11,725 matches
-
rareori menționată ca monarh al Angliei. Contele Eustațiu al IV-lea de Boulogne (c 1130 - 17 august 1153) a fost numit co-regent al Angliei de către tatăl său, regele Ștefan, la 6 aprilie 1152, în scopul de a garanta succesiunea la tron (acesta fiind obiceiul în Franța, însă nu și în Anglia). Cu toate acestea, Papa și Biserica nu au fost de acord cu acest lucru, iar Eustațiu nu a fost încoronat. Eustațiu a murit în anul următor la vârsta de 22
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
următor la vârsta de 22 de ani, în timp ce tatăl său încă mai trăia. Ștefan a ajuns la un acord cu Matilda, în noiembrie 1153, semnând Tratatul de la Wallingford, în care Ștefan îl recunoștea pe Henric, fiul Matildei, ca moștenitor-aparent al tronului în locul propriului său fiu, care murise în august. În loc ca Angevinii să guverneze printre normanzi, aceștia au condus Aquitania, terenurile care au fost dobândite prin căsătoria lui Henric al II-lea cu Eleanor de Aquitaine, și nu au considerat Anglia
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
este descendentă din cel de-al treilea fiu supraviețuitor al lui Eduard al III-lea, Ioan de Gaunt. Henric al IV-lea a preluat puterea de la Richard al II-lea și l-a strămutat pe următoarul în linie masculină la tron, Edmund Mortimer, un descendent al celui de-al doilea fiu al lui Eduard al III-lea, Lionel de Antwerp. Casa de York a moștenit numele de la al patrulea supraviețuitor, fiul lui Eduard al III-lea, Edmund, primul Duce de York
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
de-al doilea fiu al lui Eduard al III-lea, Lionel de Antwerp. Casa de York a moștenit numele de la al patrulea supraviețuitor, fiul lui Eduard al III-lea, Edmund, primul Duce de York, însă și-a susținut dreptul la tron prin al doilea fiu supraviețuitor al lui Eduard al III-lea, Lionel de Antwerp. Războiul celor Două Roze (1455 - 1485) a pasat puterea de guvernare între cele două case, Lancaster și York. Tudorii sunt descendenți din John Beaufort, unul dintre
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
copiii nelegitimi ai lui Ioan de Gaunt (al treilea fiu supraviețuitor al lui Edward al III-lea) conceput cu amanta sa, Katherine Swynford. Cei descendenți din monarhia engleză care aveau copii nelegitimi, în mod normal nu aveau nici o pretenție la tron, însă situația s-a complicat atunci când Gaunt și Swynford s-au căsătorit în cele din urmă în 1396, la 25 de ani de la nașterea lui John Beaufosrt. Având în vedere căsătoria, biserica l-a declarat legitim pe Beaufort printr-o
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
printr-o bulă papală emisă în același an. O proclamație ulterioară din partea fiului legitim al lui Ioan de Gaunt, regele Henric al IV-lea, îi recunoștea, de asemenea, legitimitatea lui Beaufort, însă l-a declarat neeligibil ca vreodată să moștenească tronul. Cu toate acestea, cei din familia Beaufort au rămas strâns aliați cu descendenții lui Gaunt, Casa Regală de Lancaster. Nepoata lui John Beaufort, Lady Margaret Beaufort a fost căsătorită cu Edmund Tudor. Tudor era fiul unui curtean din Țara Galilor, Owain
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
papală prin care îi recunoștea pe Maria și Filip ca rege și regină de drept a Irlandei. După moartea Elisabetei I în 1603, fără ca aceasta să aibă copii, vărul ei, Iacob al VI-lea, rege al Scoției, a succedat la tronul englez ca Iacob I, în Uniunea Coroanelor. Iacob a fost descendent din Casa Tudorilor prin străbunica lui, Margareta Tudor, fiica cea mare a lui Henric al VII-lea. În 1604, el a adoptat titlul de rege al Marii Britanii. Cu toate
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
numele de Protectorat, până când monarhia a fost restaurată. Deși monarhia a fost restaurată în 1660, nu a fost posibilă nici soluționare stabilă până la Revoluția glorioasă din 1688, atunci când Parlamentul a adoptat o lege care interzicea romano-catolicilor să fie succesori la tron. Actul de Uniune din 1707 a fost o adunare de acte a Parlamentului între anii 1706 și 1707, dintre Parlamentul Angliei și cel al Scoției pentru a pune în aplicare Tratatul Unirii convenit pe 22 iulie 1706. Actele au dus
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
separate, dar cu același monarh) în Regatul Unit al Marii Britanii. Cele două țări au avut în comun un monarh timp de aproximativ 100 de ani (de la Uniunea Coroanelor din 1603, când regele Iacob al VI-lea al Scoției a moștenit tronul englez de la verișoara lui primară, Regina Elisabeta I). Deși descris ca o Uniune de coroane, până la 1707 au fost de fapt două coroane separate așezate pe același cap. Au existat trei încercări, în 1606, 1667 și 1689, de a uni
Lista monarhilor englezi () [Corola-website/Science/333036_a_334365]
-
singurul copil căruia i s-a permis să facă acest lucru. Ea l-a ales pe vărul ei de-al doilea ei văr de-al doilea Prințul Albert de Saxonia, care nu deținea nici o mare avere nici nu oferea un tron; el a fost numit arhiduce, guvernator al Ungariei, iar cuplului i s-a dat ducatul de Teschen. în 1780, cei doi au fost numiți guvernatori ai Țărilor de Jos austriece. Căsnicia a fost una fericită. Una dintre surorile ei, arhiducesa
Arhiducesa Maria Christina, Ducesă de Teschen () [Corola-website/Science/319596_a_320925]
-
de 16 ani al regelui Christian a luat puterea și regența. După lovitură, Prințul Ereditar Frederic a rămas fără multă influență la curte. Cum Prințul Moștenitor Frederic nu avea fii în viață, Prințul Ereditar Frederic a rămas moștenitor prezumptiv al tronului. În cele din urmă, fiul său, Christian Frederic, i-a succedat ca rege lui Frederic VI. După ce Palatul Christiansborg a fost distrus de un incendiu în 1794, Prințul Ereditar Frederic s-a mutat împreună cu familia la Palatul Amalienborg. Sofia Frederica
Prințul Frederic al Danemarcei și Norvegiei () [Corola-website/Science/327148_a_328477]
-
Christian și a Prințesei Louise a Danemarcei. Familia ei era relativ obscură până când tatăl ei, Prințul Christian de Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, a fost ales de consiliul marilor puteri să-i succeadă vărului său îndepărtat fără copii, regele Frederic al VII-lea, la tronul danez. La doar două luni după nașterea Thyrei, Actul de Succesiune a trecut și Prințul Christian a primit titlul de Prinț al Danemarcei. În 1863, când Thyra avea 10 ani, regele Frederic al VII-lea a murit și tatăl ei
Prințesa Thyra a Danemarcei () [Corola-website/Science/320295_a_321624]
-
luni după nașterea Thyrei, Actul de Succesiune a trecut și Prințul Christian a primit titlul de Prinț al Danemarcei. În 1863, când Thyra avea 10 ani, regele Frederic al VII-lea a murit și tatăl ei i-a succedat la tronul Danemarcei ca regele Christian al IX-lea. Mai devereme, în același an, fratele ei Vilhelm a fost ales rege al Greciei iar sora ei Alexandra s-a căsătorit cu Eduard, Prinț de Wales. În 1866, cealalată soră Dagmar s-a
Prințesa Thyra a Danemarcei () [Corola-website/Science/320295_a_321624]
-
însă acesta era cu 36 de ani mai în vârstă decât ea, așa că a fost refuzat. Mai târziu, el s-a căsătorit cu Emma de Waldeck și Pyrmont. Fiica lor a fost Wilhelmina a Olandei iar descendenții ei stau pe tronul Olandei. La 21 decembrie/22 decembrie 1878, la Copenhaga, Thyra s-a căsătorit cu Ernest Augustus, Prinț Moștenitor de Hanovra. Ernest Augustus era copilul cel mare și singurul fiu al regelui George al V-lea de Hanovra și al soției
Prințesa Thyra a Danemarcei () [Corola-website/Science/320295_a_321624]
-
și va diminua influența pe care o deținea favoritul regelui, Robert Carr, Conte de Somerset. După introducerea sa la curte, George Villiers, sprijinit de Arhiepiscopul de Canterbury, George Abbot, și de regină, câștigă afecțiunea regelui Iacob I și a moștenitorului tronului, prințul de Galles. Regele îl numea "copil dulce și soție", iar George Villiers a devenit favoritul lui; Iacob I l-a răsfățat și acoperit cu atenții. În mai puțin de doi ani a devenit baron Whaddon, viconte Villiers în 1616
George Villiers, Duce de Buckingham () [Corola-website/Science/320544_a_321873]
-
care a adăpostit pentru întâia dată acest obiect de cult, alături de alte valoroase icoane de patrimoniu. După capodoperă aflată în colecțiile Muzeului Brukenthal din Sibiu, datând din a doua jumătate a veacului al XV-lea, închipuind un Deisis (Iisus pe tron, pe intreg panoul central, având la dreapta să pe Maica Domnului, iar pe panoul opus, al treilea, pe Ioan Botezătorul), cele două icoane triptic din zona Calatei și Huedinului (cele de la Agârbiciu și Bica) au o valoare artistică și istorică
Biserica de lemn din Bica () [Corola-website/Science/315385_a_316714]
-
îl ucide. Xena s-ar fi confruntat și cu amazoanele, iar în unele episoade se întâlnește și cu centaurii. Gabrielle devine un personaj mai important, deoarece în primul sezon a devenit o prințesă amazoană, iar in sezonul 3 devine moștenitoarea tronului amazoanelor-viitoarea regină a acestora. De mai multe ori apar personajele Joxer și Autolycus (un hoț deștept), care le apreciază pe Xena și pe Gabrielle. Pericolele cresc - Xena se înfruntă cu vechiul ei dușman, Cezar și cu adversarul lui Cezar, Pompei
Xena, Prințesa războinică () [Corola-website/Science/312815_a_314144]
-
sunt: Parlamentul federal este bicameral, format din Senat (, , ) și Camera Reprezentanților (, , ). Senatul este format din 40 de membri aleși, 21 de reprezentanți ai comunităților și 10 membri cooptați. Membrii majori ai familiei regale care sunt în lista de succesiune la tron sunt senatori de drept, dar aceștia în practică nu își exprimă dreptul de vot. Senatul are competențe în chestiuni pe termen lung și are drept de vot identic cu Camera în chestiuni constituționale și de ratificare a tratatelor internaționale. Camera
Politica Belgiei () [Corola-website/Science/303277_a_304606]
-
domnie de 18 luni de către un membru al gărzii sale regale. Moartea sa a fost urmată de o perioadă de 10 ani de "interregnum", cunoscută ca ""Domnia ducilor"", dat fiind că autoritatea ducilor teritoriali devenise supremă. În cele din urmă, tronul va fi preluat de către fiul lui Cleph, Authari, în anul 585.
Cleph al longobarzilor () [Corola-website/Science/324969_a_326298]
-
Dar aici generalul a fost oprit și parțial respins. Între timp, un nou război civil arab a izbucnit în Arabia și Siria. Aceasta a dus la o serie de patru califi între moartea lui Muawiya în 680 și ascensiunea la tron a lui Abd Al-Malik (Abdalmalek) în 685 și nu s-au terminat până în 692 odată cu moartea liderului rebelilor. Terminarea războiului civil a permis califatului să repornească cuceririle din Africa de Nord, începând cu Ifrikquiya. Între timp Imperiul Bizantin a trimis trupe din
Războaiele Bizantino-Arabe () [Corola-website/Science/320205_a_321534]
-
puteri depline, suspendarea constituției și dizolvarea parlamentului și în seara aceleiași zile i-a cerut regelui să abdice și să părăsească țara. Puciul a reușit, Carol al II-lea a abdicat la 6 septembrie 1940 și s-a expatriat, cedând tronul fiului său Mihai I. Antonescu i-a oferit garanții de securitate lui Carol al II-lea, Elenei Lupescu și suitei lor și s-a ținut de cuvânt, protejând cu pichete militare trenul regal, asupra căruia legionarii au tras cu mitralierele
Ion Antonescu () [Corola-website/Science/297423_a_298752]
-
poalele muntelui, Jorg reușește să activeze arma - o încărcătură radioactivă care declanșează o explozie atomică. Castelul Roșu este pulverizat, iar Jorg revine acasă cu misiunea îndeplinită. Însă tatăl său nu este dispus să-l recunoască pe post de pretendent la tron și-l înjunghe. Aflat la granița dintre viață și moarte, Jorg întâlnește spiritele puternice care conduc lumea din sfere nevăzute. Cu sprijinul unuia dintre ele, el revine la viață și decide să-și clădească propriul regat, de unde să înceapă cucerirea
Prințul Spinilor () [Corola-website/Science/333841_a_335170]
-
pe domeniul acestuia. „Romanul de debut al lui Mark Lawrence relatează o poveste despre sânge și trădare, magie și frăție și prezintă un tablou convingător și brutal, uneori chiar frumos, al unui băiat aflat într-o călătorie spre maturizare și tron”, este prezentarea făcută de Goodreads. Booklist descrie cartea ca fiind „tulburătoare, minunată, haotică, poetică, obsedantă, antrenantă”, iar scriitoarea Robin Hobb consideră că „sumbru și implacabil, volumul "" vă va atrage în mrejele sale și vă va înhăța cu totul”. Thomas M.
Prințul Spinilor () [Corola-website/Science/333841_a_335170]
-
târziu Sfântul Bonifaciu, "Apostolul germanilor". Când Chilperic al II-lea a murit în 720, Charles l-a numit succesor al său pe fiul lui Dagobert al III-lea, Theuderic al IV-lea, care era încă minor, și care a ocupat tronul între 720-737. În acest moment, Charles din nou a mărșăluit împotriva saxonilor. Apoi neustrienii s-au răzvrătit sub Ragenfrid, care a părăsit regiunea Anjou. Au fost ușor învinși în 724, iar Ragenfrid i-a dat pe fiii săi ca ostatici
Charles Martel () [Corola-website/Science/309471_a_310800]
-
În 737, la sfârșitul campaniei sale în Provence și Septimania, regele Theuderic al IV-lea a murit. Martel, s-a intitulat "Maior Domus" și "Princeps et Dux Francorum", nu a numit un nou rege și nimeni nu a aclamat unul. Tronul a rămas vacant până la moartea lui Martel. Ultimii patru ani de viață ai lui Charles au fost mai pașnici decât cea mai mare parte a fost și o mare parte din timpul său a fost ocupat cu planurile administrative și
Charles Martel () [Corola-website/Science/309471_a_310800]