19,653 matches
-
să reușească În America, nu pentru că voia să-și facă un viitor mai bun, ci pentru că voia să scape de trecut. — Ce mai faci? l-a Întrebat zâmbind tânăra de la casă. Cu un singur lucru nu reușise Mustafa să se obișnuiască. În America, toată lumea Întreba pe toată lumea ce mai face, chiar și pe cei care le erau total necunoscuți. Înțelegea că era mai mult o formă de salut decât o Întrebare propriu-zisă. Chiar și așa, nu reușea să le răspundă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să iei loc, unchiule, a murmurat mătușa Surpun, cea mai tânără dintre surorile Tchakhmakchian, fără să se uite În ochii lui. Fiind singura din familie care susținuse fără rezerve căsătoria lui Barsam cu Rose, acum se simțea vinovată. Nu era obișnuită să-și facă astfel de reproșuri. Profesoară de umanistică la Universitatea Berkeley din California, Surpun Tchakhmakchian era o mare feministă și o persoană extrem de erudită și de Încrezătoare În sine, convinsă fiind că orice problemă din lume putea fi rezolvată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ei la unison, hotărâte să o facă să renunțe la un asemenea sacrilegiu, nemaiauzit În analele familiei Kazanci. Și apoi toate trei au Început să ridice obiecții, fiecare pe tonul cel mai Îndatoritor cu putință. — Bagă de seamă că dervișii obișnuiau să se Îmbrace În pânză aspră de sac și În haine de lână, nu să se Înfășoare În șaluri de cașmir, a intervenit mătușa Cevriye, cea mai sentimentală dintre toate. Mătușa Banu a Înghițit cu greutate, nesimțindu-se În largul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și În haine de lână, nu să se Înfășoare În șaluri de cașmir, a intervenit mătușa Cevriye, cea mai sentimentală dintre toate. Mătușa Banu a Înghițit cu greutate, nesimțindu-se În largul său În hainele ei, În trupul ei. — Dervișii obișnuiau să doarmă În fân, nu pe saltele mari de puf, demne de o regină, i s-a alăturat mătușa Feride, cea mai aiurită dintre toate. Mătușa Banu a rămas tăcută, privind prin Încăpere pentru a evita contactul vizual cu anchetatorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
așa foarte mare. Oamenii au Început să-i spună „Maica Alună“ sau chiar „Șeicul Alună“, uitând de faptul că femeile, În mărginirea lor, nu puteau lua acest titlu respectat. Djinni răi, alune prăjite... deși cu trecerea timpului Asya Kazanci se obișnuise cu aceste excentricități, și cu multe altele, exista un singur lucru În ceea ce o privea pe mătușa ei cea mai În vârstă pe care avea mari dificultăți În a-l accepta: numele ei. Îi era absolut imposibil să accepte faptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
un pic surprins să vadă atâta interes din partea publicului său - chiar și a soției sale. Era un bărbat masiv, cu un nas de patrician, pomeți Înalți, ochi de un albastru intens și un zâmbet amar pe buze. Fusese de mult obișnuit cu nefericirea și melancolia. Totuși, după ce se Îndrăgostise În secret de o femeie extrem de inaccesibilă, tristețea lui se dublase. Privindu-l, era greu să-ți imaginezi că-și câștiga existența din umor și că din spatele acelui chip mohorât se iveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
te puteai abține să ai aspirații mai Înalte În viață, trebuia cel puțin să nutrești dorințe simple, reduse ca pasiune și ambiție, de pacă ai fi fost secătuit de energie și nu-ți mai rămăsese destulă forță decât ca să fii obișnuit. Cu o soartă și o familie ca acestea, Armanoush a fost silită să Învețe să-și ascundă talentele și să facă tot ce-i stătea În puteri să nu strălucească prea tare. Un miros pătrunzător, picant a venit dinspre bucătărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
patra oară, a răspuns, sperând să nu fie maică-sa. Ea era. — Se poartă frumos cu tine, scumpo? a fost prima Întrebare pe care i-a pus-o. — Da, mamă, a mormăit Armanoush pe un ton placid. De acum se obișnuise deja cu chestia asta. Încă din copilărie, de câte ori stătea În casa familiei Tchakhmakhchian, maică-sa se purta de parcă viața i-ar fi fost În pericol. — Amy, să nu-mi spui că ești Încă acasă! Armanoush se obișnuise și cu asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
De acum se obișnuise deja cu chestia asta. Încă din copilărie, de câte ori stătea În casa familiei Tchakhmakhchian, maică-sa se purta de parcă viața i-ar fi fost În pericol. — Amy, să nu-mi spui că ești Încă acasă! Armanoush se obișnuise și cu asta, relativ vorbind. Din ziua În care părinții ei se despărțiseră, o separare de cu totul alt gen se produsese Între mama ei și propriul ei nume. Încetase să Îi mai spună „Armanoush“, ca și când ar fi simțit nevioa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
farfuriile lor, Încât nici unul nu l-a auzit pe chelner când i-a Întrebat dacă totul era În regulă. Restul serii a fost drăguț, Însă nu mai mult de-atât. Mâncarea s-a dovedit a fi delicioasă și s-au obișnuit repede să Înfulece opere de artă, În asemenea măsură Încât atunci când a sosit desertul, Matt nu a mai avut nici o reținere să strice aranjamentul impecabil al afinelor din Albastrurile de Aprilie Aduc Galbenurile de Mai de Peter Kitchell, iar Armanoush
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
mână la școală Dacă În fiecare an de ziua ta ai primit cadou o carte de citire armeană până la șase sau șapte ani Dacă ai un tablou cu Muntele Ararat atârnat acasă, În garaj sau la birou Dacă te-ai obișnuit să fii iubit și alintat În armeană, certat și pedepsit În engleză și ignorat În turcă Dacă Îți servești oaspeții cu humus cu cartofi prăjiți cu nacho și sos de vinete cu prăjiturele de orez Dacă ești familiarizat cu gustul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Îndoială, ești un armean mândru. Armanoush a zâmbit privind ecranul. Și În acel moment a Înțeles ceea ce știa deja. Era ca și când o poartă secretă ar fi fost desferecată În adâncul minții ei și, Înainte ca mintea ei să se poată obișnui cu lucrurile care țâșneau de acolo, un val introspectiv s-a rostogolit asupra ei. Trebuia să meargă acolo. De asta avea nevoie disperată: o călătorie. Din pricina copilăriei ei fragmentate, nu reușise Încă să afle un sentiment de continuitate și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
feri de deochi. Pe lângă cruciada pe care o purta Împotriva deochiului, râsul era lucrul pe care știa să-l facă cel mai bine și mai des - adică, până În ziua În care boala ei s-a agravat. Odinioară, ea și Asya obișnuiau să râdă mult Împreună: Petite-Ma Într-un șuvoi prelung de chicote muzicale, Asya Într-o izbucnire neașteptată de hohote bogate și răsunătoare. Acum, deși profund Îngrijorată de starea de sănătate a bunică-sii, Asya respecta de asemenea tărâmul autonom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
tine, a insistat Asya. — Ei bine, de obicei astea două sunt strâns legate. Însă Asya a ignorat vorbele lui. — Știi, astăzi Petite-Ma a deschis pianul după mulți ani; am auzit-o cântând niște note false. E deprimant. Femeia asta obișnuia să cânte Rachmaninov, iar acum nu mai poate cânta nici măcar un cântec stupid pentru copii. S-a oprit o clipă, gândindu-se la ceea ce spusese. Uneori mai Întâi vorbea și abia apoi gândea. — Însă ce vreau să spun e că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Sigur că nu, unii oameni sunt niște monștri! a decretat mătușa Cevriye, fără să Înțeleagă că repercusiunile puteau fi mult mai complexe decât voia să recunoscă. După douăzeci de ani de carieră ca profesoară de istorie națională a Turciei, se obișnuise să traseze o graniță inviolabilă Între trecut și prezent, făcând o distincție clară Între Imperiul Otoman și Republica Turcă, astfel Încât a luat Întreaga poveste ca pe o veste rea dintr-o țară Îndepărtată. Noul stat turc fusese instaurat În 1923
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și glacial. Fotografiile Îți sunt tot timpul la Îndemână. N-o să-ți petreci zilele plângând pe ele. Pentru ca inima să se vindece, ochii nu trebuie să le mai vadă un timp. Nimic nu s-a vindecat. Doar că s-a obișnuit să și-l imagineze fără să se mai uite la fotografii. Din când În când se trezea remodelându-i chipul, Împodobindu-l cu o mustață grizonată sau câteva smocuri de păr pe ici pe colo. Dispariția fotografiilor a coincis cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
În asemenea măsură Încât a Început să perceapă Istanbulul ca pe ceva comestibil. Se afla aici de opt zile și cu cât stătea mai mult, cu atât Istanbulul i se părea mai straniu și cu mai multe fețe. Poate se obișnuia cu faptul că era o străină În acest oraș, dacă nu se obișnuia cu orașul În sine. Bănuiesc că e din cauza experienței mătușii Zeliha cu tatăl meu, oricine-o fi el, a continuat Asya. Probabil de asta se Împotrivește atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Se afla aici de opt zile și cu cât stătea mai mult, cu atât Istanbulul i se părea mai straniu și cu mai multe fețe. Poate se obișnuia cu faptul că era o străină În acest oraș, dacă nu se obișnuia cu orașul În sine. Bănuiesc că e din cauza experienței mătușii Zeliha cu tatăl meu, oricine-o fi el, a continuat Asya. Probabil de asta se Împotrivește atât de mult căsătoriei ăsteia. Cred că are o problemă cu Încrederea În bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
-și dea seama cât zgomot putea să facă un ac de tatuaj. — Nu te Îngrijora. Sunetul e mai impresionant decât durerea, a remarcat mătușa Zeliha citindu-i gândurile. Apoi a adăugat făcându-i din ochi: — Și apoi clientul s-a obișnuit cu ea. Trebuie să fie la al doisprezecelea tatuaj. Uneori poți deveni dependent de tatuaje. Unul nu e niciodată de-ajuns. Cu fiecare nou tatuaj vei descoperi nevoia de a-ți face altul. Mă Întreb de ce centrele de recuperare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Armanoush să se hotărască unde și ce piesă să mute, Asya și-a strâns picioarele sub ea, lucrând la un alt articol al Manifestului ei Nihilist Personal. Articolul Zece: Dacă-ți găsești o prietenă bună, asigură-te că nu te obișnuiești cu ea până-ntr-atât, Încât să uiți că la urma urmei fiecare din noi e singur În viață și că mai devreme sau mai târziu singurătatea nepieritoare va covârși orice prietenii Întâmplătoare. Oricât de supărată ar fi fost, talentele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
șase“ a pătruns În căsuța Asyei și a zdrobit-o pe adversara ei scoțându-i trei piese odată. Victorie! Asya a mușcat și mai tare din creion. Articolul Unsprezece: Chiar dacă ți-ai găsit o prietenă bună cu care să te obișnuiești până-ntr-atât Încât să uiți de Articolul Zece, nu scăpa niciodată din vedere faptul că Îți poate oricând trage o bătaie bună În alte sfere ale existenței. Pe tabla de tavla, la fel ca și la naștere și moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
că, În ciuda a ceea ce susțineau romanticii cu atâta emfază, dragostea era mai degrabă un sentiment care se câștiga treptat, decât unul care Înflorea brusc, la prima vedere, și apoi, că era În stare să iubească. De-a lungul anilor se obișnuise s-o iubească și-și găsise În ea măsura liniștii. Deși extrem de pretențioasă și de dificilă uneori, Rose rămânea Întotdeauna fidelă esenței ei, ușor de descifrat și previzibilă; era o hartă deschisă de energii și orice reacție posibilă a acestora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
refugiații politic care nu se puteau Întoarce În Turcia. Însă de data aia maică-sa fusese atât de disperată să-l vadă, Încât nici măcar nu Întrebase de ce nu venise la Istanbul. Era uimitor cât de repede reușeau oamenii să se obișnuiască cu asemenea Împrejurări ieșite din comun. Când a ajuns În partea din spate a avionului, Mustafa Kazanci s-a oprit În fața toaletelor, chiar În spatele a doi bărbați care stăteau la coadă. A scos un oftat gândindu-se la seara dinainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Întâlnită În natură. Mătușa Banu a sărutat-o ușor pe frunte, În timp ce ochii ei se umpleau de compasiune. Apoi s-a uitat În dreapta și-n stânga la cei doi djinni care Îi urmăriseră cu atenție fiecare mișcare de la locurile lor obișnuite de pe umerii ei. — Ce-ai să faci, stăpână? a Întrebat domnul Bitter cu o nuanță de bucurie răutăcioasă În glas. Nu-și dădea deloc osteneala să-și ascundă Încântarea de a-și vedea stăpâna atât de neajutorată și de necăjită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
topit ca să abată deochiul aruncat asupra ei. Adevărul e că, având În vedere că odată fusese o copilă tare slăbănoagă, Asya părea să aibă nevoie de puțin ajutor la Începutul vieții ei de muritoare. Din nu se știe ce motiv obișnuia să se Împiedice adesea și să cadă, cu fața Înainte, crăpându-și de fiecare dată buza de jos. Bănuind că era vorba de vreun deochi, mai curând decât de pașii nesiguri ai unei copile, i-o Încredințau lui Petite-Ma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]