17,196 matches
-
decât opunându-se. el nu poate fi sigur de existența sa decât regăsind-o În chipul celorlalți. Ceilalți sunt oglinda. Oglindă repede Întunecată, e adevărat, căci capacitatea de atenție a omului e limitată. Ea trebuie trezită fără Încetare, incitată prin provocare. Dandy-ul este deci obligat să uimească În permanență. Vocația lui constă În singularitate, perfecționarea lui În supralicitare. Totdeauna izolat, totdeauna În afara lumii, el Îi forțează pe ceilalți să-l creeze, negându-și propriile lor valori. El Își joacă viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
are fundul, iar acum speram că are și picioare bune. La statura lui, ar fi putut fi slabe, lucru pe care-l urăsc. Și nici nu prea poți să faci mare lucru în cazul acela. Una dintre cele mai mari provocări în sala de gimnastică e un tip fără pulpe, care încearcă să-și construiască o pereche. În California, toată lumea își pune implanturi. — Excelent croiți de Tariq, din Brick Lane, zise Hugo, după cum am menționat anterior. Te duc și pe tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
în limbajul vulgar. Păi, dorința ta îmi este ordin, zise Hugo, coborându-se încet, încercând, în mod evident, să mă impresioneze cu bicepșii lui. De fapt, canapeaua asta e îngrozitor de neconfortabilă. Ne mutăm în dormitor? — Nici vorbă. Parcă-ți plăceau provocările. — Creatură mică și neștiutoare, nici nu știi că te joci cu norocul. — O, spusei eu, ridicându-mă, ba cred că știu. Într-un final, ne-am mutat în dormitor, cu o sticlă de sherry și cu farfuria cu biscuiți. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
în spate, rânduri întregi de capete aliniate în fața mea, până la marginea scenei și, dincolo de ele, actorii. M-am trezit că mintea mi-a zburat de la acțiunea de pe scenă la misterioasele întâmplări de la teatrul Cross. Deja luam lucrurile ca pe o provocare la fel de încâlcită ca și cablul Tabithei și la fel de greu de descâlcit. Mi-am repetat că trebuie să fiu atentă. Asta fac mereu. Dar și uit mereu că simplul fapt că-mi repet așa ceva nu e de ajuns. *** La pauză, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
și simplu trebuia să plec de acolo, iar când m-am întors să te caut o jumătate de oră mai târziu, plecaseși. Cred că suntem chit la povestea cu dispărutul val-vârtej, nu? Era sub demnitatea mea să răspund unei asemenea provocări. În schimb, am umplut din nou paharele. Și tu nu m-ai fi sunat în veci, continuă Hugo. Te cunosc. Mândria ta mă calcă cel mai mult pe nervi. Îți pica mâna dacă dădeai telefon. În schimb, mai lăsat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
îndepărta vecinii cei mai încercați, tatăl meu i-a ajutat adesea, făcându-i să profite de achizițiile sale, mai ales când era vorba de carne sau de trufandale; dăruia însă întotdeauna cu măsură și modestie, căci orice dărnicie însemna o provocare, orice bunăvoință - o umilire. Iar când populația capitalei, ajunsă la capătul puterilor și al iluziilor, și-a manifestat în stradă furia și confuzia, iar o delegație s-a dus la sultan spre a-l soma să pună capăt războiului în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
poate și vrăjitoare. Să fi fost adevărat că pegăteau elixiruri, că le făceau farmece bărbaților, că străpungeau figurine din ceară cu ace vrăjite? E puțin spus că eram intrigați; acest lucru devenise pentru noi o intolerabilă obsesie. Și totodată o provocare. — Mâine, eu mă duc acolo, orice s-ar întâmpla. Vrei să vii cu mine? mi-a spus Harun într-una din zile. L-am privit în ochi: nu glumea. Vrei să vii cu mine? Mi-a trebuit mult curaj ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
oamenii cei mai bogați din Fès. Ascultându-l, am avut impresia că depășise faza de descurajare și de lehamite care urmase părăsirii Granadei, sfâșiere ce fusese agravată de pierderea uneia, apoi a celeilalte soții. De acum făcea proiecte, trecea la provocări, avea pumnii pregătiți de luptă, ochii priveau iarăși pofticioși. Pentru acest drum călăream pe cal la fel ca el, însă femeile erau urcate pe niște catârce, așa că eram nevoiți să înaintăm în ritmul lor. La un moment dat, Warda s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
făcut să trec drept un om care avea de toate, deoarece noii-veniți erau de acum siliți să se înghesuie, familii întregi, pe coridoare. În primele zile din mai, o atmosferă stranie domnea în acest cantonament improvizat, propice celor mai nebunești provocări. Am să-mi aduc mereu aminte de clipa când un fluieraș din orchestra pontificală veni gâfâind și țipând cât îl ținea gura: — L-am omorât pe Bourbon! L-am omorât pe Bourbon! Era un anume Benvenuto Cellini, din Florența. Unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
frații săi. Abia făcuserăm câțiva pași că un ofițer castilian veni să se posteze împreună cu oamenii săi de-a curmezișul drumului. Făcându-mi semn să nu mă mișc, Hans i se adresă militarului pe un ton ferm, dar lipsit de provocare. Apoi scoase din buzunar o scrisoare la vederea căreia strada a fost pe dată degajată. Oare de câte ori am fost opriți în același mod înainte de ajunge la destinație? De douăzeci de ori cu siguranță, poate chiar de treizeci de ori. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
părea să-i cunoască gândurile mai bine decât și le cunoștea ea. Dar se stăpâni, întorcând capul spre fereastră. Nu că ar fi un fel de sport pentru tine. Știu că nu e. N-a fost niciodată. Sigur, îți plac provocările profesionale. Dar asta e pe locul doi. După scopul principal. Lupta pentru pace. Ești unul din puținii oameni de pe planetă care știu cât de mult contează aceste eforturi. Și ce se poate întâmpla dacă lucrurile nu decurg cum trebuie. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ei să reziste tentației de a te lua drept o femeie slabă de înger. Nici un palestinian n-ar fi omorât un erou național cum e Ahmed Nour. Munca lui a fost o sursă de mândrie pentru noi toți și o provocare directă la adresa hegemoniei și dominației israeliene. Maggie uitase: Al-Shafi își luase doctoratul în științe politice cât fusese la închisoare. Dar cine știe ce mai făcea în afară de asta? — Credeți-mă, era ultimul om de pe planetă care ar fi colaborat cu israelienii. —Ei, haideți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ar arăta fața douăzeci și patru de ore din douăzeci și patru la știrile de pe cablu, ce ar crede despre arabii cei răi care te-au omorât. —Bine, am prins ideea. Maggie păstrase în adâncul ei destul din fata de la mănăstire ca să aibă superstiții în privința provocării destinului. Același lucru e valabil și în cazul israelienilor. Chiar mai rău pentru ei dintr-un anumit punct de vedere, spuse Uri, destinzându-se treptat, ajutat și de scotch. —A-i spiona pe americani e un lucru suficient de rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
e suficient ca turiștii să poată intra în tunele. Nu, aveau nevoie și de o ieșire la celălalt capăt, ca să nu trebuiască să meargă tot drumul prin ele. Așa că au construit una. Și a răsărit chiar în Cartierul Musulman. —O provocare. — Exact. — Deci asta vrea să spună cu „labirinturi antice“: tunelurile. —„Mergi spre vest“, Zidul de Vest. Inteligent. Și bineînțeles, Ierusalimul e orașul model; e cel mai sfânt loc de pe pământ. Dar ce... Ah, la naiba. Maggie îl văzu pe Uri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Însă naturalețea afabil-profesională, ca să nu spun aerul de superioritate cu care Îmi servea drăgălășeniile respective. Parcă eram la o consultație medicală În momentul pronunțării diagnosticului; mai rămânea să-mi prescrie rețeta... - Trebuie să va cer scuze că am răspuns la provocare? m-a Întrebat ea cu nevinovăție perfidă. Cu alte cuvinte, eu Începusem, eu dădusem tonul În această discuție alunecoasă și pe muchie de cuțit, ea nu făcea altceva decât să marșeze la jocul propus de mine - ce nu-mi convenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
cu care vor putea avea În fața ochilor filmul propriului viitor. Sunt momente când, gândindu-mă la asta cu fireasca aviditate curioasă a fizicianului, mă bucur, totuși, că nu trăiesc situația ca om, pur și simplu. Să-ți cunoști viitorul - ce provocare, dar și ce oroare! Vă spuneam, scuzați digresiunea, că importantă nu este suprapunerea destinelor, ci altceva. Important e că, după ce au construit o planetă-soră și au reprodus genetic niște ființe cu potențial biologic absolut identic cu al lor, s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Elvira mi se Înfățișa tot mai convingător drept o excelentă actriță care interpreta - cu un talent nebun, recunosc - rolul damei accesibile și pline de bune intenții menite să oculteze drumul spre pierzanie pe care mă Împingea cu o știință a provocării remarcabilă. De ce o făcea? N-aveam idee. Pe lângă mine sau pe deasupra mea se derulau scenarii a căror logică mă depășea. Oricare ar fi fost ele Însă, nu aveam timp de pierdut. La treabă! Ca să nu zic, la arme... Cunoșteam sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
el este singurul lucru existent pe lume? Dați-mi voie să vă contrazic: „bine În sine” este un nonsens, o aberație. - Mă consolez că nu-i, totuși, cea mai mare din câte există... - Înțeleg aluzia, Însă refuz să răspund la provocări. Prefer să vă mai semnalez ceva privitor la decalajul uriaș dintre durata vieții Celorlalți și cea a pământenilor care suntem. Se pare că el a variat pe parcursul experimentului: inițial, timpul alocat vieții cobailor umani (văd că sintagma vă deranjează, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
cu putință, așa că am ezitat Îndelung. Dacă domnul profesor Adam are iar, din senin, o săritură peste ax ca mai devreme? Merită să risc? Da, și nu prea. Totuși... Nu sunt un tip suficient de puternic pentru a refuza o provocare, așa că... În fond, de ce nu? - Nu judecați cu prea multă indulgență comunismul? Ați trăit timpurile acelea, știți foarte bine că ... - O secundă, te rog: să nu amestecăm planurile. Eu am vorbit În calitate de istoric al comunismului, nu de victimă a comunismului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
dumitale.” Îl Întreabă de ce inventase joaca asta dementă și care era sensul ei. „Mă amuză să observ din afară mistica jocului confruntat cu propria imanență”, a spus sibilinic insul. Insistă: nu-i e teamă că se va ruina perseverând În provocarea diabolică a destinului? „Imposibil, a surâs excentricul, sunt prea bogat pentru asta.” A vrut să-i spună că și alții fuseseră cândva la fel de bogați și că poate fi de-ajuns o singură noapte altfel decât toate celelalte pentru ca oricare nabab
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
să devină un paria, dar omul se arăta neclintit În nebunia lui, așa că l-a lăsat În plata Domnului. A mai trecut o lună de sfidare a rațiunii, pierderile bizarului bogătaș urcau vertiginos spre un milion, Însă ritualul cotidian al provocării nu-și schimba cadența. Până Într-o noapte când s-a Întâmplat ceva care survine rareori În existența unui cazinou: un jucător a spart banca. Aproape șaizeci de milioane de franci se adunaseră, În murmurul de stupefacție al asistenței, dinaintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
de cărți de buzunar pe care o inițiase la editura Rowohlt: Rowohlts Deutsche Enzyklopädie. A fost deci gândită și scrisă pentru marele public, ca o introducere generală în studiul fenomenologic și istoric al faptelor religioase. Ne-am hotărât să primim provocarea, încurajați fiind de exemplul fericit al lui Georges Dumézil. Savantul francez publicase în 1949, sub titlul L'Héritage indo-européen à Rome (Gallimard) rezultatele cercetărilor sale privind ideologia tripartită indo-europeană și mitologia romană; cititorul avea astfel la dispoziție, sub forma unor
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
provocat pe mai puțin discreditatul redactor-șef al ziarului În care apăruse articolul. Duelul rusesc era o chestiune mult mai serioasă decât convenționala versiune pariziană. Redactorului-șef i-au trebuit câteva zile ca să se hotărască dacă să accepte sau nu provocarea la duel. În ultima din aceste zile, Într-o luni, eu am plecat, ca de obicei, la școală. Din cauză că nu citisem ziarele, nu știam absolut nimic despre toată povestea. La un moment dat În timpul zilei mi-am dat seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
anumită pagină era trecută din mână În mână, În clasă, producând chicoteli. O manevră bine sincronizată m-a pus În posesia a ceea ce s-a dovedit a fi ultimul număr al unui săptămânal ieftin ce conținea o relatare senzațională a provocării la duel lansate de tata, cu comentarii stupide asupra ofertei făcute de el adversarului, de a-și alege armele. Se făceau aluzii ironice la faptul că reînvia un vechi obicei feudal pe care-l criticase În scrierile lui. Se vorbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
vizită, părinții mei Încă i se mai adresau și, În timp ce cobora, unchiul privi În sus râzând și bătând În balustradă cu mănușile pe care le ținea În mână. Mi-am dat seama imediat că nu avea loc nici un duel, că provocarea fusese Întâmpinată cu scuze, că totul era În regulă. Am trecut În goană pe lângă unchiul meu și am ajuns sus. Am văzut chipul senin, de fiecare zi, al mamei, dar nu mă puteam uita la tata. Și atunci: inima mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]