17,196 matches
-
puse mâna pe o grămăjoară de desuuri feminine, în intenția de a le ascunde de vederea primului venit. Ar fi putut spune: Vai, scuze. Nu știam că vei veni chiar acuma sau... Într adevăr, desuurile parcă erau abandonate ostentativ, a provocare sau pur și simplu, a batjocură. De după un paravan destinat recuzitei, apăru Valy ca prin minune, cu freza harcea - parcea. O, castelane! Tu erai? Ce m-ai speriat! Replica lui Valy lăsa se înțeleagă ușor, că mai erau așteptate și
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
e un risc asumat. Nu spuneai tu că nu doar a te naște este un risc, ci și faptul în sine de a trăi? Altfel, toate-s vechi și nouă toate. A. 3 Prezența în preajma vecinei Nineta era mereu o provocare pentru mine. N-am înțeles niciodată de ce-mi mai căuta compania, chiar și pe când aveam șase ani, vârstă la care șarmul inocenței pruncului se cam risipește. Venea pur și simplu la mama și-i zicea, zâmbind ninetist Doamne, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
științific, aruncat peste mine, nu dă semne de viață. Nineta refuză, pur și simplu, să-l mai răsfoiască. Tăcerea devine jenantă. Nimeni nu se-ncumetă să interpreteze visul. Până și moderatoarea dezbaterii științifice, îngrijorată puțin de lipsa de apetit pentru provocarea unei furtuni de idei pe seama visului, pare să fie un pic nemulțumită, pentru că simt cum bate, puțin nervos, darabana, pe coperta cărțoiului. Dar nu deschide cărțoiul. Ciulesc și mai bine urechile, îndrăznesc să deschid ochii, pentru că simt apropierea unui triumf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Numai că, fiind și un specialist de față, profesorul meu drag de muzică omul care-mi zicea mereu, la fel de drăgălaș ca și diriginta, de ce nu ți-ai scris tema nici pentru astăzi, băi, lăutarule? a trebuit să fac față unei provocări artistice fără precedent. Ei, geniosule, m-a întrebat muzicianul școlii, ne-ai putea răsfăța cu Sonata nr. 3 de Mozart? Eu, cum eram full de istoria trecută și viitoare a muzicii, am mimat totuși un pic de nesiguranță și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
să spele vasele. În sală era și mult "bronzament de lux", cum îi plăcea Marelui Bronz să spună; chiar toată floarea cea vestită a întregului Ferentari muzical. Oaspetele de onoare a ținut un discurs plictisitor și a încheiat cu o provocare puțin arogantă: "Strunele acestei viori sunt fermecate. Nu vibrează decât în mâna celor care au talent". Omul a înșirat vreo patru "muzicieni care au reușit să facă această vioară să cânte" și a întrebat, așa, ca să se afle în treabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Doamne Dumnezeule, că, atunci când spectacolul vieții mele are iz de mahala, arunc toată povara mizeriei pe seama destinului. Sunt un ticălos de om, ce să fac? Zilele trecute, tot privind la spectacolul vieții mele, m-a izbit drept în moalele capului provocarea teribilă dintr-o revistă românească: "Din ce tablou ai vrea să faci parte?" Am dat răspunsul într-o clipă: "Din Gloconde, a lui René Magritte!" Știu, recunosc, am o aplecare aproape bolnăvicioasă către această ploaie umanoidă, existențială, care țiuie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
nu te-au ocolit mai apoi marile furtuni ale vieții, nici până acum n-ai desfăcut plicul cu floarea magică. Și știi de ce? Pentru că tu crezi, aidoma mie, că nimic nu se întâmplă important în prezentul vieții tale; că marile provocări ale ființării tale încă n-au sosit, și că abia atunci când acestea te vor curta, vei apela la magia ierbii fiarelor, dacă vei simți că există pericolul prăbușirii. Și mai cred ceva, Z: că niciodată în această viață terestră a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
om. Ei bine, cred că doctrinarii bisericii trebuie să lucreze urgent pentru reglementarea acestei noi situații. Cred că, dacă mă voi hotărî să mă retrag într-o mănăstire, voi salahori la un proiect menit să pună ordine în mirările acestei provocări doctrinare. Mă gândesc, de pildă, la înființarea unui cimitir pentru cei cărora Dumnezeu le-a aprobat amintita demisie. Dar, privind lucrurile cu realism, mai cred că, de îndată ce voi propune acest proiect, maica stareță nu va hotărî excomunicarea mea, ci, preventiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
plânsese de nimic. — Vreți cumva un hamal pentru bagaj, domnișoară? — Mai bine nu, spuse ea. Nu Înțeleg ce vorbesc. Nu e greu. Îi aruncă o grimasă peste gulerul balonzaidului ei ieftin. — Doar dacă nu vrei să-l duci dumneata... căpitane. Provocarea ei Îl Încântă. — Ah, dacă aș fi eu tânăr, n-ați mai avea nevoie de hamal! Nu știu ce-o fi În capul ăstora. Clătină din cap În timp ce evreul părăsea biroul vamal, traversând grijuliu liniile În pantofii lui gri din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
fața cu neajutorată Îngrijorare. I se păru brusc de o vitală necesitate să-i sară În ajutor. Dacă ar fi privit-o dansând pe scenă sau așteptând pe o stradă luminată În fața intrării artiștilor, ar fi considerat-o doar o provocare pentru simțurile lui, dar așa neajutorată și bolnavă sub lampa slabă care pendula pe culoar, cu corpul zdruncinat de viteza trenului, ea trezea o dureroasă compătimire. Nu se plânsese de frig. Comentase În privința acestuia ca despre un rău necesar. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
ocrotite de promoroaca dragostei de viață’’. Frumoasa metaforă folosită aici sugerează indubitabil un stil de a fi în lume. Într+adevăr, Constantin Slavic a iubit și iubește viața cu o pasiune devoratoare și s-a bucurat plenar de multiplele ei provocări. A iubit, a detestat (poate) pe unii, a petrecut cu prietenii, cu femeile, cu amicii ocazionali, a colindat plaiurile mioritice, a contemplat natura în toată splendoarea ei multiflorară, a simțit forța telurică a acestei planete mirifice, s-a uimit de
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
văd dacă mai pot fi cîrcotaș în a căuta pete în soare. Zîmbesc, mai beau o gură de bere, nu deschid ochii și mă autotachinez: Ei, ce mai zici, cîrcotașule? Evitam să intru în polemică așa, cu mine însumi, dar provocarea mă interesează și insist: Ei, ce cusur îi mai găsești? Spui că este o sferă? Da. Păi, atunci să zicem că este un balon de săpun. Și? Nu-i perfect? Nu. Adică? Are mai multe defecte. Primul este că n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cînd credeam că aripioara unei muște pe care o lași să trăiască te poate salva. Uite-l cum urcă repede, repede, pe șanțul dintre doi pereți pînă sus, aproape de colțul tavanului și mă privește de acolo cu un soi de provocare, să vadă ce mai inventez. Aș vrea să-i mulțumesc că a fost inteligent și că a reușit să mă dezarmeze. Doamne, dă-ne și nouă inteligența gîndacului, dar tavanele lumii sînt mai joase decît tavanul bucătăriei mele. Sună. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
Așa e. Era îmbrăcată din nou în hainele mele largi și pe ale ei, înnoroiate, le rula în pachețele ca niște cârnăciori. Am ridicat mâna ca să-mi feresc ochii de lumină. Nivelul simțurilor mele adormite încerca să se adapteze neașteptatei provocări de-a sta drept. — De cât timp îl ai? — Tatuajul? — Mda. Întoarse capul spre mine, gândindu-se dacă să răspundă sau poate doar întrebându-se de ce mă interesa asta. — Primul lucru pe care-l întreabă oamenii de obicei e De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
mai multe adrese la inspectoratul școlar, plângându-se de suprimarea posturilor de supraveghetori; adresele lui au rămas fără nici un răspuns. Într-o grădină zoologică, un cangur mascul (Macropodides) se comportă adesea ca și cum poziția verticală a Îngrijitorului său ar fi o provocare la luptă. Agresivitatea cangurului poate fi domolită dacă Îngrijitorul ia o poziție aplecată, caracteristică pentru cangurii pașnici. Jean Cohen nu avea nici un chef să se transforme În cangur pașnic. Răutatea lui Michel Brasseur, stadiu evolutiv normal al unui egoism deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
scurt, stilul rasta. — Salut, Bulache, făcu Bruno cu avânt. Ți-l prezint pe frate-miu. Ei, mergem s-o vedem pe babetă? Celălalt Încuviință fără o vorbă; se pare că, dintr-un motiv sau altul, hotărâse să nu răspundă la provocări. Părăsind satul, drumul urca În pantă lină pe coasta muntelui, În direcția Italiei. După un deal Înalt, ajunseră la o vale foarte largă, cu coaste Împădurite; frontiera era la cel mult zece de kilometri. Spre est, se zăreau câteva culmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
satisfac aceste dorințe. În prezent sunt doar un copil care trebuie să-și desăvârșească educația, pentru că mai târziu să devină un adult, la care cei din jur să se uite cu admirație și respect. A scrie autoportretul este o adevarată provocare pentru mine. Oare ceea ce văd eu în oglindă și ceea ce gândesc despre mine este totuna cu ceea ce văd sau cred și ceilalți? Să încerc să scriu în continuare părerea mea despre mine, Robert Arsene, elev în clasa a patra, la
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
place sportul, rectific, ador sportul! Am făcut mai multe sporturi (înot, karate, dans, baschet, fotbal), dar dintre toate am ales să mă opresc la tenisul de câmp, marea mea pasiune, pe care îl practic la nivel de performanță. Îmi place provocarea meciurilor, îmi place mult să câștig, dar mai ales îmi place să joc din ce în ce mai bine. De aceea, la antrenamente sunt foarte serios și muncitor, mă antrenez cu dăruire, pentru că știu că numai așa voi progresa. Îl admir mult pe Rafael
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
în jur: vechea curte a școlii este o mare de flori peste care plutește freamătul vocilor agitate, lăudăroase, zglobii. Bucuria revederii nu ține cont de vârstă. Dincolo de veselia pe care o arătăm, toți avem fluturi în stomac. An școlar nou, provocări, teme, examene, conflicte, prietenii. Îmi amintesc prima zi de școală în clasa I: ascultam cu toții, mirați, glasul doamnei învățătoare, chemările ei și sfaturile bune pe care ni le dădea. Auzisem atâtea, din versuri, cântece, povestiri, despre cea care ne va
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
dezvăluită public a lui Bambi Woods! Nu știu cum putea echipa de dezbateri a liceului să se concentreze asupra argumentelor după un asemenea dans! Ce trucuri și ce ascunzișuri! Ce alfabet al formelor fără cusur! Un păienjeniș complicat al nuanțelor și al provocărilor se isca sub ochii mei, punctat de mici gemete diafane și de răsuciri subtile. Era ca și cum o arteziană de rotunjimi grațioase ar fi izvorât Înainte-mi, asistam, vă jur, la un adevărat cadril al formelor, de la Emanuelle 3 Încoace nici un
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
descoperă totodată și calitățile spirituale. Nu vrei să‑nveți și tu să joci tenis? Cred că ai simțuri destul de bune, ca să‑ți dezvolți în plus și un anume simț al mingii. Nu, prefer să exersez sonata lui Alban Berg - o provocare pentru orice tânăr pianist. Mai bine te‑ai urca pe munte, decât să exersezi sonata muntelui, ha‑ha. Ca să nu devii prea încrezută. Slavă Domnului că părinții nu‑s acasă. Trebuie să fii recunoscător și pentru astfel de lucruri mărunte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Chelisem, mă Îngrășasem vreo cincisprezece kilograme, locuiam cu mătușa! Eram nasol! Dar, cum spuneam: voiam și eu să scriu. Tare mai voiam! Acum aveam ocazia. Iată de ce, luat de val și copleșit de emoție, am fost singurul care a răspuns provocării lansate de Cătă Într-una din primele seri. Spunea el că, dacă e să ne dovedim scriitori serioși și nu doar niște inspirați cu puseuri, ar trebui să ne supunem permanent unor teste de creativitate. De pildă: - Ce-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
recompensează cu totul și cu totul modest. Doar Dostoievski, În Idiotul, are curaj să-și trosnească personajul cu o moștenire importantă, atunci când toată lumea se așteaptă mai puțin. M-am poticnit eseistic mai sus doar pentru a introduce descrierea unei alte provocări la creativitate propuse de Celebrul animal. Propunerea a fost, mi se pare, a lui Florin, rezultatele au fost, și În cazul nostru, modeste. Trebuia să scriem ceva despre bani, să spunem ce-am fi În stare să facem dacă am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
ce fantezii avea pe atunci Cătă. Fiecare dintre noi va avea ocazia, la foarte puțină vreme după experiment, să și le pună În practică. * Fiindcă iată ce s-a Întâmplat: a doua zi după semieșecul la care ne-a expus provocarea Andreei, eram cu ea și cu Leac În oraș. Ieșeam des cu ei În ultima vreme fiindcă, rămânând cât mai mult timp alături de Andreea, aveam ocazia s-o văd des pe Cristina, iar la braț cu Leac aveam șanse mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
stimulatoare ca vagabondajul, dar care presupunea aceeași libertate. Nu i-a ieșit, bineînțeles, din prima, a fost nevoie să-i aduc aminte ipoteza avansată cu ocazia monstruosului chef cu șampanie, caviar și copii ai străzii: ființele astea au nevoie de provocări extreme, nu de chestii cuminți, las-o mai moale cu arta, oferă-le ceva mai hard. Întâmplarea a făcut ca exact În clipa În care Îi spuneam asta În curtea vilei Celebrului animal să aterizeze un parapantist rătăcit, ăștia făceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]