile mă-ndeamnă să râd ca
STAU ŞI ADMIR de ANATOL COVALI în ediţia nr. 1955 din 08 mai 2016 by http://confluente.ro/anatol_covali_1462731295.html [Corola-blog/BlogPost/382612_a_383941]
-
Acasa > Orizont > Meditatie > TRISTEȚE Autor: Mihai Leonte Publicat în: Ediția nr. 1322 din 14 august 2014 Toate Articolele Autorului TRISTEȚE Iarna cât era de rea, A trebuit să plângă, Să știi că asta e ceva, Durerea e mult adâncă. Plânge cerul primăverii, Acum plâng
TRISTEŢE de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 1322 din 14 august 2014 by http://confluente.ro/mihai_leonte_1408004360.html [Corola-blog/BlogPost/372181_a_373510]
-
Acasa > Orizont > Meditatie > TRISTEȚE Autor: Mihai Leonte Publicat în: Ediția nr. 1322 din 14 august 2014 Toate Articolele Autorului TRISTEȚE Iarna cât era de rea, A trebuit să plângă, Să știi că asta e ceva, Durerea e mult adâncă. Plânge cerul primăverii, Acum plâng și eu, Sunt în mijlocul durerii, Așa voi fi mereu. Toată lumea plânge azi, Este tristă toată, Îmi
TRISTEŢE de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 1322 din 14 august 2014 by http://confluente.ro/mihai_leonte_1408004360.html [Corola-blog/BlogPost/372181_a_373510]
-
știi că asta e ceva, Durerea e mult adâncă. Plânge cerul primăverii, Acum plâng și eu, Sunt în mijlocul durerii, Așa voi fi mereu. Toată lumea plânge azi, Este tristă toată, Îmi curg lacrimi pe obraz, Pentru tine dragă fată. Referință Bibliografică: TRISTEȚE / Mihai Leonte : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1322, Anul IV, 14 august 2014. Drepturi de Autor: Copyright © 2014 Mihai Leonte : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială a articolului publicat este permisă numai cu acordul autorului. Abonare la articolele
TRISTEŢE de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 1322 din 14 august 2014 by http://confluente.ro/mihai_leonte_1408004360.html [Corola-blog/BlogPost/372181_a_373510]
-
În imaginația mea călătoare / Și veșnic nemuritoare” (Adrian Ambruș). Cei peste o de tineri poeți materializează în creații literare, fără pic de sfială, apelând la varii procedee stilistice, ceea ce se ascunde în această lume a lor: bucuria, optimismul, melancolia, nostalgia, tristețea, singurătatea, dezamăgirea, durerea, toate acestea fiind generate de forța numită dragoste. Stăpâniți de acest sentiment, ei se bucură și suferă, iar aceste stări generează versuri care rămân eterne. Ca și în cazul colegilor mai în vârstă, dragostea și natura sunt
Cenaclul Literar ,,Tinerele Condeie” by http://uzp.org.ro/cenaclul-literar-tinerele-condeie/ [Corola-blog/BlogPost/93330_a_94622]
-
spre fericire. / De ce vreți să mă stingeți / Și să nu mă lăsați să iubesc?” (,,Focul”, Mihaela Baba). Deseori, dragostea este cauza multor dezamăgiri, a melacoliei și a singurătății, aceste stări fiind asociate cu ploaia și atmosfera plumburie: Plouă... / durerea și tristețea îmi rup inima-n două. Tu... / ești jumătătatea inimii mele, / ești visul meu, ești stăpânul emoțiilor...” (,,Ploaia”, Sandra Fortuz). La pragul maturității, când se simt înstrăinați chiar și de ei înșiși, îi frământă întrebări despre viață și rostul ei. Viitorul
Cenaclul Literar ,,Tinerele Condeie” by http://uzp.org.ro/cenaclul-literar-tinerele-condeie/ [Corola-blog/BlogPost/93330_a_94622]
-
o secvență onirică inspirată din dansurile populare românești, după care trece către o secțiune de dans modern kinetic, inspirat din stilurile anilor 1930 și 1940. Secțiunile următoare constau în solouri melancolice, duete romantice și mișcări frenetice de grup care redau tristețea de care era consumată Iris, dragostea ei pentru natură și sinuciderea eroică într-unul dintre defileurile sale iubite. Între secțiuni și în final, dansatorii realizează un model de mișcare simplu și, pe alocuri, solemn.” (Beth Soll) Iris Barbura (n. 1912
BETH SOLL – TRIBUTE TO IRIS BARBURA de IGOR MOCANU în ediţia nr. 1975 din 28 mai 2016 by http://confluente.ro/igor_mocanu_1464406959.html [Corola-blog/BlogPost/362653_a_363982]
-
în zmei balauri., meduzele pui ai Meduzei apoi, îngeri fecioare și flăcăi din aurul razelor solare... o nebunie întreagă se construiește dezbracă învelește în fața gândului meu, ca într-un film uneori alb negru, alteori colorat, o pânză a bucuriei și tristeții într-un continuum a tât de viu, încât moartea își leagănă coasa sau acel L răsturnat în principiile pământului. după cum spune gânditorul, sunt pământ și gând și chiar acea coasă a morții, sau poate numai lucirea ei în răsăritul soarelui
PRIVIRE ÎNSETATĂ de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 1239 din 23 mai 2014 by http://confluente.ro/Anne_marie_bejliu_1400865279.html [Corola-blog/BlogPost/346917_a_348246]
-
Acasa > Poezie > Oglindire > REGRET... Autor: Nelu Preda Publicat în: Ediția nr. 2051 din 12 august 2016 Toate Articolele Autorului Regret acum, că iată, trece vara, Și vine iară toamna mohorâtă - Ne vom plimba tristețea seara Prin parcul plin de frunza doborâtă De bruma toamnei nemiloasă, Ce verdele-l va preschimba în pal - Mai bine-am sta iubito-n casă, Și ne-am lăsa purtați de al iubirii val. Regret c-a mai trecut o
REGRET... de NELU PREDA în ediţia nr. 2051 din 12 august 2016 by http://confluente.ro/nelu_preda_1470980095.html [Corola-blog/BlogPost/366319_a_367648]
-
a pus pecetea, vântul, Iar ochii de izvoare Vor fremăta sub ploi. Eu voi pleca în taină, Ca ziua ce se duce! Ca pasărea rănită, În zbor spre nicăieri! Mă va-nsoți parfumul De toamnă rumenită, Argintul dimineții Cu brumă și tristeți. Referință Bibliografică: Eu voi pleca / Florina Emilia Pincotan : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 2286, Anul VII, 04 aprilie 2017. Drepturi de Autor: Copyright © 2017 Florina Emilia Pincotan : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială a articolului publicat este permisă
EU VOI PLECA de FLORINA EMILIA PINCOTAN în ediţia nr. 2286 din 04 aprilie 2017 by http://confluente.ro/florina_emilia_pincotan_1491285021.html [Corola-blog/BlogPost/374578_a_375907]
-
aștern În buchețele de suflet Dăruindu-le mereu Cu lacrima dorului de tine Le simt unduirea În liniștea gândului frumos În care mă cufund Visând nestingherită Și veghindu-ți somnul Te-mbrățișează sufletul meu Cu toate trăirile lui Alungându-ți tristeți Și chemându-te tainic În feeria dragostei eterne Sunt vie, iar vinul din mine Se revarsă-n cupa plânsetului tău Inundându-l cu puritate Dar tu rămâi același Eternul pribeag Și-atât de însetat de libertate... - Ce zici? Îți place
ROMAN de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1292 din 15 iulie 2014 by http://confluente.ro/Stan_virgil_1405430516.html [Corola-blog/BlogPost/349278_a_350607]
-
și el s-a înnegurat; de aici și dorul de albul de odinioară: „Și doar sufletul femeii, / Cel ce-ngenunchea și zeii / Albul pur îl mai dorește. / Acel alb ca de poveste...” Elegiile se nasc din nostalgie, din dor, din tristețea iubirii pierdute, dintr-un jind fără sațiu, care uneori nu are nume și nu știi de unde vine. În ton de romanță târzie, versificate onorabil, poemele din această carte sună poate, puțin patetic, puțin trist și invită la meditație și la
DE VERA CRĂCIUN (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 451 din 26 martie 2012 by http://confluente.ro/O_revarsare_alba_de_iubire_zapada_d_cezarina_adamescu_1332758453.html [Corola-blog/BlogPost/346403_a_347732]
-
textele poetice, poeta își va găsi un drum propriu. Versurile au o prospețime aparte care le conferă muzicalitate și farmec, însă. Micul univers liric al poetei are doar câteva paliere: dragostea pentru mama, dorul după ea, scurgerea anotimpurilor, așteptarea, remușcarea, tristețea, amintirea și lacrima care sunt îngemănate. Cu aceste elemente își construiește lumea. Mai puțin reprezentat este simțământul religios. Nici dragostea nu este elementul primordial, temelia pe care să construiască edificiul poetic, Vera Crăciun. Mai curând, iubirea de natură, de petala
DE VERA CRĂCIUN (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 451 din 26 martie 2012 by http://confluente.ro/O_revarsare_alba_de_iubire_zapada_d_cezarina_adamescu_1332758453.html [Corola-blog/BlogPost/346403_a_347732]
-
solitară, când fremătătoare, dar, de cele mai multe ori este tristă. Dar comunicarea dintre om și regnul vegetal e foarte adâncă și, la dovezile petalei de iubire, poeta răspunde pe măsură: „Cu o sfioasă aplecare către tine/ Și cu privirea scăldată în tristețe / Te înalț la soare, / Te sărut, / Te alint.../ Obrazul mi-l răsfăț cu-a ta finețe, / Dulce petală” (Tristă petală). Nici nu e de mirare, pentru că iubirea florilor este apanajul femeii. Petala capătă însușiri antropomorfice, are puterea de a ierta
DE VERA CRĂCIUN (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 451 din 26 martie 2012 by http://confluente.ro/O_revarsare_alba_de_iubire_zapada_d_cezarina_adamescu_1332758453.html [Corola-blog/BlogPost/346403_a_347732]
-
Crăciun, ca sumă a tuturor virtuților creștine, a frumuseții, blândeții, gingășiei, cinstei, desăvârșirii. Nu e de mirare, așadar, că atunci când mama pleacă în alte sfere, copilul, orice vârstă ar avea, se simte pierdut, înjumătățit, golit pe dinăuntru și fără vlagă. Tristețea e atât de mare încât simte nevoia să se materializeze în vers, în pictură, în muzică, în toate artele. Astfel au apărut capodopere având ca temă, maternitatea fizică și cea spirituală. Vera Crăciun nu scrie poeme relevate, epifanice. Ea scrie
DE VERA CRĂCIUN (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 451 din 26 martie 2012 by http://confluente.ro/O_revarsare_alba_de_iubire_zapada_d_cezarina_adamescu_1332758453.html [Corola-blog/BlogPost/346403_a_347732]
-
singularizează printre confrații de litere. Vera Crăciun nu a fost scutită de așteptare, de lacrimă, suspin, de remușcare și chiar de trădare, de umbrele toamnei și de lacrima de frunză, în existența sa. Ea obișnuiește, după propria mărturisire, să coase tristețea în cuvinte, ca o Penelopă veritabilă, așteptându-l pe Ulise. Gingășia, delicatețea autoarei se manifestă în chemarea iubitului, atât de castă, și tot în ritmuri poetice, plină de inefabil, încât ai senzația că se poate sfărâma la cea mai mică
DE VERA CRĂCIUN (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 451 din 26 martie 2012 by http://confluente.ro/O_revarsare_alba_de_iubire_zapada_d_cezarina_adamescu_1332758453.html [Corola-blog/BlogPost/346403_a_347732]
-
vrei, / Să ceri,/ Să speri...” din poemul „Să vrei”. Poezia e mai degrabă o sumă de verbe la modul conjunctiv, persoana a II-a singular. Trecând discret prin viață, cu ochiul ațintit spre bucuriile și frumusețile ei, dar neputând ocoli tristețea - apanajul poeților -, Vera Crăciun își cântă sufletul notă cu notă, rezultând o melodie caldă, suavă, lină, precum lumina strecurată prin perdea într-o dimineață de toamnă. Nu numai despre doruri, frunze și petale vorbește poeta, dar dispune de acea învățătură
DE VERA CRĂCIUN (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 451 din 26 martie 2012 by http://confluente.ro/O_revarsare_alba_de_iubire_zapada_d_cezarina_adamescu_1332758453.html [Corola-blog/BlogPost/346403_a_347732]
-
jarul și arsura lui domină, este trufașă și insistentă și face din dor numai durere. Mă simt certată de cele patru zări, dar zadarnică le este truda. Alerg prin pustiuri de apocalipsă și nu am țintă. Cumplit! S-a năpustit tristețea peste mine și din cercul ei, cum aș putea ieși? Uneori sunt dincolo de cer și este bine, dar ce-i frumos, durează mult? Când plec și-ajung dincolo de pământ, mă-ntorc cu oboseală și dureri multiplicate. Este iarăși cumplit! Apar
CÂND CUMPLITUL DEVINE LAIT MOTIV de LILIOARA MACOVEI în ediţia nr. 1483 din 22 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/lilioara_macovei_1421932425.html [Corola-blog/BlogPost/350137_a_351466]
-
vizuale, fie în tușe sobre, dure, în forță, fie calde, calme, catifelate, mângâietoare. Familiile Viorel și Ramona Axinte, Săndica și Mircea Trăistaru, Cristian și Andrada - copii acestora. Studenție, iubire, puritate, suferință. Ingineri, profesori, țărani, oameni culți, oameni simpli, turism, frumusețe, tristețe, gelozii. Dorințe, pasiuni, împliniri, neîmpliniri, dau timpului timp. Nou roman „Destine paralele” se citește cu sufletul la gură căci acțiunea te cuprinde în brațele ei imaginare și totuși atât de reale, atât de ale tuturor. Oameni buni, eroi, oameni reci
VIRGIL STAN ŞI PUTEREA CUVÂNTULUI SCRIS de STAN VIRGIL în ediţia nr. 167 din 16 iunie 2011 by http://confluente.ro/Virgil_stan_si_puterea_cuvantului_scris.html [Corola-blog/BlogPost/341727_a_343056]
-
Acasă > Stihuri > Prietenie > FEMEIE, DOAR CU GÂNDUL MĂ-NVĂLUI Autor: Valeria Iacob Tamâș Publicat în: Ediția nr. 272 din 29 septembrie 2011 Toate Articolele Autorului Femeie, doar cu gândul mă-nvălui Sunt brațele tale leagăn de-alint Tristețea în mine o nărui Frumoasă cu ochi de iacint. Ți-s buzele miere curată Ochii, strălucitoare oglinzi Trupul, o vraja iar tu înzestrata Fericirea în clipe s-o vinzi. Mătase ți-e pielea, iar sânii dulceața Degetele tale torc iubirii
FEMEIE, DOAR CU GÂNDUL MĂ-NVĂLUI de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 272 din 29 septembrie 2011 by http://confluente.ro/_femeie_doar_cu_gandul_ma_nvalui.html [Corola-blog/BlogPost/355816_a_357145]
-
adevărul din cauza virtuții are ca locuitor împreună cu sine egoismul vanității”. Axioma părinților: „Pentru adevăr se trăiește virtutea și nu adevărul pentru virtute” trebuie să constituie piatra de încercare a autencității autoconștiinței noastre creștine. Trăirea „în adevăr” înseamnă luptă, dureri, lacrimi, tristețe, condamnare și necinstire, fiindcă adevărul niciodată nu se trăiește fără dureri, fără cruce . Însă virtutea ce nu se naște și nu provine din nevoință și pătimiri pentru adevăr, este numai deșertăciune și mândrie, cu alte cuvinte „mască”. Deci, iată problema
PARTEA A IV A... de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 249 din 06 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Despre_teologie_si_viata_spirituala_partea_a_iv_a_.html [Corola-blog/BlogPost/356194_a_357523]
-
crezând c-am să mă întorc curând, din eterna-mi călătorie pe mare... Sunt un pescar de vise, care, năvoade-gânduri, le strânge la apusuri de soare, pe umbre discrete, ondulate de vânt, spălate de ape, bucurie că sunt, uitând de tristețea adunată de timp și lăsată în pulsul ce-mi bate ritmat. Închideri de pleoape, ce-aduc mereu vise, privind mai apoi, cu speranțe deschise, scrutând orizontul abstract, găsit printre schițe, desen, al iubirii de tine, colorat în roșu carmin, simbol
FRUMUSEȚE A PĂCATULUI INFINIT de COSTI POP în ediţia nr. 2166 din 05 decembrie 2016 by http://confluente.ro/costi_pop_1480930908.html [Corola-blog/BlogPost/376932_a_378261]
-
vreodată. Respir încet și rar, precum un tren marfar, plin de speranțe, garat într-un triaj, lugubru, ruginit de timp, răpus de întuneric, măcinat de ploi, acide, aduse de umbra ta, pe trotuarele murdare, traversate de oameni, ce-și caută tristeți, lăsate la-ntâmplare de dirijori isterici, purtând sub braț, orchestre ireale, așteptându-ne pe noi, îmbrăcați în haine, de gală, în culori, ale unei nopți boreale, înaintând, prin întunericul luminat în doliu, păstrându-ne sub gene, lacrimi, coborâte de sub pleoapele
FRUMUSEȚE A PĂCATULUI INFINIT de COSTI POP în ediţia nr. 2166 din 05 decembrie 2016 by http://confluente.ro/costi_pop_1480930908.html [Corola-blog/BlogPost/376932_a_378261]
-
doi ani mai mare decât Carageale, Mihai se investește în ochii acestuia ca un tânăr de excepție. Eminescu îi apăruse frumos ca o scluptură antică sau ca un sfânt hărăzit muceniciei. Cu un temperament pasionant, cu alternanțe de euforie și tristețe ce-i caracteriza vârsta adultă, rămâne impresionat de personalitatea lui.,, E prea frumos să fie adevărat!” avea să exclame Caragiale mai târziu, aducându-și aminte de întâlnire. Și lui Eminescu figura lui Caragiale la 16 ani i s-a părut
CARAGIALE ŞI EMINESCU de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 545 din 28 iunie 2012 by http://confluente.ro/Caragiale_si_eminescu_ion_ionescu_bucovu_1340890915.html [Corola-blog/BlogPost/358372_a_359701]