19,653 matches
-
încercând cea mai bună imitație a tonului lui Suki Fine, scoțându-mi ochelarii de soare. Doamne, este chiar întuneric aici, nu? Este o zi foarte însorită, doamnă. Dar îndrăznesc să vă spun că după un timp ochii vi se vor obișnui cu întunericul. Am clipit, și nu din cauza semiîntunericului. Cine era această persoană, fratele geamăn al lui Jeeves? Spuneți-mi, sunteți cumva persoana care este de serviciu de obicei? l-am întrebat, apropiindu-mă de birou pe covorul verde, care traversa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ceva ce păreau a fi scrisori pentru diferiții locatari ai apartamentelor. Deci, nu, așa credeam și eu, i-am spus. Nu te-am mai văzut până acum, am ezitat un pic, gândindu-mă parcă la ce ar trebui să spun. Obișnuiam să vin din când în când pe aici pentru a-l vizita pe domnul Charles de Groot la apartamentul 3c. Am tușit. —Mai târziu de ora șapte. Fața i-a rămas neschimbată, dar a înclinat capul într-o parte, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mulțumesc atât de mult, i-am spus și m-am îndreptat către liftul de la capătul holului, de fier forjat, la fel de vechi precum manierele portarului. A trebuit să trag cu forță ușile pentru a le deschide când a sosit liftul, nefiind obișnuită, și l-am simțit lângă cotul meu, încercând să mă ajute. Multe dintre doamnele noastre se plâng în legătură cu liftul, a menționat. Este puțin greoi. Am scos un râset înalt, sperând ca stângăcia mea să nu-l facă să creadă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
A tușit. Nu vreau să fiu indiscret, a zis, uitându-se în jos aparent cu modestie, dacă tonul vocii lui nu ar fi fost destul de sugestiv. Mi-a luat o secundă să-mi dau seama. Îndrăznesc să spun că cineva obișnuit cu servitorii ar fi fost mai rapid. Poate asta ajută, i-am zis luând încă o bancnotă de douăzeci de lire din geantă pentru a-i da. A dispărut la fel de repede ca cealaltă. Norocul meu că trecusem pe la bancomat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
o femeie dolofană într-o rochie ca un sac cu imprimeu floral, cu o talie lăsată care să se asorteze cu a ei. Cei doi bărbați, în costume de vară gri deschis, transpirau extraordinar de mult, amândoi fiind supraponderali și obișnuiți cu aerul condiționat. Nu era o priveliște frumoasă. —Tinerii unul în brațele celuilalt, a spus David Stronge cu duioșie, ca să-i facă plăcere soției sale. — Ți-am văzut ieri poza în ziar, a remarcat ea. Era măgulitoare. —Vrei să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
el mai era un bărbat pe care l-am recunoscut apoi ca fiind Marcus Samson, a cărui onomastică o sărbătoream. —Doamne! a zis Richard Fine. Ce naiba s-a întâmplat cu el? Nu este un nenorocit de epileptic, nu? —Rattray-Potter este obișnuit cu băutura, a adăugat Marcus Samson, mormăind. — Se pare că cineva i-a făcut-o mai tare, le-a răspuns Sebastian. Sir Richard s-a uitat împrejur imediat. —Shaw, a spus cu voce joasă, adună-i pe clienți și du
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
cel mare, nu cel mic...» - Acolo era drapelul? Înseamnă că cineva care ne cunoștea casa și lucrurile dinăuntru dăduse Enkavedeului prețioase-indicații... - Asta-mi trecuse și mie prin minte, În primul moment... Dar dintr-o dată m-am liniștit: Apucasem să mă obișnuiesc la gândul că, gata, mi-au găsit drapelul - dacă știau și locul În care-l ascunsesem: În geamantanul (mare, nu mic!) - ei, și, dintr-o dată m-a pălit gândul ca un ciomag: Stai, domnule!, ăsta mi-a Întins o capcană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ne ducem la scăldat În sus, pe firul pârâului, la iazurile călugărilor de la Curchi, o făceam mai degrabă pentru Cazimir decât pentru scaldă. Poznaș mai era și Cazimir! Ca și numele: nu era, nu erau de pe la noi, dar noi ne obișnuisem. Atât, că nu-l chiar văzusem cu ochii noștri Însă Îl știm; bine de tot. Cazimir e tuns chilug, se scaldă fără nimica pe el, ca noi, copiii, face pluta pe oglinda iazului minute În șir, fără să miște un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
masă l-am ridicat. - Și eu am fost În uliță, cu bagajele și nu-i mai foarte-Întuneric decât aici... Te-a poftit și pe tine la masă? - Ți se pare, acum, că-i Întuneric!, strigă mama, deși suntemalături. Lasă, ne obișnuim noi... - Eu nu vreau să mă obișnuiesc. - Dac-ar fi toate după vrerea noastră... - Este! Eu vreau să fac pipi. Și eu vreau să fac mai-mult-decât-pipi... - Hai să căutăm... De mână, orbecăind, ieșim din cancelarie, ieșim din clădire. Căutăm Locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
fost În uliță, cu bagajele și nu-i mai foarte-Întuneric decât aici... Te-a poftit și pe tine la masă? - Ți se pare, acum, că-i Întuneric!, strigă mama, deși suntemalături. Lasă, ne obișnuim noi... - Eu nu vreau să mă obișnuiesc. - Dac-ar fi toate după vrerea noastră... - Este! Eu vreau să fac pipi. Și eu vreau să fac mai-mult-decât-pipi... - Hai să căutăm... De mână, orbecăind, ieșim din cancelarie, ieșim din clădire. Căutăm Locul. Căutăm Afara. - Mamă, eu nu mai pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
transmisie strălucind de-ți lua ochii, pufni parcă dinadins Într-un rîs zgomotos cînd trecu pe lîngă mine. La prima vedere totul părea normal, dar, dacă priveai atent În zare, oamenii lăsau impresia unor reflexii stranii. Probabil că dacă te obișnuiai cu atmosfera de aici, n-aveai cum să mai gîndești ca mine. Pe urmă, peisajul se estompa treptat, devenind transparent pînă la dispariție și doar chipul meu mai răsărea aici ca imaginea negativă a unei fotografii. Fișierul cu vieți umane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
obsesii! Teribile! Nu mai pot suporta gîndul că nu știu ce s-a Întîmplat cu soțul meu, că nu-i cunosc motivele... — Ei, dar nu am impresia că ești chiar atît de disperată... — Vi se pare ciudat, nu ? Poate prea m-am obișnuit să fiu răbdătoare... Deci, i-ai Încredințat afacerea fratelui dumitale mai mic, dacă Înțeleg bine. Dumneata n-ai făcut nimic ? — Eu am tot așteptat... zi după zi... — Deci doar ai așteptat? — Fratele meu nu mi-a permis să Întreprind nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
pus-o pe undeva și-a uitat ? Îl enerva că tot dădeam cu ochii de ea și se gîndea că, pînă la urmă, o să iau eu vreo măsură aiurea... Nu voia să mă amestec În afacerea asta periculoasă... — Periculoasă? — El obișnuia să spună că omul n-are nevoie decît de o hartă În viață. Lumea aceasta e o pădure, o Junglă În care mișună animale sălbatice și insecte otrăvitoare. Trebuie s-o apuci numai pe cărări bătătorite, să treci numai prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
și privind spre dreapta din stația de metrou de la poalele dîmbului, am văzut În stînga o parcare În aer liber. În diagonală privind, se zărea o firmă pe care scria Camelia exact ca pe cutia de chibrituri. Era o cafenea obișnuită cu o capacitate de vreo optsprezece locuri. În afară de mandatar, se mai afla acolo o chelneriță de vreo douăzeci și doi de ani cam grăsuță, rotunjoară la față, cu ochii mici și cu urme de coșuri pe frunte. Îi plăceau lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
dădea tîrcoale norocul și-i cădea un hîrb În mînă, Îl cumpăra pe nimica toată, Îl punea la punct, se mai fîțÎia puțin cu el și-l vindea la un preț frumușel. Poate mai avem o speranță... Surprinzător, dar aici obișnuia el să-și desfășoare tranzacțiile... De o astfel de informație aveam eu nevoie. Mi-am amintit imediat că am văzut printre diversele dar practicile cărți de pe raftul de lîngă perdeaua lămîiatică o carte a mecanicului de automobile. Da, trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
inimă. — Să presupunem că domnul Nemuro a prins pe cineva asupra unei fapte... să zicem crimă... — Înțeleg ce vreți să spuneți. A dispărut sau a fost lichidat? Să fiu sincer, e foarte posibil și așa ceva. În munca dumneavoastră, v-ați obișnuit să vă vîrÎți nasul fără jenă În toate dedesubturile unei probleme și nu mă Îndoiesc cîtuși de puțin că ați avut parte și de lucruri foarte interesante. — Da, au fost. Mulțumesc. — Eram sigur. Fiecare cu-ale lui... — Dar să trecem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
atîta curaj... — Curaj? Ei bine, da. Eu, unul, n-aș fi putut, chiar dacă asta ar fi Însemnat o ușurare... Pentru nimic În lume n-aș face așa ceva... Rămîn pe poziții, aici, pînă mor, bineînțeles, dacă nu mă dau afară. Te obișnuiești cu totul și ți-e mai greu să schimbi... Cineva mă urmărea, dar eu mi-am văzut de drum. După ce-am plecat de la Întreprinderea Dainen, am luat-o pe strada principală spre sud, cale de vreo două cvartale, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Însă brusc (poate era mașina mea În cale). Pe cînd Îmi Întindea cele zece timbre de cîte cinci yeni pe care i le solicitasem, l-am Întrebat nonșalant dacă e adevărat că familia M și-a schimbat mașina de curînd. Obișnuiam să pozez În comerciant În asemenea situații. — Mașina? Bărbatul Își mută privirea de la mine spre ghișeul alăturat ascuns după o perdeluță. Eu n-am auzit de așa ceva, spuse el. — N-avea de ce să-și cumpere mașină, răspunse pe neașteptate o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Își mută privirea de la mine spre ghișeul alăturat ascuns după o perdeluță. Eu n-am auzit de așa ceva, spuse el. — N-avea de ce să-și cumpere mașină, răspunse pe neașteptate o voce Înăbușită, a unei femei Între două vîrste. Se obișnuia ca soțul și soția să lucreze la același oficiu poștal, mai cu seamă În provincie. — Unul care se laudă cu ceasurile deșteptătoare, continuă ea, nu are cum să-și cumpere mașină fără să bată toba. A, ce bine! M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
ca-n palmă, se va transforma brusc Într-o lume necunoscută mie. Exista și posibilitatea aceasta. Poate că șirul de case de la jumătatea pantei era doar un colaj În imaginația mea, iar amintirea labirintului de la poalele stîncii doar o asociație obișnuită de idei ce iese prin hornul băii publice. Părea să-mi fie lesne să deduc, după mușchiul ușor murdar ce se extindea de la zidul protector și pînă la caldarîmul din beton, că aceea era partea nordică a dîmbului. De fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de parcă ar fi al meu. Mi s-a părut natural să-mi lansez și al doilea roman cu ei. O trupă cu oameni liberi, care nu s-ar murdări niciodată pentru a avea succes mai mare sau pentru bani, așa cum obișnuiesc să facă „artiștii“ români. Acum simt că ne-am „maturizat“ împreună. Mi-s foarte dragi. Și nu vreau să le analizez muzica, să vorbesc despre etapele lor, blabla. Poate că sunt unii care știu să o facă mai bine. Să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
rog, în funcție de anotimp și de posibilități... Ei bine, de la așa ceva și până la aglomerarea de tarabe unde facem cel mai dificil shopping cu putință e o distanță ca de la cer la pământ, dar nu vă lăsați copleșite, cu timpul vă veți obișnui. Și, dacă stau să mă gândesc un pic, nu e nici dracul chiar atât de negru; pentru mine, mersul la piață în calitate de gospodină a avut conotații sexuale pozitive: pe mai toți extratereștrii i-am cunoscut acolo, întreaga mea viață amoroasă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
o literatură înseamnă a crea o proză“. Toți comentatorii, deloc puțini, care și-au făcut timp pentru a citi și a scrie apoi despre Asediul Vienei au remarcat gestația sa poate neobișnuită, sugerând în subsidiar și riscurile unei „sarcini suprapurtate“. Obișnuiți cu un ritm alert al aparițiilor editoriale, cititorii profesioniști sau nu ai literaturii române au avut cel puțin un motiv de mirare, suficient de puternic însă pentru a vedea cum se pot „pierde“ atâția ani scriind un roman. Musil a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
culesesem doar fiindcă era ciclamen. Dar de ce mă uitasem tocmai în clipa în care am trecut pe acolo, pe lângă pana ciclamen, în pământ? Și uite-așa, de la o pană exotică, stranie, căzută într-un loc deloc exotic (într-un loc obișnuit în peisajul nostru urban, în spatele blocurilor), am ajuns la destin, fatalitate, întâmplare. Ce ți-e și cu penele ciclamen pe lumea aceasta: te fac să elucubrezi cu asupra de măsură! BUCUREȘTI FAR WEST Daniel CRISTEA-ENACHE Un „patriot“ (II) În decembrie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
o frecvență specifică unui anumit post fără ca acest lucru să se precizeze, prin distorsionarea și înlocuirea semnalului, fie emiterea de semnal în eter fără autorizație. În cazul distorsionării și înlocuirii semnalului este vorba de manipulare întrucât se înșeală publicul care, obișnuit cu un anumit mesaj și cu o anume credibilitate a acestuia, nu poate sesiza diferența în lipsa unui anunț corespunzător. Această metodă de manipulare rămâne ca și posibilitate tehnică, în practică este, însă, destul de greu de realizat, întrucât emisiunile sunt greu
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]