19,653 matches
-
caracterului ticăloșit și „balcanic“ al acestui popor își găsește cel mai fidel mediul de exprimare. Țigări, sute de mucuri de țigări, hârtii, pungi de plastic, sticle goale și, iartă-mă, o cantitate apreciabilă de tampoane igienice. Aproape că m-am obișnuit cu prezența acestor meduze textile și roșiatice, ce reprezintă eșecuri ale civilizației și respectului față de celălalt, care caracterizează atât de bine România. Am uitat boxele de calibru greu ce bubuie zi și noapte ca tunul sovietic la asaltul Berlinului. Acestea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
d’être în această țară, la care totuși țin atât de mult, pe care o iubesc cu o ură grea, după cum spunea Cioran, celebrul proprietar de mansardă din rue de l’Odeon. Traversăm o perioadă dificilă, pe care ne-am obișnuit să o numim, în lipsă de altceva, „tranziție“. O perioadă a acumulării capitalului și a limpezirii apelor, a stabilizării ordinii și firii lucrurilor. Până atunci suntem obligați să suportăm traiul într-o societate care miroase urât, o mlaștină populată cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
aparte. Cu prietenie, Mirel 3 august 2006 Devenim repetitivi, așa mi-ai spus. Și ai dreptate însă, adaug eu, enervările repetitive au și ele scopul/rolul lor, acela de a ne arăta constanța carențelor pe care le implică o viață obișnuită într-o țară atât de haotică, precum este Valahia. Enervările ne scurtează viața la fel de bine (dacă nu sunt chiar mai eficiente) precum poluarea imensă, alcoolul sau tutunul. Ne afectează psihic. Ne sapă încet, dar sigur. Noi ne dăm seama de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
vizitatori din lumea reală. De obicei, îi desenez și pe ei.“ Iar din desene se desprind amintiri și frânturi de vis, creaturi închipuite și oameni întâlniți pe stradă. I wish upon a little star... „În fiecare marți dimineață, Miss Tightwood obișnuia să se relaxeze în fotoliul preferat și să bea o ceașcă de ceai malaysian. Medicamentele păreau să-și facă efectul. Halucinațiile despre Ziua de Apoi și tatăl pe care Iisus nu-l cunoscuse niciodată au început să dispară. Iar Iisus
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
asta îmi spun bărbații prin baruri. Ziua mea a fost cu doar șase săptămâni în urmă, dar mama tot mai țipă „Ai aproape douăzeci și opt de ani!“ de fiecare dată când ne certăm pentru că nu sunt o fiică perfectă. M-am obișnuit deja. Când aveam nouăsprezece ani, urla „Ai aproape douăzeci de ani, bla, bla, bla“ și așa mai departe. Nu știu ce încearcă să demonstreze, dar refuz să mai pun la suflet. Până la urmă, e mama. Dacă ea nu-și dă seama când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
era un bărbat retras. Foarte retras, de fapt. Nu fuseserăm niciodată la el acasă, deoarece locuia în Kildare, așa că nu era chiar convenabil. Mai ales pentru că locuia cu sora lui, care era într-un scaun cu rotile și nu era obișnuită cu musafiri - se pare. Din cauza ei, Jack nu putea nici să stea toată noaptea cu mine. Pe atunci, locuiam într-un apartament din oraș pe care îl împărțeam cu niște prieteni. Dar sora lui Jack își făcea atâtea griji în privința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ne punem amândouă eșarfele pe cap, ca să nu lăsăm vântul rece să ne atace vreun petic de piele expusă. Observ că locuitorilor din Boston nu pare să le fie așa de frig cum ne e nouă. Poate doar s-au obișnuit cu temperaturile foarte joase. Chemăm un taxi și ne urcăm în el. — De-abia aștept să beau ceva, spune Amy. Mi-a citit gândurile. Îi spunem șoferului unde mergem și ne dăm jos zece minute mai târziu. Intrăm în pub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
Tim. Cu Tim și cu Adam. De fapt, doar cu Adam. Doar că n-am avut când să mă despart de Tim. Vreau să-i spun cu grijă. Mereu e groaznic să ți se dea papucii. Eu nu m-am obișnuit niciodată, oricum. Nu cred că se poate obișnui cineva. Și ați ajuns în după-amiaza asta? mă întreabă Mike și mi-aș dori să nu se mai uite așa la mine, pentru că are o privire foarte pătrunzătoare, pe care sunt sigură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
doar cu Adam. Doar că n-am avut când să mă despart de Tim. Vreau să-i spun cu grijă. Mereu e groaznic să ți se dea papucii. Eu nu m-am obișnuit niciodată, oricum. Nu cred că se poate obișnui cineva. Și ați ajuns în după-amiaza asta? mă întreabă Mike și mi-aș dori să nu se mai uite așa la mine, pentru că are o privire foarte pătrunzătoare, pe care sunt sigură că multe femei o găsesc irezistibilă, dar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
cu familia? mă întreabă, în ciuda a ceea ce am spus. — Așa cred, mormăi eu, jurându-mi în secret ca, dacă tata insistă din nou să zdrăngăne Silent Night la pian și anul ăsta, pot să-și ia adio de la prezența mea. Obișnuiam s-o cânt ca să le fac pe plac bunicilor mei, dar acum sunt mult prea mare pentru un asemenea comportament. Mă întreb dacă sora mea, Ruth, o să ni se alăture de Crăciun. În fiecare an amenință că nu vine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
cinematograful multiplex, de două ori pe săptămână. De-abia când privești în urmă la o relație îți dai seama ce nefericit erai. Atunci, presupun că lași lucrurile să meargă de la sine, fără să-ți pui întrebări. Devine rutină și te obișnuiești cu ea. Când mă gândesc acum, am fost destul de norocoasă că am scăpat atât de ușor când mi-a dat papucii Tim, nu? Vă închipuiți ce viață conjugală plictisitoare am fi avut? Oricum, nu o să-mi mai irosesc timpul gândindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
marginea patului și își scoate pantofii. —E un pic reticentă când aduc străini acasă. Se întâmplă des? întreb, așezându-mă pe genunchii lui și ciufulindu-i jucăuș părul. Nu, dar oricum nu-i place. Dă-i puțin timp. O să se obișnuiască cu tine. Îmi place felul în care spune asta. Îl iubesc, de fapt. Mă face să mă simt în siguranță. În mod clar Adam se așteaptă să mai rămân ceva timp în viața lui. Deodată mă gândesc la părinții mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
o mie de pisici, cu toate prietenele mele măritate bârfindu-mă pe un ton plin de milă. Dar se pare că Dumnezeu avea alte planuri. A fost un șoc, de fapt, un mare șoc. Dar eu și Mike ne-am obișnuit foarte repede cu ideea. Suntem de asemenea logodiți și plănuim să ne mutăm împreună cât de curând. Da, știu că oamenii de obicei se căsătoresc, se mută împreună și apoi, în cele din urmă, fac un copil, dar noi am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
Suflete moarte chiar este poemul perfect al acestei lumi a poșlust-ului. Iată mai jos două exemple pe care eu le ador și care trimit perfect la această lume falsă, în care, Dumnezeule!, trăim și noi, dar cu care ne-am obișnuit atât de mult încât ne pare aproape normală. Apropo de Dumnezeu, dacă tot suntem pe tărâm rusesc și ăsta e subiectul lor predilect. Dumnezeu a fost declarat mort cam în perioada în care apare poșliak-ul. Teza mea legată de acest
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
artă contemporană din Str. General Berthelot nr. 12, care a funcționat în perioada 1985-2007 ca atelier deschis și proiect de cercetare și educație alternativă. Timp de o lună, artistul Daniel Knorr va invita publicul bucureștean să călătorească în patru tramvaie obișnuite din transportul în comun al Capitalei, ce vor fi folosite ca suport pentru reprezentarea vizuală a unor instituții naționale din România, precum Armata, Crucea Roșie sau Poliția. Nucleul proiectului Spațiul Public București | Public Art Bucharest 2007 va fi „Project Space
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
la nivelul umerilor mâinile întinse, bătu aerul de două ori la rând cu indexul și mediul alipite. Gestul părea comic ca mișcarea urechilor iepurilor filmelor de animație, alias cartoons. (Continuarea în numărul următor) CREPUSCULUL CIVIL DE DIMINEAȚ| Trebuia să mă obișnuiesc cu o viață monotonă... Emil BRUMARU Trebuia să mă obișnuiesc cu o viață monotonă, fără hazard, ticluită din obiceiuri mici, aceleași până la sfârșit. Mă trezeam pe la șase dimineața, beam două cești enorme de cafea fără zahăr, deschideam computerul, mă uitam
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
la rând cu indexul și mediul alipite. Gestul părea comic ca mișcarea urechilor iepurilor filmelor de animație, alias cartoons. (Continuarea în numărul următor) CREPUSCULUL CIVIL DE DIMINEAȚ| Trebuia să mă obișnuiesc cu o viață monotonă... Emil BRUMARU Trebuia să mă obișnuiesc cu o viață monotonă, fără hazard, ticluită din obiceiuri mici, aceleași până la sfârșit. Mă trezeam pe la șase dimineața, beam două cești enorme de cafea fără zahăr, deschideam computerul, mă uitam dacă nu am mesaje, pe urmă citeam câteva pagini din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
interviul din „Corriere della sera“: „Nu toleranței zero. Înțeleg că această chestiune a devenit capitală pentru întreaga țară. Și totuși, nu din cauza asta trebuie să arunc cu acuze discriminatorii. Să discutăm fără demagogie, fără tonul exagerat cu care ne-a obișnuit politica. Poate că nu sunt persoana cea mai indicată să vorbesc, după ce mi s-a întâmplat. Dar frica nu e un motiv suficient ca să ne închidem în casă cu cheia. Văd cum oamenii renunță să se mai întâlnească după ora
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
comanda săvârșitoare, pornește în mers cu piciorul stâng. Pasul de marș se poate executa și pe loc la comanda „pe loc marș”. Dacă el se continuă cu deplasare atunci se dă comanda „înainte-marș”. 2. Pasul de voie este un mers obișnuit fără cadență în timpul căruia executanții pot să-și aranjeze echipamentul. Comanda este „pas de voie-marș”. 3. Deplasare laterală prin pași adăugați. Se poate executa spre stânga și spre dreapta în doi timpi fiecare pas. Comanda este „2 (3) pași lateral
BAZELE TEORETICE ŞI METODICE ALE GIMNASTICII by Tatiana DOBRESCU, Eleonora CONSTANTINESCU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/421_a_928]
-
intensității presiunilor resimțite, vibrațiilor, reliefurilor, vântului, etc.. Exercițiile de echilibru contribuie și la dezvoltarea atenției, prudenței, curajului, coordonării, încrederii în forțele proprii, preciziei și siguranței în mișcări. Pentru educarea echilibrului se aleg exerciții mai grele decât cele pe care suntem obișnuiți să le facem în viața de toate zilele. Aparatele specifice pentru echilibru sunt: banca de gimnastică și bârna de concurs. Ele se pot executa și în aer liber pe trunchiuri de copaci, borduri, etc. Exercițiile de echilibru vizează educarea tuturor
BAZELE TEORETICE ŞI METODICE ALE GIMNASTICII by Tatiana DOBRESCU, Eleonora CONSTANTINESCU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/421_a_928]
-
ați putea da, pe o scară de la unu la zece, durerii dumneavoastră în momentul acesta ? Ce notă aș putea da durerii-arsură care s-a instalat de amar de vreme în locul greu de definit și cu care azi aproape m-am obișnuit ? Și pe ce scară ? Există o scară a durerilor omenești ? Ce am suportat până acum în viață este oare reprezentativ pentru această scară ?", se întreabă Dora. Vocea timidă a internului care îl însoțește pe marele profesor o ajută : "Creați-vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
unei uși deschise undeva în apropiere. Un ultim, mai mult ghicit, apel disperat : "Nu mă lăsați singur !... Nu mă părăsiți !..." Câteva momente de liniște de mormânt se instalează, momente în care în patul de lângă Dora se desfășoară o dramă, probabil obișnuită pentru oamenii în alb care veghează "liniștitele" nopți de spital. Nefertiti, cum o numește Dora în gând, este agitată. Face mișcări de neînțeles care reușesc să deconecteze de la monitor micile antene de pe creștet. A reușit să se ridice în șezut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
nou în lumea începutului începuturilor. Atanasie... rostește Dora într-o clipă de luciditate. Fii liniștită, îmi este credincios și este mut săracul de el de atunci, de când l-au snopit rușii în bătăi. * * * Casa este mare, gospodărească, cu o împărțire obișnuită pentru locuințele țărănești din Bucovina. Un cuptor enorm ocupă toată tinda, focul este întreținut cu lobde mari de lemn și căldura lui se răspândește spre pereții tuturor camerelor, așa cum nu întârzie Dragoș să precizeze cu o notă de ironie : Avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
bine ascunse sub stratul de gheață și zăpadă. Coincidențe stranii îl fac să trăiască această încălcare a legii ca o datorie de suflet care îl apasă de ani și ani de zile. Cu totul altfel sunt călătoriile pe care se obișnuise să le facă pentru mici afaceri. A trebuit și el să se descurce, să-și crească copiii, iar acum nepoții, ca să nu rămână ca el, un "nimeni" al satului, fără prea multă școală. Numai Dragoș știe că în realitate el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
l-am învinuit, ci l-am iubit și mai mult pentru această confuzie, știam cât suferă din cauza acestei duplicități. Povestea lor, a celor trei fugari care au bătut în plină noapte la geamul unei slugi a bolșevicilor era o poveste obișnuită pentru vremurile tulburi în care trăiam. Doi prizonieri din Armata Română și unul neamț, rătăcit nu se știe cum printre ei, eliberați dintr-un lagăr de muncă forțată la patru ani după încheierea păcii. Toți trei slabi, zdrențăroși, murdari, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]