19,069 matches
-
deținea bunuri de preț, ci doar de strictă necesitate. Cea mai mare avere o reprezentau poveștile spuse de prieteni și de rude. Întrețesute în aceste povești sunt legăturile cu trecutul și cultura noastră, dar și posibilitatea unei evadări din realitate“, mărturisește ea. Ca să spui o poveste n-ai nevoie de prea multe lucruri: o voce caldă, o privire pierdută în negura amintirilor, un album de poze cu margini dantelate, un ghem de lână și cineva care să te asculte. Uneori, ajunge
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
doar pentru a-și spune înțeleptele concluzii de viață. Pentru că apariția de acum a domniei sale seamănă izbitor cu aceea a lui Sorin Ovidiu Vântu, din momentul izbucnirii scandalului FNI. Ioana Maria Vlas vorbește „șapte, opt limbi străine“, am auzit-o mărturisind. Și am mai auzit-o spunând că a fost lingvistă. Probabil din cauza asta pronunță cuvinte uzuale ale limbii engleze cu aplomb mult mai mare decât al unui amărât de profesor de la Oxford. Și tot din acest motiv, presupun, și-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
ea parte din acest rotund. Și parcă și timpul s-a ghemuit în fața acestor tineri frumoși care încep un capitol ce se anunță a fi cu totul Marian Malciu inedit, plin de mistere care se cer deslușite. Așa cum Laura își mărturisește la un moment dat: “Am senzația că suntem doar noi doi, prizonieri ai timpului, blocați împreună parcă pentru o eternitate...!” Monologul Laurei în fața oglinzii dezvăluie adevăratele sentimente ale tinerei și acest procedeu de prospectare a conștiinței, mai puțin folosit în
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
mai devreme, chiar dacă nu vă văd, numai când mă gândesc, simt că roșesc și mă trec fiori. Uit de bărbat, uit de copii, uit de tot. Cred că uit și de mine. Nu mă recunosc de cele mai multe ori și vă mărturisesc, deși îmi vine greu și mă rușinez, că... Confesiunea asistentei a fost întreruptă de intrarea furtunoasă în salon a doctorului Grigore. Flutura cu satisfacție o hârtiuță ținută cu două degete și, fără să salute, se grăbi să comunice motivul bucuriei
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
niciun caz nu aș îndrăzni, pentru că..., pentru că... nu aș îndrăzni, este bine? - Nuuuu! - Nu aș îndrăzni, pentru că nici nu mi-aș propune și nici nu aș putea. Îmi place acea doamnă și m-aș simți în siguranță în compania domniei sale, mărturisi Iustin, oprindu-se din mers și privind-o atent. - În acest caz..., să mergem „acasă”! Va avea și proprietara timp să pregătească ceea ce dorim... Laura zâmbi cu plăcere amintirilor și se întinse languroasă, căutând din nou telefonul. Îl privi lung
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
telefon, din cauza timpului limitat al fetei, Iuliana, deși îndrăgostită de Relu și lipsită de experiență în domeniu, nu era prea convinsă de reciprocitatea sentimentelor, așa că nici ea nu-i declarase la modul direct că îl iubește. „Atâta timp cât el nu a mărturisit că mă iubește ori că este îndrăgostit de mine, eu de ce aș face asta?! Ce? Sunt proastă să mă dau de gol? Am să mă interesez dacă este adevărat ce se vorbește despre el..., dar cum să fac eu asta
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
pe tine cel puțin atât cât mă iubești tu, deși... chiar crezi că mă iubești? - Da, mult! Te doresc atât de mult..., am gafat eu prostește și ea a râs de mine, stopându-mi elanul: - Vezi? Înțelegi acum? Singur ai mărturisit: mă dorești, nu mă iubești...! Îmi dorești trupul, de parcă nu ai cunoscut deja la cursuri ce înseamnă un trup de femeie, dar te-ai gândit vreo clipă că eu îmi iubesc trupul, că mi-l respect și că nu consimt
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
simțise în acea scurtă și duioasă Tainicele cărări ale iubirii îmbrățișare. Am traversat lacul de multe ori cu barca. Era, poate, cea mai mare bucurie în timpul adolescenței mele și nu am să uit niciodată influența benefică a plimbărilor pe alei, mărturisi Iuliana, strângând brațul lui Eugen. Am și uitat ce vechime are acest spațiu de basm... - Dacă îmi dai voie, am săți reamintesc... - Da, chiar te rog! îl întrerupse ea, încurajându-l. Parcul Poporului poartă astăzi numele lui Nicolae Romanescu, un
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
este posibil. Și nu pentru a discuta numai despre Iustin, ci pentru că le făcea plăcere să se plimbe împreună, să vorbească, să se bucure de puținul timp liber pe care-l aveau, despovărați de gânduri încărcate de griji. Și-au mărturisit multe amintiri din copilărie și din vremea studenției. El studiase în București. Obținuse loc de muncă în Craiova, așa cum și-a dorit, dorind să-și dedice munca, priceperea și dorința de a ajuta oamenii locului și nu numai. Preocupat în
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
în București. Avea o curte mare, noroioasă... Dimov și cu mine înaintam încet pe o cărare foarte îngustă, făcută din bucăți de marmoră albă, pășind extrem de atenți să nu călcăm alături, în noroi... Misterul s-a risipit imediat, Mircea Ivănescu mărturisindu-ne, cu o lumină amuzată în ochi, totodată cerându-și scuze, că drumul e construit anume pentru pisici... ca să nu-și murdărească lăbuțele... Drept care toți trei, abia sosiți, ne-am dus, ocrotiți de întuneric, să mai găsim marmoră (tocmai se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
venit dintr-o istorie și un set de experiențe particulare, care poate lua cititorul străin prin surprindere. În ce mă privește, nu-mi propun deloc să fiu exotic, ci doar să fiu eu însumi - altfel nici n-aș putea scrie...“, mărturisea, de curând, Dan Lungu într-un interviu acordat „Suplimentului de cultură“. ION BARBU A ÎNVINS CAPITALA CU PERIFERIA LA GALA SOCIET|ȚII CIVILE Secțiunea „Artă și Cultură“ a Galei Societății Civile, ediția 2007, a fost câștigată de proiectul Petrila - Periferia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
un fermecător tandem, au povestit și-au tot povestit. O soluție estetică Scriitorul Victor Erofeev, din a cărui operă s-au tradus la Editura Paralela 45, Frumoasa rusoaică, Enciclopedia sufletului rus, Stalin cel bun și Cinci fluvii ale vieții, a mărturisit că a mai fost în România, însă mereu în trecere. „Acum se creează acel contact creativ, artistic. Aș vrea să dezvolt această legătură“, a spus Erofeev după vizionare. Spectacolul de la Sibiu i-a plăcut atât de mult, încât a declarat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
a creat o ilustrare a textului, a povestirii, ci a creat un spectacol independent, care are viața lui proprie. Aș avea chiar curajul să spun că acest spectacol este cel mai bun făcut după vreo operă de-a mea“, a mărturisit Erofeev, subliniind că montarea îndrăzneață a păstrat esența estetică a textului. „E o povestire care nu are limite, ți se pare la un moment dat că se va opri, va exista un deznodământ, dar situația se repetă. Mi-a plăcut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
Cartea intră în mine și altfel decât citind-o. Cartea se uită la mine, cum mă dezbrac, cu cine vorbesc la telefon, cartea capătă încredere în mine... Suntem pe picior de egalitate, nu o tratez ca pe roaba mea...“, a mărturisit Zholdak. Colaborarea dintre regizor și scriitor va continua cu un alt spectacol și cu un film pe care Zholdak îl va realiza despre Erofeev în trei orașe: Kiev, Moscova și Sibiu. Dezamăgirile se vindecă repede la TIFF Festivalul Internațional de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
fost unul și unul, lumea nu s-a prea înghesuit. Primul film din festival a rulat cu numai opt spectatori, iar altele cu 20-30 de persoane. „O să facem alt cort“ La deschiderea oficială, directorul onorific al TIFF, Tudor Giurgiu, a mărturisit că visa la clipa când se va afla la Sibiu, oraș în care a copilărit. „Aici am văzut primul film, în calitate de copil de 5 ani, la Cinema Pacea, care acum nu mai există“, a spus regizorul, promițând că în fiecare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
Tucă. Dar cum să descriu episodul? Eram foarte entuziasmată și volubilă și, probabil, de aceea s-a gândit că sunt foarte departe de personaj. Dar, din fericire, a trebuit să mai dau și niște probe. Și apoi, chiar el a mărturisit, după primele trei replici nu mai avea nici un fel de dubii în legătură cu alegerea, fapt care mă flatează. Eu am simțit din prima - țin să-i comunic pe această cale - că trebuie să lucrăm împreună. A fost chimie, pur și simplu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
a zbătut pentru a intra în câmpul muncii în perioada de după război având doar școală primară. Ca răspuns la povestirea vieții tatălui său, ea scris: Chiar înainte de a intra la liceu, mă plimbam cu tata prin cartier și mi-a mărturisit ceva care îmi vine în minte astăzi. Spunea: „Într-o zi s-ar putea să-ți fie rușine cu mine”. Se referea la faptul că nu avea educație superioară și la mijloacele de trai modeste pe care ni le putea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
în care ne-am format, a fost totală și adesea traumatică. Depinde de fiecare dintre noi, cei care am cunoscut experiența dulce-amară a exilului, să știm să gestionăm eficient această stare de spirit. Din acest punct de vedere, pot să mărturisesc că pentru mine, „Enervările“ au fost pe de o parte, o tentativă de a nu lăsa să se piardă ceva special, greu de prins în cuvinte, iar pe de altă parte, un exercițiu terapeutic, necesar readaptării la stilul de viață
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
2005, Predeal Germanul este simpatic, tipul occidentalului tehnocrat care zâmbește destul de des și, pentru a arăta că este branșat și deschis, nu ezită să-și ironizeze propria țară, fapt ce provoacă o plăcere intensă cursanților români. La masă mi-a mărturisit că acum ceva timp s-a îndrăgostit inexplicabil de Franța. Din păcate am constat un dispreț unanim al diverșilor colegi sau organizatori față de Franța, fapt care m-a cam revoltat, mai ales că ironiile și glumițele veneau din partea reprezentanților unei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
de Christian Crăciun Nu mă simt foarte confortabil, intervenind în acest dialog care curge atât de firesc încât se dispensează fără regrete de o a treia voce. Dar pentru că dl. Codruț Constantinescu m-a rugat... Trebuie să încep prin a mărturisi că pe dl. Mirel Bănică îl „cunosc“ dintr-o fabuloasă scrisoare de numai un rând, pe care mi-a trimis-o și dintr-un telefon la fel de spartan. Iar cu Codruț Constatinescu m-am întâlnit în vreo două rânduri, la fel de fulgerător
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
ni-l dă. Eu, un simplu reporter îndrăznesc să spun astăzi că toate realizările mele și faptul că mai trăiesc astăzi se datorează în mare parte milei Maicii Domnului. M-a auzit strigând și m-a salvat. Cum să nu mărturisesc adevărul? De multe ori când mă aflam prin diferite mașini de transport și îi pronunțam numele, se întâmpla să sară cineva ca fript, care îmi cerea dovezi că Maica Domnului nu-i moartă. Am în clipa aceasta în față imaginea
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
se face astăzi, dar se așteaptă, așa cum atunci când semănăm, trebuie să așteptăm să culegem recolta după câteva luni. Semănăm primăvara, dar ne bucurăm de roade toamna, însă aici, la Maica Domnului, după ce am semănat și culegem roade. Ea răspunde prompt.", mărturisește el. Beniamin Ciubotaru, din Timișoara, elev în clasa a VI-a, a fost cel care a văzut pentru prima dată că Domnul Iisus din brațele Maicii Sfinte avea în partea stângă, în loc de o ureche, două. De ce două urechi? „Acum, ca
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
și m-a făcut să mă întreb dacă voi ajunge să mănânc mere coapte din el", povestește părintele Antonie. Nu numai că a ajuns să-i mănânce merele, ba chiar i-a alinat setea cinci ani cu merele lui, după cum mărturisește. Când se turna fundația clădirii pentru chilii și gospodăria anexă, a stat de multe ori la umbra mărului. Și pe credincioșii care luau parte la rugăciunile de zi, îi adăpostea de soare. Din păcate, mărului au început să i se
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
spre casa Maicii Domnului de la Giurgeni Joi, 13 august, v-am depănat un crâmpei de poveste adevărată pe care o trăiesc mulți, foarte mulți, vasluieni și, de ce nu, hai să spun adevărul, și eu sunt unul din cei care pot mărturisi minunile pe care Maica Domnului le face la Giurgeni. Astăzi, trebuie să continuăm doar ceea ce am început. Nu trebuie să mă acuzați de subiectivism sau de implicare afectivă în tratarea acestui subiect de reportaj, pentru că, în fața lui Dumnezeu toate regulile
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
sau de implicare afectivă în tratarea acestui subiect de reportaj, pentru că, în fața lui Dumnezeu toate regulile și judecățile noastre de oameni, nu au valoare. Nu vreau să vă vorbesc despre minuni ca despre ceva senzațional, care să vă uimească, ci, mărturisesc, acest reportaj există pentru că voi, frații mei, oameni, care aveți nevoie de ajutor, să vă alăturați celor care, deși și-au pierdut sănătatea, liniștea sufletească, sau orice altceva, au încredere că după nouă drumuri drumuri la icoana făcătoare de minuni
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]