19,069 matches
-
să-i înșire diferite "cazuri de dezertare". ― Am avut chiar în regimentul nostru unul, nu de mult... acum vreo patru luni... Un stegar, polonez de origine... băiat bun... Cine știe ce i-a venit, destul că l-au prins, iar el a mărturisit cavalerește că "da, am vrut să dezertez..." Și totuși a fost numai împușcat!... Vezi?... Căci dezertarea simplă se pedepsește cu moartea prin glonț, adică o moarte oarecum onorabilă... militară... În fond, între gloanțele plutonului de execuție și gloanțele dușmanului nu
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
vaste organizații de spioni și trădători, cuibăriți în inima diviziei din pricina indolenței generalului care nu l-a ascultat pe dânsul. Firește că asemenea grupare criminală nu putea lucra atât de tainic fără o conducere deosebit de iscusită. Cei prinși nu-și mărturiseau nici în fața ștreangului vinovăția, o dovadă minunată de soliditate a organizației. Ambiția lui secretă a fost, de la început, să pună gheara pe șeful bandei. Aceasta poate că i-ar dobândi și o decorație, în afară de creșterea prestigiului înaintea tuturor. În sfârșit
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
a fost sărbătorită decât în bistroul lui Fermillin, un ins înalt și slab, cu un cap în formă de pâlnie ce muncise zece ani la Căile Ferate din nord înainte de a-și descoperi vocația, „ca o chemare divină“, după cum îmi mărturisi într-o zi, pentru comercializarea spirtoaselor. Localul se numea La pasul bun. Mulți îi spuseseră că, pentru un birt, numele acela nu era foarte potrivit. Le răspunsese tăios că nu ar fi acceptat altul și că el știa de ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
și era cât pe-aci să cadă. Despiaux l-a prins. — Vezi, i-a spus colonelul, complicele tău n-a suportat ceea ce ați făcut, a preferat să plece. — Măcar el a avut onoare, a adăugat judecătorul. Ce aștepți, de ce nu mărturisești totul? Urmă o tăcere nu prea lungă. Despiaux îmi spuse că puștiul îl privi, apoi se uită la Mierck, la Matziev și, dintr-odată, scoase un urlet, dar un urlet cum niciodată, pare-se, cei de față nu mai auziseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
se simtă relaxat că după o zi bună de lucru, dar cu mintea mereu treaza și vigilenta. Lăură îi povești de toți scriitorii pe care ii cunoștea de la cenaclu. El aprecia mult asta, o încuraja să scrie, dar ea îi mărturisi că nu era suficient de talentata că poet sau prozator și că îi plăcea cel mai mult să scrie critică literară. Era că o evadare din rigorile profesiei, o eliberare de stres, un ,,da” spus realității imediate, presupusei artificialități a
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
să scrie critică literară. Era că o evadare din rigorile profesiei, o eliberare de stres, un ,,da” spus realității imediate, presupusei artificialități a artei. Dar subiectul conversației lor deveni și mai aprins în momentul în care Lăură rupse brusc tăcerea, mărturisindu-i că dacă se va afla ceva despre relația lor va trebui să fugă din țară, acesta fiind ultimul lucru pe care și l-ar fi dorit vreodată. Ajunseră astfel la subiectul Pacepa invocat chiar de către Lăură care îi spuse
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
9. Nu suport să-mi treacă nimeni înainte. Așa am fost întotdeauna, de mic copil. Mi-a plăcut mereu să fiu prima la toate...Mi-ar fi plăcut să fiu și prima ta iubire...și ultima... El o săruta îndelung, mărturisindu-și din nou iubirea sinceră pentru ea. În noaptea aceea rămase cu ea până a doua zi în zori când plecaseră împreună la cursuri. Era ceva tainic care îi lega parcă și erau fericiți că se descoperiseră reciproc pentru că aveau
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
mulți agenți din cauza lui, au fost retrași toți din toate colțurile lumii, operațiunea această a costat enorm statul român, tu nu știi ce s-a intamplat in realitate... În realitate ea știa mult mai mult, dar se temea să-i mărturisească adevărul. De undeva de acolo, de departe, acesta îi dăduse un semn, printr-un celebru reporter de la TVR. Întâlnirea ei cu respectivul reporter a fost ,,perfectata” chiar de oamenii lui. Lăură îl așteptase cu mașina într-un punct de reper
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
acum un iubit, un pictor mediocru cu care rămăsese însărcinată din prima și acum era înnebunita. El o sfătui circumspect să ia legătura în secret cu tata Irinei și să „nu facă prostii”, iar ea se conforma. Ea nu-i mărturisise niciodată Irinei de unde făcuse rost de bani, spunându-i că i-a dat bani din salariul ei de la" I.L.Caragiale" și că nu-i va pretinde niciodată înapoi, că acesta e un gest pe care îl face doar de dragul ei
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
mai preface atât că nu știi nimic!.. Ceea ce-l atrăgea cel mai mult la ea era forță și convingerea cu care își făcea demonstrația de fiecare dată și mai ales intuiția ei fenomenala care nu dădea niciodată greș. Ea îi mărturisise adesea că e o fată de la țară pentru care toate lucrurile au o logică perfectă, iar acolo unde ea nu găsește imediat logică, nu pricepe nimic, poți s-o bați la cap un an întreg. - Zece ore de conducere le-
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
personaje, la arhitectură românului, dar știa sigur că el va fi scris. Motorul fusese deja pornit - cum îi plăcea lui să se exprime - în limbaj codificat, el demarase deja și întrezărea dinaintea acestui vehicul obstacole greu de evitat. Nu-i mărturisise Laurei, dar ,,împrumutase" deja numele eroinei pe care ea avea s-o întruchipeze : doamna R. (aluzie probabil la realitatea imediată, bănuia Lăură ). Ideea îl făcea să se simtă el însuși ,,un erou", îi dădea noțiunea obiectivă a eului distinct și
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
aer de ,,băiat al cuiva mare în stat". El o întreba în engleză ce face acolo, iar ea îi răspunse că are probleme cu o ,,viza". El se prezența scurt: Imad și se oferi să o ajute, dar ea îi mărturisi ,,cu discreție" în glas că ,,a apelat" deja la cineva ,,cu influență". O întreba din ce țară provine, iar la auzul numelui ,,România," ochii începuseră să-i lumineze mai arzători, deveniră parcă incandescenți, iar fata i se lumină brusc în
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
clerului și în seriozitatea studiilor la Seminarul din Huși unde doctorul în teologie Corneliu Bârlădeanul este îndrumător. Am considerat că în cele 18.000 de biserici din România, se include și efortul clericilor și mirenilor locali, autoritar conduși de la Huși. Mărturisesc a nu fi înțeles întotdeauna acest efort uriaș de construire a acestor monumente religioase în condițiile în care populația scade natural, emigrează sau este cu o natalitate regresivă, ca și sărăcia proverbială a locurilor! Și cât de slabă aderență are
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
de la „nat la împărat”. Cum și ambiția îl caracterizează, aflând că englezul David Frost a realizat șapte interviuri cu președinți ai Statelor Unite ale Americii, dânsul nu s-a lăsat mai prejos, realizând opt interviuri cu președinți din diferite state europene, după cum dumnealui mărturisea în recenta sa apariție editorială întitulată: CEAUȘESCU... BĂSESCU, Mitterand, Snegur, Iliescu, Lucinschi, Constantinescu, Regele Mihai I, volum apărut la Editura PIM Iași 2014. Cartea este un micro document istoric, politic și social, prezentând, cu ocazia interviurilor și a întâlnirilor cu
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
pentru plecări în Vest atât cât să iau o gură de bibliografie și să am contacte științifice, urmând ca apoi să mă întorc aici să fac ceva. A fost un soi de angajament personal, pe care nici măcar nu l-am mărturisit până acum. Aceasta a fost strategia mea... Am intrat în această zonă feministă cu un soi de poftă și de entuziasm al unui om care și-a găsit, în sfârșit, rostul. Am mers suficient de departe în acest sens, până la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
ne convine ca, reflectând dincolo de carte, să ne dăm seama că vinovați suntem și cei care, profesori fiind, am ocolit în educație subiectele referitoare la sexualitate și reproducere ca „nedemne” de înalta cauză a educației socialiste. Cele mai multe femei care au mărturisit despre avorturi au mărturisit și faptul că nu aveau cea mai elementară educație reproductivă. Gail Kligman nu ne acuză. Dimpotrivă, ea încearcă să decodifice mecanismele sociale prin care am ajuns victime colaboraționiste ale unui sistem care ne-a pătruns până la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
dincolo de carte, să ne dăm seama că vinovați suntem și cei care, profesori fiind, am ocolit în educație subiectele referitoare la sexualitate și reproducere ca „nedemne” de înalta cauză a educației socialiste. Cele mai multe femei care au mărturisit despre avorturi au mărturisit și faptul că nu aveau cea mai elementară educație reproductivă. Gail Kligman nu ne acuză. Dimpotrivă, ea încearcă să decodifice mecanismele sociale prin care am ajuns victime colaboraționiste ale unui sistem care ne-a pătruns până la nivelul controlului uterin, mecanismele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
asta mă și gândesc, cum să împac și capra, și varza. Gândul că ar trebui să renunț, prin opțiune, îl simt ca pe o sfâșiere, ca pe o durere cumplită. C.Ș.: Marin Sorescu spunea undeva, și trebuie să-ți mărturisesc că nu m-am gândit la asta înainte, că în romanele tale nu există aproape deloc suferință fizică, ci o durere mult mai cumplită, covârșitoare, care este o durere psihică: durerea neputinței. A.B.: Cred că lipsa durerii fizice din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
foarte păcătos, foarte încărcat, ascult Bach. Când mă simt foarte uscat, foarte sec, incapabil de a aduna două cuvinte, ascult Ceaikovski, Rahmaninov, Mozart. Dar scrisul poate fi și chiar este un refugiu pentru mine. C.Ș.: Unul dintre personaje, Coman, mărturisea că a existat o vreme când găsea o mare plăcere în scris, dar că între timp scrisul a devenit un chin îngrozitor, o sfâșiere. Încearcă să scrie și nu se adună. O stare a autorului, probabil. A.B.: Da. Cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
pentru mult timp. C.Ș.: Ce crezi că a rămas nealterat și ce crezi că s-a schimbat în rău sau s-a pierdut? Nu insist să facem chiar acum o caracterizare psihologică exhaustivă a românilor, dar trebuie să-ți mărturisesc că în ultimul timp mă întreb din ce în ce mai des: „Oare ce fel de oameni suntem noi, românii?”. A.B.: Întrebare absolut legitimă! C.Ș.: S-a spus că suntem iubitori de libertate și neatârnare. Actuala stare de fapt pare să infirme
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
punct de vedere foarte exclusivist. Dacă nu există mâncare înseamnă că nu există nici spirit, nici literatură. E o ciudățenie. De exemplu, avem niște pictori extraordinari. Am văzut o mulțime de expoziții de când sunt în Occident și trebuie să-ți mărturisesc că în România sunt cel puțin cincisprezece pictori mai buni decât tot ceea ce am văzut pe traseul acesta. Nu-i știe nimeni. Ca să te poți duce undeva, îți trebuie bani. Ca să expui, îți trebuie bani. Ca să transporți, îți trebuie bani
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
se izbăvească în felul acesta de o vină reală sau imaginară. De multe ori imaginară. A.B.: Este, dacă vrei, concluzia la care am ajuns citind chiar literatura veche, cunoscând literatura și practica religioasă, iar mai târziu, practica psihanalitică. Numai mărturisindu-te poți merge mai departe. Numai știind cine ești într-un anumit moment al vieții sau la un moment de cotitură, știi spre ce să te îndrepți. C.Ș.: Nu le dai nici o șansă personajelor să opteze, destinul pe care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
mărturisirea vine prea târziu. Mărturisirea nu mai e un mod desalvare, ci se transformă într-o lecție de istorie. A.B.: Exact, o lecție de istorie. Da. Lucrul acesta l-am învățat studiindu-i pe scriitorii mari. La Dostoievski se mărturisesc toți, pe sute de pagini. La Proust. La Joyce. Sunt momente care te obligă la mărturisire. Momentul deciziei, de exemplu. Momentele de derută, când nu mai știi cine ești. Trebuie atunci să cauți în tine cine ai fost. Momentele de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
mărturisire. Momentul deciziei, de exemplu. Momentele de derută, când nu mai știi cine ești. Trebuie atunci să cauți în tine cine ai fost. Momentele de mărturisire sunt cruciale în viața unui om. Și mi se pare că, cu cât te mărturisești mai des, cu atât ai mai multe șanse să-ți înțelegi sau să-ți descifrezi destinul. C.Ș.: Se poate, dar personajele tale nu numai că se confesează, dar se și justifică. Aproape că-și justifică fiecare pas. A.B.
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
asemenea vremi, lozincile și ideile cele mai frumoase le iau în stăpânire tocmai cei ce n-au luptat pentru ele, cei ce nu le înțeleg, cei ce au fugit de orice fel de confruntare. Regret enorm că a trebuit să mărturisesc numele celor două sentimente care mă încearcă mereu, dar nimic din câte se petrec azi, nu mă îndeamnă spre eufemisme. Durerile, spaimele și întrebările notate de Cris Ștefănescu în acele zile de mare cumpănă și îngrijorare trimit spre o lume
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]