16,537 matches
-
aveam la dispoziție exact o oră ca să devin superbă pentru cea mai stresantă seară din cariera mea, iar caraghiosul ăsta nu făcea parte din planul meu de acțiune. — Faaaatăăă! Șezi blândă, a zis el și a inhalat din nou din țigară. Se pare că prietena ta nu vrea să plec... — Ar vrea să pleci dacă AR FI, DIN ÎNTÎMPLARE, TREAZĂ, NENOROCITULE! am urlat eu, oripilată de ideea că Lily făcuse - fără doar și poate - sex cu tipul ăsta. Te asigur că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Îndoiesc, a continuat Alex liniștitor. Când vrea, e o fată foarte prietenoasă, dar uneori se Îmbată prea tare ca să mai știe ce face. Așa că, În calitate de prieten al ei, va trebui să te rog să pleci acum. Ticălosul și‑a stins țigara și și‑a săltat cu un gest teatral brațele În aer, prefăcându‑se că se predă. Nici o problemă, amice. Fac doar un dușuleț rapid, Îmi iau ca lumea la revedere de la micuța mea Lily și pe urmă o iau din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
treptelor. Sentimentul victoriei nu era mai mic decât cel resimțit de o alergătoare de nivel mondial care tocmai a câștigat prima ei medalie de aur. Am inspirat adânc, mi‑am Încleștat pumnii ca să‑mi Înving tentația de a aprinde o țigară Întru sărbătorirea victoriei și mi‑am mai dat o dată cu rujul de buze roz‑bombon. Era timpul să fiu o lady. Un paznic mi‑a deschis ușa, s‑a Înclinat ușor și a zâmbit. Își Închipuia, probabil, că sunt vreun invitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
care Își aștepta răbdătoare rândul să fie pierdută, uitată, rătăcită sau pur și simplu aruncată. ↔ Am Închis telefonul după ce am făcut un efort sincer să par grijulie și am dat cu ochii de Lily: stătea Întinsă pe canapea, fuma o țigară și bea un lichid incolor, care sigur nu era apă, dintr‑un pahar de cocktail. — Parcă era vorba că nu fumăm În apartament, i‑am zis eu și m‑am trântit lângă ea, aburcându‑mi picioarele pe măsuța de lemn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ai mei. Nu că mi‑ar păsa cine știe ce, dar era regula impusă chiar de tine. Lily nu era o fumătoare Înrăită ca subsemnata, ea fuma de regulă numai când era beată și nici măcar nu cumpăra câte un pachet Întreg de țigări. Acum am văzut capătul unui pachet nou‑nouț de Camel Special Light ițindu‑se din buzunarul de la piept al bluzei cu guler prins În nasturi. Am Împuns‑o În pulpă cu papucul și am arătat spre țigări. Mi le‑a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pachet Întreg de țigări. Acum am văzut capătul unui pachet nou‑nouț de Camel Special Light ițindu‑se din buzunarul de la piept al bluzei cu guler prins În nasturi. Am Împuns‑o În pulpă cu papucul și am arătat spre țigări. Mi le‑a dat Împreună cu o brichetă. — Știam eu că nu te superi, a zis și a mai tras calmă un fum. N‑am chef să m‑apuc de treabă și asta mă ajută să mă concentrez. — Ce treabă amâni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
nu te superi, a zis și a mai tras calmă un fum. N‑am chef să m‑apuc de treabă și asta mă ajută să mă concentrez. — Ce treabă amâni? am Întrebat‑o și mi‑am aprins și eu o țigară, după care i‑am aruncat Înapoi bricheta. Voia să facă șaptesprezece credite semestrul ăsta, În efortul de a‑și ridica media generală după notele mediocre pe care le luase În primăvară. M‑am uitat la ea cum trage Încă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
le luase În primăvară. M‑am uitat la ea cum trage Încă un fum și o dușcă din băutura ei care‑nu‑era‑apă. Nu părea să se afle pe drumul cel bun. A oftat din greu și a lăsat țigara să Îi atârne În colțul gurii În timp ce a vorbit. Țigara care i se mișca În sus și În jos, amenințând să cadă din clipă În clipă, Împreună cu părul vâlvoi, nespălat și machiajul mânjit, au făcut‑o să arate - pentru o clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
trage Încă un fum și o dușcă din băutura ei care‑nu‑era‑apă. Nu părea să se afle pe drumul cel bun. A oftat din greu și a lăsat țigara să Îi atârne În colțul gurii În timp ce a vorbit. Țigara care i se mișca În sus și În jos, amenințând să cadă din clipă În clipă, Împreună cu părul vâlvoi, nespălat și machiajul mânjit, au făcut‑o să arate - pentru o clipă - ca un inculpat din Judge Judy (sau, poate, un reclamant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
iar eu urma să transform hârtiile respective În „dosare“ă. Țârrr. Țârrr. Țârrr. Îmi amintești de mine la vârsta ta. Prea Îngrețoșată și Îndurerată ca să mă uit la parada fotomodelor anorexice, m‑am strecurat afară să trag un fum de țigară Firește, În clipa În care am aprins bricheta, celularul meu a țipat din nou. — Ahn‑dre‑ah! Ahn‑dre‑ah! Unde ești? Unde dracului ești În clipa asta? Am aruncat țigara neaprinsă și m‑am repezit Înapoi, cu stomacul arzându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
m‑am strecurat afară să trag un fum de țigară Firește, În clipa În care am aprins bricheta, celularul meu a țipat din nou. — Ahn‑dre‑ah! Ahn‑dre‑ah! Unde ești? Unde dracului ești În clipa asta? Am aruncat țigara neaprinsă și m‑am repezit Înapoi, cu stomacul arzându‑mi atât de violent, Încât mi‑am dat seama că aveam să vomit - chestiunea era doar unde și când. — Sunt În fundul Încăperii, Miranda, am zis eu, m‑am strecurat pe ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
lângă șifonier; când mi i‑am tras pe șolduri, am constatat că sunt ceva mai strâmți. Acum, că nu mai eram nevoită să dau pe gât o supă ca să nu mor de foame și când nu mai subzistam exclusiv cu țigări și cafea Starbucks, trupul meu se ajustase la schimbare și pusesem la loc cele cinci kilograme pe care le pierdusem când lucrasem la Runway. Și faptul nici nu mă Îngrozise; chiar Îi credeam pe Lily și pe părinții mei când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
sentimentul...“ Sören Kierkegaard, Frygt og Baeven „Ceea ce caut eu În cuvânt este răspunsul celuilalt. Problema mea este tot ceea ce mă constituie ca subiect.“ Jacques Lacan I Un Început posibil de roman Se observă doar dâra de fum ce iese din țigara de foi ținută cam teatral Între degete; el, personajul, e Întors cu spatele la noi (care „noi“, se va Întreba un critic chițibușar), ne ignorează total sau se preface că nu-și dă seama că Îl privim, dar și noi Îl ignorăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Îndreaptă spre masă cu pași deciși („ce va comite?“ se Întreabă cititorul tradițional; „aoleu, acum o omoară!“, se va Înfiora cu răsfăț cititoarea tradițională); se apleacă puțin, atât cât să ne intrige pe toți, Întinde mâna În care se află țigara de foi și scutură fumul cu o distincție calculată În scrumiera de Limoges, destul de comună, aflată În partea dinspre el a mesei; În centrul scrumierei (mă uit cu toată atenția) este desenat un cavaler, Înclinat curtenitor Într-un genunchi, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de a se mișca nestingherit; ce s-o mai lungim inutil? să-l lăsăm să se emancipeze și el ca alți colegi ai lui de generație, că, altfel, se poate supăra și cine știe ce festă ne va mai juca; scutură deci țigara și o așază pe marginea scrumierei, se Întoarce puțin, atât cât să i se vadă doar profilul (pare un bărbat În puterea vârstei. trecut de mezzo del cammin di nostra vita), face doi pași spre un scrin de lemn (ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
alături de o carte pe masă (ba chiar deasupra cărții, e bine să fim atenți la amănunte că nu știi niciodată de unde sare cheia textului), se Întoarce către scrumiera de Limoges (e epatant, nu?), Își ia chiștocul (se cam consumă repede țigările de foi și costă al dracului!) și se lasă să cadă puțin cam teatral Într-un fotoliu odihnitor; pot spune că aproape s-a ascuns, Întrucât nu-l mai văd; doar dâra de fum e vie, unduiește În aer capricios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
doar trebuie să facă ceva, să acționeze (ce naiba, dacă nu se mișcă, dacă nu depășește limita impusă Între două câmpuri semantice, atunci nu mai avem ce analiza, nu mai avem „narativitate“, nici „spațiu romanesc“, nici nimic!); el Își ia tacticos țigara de foi Între degetele mâinii drepte, caută ceva pe masă, da, o brichetă (țigara se stinsese Între timp, cum era și firesc cu atâta lipsă de acțiune); aprinde chiștocul ce-i rămăsese, trage În piept adânc, aruncând fumul alb apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
depășește limita impusă Între două câmpuri semantice, atunci nu mai avem ce analiza, nu mai avem „narativitate“, nici „spațiu romanesc“, nici nimic!); el Își ia tacticos țigara de foi Între degetele mâinii drepte, caută ceva pe masă, da, o brichetă (țigara se stinsese Între timp, cum era și firesc cu atâta lipsă de acțiune); aprinde chiștocul ce-i rămăsese, trage În piept adânc, aruncând fumul alb apoi În cercuri rare (știți, sunt puțini indivizii ce reușesc această scamatorie: aproape că aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Îmi distrug viitorul. Deocamdată Îmi distrug sufletul. Poate timpul Îl va reface... Vocea naratorului Se ridică brusc din fotoliu, astfel că m-a surprins prin rapiditatea mișcării; nu-i constatasem decât mișcări foarte lente până acum, indecise, aproape ireale; are țigara verde de foi Între dinți, o mușcă nervos, se vede clar după Încordarea imperceptibilă a mușchilor maxilarului drept, cu care se află Întors către mine; Își duce mâinile la spate, ca unul ce ar pleca la o lungă plimbare; trece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Am devenit repede prieteni. Azi mă anunță: „A venit o fată frumoasă la tine“. Este F. Nu știu cum a intrat până aici. Este o colegă ce face parte din comitetul de apariție a revistei. Mi-a adus compot de prune și țigări Snagov. „Ești proastă. Doar știi că nu fumez“, Îi scriu pe o hârtie, fiindcă nu pot și nici n-am voie să vorbesc. „N-am știut ce să-ți aduc“, se dezvinovățește ea. „N-a fost ieri nimeni aici ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
și bun. Zuluf 5 iunie 1963 Dragul meu, Îți scriu pe foile pe care mi le-ai dat tu și cu creionul tău. Original, nu? Toate poveștile frumoase Încep cu „a fost odată“. Te cufunzi Într-un fotoliu, aprinzi o țigară, ai grijă să fie liniște În jur și Începi să citești despre peripeții nemaiîntâlnite. Povestea mea Începe tot așa. Dar dacă poți, citește-o În bătaia vântului celui mai sălbatic, când foaia ar vrea să se smulgă din mână, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
nu știu cărui amic binevoitor. De-aia suntem atât de urâți: suntem bolnavi. Prea puțin timp avem, prea puțin spațiu. Nu putem sparge nimic. Ne zbatem și urlăm. Ca animalele. Suntem niște animale. Vocea naratorului Se ridică din fotoliu, aprinse din nou țigara stinsă În timpul lecturii, rămase În așteptare, cu ochii Închiși; În acest timp, buzele se mișcau mecanic pronunțând aproape deslușit semnele citite. Se observă cum acestea insistă să se ridice din foile citite, să se desprindă de albul paginii și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
decât În aceste scrisori pe care cineva, romancierul, le răsfoiește acum fără să știe cât de mare a fost combustia interioară ce le-a nutrit. Oare suntem mai autentici În jurnal decât În viața reală? Un posibil sfârșit de roman Țigara de foi mai fumegă Între degetele lui; dâra ei de fum, șarpe capricios În aer, este un semnal permanent că aici au loc arderi intense; lângă fotoliu s-au strâns mormane de mape, scrisori Împrăștiate, maldăre de dosare, caiete de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
fi bucuroasă, dacă Titu ar putea să o învețe cât mai des, ca să fie sigură de izbândă. Când sosi acuma Titu Herdelea îi găsi la cafea. ― Ți-am pus lingurile în brâu, nenișorule! îl întîmpină Gavrilaș, pufnind rar dintr-o țigară răsucită de el însuși cu multă meticulozitate. ― Numai fata asta-i de vină, domnu Titu, se scuză doamna Gavrilaș, trăgând cu ochiul spre Marioara care zâmbea șiret. Că zicea că e moartă de foame și că ea nu mai așteaptă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Dumescu se încinse o controversă asupra notei, fiecare revendicând pentru sine obligația de plată. Grigore ieși biruitor, numai amenințând cu o supărare eternă. În fața restaurantului se despărțiră. Iuga rămase cu Titu. Chiar atunci apăru în ușă și Rogojinaru, cu o țigară de foi între dinți, cu o umbrelă străveche la subțioară. ― Cucoane! zise dânsul către Grigore, cu glas dulce, părintesc. Dumneata ești tânăr și te aprinzi iute, pe când eu sunt bătrân și nu mă supăr cu una, cu două. Nu știu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]