17,249 matches
-
și participarea la ceremonii monstruoase și nelegiuite: Au exagerat apoi cuvântul martorilor care „plăsmuiau“ (confingerent) împotriva Lepidei, soția lui Cassius și mătușa lui Silanus, incestul cu fiul fratelui ei și ceremonii religioase nelegiuite. Împotriva creștinilor a formulat cu abilitate și inteligență delictul care părea mult mai apropiat și care se potrivea cel mai bine asociației lor atât de misterioase: delictul de generis humani. Creștinii, considerați astfel dușmanii Imperiului roman, care personifica în sine genul uman, puteau fi persecutați din acest motiv
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
lui Constantius II, vărul său. Cine era Iulian? Ammianus Marcellinus, ni-l descrie spunând că pe la 20 de ani, Iulian (n. 331) era de statură mijlocie, cu părul lins, cu o barbă aspră ascuțită, cu ochi frumoși scânteietori, semnul unei inteligențe vii, sprâncenele bine evidențiate, nasul drept și gura destul de mare, buza inferioară atârnată, gâtul gros și curbat, umerii largi, bine făcut din cap până în picioare, așa încât să fie agil la fugă. Era extrovertit, necomplicat în maniere și se împrietenea cu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
naționale a diferitelor popoare, supuse de mai multe secole de către Imperiul roman, care se dezvoltau în egală măsură cu expansiunea creștinismului. Soldații creștini nu aveau nici un entuziasm pentru un bărbat atât de excentric, ale cărui virtuți militare și capacități de inteligență ascuțită erau oarecum întunecate de un caracter volubil, irascibil, fariseic și iritant, care îl făceau foarte dușmănit de popoarele Orientului Mijlociu. Iată câteva dintre atitudinile sale neobișnuite: a) a luptat împotriva trupelor binefăcătorului său Constantius II (337-361), care îl promovase
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
19 a canoanelor retoricii clasice, al căror "adevăr principial", de la sine înțeles, de la Aristotel încoace, devine, pentru noii cercetători, ipoteză de verificat prin mijloace empirice. De pildă, ilustrează Griffin, dacă ethos-ul aristotelian se construia în baza unor atribute precum inteligența, caracterul, dar și bunăvoința oratorului față de publicul său, acest lucru nu mai este valabil pentru cercetătorii a căror orientare empirică îi determină să verifice orice astfel de "adevăr", înainte de a îi accepta valoarea ca atare. Substitut conceptual al ethos-ului
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
empirică îi determină să verifice orice astfel de "adevăr", înainte de a îi accepta valoarea ca atare. Substitut conceptual al ethos-ului aristotelian, "credibilitatea comunicatorului" ("communicator credibility", în limba engleză) depindea, într-adevăr, așa cum verifică noii cercetători, de factori de competență (inteligența, în speță) și încredere în orator (caracter), însă cercetătorii empirici nu găsesc nici un motiv să alăture intențiile pozitive ale oratorului față de publicul său pe lista atributelor "credibilității oratorului", considerând că acest atribut este conținut logic de cel anterior, al caracterului
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
episoadele recurente ale narațiunii propriu-zise, povestea moștenirii lăsate de Selena Quintanilla atât pop culturii americane, cât și (macro)contextului socio-cultural american care i-a găzduit efortul de exprimare artistică. Ironic, abia "evenimentele de după moartea Selenei, doliul, comemorările [...] au dezvăluit măsura inteligenței (sale adăugirea mea) liminale" (border sensibility, în limba engleză)25, constată autorii. Scopul celor doi critici este să argumenteze, comparând modul în care contribuția artistei a fost recuperată din perspectiva dominantă a mass-mediei anglofone, cu felul în care mestizos își
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
didacticismul", o "ilustrare concretă a unei idei abstracte"154, frizează, evident, indiferența. Dacă răzbunarea este expresia practică a (atitudinii adăugirea mea) scandalizate, consimțământul reprezintă expresia practică a didacticismului"155, apreciază Black. Astfel, conchide criticul, didacticismul distruge însuși tipul special de inteligență care îl face posibil, ca răspuns la evenimentul descris de Jay Chapman. Iată, deci, că adresa de la Coatesville modelează un tip aparte de raportare la eveniment, care, în cuvintele lui Black, "moderează atitudinea scandalizată cu (o doză de adăugirea mea
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
bazată pe analogiile practice; și o atitudine ce oferă o singură perspectivă, asumpții nechestionate și portrete definitive"606. Astfel, stilul președintelui american încurajează un gen de per-cepție potrivit căreia problemele politice, departe de a constitui chestiuni extrem de complexe, insurmontabile, necesitând inteligența și expertiza omului de știință care proiectează rachete (rocket scientist, în limba engleză), reprezintă, dimpotrivă, chestiuni simple, pe care omul obișnuit le poate rezolva prin acțiunile sale însoțite de "voință și curaj"607. De pildă, ilustrează Lewis, în adresa inaugurală
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
610. Iar pentru că bunul simț justifică acțiunile pe care orice persoană inteligentă le-ar întreprinde, pe temeiul unei cunoașteri împărtășite de către toată lumea, paradigma narativă, observă Lewis, îi încurajează pe cei care se raportează la acest tip de parametri să "vadă inteligența în termeni practici și să pună accentul pe inteligență, în detrimentul analizei intelectuale"611. Ronald Reagan-cel-din- poveste, dar și Reagan-povestitorul, nu fac excepție de la această regulă. Iată că a sosit momentul când William Lewis a combinat suficient de bine piesele puzzle
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
orice persoană inteligentă le-ar întreprinde, pe temeiul unei cunoașteri împărtășite de către toată lumea, paradigma narativă, observă Lewis, îi încurajează pe cei care se raportează la acest tip de parametri să "vadă inteligența în termeni practici și să pună accentul pe inteligență, în detrimentul analizei intelectuale"611. Ronald Reagan-cel-din- poveste, dar și Reagan-povestitorul, nu fac excepție de la această regulă. Iată că a sosit momentul când William Lewis a combinat suficient de bine piesele puzzle-ului teoriei narative pentru a elucida, în fine, pentru
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
a evoluției lor și apoi se ia decizia. După sesizarea lor, trebuie stabilită strategia de utilizare pentru problemă, cu toate elementele sistemului, axat pe avantajele oferite de situația oportună. Astfel se poate afirma creativitatea educatorului, în fața problemei inedite ivite sau inteligența valorificării optime a contextului favorabil conturat (din alte motive). Este aici o problemă de adaptare strategică rapidă la schimbările realității (favorabile sau nu), se fac alte alegeri, alte adaptări, dar cu respectarea criteriilor de etică, flexibilitate, căutare, consistență internă. Etapa
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
curriculumului, procesul continuând ca și realitatea cunoașterii, a vieții sociale, dar accentuându-se tot mai mult complexitatea, ca și instrumentele de cuprindere a ei. Poate este momentul să reactualizăm comparația (Short, 1991) între conceperea curriculumului în era industrială (accentul pe inteligența înnăscută, transmiterea de modele externe de cunoaștere și rațiune, afirmarea de comportamente subiective, uniformitatea pregătirii, evaluarea externă, motivarea extrinsecă) și curriculumul în era cunoașterii (bazat pe efortul propriu de învățare, prin construirea înțelegerii, prin corelare interdisciplinară, fără limitarea doar la
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
cu spiritul critic al educatului, realizează mai ușor transferul în alte contexte, pătrunde în sensul și semnificația informațiilor, susține afirmarea creativității asupra informațiilor, subliniază rolul cuplării cu aspectele emotionale în înțelegere. Aici sunt remarcate și multiplele abordări ale înțelegerii: teoria inteligențelor multiple (Gardner) sau modelele de predare și învățare bazate pe înțelegere (cu accent pe crearea de oportunități, combinarea de situații, controlul continuu, flexibilitatea metodologică, șanse de combinare variată a tehnicilor de căutare, modelul dinamic al adaptării proiectului la evoluția înțelegerii
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
conținuturi, la management, la condițiile concrete de aplicare a unei/unor teorii, dar și cu efectuarea de generalizări interpretative în teorii explicative proprii. ► Teorii asupra proiectării învățării pe teme predominant educative, cu valorificarea intensivă a domeniului afectiv (formarea atitudinilor, dezvoltarea inteligenței emoționale, formarea morală, dezvoltarea caracterului, dezvoltarea spirituală a adolescenților). În literatura psihologică asupra învățării sunt evidențiate, înregistrate în timp și alte numeroase teorii explicative ale ei, însă doar unele au relevanță pedagogică. Dar în cazul centrării instruirii pe educat, sunt
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
al sprijinirii depășirii dificultăților individuale în cunoaștere. Dar abordarea paradigmei schimbă și educația celor talentați (gifted), ca aspect al personalizării educației. Educația personalizată versus educația de masă este o microparadigmă corelată, regăsită în cercetările tematice pornind de la psihologia dotaților, teoria inteligențelor multiple, curriculumul diferențiat, excelența în educație, accesul la noile tehnologii. Și desigur că ea ridică probleme specifice: • rolurile profesorului de antrenor și provocator, • diagnoza caracteristicilor relevante ale învățării (deprinderi de dezvoltare, stiluri de cunoaștere, abilități cognitive prioritare), • cultura colegialității în
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
Rezultă atunci tipologii cognitive și acționale, metodologice de rezolvare, valabile atât pentru educator, dar mai ales pentru educatul care își formează astfel de competențe, își personalizează stilul cognitiv și își maturizează stilul metacognitiv (cum ar fi larg răspândita teorie a inteligențelor multiple H. Gardner, 1983). 5.2. Prioritatea metodelor de învățare constructivistă Un curriculum specific constructivist, centrat pe formarea competențelor nu poate fi împlinit fără o metodologie adaptată principiilor și obiectivelor acestuia. În funcție de stadiul cercetărilor, al explicării esenței proceselor și mecanismelor
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
operaționale, strict determinat, detaliat, secvențial, cu termene și acțiuni precise, cu rezultate observabile și măsurabile standard, aceleași pentru toți educații implicați și interpretate teoretic, atunci va aplica modelarea specifică designului instrucțional, mult dezvoltată prin corelare cu programarea softurilor din tehnologia inteligenței artificiale. Dar dacă va aborda o manieră constructivistă, bazată pe interactivitatea cu educații, flexibilă în adaptare la specificul și dinamica activității și a clasei, cu utilizarea metodologiei specifice în îndrumarea învățării, va proceda doar la o anticipare-schiță, structurată pe dimensiunile
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
lungime și perspectiva axonometrică. L. Efectul cromatic Gama rece sau caldă folosită, formele pe care le apropiem sau le depărtăm prin modificări cromatice sau dominantă tonală utilizată contribuie hotărâtor la sentimentul declanșat în privitor. Concluzii Atunci când sunt folosite judicios, cu inteligență și bun gust, aceste elemente, aici doar enunțate, măresc expresivitatea plastică a imaginii, îi accentuează semnificația și îi cresc forța de atracție. O compoziție reușită necesită DOCUMENTARE DE EPOCĂ arhitectură, mobilier, costume, ceramică, obiecte etc., care ne trimit spre perioada
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
lor, produceau accidente imprevizibile deosebit de expresive în imagine. În momentul dezlănțuirii creatoare gestuale, disciplina mâinii scapă de sub control și iese la lumină partea de subconștient care dă farmec și substanță neobișnuită imaginii. Rezultatul este net superior creației total controlate de inteligența și sensibilitatea artistică. Târziu, în secolul XX, occidentalii europeni au început să se trezească datorită unor artiști vizionari și să înțeleagă frumusețea caligrafiei și au făcut din scriitura orientală un spectacol vizual care a schimbat fața artei moderne. Evident la
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
multe ori mama natură „pune pe tavă“ natura perfect organizată, dar care trebuie văzută de plastician sau de operatorul de imagine. În teatru, „oglinda scenei“, adică deschiderea ei spre spectator, obligă la numeroase compoziții cu personajele. Decorul trebuie folosit cu inteligență pentru a pune în valoare personajele, forme active, dinamice în spectacol. 6. Înrămarea Ultima etapă înseamnă pregătirea lucrării pentru ieșirea în lume. Înrămată, pusă în valoare de un paspartu, o preramă neutră care constituie o pauză necesară, până la ramă, ea
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
e de prisos.” (Esop) Atunci vei cunoaște adevărul mai bine, când vei depărta orice patimă de la tine. (Psihologii au relevat de mult faptul că patima reprezintă o „boală a judecății”, o „criză a gândirii”, o „stare de slăbiciune” În care inteligenței nu-i rămâne decât rolul de a „justifica patima”.) „Pasiunea reprezintă pentru afectivitate ceea ce ideea obsesivă este pentru gândire.” (Th. Ribot) Cine consimte ușor rareori Își ține cuvântul. (Naivitatea credulului Îl face să fie ușor influențabil În opiniile sale. Nu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
purtării Împodobește mai mult decât aceea a uitării”; „Nu-i frumos cine se ține,/ Ci-i frumos cui Îi stă bine”; „Nu natura face femeia frumoasă, ci dragostea”.) „Frumusețea corpului are ceva de animal dacă nu se adaugă și podoabele inteligenței și ale cinstei.” (Democrit) „Frumusețea fizică e trecătoare. Dar frumusețea minții, bogăția spiritului și căldura inimii nu se pierd, ci cresc cu anii.” (Tennessee Williams) Decât să Întingi cu urâtu-n unt și să te uiți la pământ, mai bine să
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
care emite pretenții cu privire la sine, dorind, de exemplu, să trăiască pe picior mare, trebuie să se obișnuiască și cu ideea unor cheltuieli peste măsură: „Noblesse oblige”.) Cu ceea ce te lauzi, din aceea pieri. (Excesul de Încredere, de exemplu, În propria inteligență poate duce, În timp, la dezvoltarea tendinței de a impune celor din jur propriul mod de a gândi. De aceea, În popor, se mai spune: „Înfumurarea Înflorește, dar nu rodește”; „Lauda de sine nu miroase a bine”.) „Nici o plăcere nu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
ușurință defectele sau slăbiciunile altuia, dar nu și pe ale sale, deși acestea sunt, adesea, mai mari decât ale celor din jur.) „Oamenii sunt obișnuiți să observe mereu slăbiciunile și imperfecțiunile celorlalți, dar niciodată pe cele proprii. Ei pretind celorlalți inteligență, bunătate, cinste, fără să-și pună Întrebarea cum sunt ei. Dacă sunt atât de puțini oameni perfecți În lume, aceasta se datorează faptului că toți gândesc la fel: toți așteaptă eforturi din partea celorlalți, ei Înșiși putând foarte bine să rămână
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
e rușine ție. (Când te respecți, nu poți fi indiferent la lipsa de scrupule a celui care, deși se știe vinovat, declară cu nonșalanță: „Nici usturoi n-am mâncat, nici gura nu-mi miroase”.) „Caracterul fără Înțelepciune poate mult, dar inteligența fără caracter nu valorează nimic.” (Cicero) Degeaba pui rimel la ochi, dacă nu știi să privești frumos. (Ipocritul, oricât s-ar strădui să impună contrariul, Își trădează, până la urmă, relele intenții sau obiceiuri.) „Dacă vrei să devii bun, dă-ți
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]