19,653 matches
-
deplasă ușor până la ușă. Întinzând mâna până simți lemnul lucios, prinse bastonul atârnat de cuiul pe care îl așeza de peste trei ani de zile și ieși închizând ușa cu o mișcare lentă, astfel că nici el, deși urechile i se obișnuiseră să recepteze cea mai fină adiere de vânt, nu auzi atingerea tocului și nici trecerea zăvorului în locașul său metalic. Nu era nevoie să numere pașii parcurși până la ieșirea din bloc. Își așeză mâna direct și sigur pe clanță. Ieși
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
în creșterea și educarea lor, asigurându-le un trai decent și o educație solidă. Dar vine o vreme când puii părăsesc cuibul părintesc pentru a-și face un rost, pentru a-și croi un drum, așa încât, o perioadă, concitadinii se obișnuiesc cu absența, iar revenirea în locurile copilăriei e remarcată, mai ales, sub aspectul aprecierii schimbării fizionomiei și, eventual, a profesiei pe care cei plecați la studii au îmbrățișat-o. S-a discutat o vreme, la momentul acela, despre accident, despre
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
pentru el, pentru sănătatea lui. Uneori simțea gândurile celor ale căror priviri treceau prin el fără să-l vadă. Era ca o durere în suflet care, la începuturi, îl deranja foarte mult. Îl făcea să sufere. Cu timpul, s-a obișnuit. Se bucura când simțea apropierea celor care-l privesc cu gânduri bune, cu zâmbet în colțul gurii, deși îl compătimeau sincer. Se simțea încurajat. Se simțea egalul lor, om între oameni. În ziua aceea, ieșea doar pentru a cumpăra pâine
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
primul bloc de dincolo de intersecție. Își pregătise borseta, dar o uitase pe pat când s-a ridicat să-și ia bastonul alb. În ea avea cartea de identitate, două bancnote a câte cinci lei și telefonul mobil. Cu acesta se obișnuise să lucreze. Cunoștea acele câteva numere de telefon pe care le folosea frecvent pe de rost, așa cum cunoștea și poziția exactă a fiecărei taste. Simțul tactil, foarte dezvoltat, nu-l dezamăgise niciodată. Miresmele ce pătrundeau prin fereastra pe care îi
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
de trecut până la părculeț, ridică bastonul și se pregăti să îl pună la lucru pentru a fi sigur că bordura nu este nici mai aproape și nici mai departe de piciorul său. Ascultă cu atenție mărită zgomotele străzii. Era trafic obișnuit pe partea carosabilă. Pe trotuar erau puțini pietoni. Urechea nu-l înșela. Nu coborî de pe bordură decât atunci când se asigură că înaintea lui a mai coborât o persoană. De când a rămas cu acest handicap, învățase o groază de lucruri care
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
deosebite, doctore. Exact așa cum ați prevăzut. Au reintrat în parametri normali... Da, da! Le-am administrat totul, ca la carte. Stați liniștit! îl asigură fata, observând privirea lui atentă, pătrunzătoare, intuind că dorea să afle toate datele problemei, așa cum se obișnuise. Niciun semn la acest băiat? îndrăzni ea să întrebe și să se apropie. Observ valori liniștitoare...Sunt liniștitoare, dar este bine să-l avem sub observație severă până ne vom convinge că nu sunt probleme. Este ciudat că, după toate
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
spune odată, omule! S-a găsit mamă ori tată, soră, frate, altceva? Aici nu a venit nimeni, îl întrerupse Eugen, vizibil iritat. - Ia-mă ușor că spun tot, omule! rosti doctorul Grigore, zâmbind cu satisfacție și privind complice la Ofelia, obișnuită cu șicanele pe care cei doi prieteni și le făceau reciproc. Fotografia pacientului nostru a ajuns la postul zonal de televiziune și la câteva ziare, cele mai citite din Craiova. Este o reușită extraordinară, dragii mei! Ei bine, un scurt
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
sta de vorbă... Ce spuneți, stimată doamnă? întrebă Eugen, cu gândul la explicația dată de Iuliana mamei sale, surprins fiind de acele cuvinte ce i s-au părut atât de naturale și de calde: este prietenul meu. - Eu..., eu nu obișnuiesc, dar... desigur, dacă vă face plăcere, beau o cafeluță. Iuli, fii bună și... - Da, mami! Am plecat la bucătărie... Eugen, cu sau fără zahăr? - Fără, te rog! Mulțumesc, sărut mâna! După acest schimb de cuvinte, aproape obligatorii în astfel de
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
de la parcare în spital și străbătea holurile îngândurat. A intrat prin blocul operator pentru a scurta traseul și a câștiga timp, acesta având legătură directă cu secția de terapie intensivă. Aici a avut parte de tabloul specific secției. Era prea obișnuit cu acel gen de scene în care toți actorii erau într-o agitație permanentă și aveau o singură replică: salvarea vieții. - Salut, colega! Bună, fetelor! Noutăți? se adresă Eugen doctorului Gorun și celor două asistente prezente în primul salon în
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
O, mulțumesc, dar te refuz... de astă dată! Iată, se lasă întunericul... Trebuie să merg: mama cred că este deja îngrijorată... Tainicele cărări ale iubirii - Că nu a sosit acasă adolescenta? - Ei, nu mă lua în râs! Așa s-a obișnuit...Glumeam... Să-i explici toate acele posibilități și să luați o decizie împreună, te rog! - Eugen! Nu ar fi mai bine să așteptăm ca Tinu să își revină, să putem discuta și cu el? De ce te grăbești? Nu este o
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
apăruse nou în toate spațiile destinate Terapiei Intensive. Nu a fost nevoie să intervină direct în multiplele intervenții. Erau Marian Malciu medici suficienți din toate specialitățile cerute de situațiile apărute. Unii dintre ei erau în afara programului de lucru, dar erau obișnuiți să vină în fugă, la nevoie, dacă se aflau în localitate, chiar dacă se știa bine că orele suplimentare nu vor fi niciodată plătite. Pe Iustin l-a regăsit dormind, dar nu a plecat imediat. Mai întâi a studiat toate însemnările
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
se prindea de el. Stresul unei zile încărcate de evenimente își pusese amprenta asupra lui, așa încât se lăsă pradă acelei stări în care geana somnului îl ademenea molatic. Aflat la cumpăna dintre somn și veghe, doctorul Eugen Tomescu revedea, așa cum obișnuia la finalul zilelor încărcate, filmul acelei zile, lăsând să se deruleze toate imaginile legate de locuri, persoane și conversații, încercând cu maxim de efort să sistematizeze și să dea o nouă orânduială tuturor gândurilor, în funcție de lista de priorități întocmită mintal
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
meu concediu eram... Am hotărât să-mi iau rămas bun... de la câțiva băieți ceva mai tineri, cred, decât mine... Am schiat cu ei în cele două zile... Se legase un fel de amiciție... Ei au băut mai mult. Eu nu obișnuiam, dar am ciocnit paharele și am gustat... Unul din ei arăta, la un moment dat, fotografii... pe telefonul său și se amuza copios cu ceilalți... Dădea explicații pline de vulgarități... Curiozitatea m-a împins să privesc și eu, să înțeleg
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Întinzând gelul de duș peste coapse și pântec, cu gesturi tandre, molatice, repetate de câteva ori ca într-un ritual numai de ea cunoscut, ruptă de lumea din afara ei și de liniștea acestei încăperi, începu să dialogheze cu sine, așa cum obișnuia să facă de când locuia singură în acel apartament. - Vai, ce speriată ai fost atunci, Laura! - A fost firesc, nu? Cine nu s-ar fi speriat, în locul meu fiind? A fost o senzație unică pentru orice femeie din lume. Să simți
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
despre acest aspect cu toată convingerea. Dorea să facă mamei sale și Iulianei o surpriză de proporții: să le spună că și-a recăpătat deplin memoria. Era singurul vis pe care-l mai avea acum. Profesional, renunțase să spere. Se obișnuise deja cu ideea că nu mai poate profesa. Nevăzător fiind, înțelegea că ar fi doar un gest de milă din partea șefilor, un gest care nu poate fi de perspectivă. Era conștient că, neputând citi, nu putea asimila nimic nou, nu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
cunoscut... scopul vizitei noastre...! Marian Malciu - Invitația nu se anulează pentru nimic în lume, decretă doamna Luiza, spre hazul general. Totuși, dacă așa doriți..., vă ascultăm, doamna Eleonora. - Am să vă spun eu, dacă-mi permiteți, doamna Dobrescu... Nu știu cum se obișnuiește, dar, foarte pe scurt..., noi, adică eu, am venit să vă cer mâna Iulianei. O cer în căsătorie pe fata dumneavoastră și... - Și ce? îl întrerupse doamna Luiza, cu o voce neașteptat de tăioasă, privindu-l în ochi pe bietul
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
lăsăm pe ei doi să hotărască, așa cum au știut să se apropie și cum au hotărât să se căsătorească. - Bine zici! Așa să și facem. Noi ne vom vizita reciproc, mergem și pe la ei, vin și ei pe la noi... Ne obișnuim, că, vorba aceea, obișnuința este a doua natură a omului... Bucuroase, s-au ridicat simultan, cu paharele în mână, au ciocnit, au băut câte o înghițitură de șampanie, s-au îmbrățișat și s-au sărutat. Din vorbă în vorbă, au
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
în timp și a poposit la vila din Sinaia, unde a cunoscut dragostea, unica și adevărata lui dragoste. Se întristă pe dată amintindu-și de acel telefon. Regreta imens de câteva zile, de când, lucrând atent cu subconștientul său, așa cum se obișnuise și îl instruise în plus doctorul Cezar Nistorescu, a înțeles cât de grav a greșit. A revăzut a doua oară momentul în care a observat sania lunecând la vale, pe pârtie, singură. A văzut cu ochii minții și momentul în
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
spun de unde anume plecăm și la ce oră”, își aminti el. Cel mai emoționat era Iustin. Imediat, după voce, îl recunoscuse pe medic, apoi o recunoscuse și pe Ofelia. Îi auzise de multe ori vorbind în salon și chiar se obișnuise cu ei. În plus, știa și de stăruința Ofeliei în a-l cuceri pe Eugen, dar acest aspect era un secret pe care l-a păstrat toată viața. Nu a dezvăluit nimănui vreodată tot ce auzise și înțelesese el acolo
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
noi... Ce frumoooos! Cum să nu? Facem o nuntă mare, mare, mare, cu două mirese și doi gineri... - Da, ar fi frumos, dar... să avem răbdare. Pe mine nu m-a cerut Tinu... Visez și eu, că... m-am cam obișnuit să visez doar... - Trebuie să ai încredere, draga mea. Speranța, știi și tu, moare ultima... Dumnezeu este mare și El intervine întotdeauna acolo unde iubirea este curată... Vă va ajuta. - Să te audă bunul Dumnezeu!... Oare ce au de discutat
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
ușor ofuscat. ,, Ce nerăbdător te-ai făcut, frate! Uiți că mai ieri nu ți se dădea vreo șansă și dintrodată... Ia, potoleștete! Are nevoie și femeia asta de odihnă, de un minim de răgaz să-și pregătească mama ... să se obișnuiască....” S-a lăsat mângâiat ca un copil alintat și acceptă să se întindă în pat. Abia acum realiză cât de obosit era după o astfel de zi și se desprinse din strânsoarea delicată a degetelor Laurei la a cărei atingere
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
care una zic și alta fac, artiști care asta fac și asta zic, artiști care fac și tac: până acum“, astfel scria marți, 18 decembrie 2007, pe afișul evenimentului. Sala plină de la ICR nu la intimidat pe Dan Perjovschi. Este obișnuit să fie privit de public. La expoziția sa de la Muzeum of Modern Art din New York a desenat chiar cu vizitatorii de față. L-a deranjat doar un fotoreporter care miza pe o poză portret luată prea de-aproape pentru gustul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
și pe o scenă mare. L-ai mai relua în acest moment? Nu, pentru că el ține de o anumită etapă. Nu pot să spun că ar fi chiar o supă încălzită. Ar fi, practic, o nouă premieră și m-aș obișnui, însă eu am evoluat sau involuat de atunci, încă nu știu, și oricum sunt într-o altă perioadă de viață și mă tentează să fac altceva, să mă provoc altfel. Mai degrabă vreau să gândesc proiecte care sunt mai importante
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
ei îi ascult cel mai mult. Și în săptămâna Cannes-ului? Nu mai știu, atunci eram într-o stare... Cred că muzica românească a anilor ’80. E o piesă și în film, și lucrurile astea au legătură unele cu altele. Obișnuiești să urmărești ce se publică despre tine sau interviurile pe care le acorzi? Am renunțat la asta, recunosc, pentru că nu mi se pare un obicei OK. Unele lucruri pe care le spun sunt răstălmăcite, nu sunt conforme și, deci, nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
fascinație și amuzament. A ajuta oamenii să-și spună povestea vieții prin intermediul interviului și al înregistrării pe casetă poate fi o cale mai directă sau o manieră convenabilă de a obține același rezultat ca și autobiografia, dacă indivizii nu sunt obișnuiți cu scrisul sau au o inhibiție față de scriere. Transcrierea interviului poate fi folosită ca o schiță inițială de cineva care intenționează să meargă înapoi pe firul acesteia și să mai elimine, să adauge ori să revizuiască anumite aspecte. Lungimea povestirii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]