19,653 matches
-
o denumire, bătrâna de care spuneam. Dacă n-o vedeam la fereastră, pendulând cu capul încoace și încolo, nici nu-ți observam mașina. O strânse lângă el. O simți foarte subțire, dar crezu că-i numai din pricina faptului că se obișnuise cu trupul Larisei. Gestul lui o dezechilibră, se agăță de el până își regăsi echilibrul, apoi îl respinse cu palmele. Bine, astăzi, îi spuse, și-i sărută lobul urechii, fără să țină cont de respingerea ei, dar mâine, în altă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
să guste din prea plinul speranțelor înfiripate pe loc, reușea să fie conștientă de tulburarea din sânge. Sufletul ei... pălălaie arzând cu flacără mare! Sunt foarte presată, domnul meu, zise, de o mie și una de probleme, așa m-am obișnuit, ce să mai fac, să nu las viața să treacă la întâmplare, slujba mă solicită și ea enorm, acasă, acasă nu pot să nu rămân la fel de lucidă, să nu observ cu ochii minții totul. Și așa se face că îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
nemișcat, cu basca fixată pe-o ureche, cu mapa sub braț, foarte drept, cu ochii pe ceasul mare de la intrare. Știți, îi spuse, după ce își potrivi pasul cu al ei, cândva am avut abonament la reviste și în singurătatea mea obișnuiam să-mi notez impresiile, era ca un fel de dialog între mine și restul lumii, nu știu cum să vă spun, acum, în virtutea obișnuinței, absolut necontrolat, am procedat așa cum ați văzut, puteam să vă creez probleme și dumneavoastră și mie, eu îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de căpșune. Știi cât de mult îmi plac fructele. Era de ajuns să-mi fi spus o singură vorbă și-ți aduceam zece lădițe dacă voiai. Și cum să fac să iau legătura cu tine? Și, apoi, eu nu sunt obișnuită să mi se aducă totul la scară. Nu ești obișnuită, hai mai lasă-mă, ți-am zis de nu știu câte ori că ai aceleași drepturi ca Larisa ori maman. Nu-mi mai vorbi de drepturile mele. Da, da, dacă ai vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
își scutura prosopul de câteva ori, având grijă să nu-i rămână vreo cută și apoi îl așeza la uscat pe calorifer, iar periuța de dinți și săpunul le punea la locul lor. Apoi deschidea radioul și făcea gimnastică. Eu obișnuiam să citesc seara până târziu și puteam să dorm dimineața liniștit până la ora opt. Chiar dacă el se scula și începea să-și târșâie pașii prin cameră și s\ fac\ gimnastic\, eu tot mai reușeam uneori să dorm, și încă bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
aceea îi vedeam mai mult spatele, el este cel pe care mi-l amintesc și acum mai bine. Ori de câte ori se simțea stânjenită, Naoko se juca cu agrafa. Când se pregătea să spună ceva, își tampona mai întâi gura cu batista. Obișnuindu-mă cu ticurile ei, a început să-mi fie dragă. Naoko urma un colegiu de fete de la periferia orașului Musashino 1, colegiu renumit pentru predarea limbii engleze. În apropierea apartamentului în care locuia Naoko se afla un canal cu apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ar fi venit aici. Lumea se aștepta de la noi să mergem într-un loc mai șic. Înțelegi ce vreau să spun? Nu pot să afirm că relația dintre mine și Naoko nu avansa deloc. Încetul cu încetul, ea s-a obișnuit cu mine și eu cu ea. După vacanța de vară, când a început noul trimestru, Naoko a început să pășească pe stradă alături de mine de parcă era cel mai normal lucru pe care-l făcea. Am tras concluzia că Naoko mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
m-am molipsit de la Naoko. Cred că-i boală gravă asta cu găsitul cuvintelor. Sâmbăta seara stăteam în hol, lângă telefon și așteptam să mă sune Naoko. Cum cei mai mulți studenți erau plecați sâmbătă seara, holul era de obicei aproape gol. Obișnuiam să privesc la firicelele de lumină care pluteau în locul acela liniștit, făcând eforturi deosebite să-mi scrutez inima. Ce voiam de fapt? Și ce voiau alții de la mine? Nu am găsit nici un răspuns rezonabil. Uneori întindeam mâna încercând să prind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
lumea, nici iubită n-am. Ce perspective are unul care termină o facultate privată de mâna a doua? Ce se poate face cu o specializare în literatură? — A, deci vrei să spui că mă invidiezi? — Nu, nici vorbă. Sunt prea obișnuit cu stilul meu de viață ca să îmi doresc să-l schimb. Pe mine nu mă interesează nici T½dai, nici Ministerul de Externe. Singurul lucru pentru care te invidiez este că ai o iubită atât de grozavă. Hatsumi este extraordinară. Nagasawa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Aș vrea să ne mai întâlnim și să stăm de vorbă pe îndelete. Aș dori să te vizitez la sanatoriu și să te văd câteva ore. Crezi că se poate? Mi-ar plăcea să ne plimbăm unul alături de celălalt, așa cum obișnuiam. Îmi dau seama că îți este greu, dar te rog mult scrie-mi măcar câteva rânduri.“ Am scris patru pagini, le-am împăturit și le-am băgat cu grijă în plic. Pe plic am scris adresa părinților ei, cu mențiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
pe o străduță cu magazine. Pe la mijlocul ei am văzut firma librăriei Kobayashi. Îmi era clar că nu e o librărie mare, dar oricum nu era atât de mică precum mi-o imaginasem eu din poveștile lui Midori. Era o librărie obișnuită de pe o stradă obișnuită. Era la fel ca librăria la care alergam nerăbdător să-mi cumpăr revistele pentru adolescenți chiar în ziua apariției lor. M-a cuprins o ușoară nostalgie când m-am oprit în fața librăriei lui Midori. Oblonul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
privesc pe jucători, toți mi se par la fel de „anormali“. I-am spus într-o bună zi părerea mea unuia dintre doctori și a zis că am dreptate. Noi nu ne aflăm aici pentru a ne îndrepta, ci pentru a ne obișnui cu metehnele noastre și că pentru una dintre cele mai mari probleme cu care se confruntă lumea este tocmai incapacitatea de a le recunoaște. Așa cum fiecare își are propriul lui mers, fiecare gândește, simte sau vede lucrurile în felul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
în alta. Normal că el mi-a explicat în cuvinte foarte simple și aceasta nu este decât una dintre problemele care mă frământă, dar cred că am înțeles ce a vrut să spună. Probabil că nu ne vom putea niciodată obișnui cu metehnele noastre. Incapabili să găsim în noi înșine un locșor pentru durerea sau suferința provocată de aceste metehne, venim aici ca să sc\p\m de ele. Atâta vreme cât ne aflăm la sanatoriu, nu supărăm și nu deranjăm pe nimeni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am trezit la șapte, m-am spălat repede pe față, m-am bărbierit și, fără să iau micul dejun, m-am dus direct la șeful de cămin să-i spun că voi pleca la munte pentru vreo două zile. Se obișnuise cu excursiile mele scurte în timpul liber, așa că nu s-a arătat deloc surprins. Am luat un tren aglomerat până la gara Tokyo și acolo mi-am cumpărat bilet, fără locuri, pentru expres. M-am urcat din mers în primul Hikari cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
cu degetele și și-a prins agrafa din nou. Agrafa avea formă de fluture. — Voiam să te văd înainte de a fi toți trei împreună. Nu am să-ți spun ceva deosebit, dar vroiam să-ți văd chipul și să mă obișnuiesc cu ideea că ești aici. Dacă n-aș fi procedat așa, mi-ar fi fost foarte greu. Sunt atât de nesociabilă! — Te-ai obișnuit un pic? — Da, un pic, spuse ea, atingându-și iar agrafa, dar acum trebuie să plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Nu am să-ți spun ceva deosebit, dar vroiam să-ți văd chipul și să mă obișnuiesc cu ideea că ești aici. Dacă n-aș fi procedat așa, mi-ar fi fost foarte greu. Sunt atât de nesociabilă! — Te-ai obișnuit un pic? — Da, un pic, spuse ea, atingându-și iar agrafa, dar acum trebuie să plec. — Bine. — Watanabe, îți mulțumesc din suflet că ai venit să mă vezi. Sunt foarte fericită. Dacă tu consideri că-i o povară pentru tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
nu trebuie să convingi pe nimeni de nimic și nu trebuie să atragi atenția nimănui. — Așa mi-am și imaginat, am spus eu. În timp ce cinam în atmosfera tăcută, am fost surprins să constat că îmi lipsea gălăgia cu care mă obișnuisem. Mi s-a făcut brusc dor de râsete, de strigăte, de trăncăneli. Era exact gălăgia pe care nu am mai putut-o suporta în ultimele luni, dar acum că eram aici, într-o atmosferă de liniște, chiar stranie aș spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
o educație normală, am un chip obișnuit, note nici prea mari, nici prea mici și mă gândesc, de obicei, la lucruri banale. Nu Scott Fitzgerald a spus că nu trebuie să ai încredere în indivizii care se pretind a fi obișnuiți, banali? Și parcă-ți plăcea Scott Fitzgerald, nu? Mi-ai împrumutat și mie cartea, zise Naoko cu un zâmbet răutăcios. — Ai dreptate, am spus. Dar nu fac deloc pe nebunul. Eu chiar mă consider un tip obișnuit. Găsești tu ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am spus nimic până la urmă, pentru că nu eram convins că o să mă înțeleagă. Am tăcut și am ținut-o doar în brațe, strâns. În momentele acelea am simțit în ea ceva rugos, straniu, ceva cu care nu aveam să mă obișnuiesc. Senzația m-a făcut să-mi fie dragă Naoko și orgasmul a fost deosebit de puternic. Trupul pe care mi-l etala acum Naoko nu semăna deloc cu cel din noaptea aceea. Trecuse probabil prin multe transformări până să renască sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
firul de iarbă din mână. Era genul de om care avea grijă de absolut totul. Nu cerea niciodată sfatul sau ajutorul cuiva, dar nu cred că din mândrie se comporta astfel. Așa i se părea ei normal. Părinții mei se obișnuiseră și au considerat că pot să o lase să decidă singură. Eu îi ceream de multe ori sfatul și era mereu gata să mă ajute, dar ea nu a solicitat nimănui nimic. Făcea de una singură ceea ce trebuia să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
care nu trebuia decât să o atingi puțin ca să răspundă comenzilor. Poate uneori răspundea chiar prea repede. Șiretlicul de care trebuie să te folosești când dai lecții unor asemenea copii este să nu-i lauzi prea mult. Sunt atât de obișnuiți cu lauda, încât aceasta nu mai înseamnă nimic pentru ei. Trebuie să știi să le arunci vorbe bune cu țârâita și, pe de altă parte, să nu-i silești să facă ceva. Trebuie să aibă impresia că alegerea este a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
era în regulă... ori de câte ori plecam de acasă. Vecinii se uitau la mine cam ciudat și aveau o atitudine distantă. Erau la fel de politicoși ca și altădată, dar era ceva schimbat în tonul vocii și în aerul lor. Vecina de alături, care obișnuia să mai îmi facă vizite din când în când, încerca să mă evite și îmi era foarte clar lucrul acesta. M-am străduit să nu mă las copleșită de astfel de gânduri pentru că știam că de îndată ce observ asemenea amănunte, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Shinjuku. Am intrat într-un bar subteran, undeva în spatele librăriei Kinokuniya. Am început amândoi cu două pahare de vodcă și apă tonică. — Vin aici din când în când, spuse ea. Nu se sinchisește nimeni că bei ziua-n amiaza mare. — Obișnuiești să bei peste zi? — Câteodată, spuse ea, făcând să răsune cuburile de gheață din pahar. Uneori, când mi se pare grea viața... vin aici și beau vodcă și apă tonică. — Ți se pare grea viața? — Da, uneori, spuse Midori. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
opt de ani acum?... N-ar fi grozav? — Cum să nu! am zis eu, spărgând un fistic. Ia ascultă, ce-i cu tine? Pari atât de absent... și nici măcar nu mi-ai răspuns la întrebare. Probabil că nu m-am obișnuit cu lumea asta, am zis eu după o clipă de gândire. Nu știu, dar am senzația că lumea nu e cum trebuie. Oamenii, peisajul... totul mi se pare ireal. Midori [i-a rezemat un cot de bar și m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
mă cațăr în copaci, spuse Midori. Ne-am continuat plimbarea și am căscat ochii prin vitrine și străzile au început să mi se pară mai reale decât fuseseră înainte. Îmi pare bine că te-am întâlnit. Parcă m-am mai obișnuit și eu un pic cu lumea. Midori se opri brusc și mă privi în ochi. — Așa mi se pare și mie. Parcă nu mai privești în gol. Ai văzut? Îți face bine să hoinărești împreună cu mine. — F\r\ îndoială. Pe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]