19,069 matches
-
și-n stânga, înghiți în sec, nu găsea cuvintele, tocmai ea! E cu adevărat splendid. El avu o imperceptibilă tresărire a umerilor, de mândrie, era ca și cum ar fi spus: dar ce ți-ai închipuit? Cu vorbe alese, încete, Sidonia îi mărturisi despre preocupările sale din ultima vreme, despre înfrigurarea cu care pregătește lansarea la apă a acestei perechi, tulburată îl invită s-o urmeze în apartamentul Carminei, să-i arate totul. Pentru prima oară, pe drum nu se mai gândi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
au stat de vorbă în pat mult timp, pe urmă au stins veioza și au așteptat liniștiți somnul. Sidonia regretă cu nu profitase de acel moment de slăbiciune instaurat între ei, era obișnuită să ia inițiativa, i-ar fi putut mărturisi că în ea nu s-au stins încă ecourile voluptății, că se întâmplă ca o parte din tine, din corpul tău, din sufletul tău să rămână cu îndărătnicie tânăr, știa că e un moment ratat care poate nu se va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
răzbată către acel țel îndepărtat, foarte atrăgător pentru el. Gândea că, desigur, merita să facă toate acele eforturi. Uimită de schimbarea survenită, Sidonia era în al nouălea cer. Ce i-o fi făcut fetișoara asta, nu știu, vă spun adevărat, mărturisea prietenelor sale, că nu-l mai recunosc pe Ovidiu. Parcă acum mai an trăgeam de el ca de-o mâță moartă, să se prezinte la examene cât de cât pregătit. Traversa o stare de indiferență totală, plutea prin camere, nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
mult timp cu putință. Vezi tu, reluă ea după ce respiră odată, în goană, pot în sfârșit să-ți dezvălui multe amănunte din viața mea de zi cu zi. Până acum, când te știam aproape de mama, n-o făceam, nu-ți mărturiseam nici cea mai măruntă nemulțumire din pricină că-mi închipuiam că mama va afla imediat și, dincolo de analiza ei detaliată, făcută la microscop, dincolo de îngrijorarea maternă afișată, ea va avea de fapt meschine satisfacții. Nu-ți voi ascunde acum, și lucrul poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
că am venit la tine, el o să mă înțeleagă și o să-mi spună: vezi dacă nu vrei să-ți iei carnet de conducere, mașina stă în curte iar tu te duci să aștepți trenurile. Ce să-ți fac? Fana îi mărturisi că nu i-ar plăcea să conducă mașina, nu i se părea suficient de feminin, meseria de șofer este în exclusivitate masculină, decreta ea, dar refuzul ei avea un cu totul alt miez. Dimitrie își cumpărase o mașină care arăta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
în sfârșit la mine acasă. Un minut care trece, în fine, trece și el, e dureros doar că el există, că el exprimă o stare de spirit bine ținută în frâu. Doamne, ce bine mă simt acum după ce ți-am mărturisit toate astea, mă crezi, parcă sunt mai ușoară cu câteva kilograme, am lepădat balastul. Lăsă pleoapele în jos... Cred că e timpul să mă pregătesc de plecare, acum, acum vine trenul. Se despărțiră în hol fără prea multe cuvinte. Fana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Nu-i plăceau femeile învinse, pline de langoare, cu expresie de câine bătut pe figură. Auzi, și pentru cine să suferi, își spuse ea exasperată, pentru un titirez care se învârte după cum bate vântul. N-am absolut nici o contribuție, îi mărturisi bărbatului, strângându-și în mâini poșeta. Sunt convins! Până la sfârșitul părții a doua nici unul nu mai făcu nici o mișcare, parcă erau făcuți din piatră. Dar în acea anchilozare era mai puțină concentrare. Muzica nu mai reuși să treacă dincolo de urechile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de aici. Aveți tot dreptul să coborâți din ea ca dintr-un autobuz, când o să ajungeți acasă, fără să mă salutați măcar. Ar fi mult mai bine să știu că v-am dus acasă în bune condiții. În mașină, îi mărturisi că un bărbat "plasat" ar trebui să fie cu orgoliul la pământ. El nu se simțea decât puțin scârbit. Foarte puțin scârbit. Avea o mașină roșie destul de bine pusă la punct. Doar ștergătoarele nu-i funcționau corect. La stopuri își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ocolea orice prilej care o plasa în vecinătatea vreunui bărbat, se temea că Ovidiu o să afle și o s-o chinuie cu întrebările, și o să insiste până la demență asupra acelorași amănunte, ea nu mai era capabilă să mai trieze nimic, îi mărturisea totul cu cea mai mare sinceritate, ca la spovedanie, chiar și așa avea o mulțime de necazuri, el nu credea, relatările ei i se păreau prea sterpe, gândea că este imposibil, cum să ducă ea o viață atât de insipidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
tine sau cu altul, eu mă simt tot o ușuratică. Doar apărată de o viață de familie aș fi scutită de-o asemenea anatemă. O pălmuise, țipaseră unul la altul, el îi reproșase că niciodată nu îl iubise, ea îi mărturisise că niciodată nu avusese suficientă tărie ca să nu observe pe ce teren nesigur se afla. Totul era o mare și odioasă înșelăciune. Acum ai stricat tot, tot, înțelegi? o zgudui el de mâini. În clipa asta. Nu pot, spuse ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
gest minunat ce mi-a încălzit sufletul și mi-a făcut inima să-mi stea o clipă. — Îți mulțumesc, a spus ea. — N-ai pentru ce, am răspuns eu. — Sunt foarte fericită pentru ceea ce ai spus. Zău că sunt, a mărturisit ea cu un zâmbet trist. Dar este absolut imposibil. — De ce? — Nu se face. Ar fi îngrozitor. Ar fi... Naoko n-a mai scos o vorbă și și-a văzut de drum. Deoarece am înțeles exact că în mintea ei se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
de astea. Mi-a spus că a auzit de Shakespeare, dar de ceilalți nu. Nici eu nu știam mare lucru despre alții, dar măcar am auzit de ei la cursuri. Îți plac piesele, nu? a zis el. — Nu neapărat, am mărturisit eu. Răspunsul meu l-a nedumerit și când era nedumerit se bâlbâia și mai tare. Îmi părea rău că-i făcusem una ca asta. — Puteam să mă apuc de orice... etnologie, istoria Asiei. S-a întâmplat să aleg teatrul, și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
simplă plimbare. La Iidabashi a luat-o la dreapta, până la șanțul cu apă ce împrejmuia castelul, a traversat intersecția de la Jinbocho, a urcat panta de la Ochanomizu și a ieșit în Hongo. De acolo, a mers pe linia troleibuzului până la Komagome. Mărturisesc că am făcut ceva drum. Când am ajuns la Komagome, soarele apusese deja și era o seară liniștită de primăvară. Unde suntem? întrebă Naoko de parcă era picată din cer. — Komagome, am spus eu. Nu știai? Am ocolit mult. — De ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să am picioare zdravene. Dacă mă uit bine la ele, n-aș zice. — Da, știu, răspunse ea. Toată lumea mă consideră fragilă, dar nu trebuie să judeci un om numai după aparențe, spuse ea, zâmbind. Îmi pare rău că trebuie să mărturisesc, dar sunt epuizat. — Regret nespus că te-am târât după mine toată ziua. — Îmi pare bine că am avut ocazia să stăm de vorbă. N-am mai făcut-o până acum, numai noi doi... am zis eu, încercând fără succes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Ar trebui să fii recunoscător. — Da, ai dreptate, dar mă deranjează. Poveștile mele despre Cavalerist o distrau întotdeauna pe Naoko. Râdea rareori și de aceea, ori de câte ori aveam prilejul, îi mai spuneam câte ceva despre colegul meu de cameră, deși trebuie să mărturisesc că nu eram foarte încântat că mă foloseam de el în felul acesta ca să o distrez pe Naoko. Era fiul cel mic al unei familii nu prea înstărite și mi se părea mult prea serios pentru vârsta lui. În plus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să aflu. Am fost amândoi la baia comun\ și am văzut cu ochii mei. Era într-adevăr mare, dar oricum mi se părea exagerată povestea cu cele o sută de fete cu care s-a culcat. — Poate șaptezeci și cinci, mi-a mărturisit el. Nu mi le amintesc pe toate, dar cu siguranță au fost cel puțin șaptezeci. I-am spus că m-am culcat doar cu o singură fată și Nagasawa mi-a promis că mă ia cu el data viitoare când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
atracție pe care o exercita i se părea un simplu joc. Tot în joacă se culca și cu fetele, neluând niciodată în serios vreo legătură sentimentală. Nu-mi prea plăcea să mă culc cu fete pe care nu le cunoșteam. Mărturisesc că era o modalitate simplă de a-mi satisface nevoile biologice și nu mă deranja pentru moment să le îmbrățișez, dar era cumplită senzația de a doua zi dimineața. Când mă trezeam, mahmur, și o vedeam pe necunoscuta de lângă mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
apucase. M-am întors la cămin și i-am scris o scrisoare lungă pe care i-am trimis-o acasă la părinți, la Kobe. Mă gândeam că oriunde s-ar fi mutat, părinții ei îi vor trimite scrisoarea. I-am mărturisit cinstit ce simțeam. Erau multe lucruri pe care nu le înțelegeam și chiar dacă îmi dădeam silința, probabil că-mi va trebui mult timp să le înțeleg. Am precizat că nu știam unde voi fi la vremea la care le voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
presupuneam că la fel i s-a întâmplat și ei. Probabil că noi doi aveam nevoie unul de altul mai mult decât ne-am fi imaginat și poate de aceea relația noastră a luat o asemenea întorsătură neplăcută. I-am mărturisit că poate n-ar fi trebuit să fac ceea ce am făcut, dar atunci așa am crezut de cuviință și oricum, ceea ce am simțit pentru ea, nu mai simțisem niciodată pentru nimeni altcineva. O rugam să-mi răspundă, să-mi scrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
sutien umed pe tine. De multe ori mi-au dat lacrimile... dar am strâns din dinți și am suferit pentru acea tigaie. — Vai de mine! am spus eu, râzând. Știu că nu e frumos să vorbesc așa, dar trebuie să mărturisesc că m-am simțit ușurată când a murit mama. Bugetul familiei a trecut în mâinile mele și puteam cumpăra ce doream. Acum am cam tot ce-mi trebuie în materie de ustensile de bucătărie. Tata habar n-are ce avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Am mai intrat într-un restaurant, dar nici acolo norocul nu a fost de partea noastră. Nu știu cum s-a întâmplat, dar n-am avut parte de fete în seara respectivă. Pe la ora unsprezece și jumătate Nagasawa a decis să renunțe, mărturisind că seara a fost un fiasco. — Îmi pare rău că te-am târât atâta după mine, a spus el. — Nu-i nimic, îmi pare bine că ți se mai întâmplă și ție să ai parte de asemenea seri, am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
la cămin. În cutia poștală de la intrare am găsit o scrisoare care fusese expediată expres. Era de la Naoko. Capitolul al cincilea Naoko îmi mulțumea pentru scrisoare. Părinții ei o trimiseseră „aici“, scria ea, și i-a făcut deosebită plăcere. Îmi mărturisea că tocmai era [i ea pe punctul de a-mi scrie. M-am ridicat și am deschis fereastra, mi-am scos jacheta și m-am așezat pe pat. Auzeam porumbeii gângurind pe o creangă din apropiere. Vântul adia și mișca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și după ce am ieșit din crâng, am văzut o clădire din beton, cu două etaje. Deoarece se afla pe un teren excavat, nu mi s-a părut nimic spectaculos la ea. Fusese proiectată într-un stil simplu, dar trebuie să mărturisesc că lăsa impresia de curățenie desăvârșită. Intrarea era la etajul întâi. Am urcat scările și am intrat pe o ușă mare din sticlă. La recepție am dat peste o femeie tânără, îmbrăcată în rochie roșie. I-am spus cum mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Mi s-a părut extrem de dificil să o fac să înțeleagă personalitatea ciudată a acestui individ, modul lui unic de a privi lucrurile, de a se comporta în societate, dar până la urmă se pare că am reușit. Nu i-am mărturisit că plecam cu el la agățat, scoțând în evidență doar faptul că era singurul individ din cămin cu care îmi petreceam vremea. Între timp, Reiko, cu chitara în brațe, ne-a mai interpretat o dată fuga de Bach, f\când câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
o situație ca aceea nu avea cum să dureze la nesfârșit. Asemenea cerculețe perfecte nu se pot menține o veșnicie. Kizuki știa lucrul acesta, îl știam și eu, îl știai și tu, nu-i așa? Am dat din cap. — Ca să mărturisesc cinstit, continuă Naoko, îmi plăceau și părțile lui slabe, îmi plăceau la fel de mult ca și cele bune. Nu era deloc rău și meschin. Era slab și atâta tot. Am încercat să-l conving de lucrul acesta, dar nu m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]