15,624 matches
-
aduce omului folosirea cotidiană a vinului bun și tot ceea ce îi datorează civilizația. Un băutor de apă n-ar fi putut niciodată să ne încânte în asemenea fel, întrucât stilul său plat și plictisitor ar fi avut de suferit din cauza tristei sala abstinențe. Așadar, beți cum se cuvine și citiți cu plăcere! Hubert MONTEILHET, scriitor și critic gastronomic Introducere DE LA ATTICA LA PACIFIC Născută în Orient, ca și cultura și civilizația umană (Ex oriente lux), vița de vie și-a întins
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
-n vinul de Aï142... Ca-ntr-un atol, Zărește fiecare în fundul cupei Franța. Și Franța-i pentru toate din suflet un simbol. Își vede unul tatăl bătrân, la sobă-acasă, Absența măsurându-i, iar la păstor, la masă, Își vede sora tristă și-alături jilțul gol. XI Parisu-și vede altul și fiica aplecată, Ce-a vântului mișcare o trage din compas. De plâns e sticla care ascunde acul, mată. Magnetul ea-l întoarce cu-n fier, ca pe un ceas. Marsilia un
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
război pentru armata vinului: "Haidem, viticultori, Țara ne piere. Să ne unim Și să strigăm Pâine la podgoreni." În Spania, Miguel de Cervantes (1547-1616) situează acțiunea din Don Quijote de la Mancha (o întinsă regiune viticolă!) într-o tavernă pe care "Cavalerul Tristei Figuri" a luat-o drept un castel, străpungând astfel, spre marea enervare a hangiului, burdufurile umplute cu vin. O adevărată satiră, dar și o scenă populară, scăldată în tradiția picarescă (de la picaro, "aventurier") spaniolă. În Anglia, William Shakespeare (1564-1616) pune
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
roman prin rețetele oferite în Arta iubirii și exilat de Augustus la marginea lumii, Ovidiu își petrece ultimii opt ani din viață la Tomis, o cetate cosmopolită, atacată de geți și izolată în timpul iernilor crunte. Aici, poetul latin, deziluzionat și trist, ia contact cu barbarii, le învață obiceiurile și limba, căutând răspunsuri la întrebările vieții. Ovidius a fost primul cântăreț al meleagurilor noastre. Cartea lui Vintilă Horia Dumnezeu s-a născut în exilîJurnalul lui Ovidius la Tomisă îl prezintă pe Ovidius
Caleidoscop by Gicuța Elena Agheorghiesei () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93242]
-
punct ferm în rotirea „nervoasă” a timpului, de unde și ocurența simbolurilor insularității. Aventura poeziei, realitate suverană, deasupra vicisitudinilor devenirii, nu anulează însă dilema existențială. „Temuta, roza Moarte” prelungește indefinit dualitatea perspectivelor: spre „suita și ciclica lumină” sau spre „somnul humei triste” (Epilog). O soluție la această scindare se conturează în poema Cantilenă, unde apare, într-o primă și remarcabilă interpretare, motivul „zeului trist”, obosit de propria lui desăvârșire. Disputat „culmilor lucide” ale „dreptelor amiezi” de către „Fata verde Una”, ciobanul lui B.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]
-
dilema existențială. „Temuta, roza Moarte” prelungește indefinit dualitatea perspectivelor: spre „suita și ciclica lumină” sau spre „somnul humei triste” (Epilog). O soluție la această scindare se conturează în poema Cantilenă, unde apare, într-o primă și remarcabilă interpretare, motivul „zeului trist”, obosit de propria lui desăvârșire. Disputat „culmilor lucide” ale „dreptelor amiezi” de către „Fata verde Una”, ciobanul lui B. este absorbit în somnul luminat de „crini opheliali” și „stele moi”, în legănarea matern-erotică a apelor. Înscrisă în fibra cea mai tăinuită
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]
-
Deliana se vrea o replică la Luceafărul eminescian, o încercare de reabilitare a omenescului. Înălțându-se alături de alesul ei pe orbitele astrale, domnița se inițiază în marile taine ale firii. Sub semnul perfecțiunii, moartea și nemurirea coincid, de unde și vacuitatea tristă a eternității, care își soarbe „viața fără de moarte” din cugetarea pasionată a muritorilor. Deși perfect echilibrată, creația întreagă suferă de răul de a fi. Năzuința spre tinerețe fără bătrânețe a muritorilor, ca și tentația întrupării la nemuritori nu sunt, astfel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285841_a_287170]
-
neimpus „prin odios sistem de prejudecăți”. Accentul cade pe actul lecturii, în cursul căreia cititorul este cel care conferă valoare și semnificație operei: „Cartea nu este o dogmă. Ea este o descoperire.” Pentru Arșavir Acterian, G. Bacovia este „un geniu trist”, „de un sentimentalism maladiv excesiv”, iar volumul de poezie Cu voi... reprezintă doar „expresia glacială a dezintegrării”, „zvârcolire în lumea tristeților dizolvante”. Eugen Ionescu recenzează Ultima noapte de dragoste, întâia noapte de război de Camil Petrescu, acuzându-l pe autor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286953_a_288282]
-
LEAR: Un bun băiat, pot sa te-asigur; Lovește, și-încă iute. -I mort și putred. KENT: Nu, bun stăpîn; chiar eu sînt omul... LEAR: Vedea-voi de îndată. KENT: Ce de la primul din necazuri și căderi, V-am urmat triștii pași... LEAR: Binevenit fii. KENT: Nici eu, nici alt; e totul negru, trist, de moarte; Fiicele cele mari tocmai s-au omorît Și-s moarte-n deznădejde. LEAR: Da, -așa cred. ALBANY: El nu stie ce spune, și-i în
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
articole de atitudine (Libertatea presei), de istorie literară (Autorii cei vechi - un elogiu adus lui Iancu Văcărescu, C. A. Rosetti, Gr. Alexandrescu) sau de analiză a vieții teatrale românești (Câteva cuvinte asupra teatrului român). Acest din urmă articol despre soarta tristă a unor mari actori, concediați pe nedrept, este urmat de intervenția lui C. A. Rosetti (Teatrul este oglinda societăței), cu noi dovezi despre starea precară a teatrului ca instituție de cultură. În cadrul foiletonului gazetei, Pantazi Ghica publică prelucrarea unei legende
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285171_a_286500]
-
privit cu suspiciune și oarecare agasare de celelalte două alter egouri ale lui C., dar și, din modestie autentică, de instanța auctorială efectivă, care le reunește - totodată mânuindu-le - pe toate cele trei „personaje”). Cartea De la Sancho Panza la Cavalerul Tristei Figuri (2001) a fost distinsă cu Premiul Uniunii Scriitorilor, iar & comp. (2003) reia procedeele și tematica din Un Burgtheater provincial. Descripția tehnică a fiecăreia din cărțile scriitorului (dense, rafinate, impecabil scrise etc.) nu aduce prea multe lămuriri asupra staturii lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286252_a_287581]
-
Fragmente despre vid, București, 1992; Paradisul derizoriu. Jurnal despre indiferență, București, 1993; Viața în paranteză (Jurnal. 1965-1977), Timișoara, 1995; Cap și pajură, București, 1997; Trei într-o galeră, Cluj-Napoca, 1998; Caietele lui Cioran, Craiova, 1999; De la Sancho Panza la Cavalerul Tristei Figuri, Iași, 2001; & comp., Iași, 2003; „...pe mine nu contați”. Convorbiri cu Mircea Bențea, Pitești, 2003. Repere bibliografice: Nicolae Manolescu, Un critic, RL, 1971, 51; Călinescu, Perspective, 213-216; Popescu, Cărți, 73-76; Grigurcu, Critici, 226-229; Mihai Coman, Intrarea ascunsă, VR, 1982
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286252_a_287581]
-
este: ar fi fost atins, în măsura în care cartea ar fi izbutit să prezinte lumea de care vorbeam, în așa chip încât aceste mărturii să stârnească profunda indignare și revoltă a omului de azi împotriva ticăloșiei unor reprezentanți ai unor regimuri de tristă amintire ca: domnul ministru X, domnul Secretar General Y, domnul șef al protocolului și al Personalului, domnul Trimis Extraordinar și Ministru Plenipotențiar, domnul Consilier Tehnic ș.a.m.d. Dar țelul nu a fost atins fiindcă dincolo de anecdota culeasă de prin
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
și încredere a oamenilor sovietici îi pomenea tovarășul Stalin scriitorului Demian Bednâi într-o scrisoare, spunându-i: «E foarte bine că ești într-o „dispoziție plină de voioșie”. Filozofia „tristeții universale” nu este filozofia noastră. N-au decât să fie triști cei care părăsesc scena și cei care și-au trăit traiul» (Opere, vol.6, ed. PMR, pag.299 Crângul de călini ajută concret autorilor noștri de teatru care vor să scrie comedii, să descopere și în viața poporului nostru conflicte
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Lipsa unei bogății de idei poetice se resimte până în cele mai îndepărtate unghiuri ale poeziilor. Ea generează șabloane și clișee, mutilează semantica, lipsind pe poet de proprietatea termenilor. Voind, de exemplu, să spună că cel care afirmă că toamna e tristă n-are dreptate, autorul se exprimă: Cine-a spus că toamna-i tristă Nu-i om de cuvânt.. ceea ce înseamnă cu totul altceva (...). Unele formulări autorul le reia din propriile sale versuri scrise mai demult. Și parcă simți că-n
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
ale poeziilor. Ea generează șabloane și clișee, mutilează semantica, lipsind pe poet de proprietatea termenilor. Voind, de exemplu, să spună că cel care afirmă că toamna e tristă n-are dreptate, autorul se exprimă: Cine-a spus că toamna-i tristă Nu-i om de cuvânt.. ceea ce înseamnă cu totul altceva (...). Unele formulări autorul le reia din propriile sale versuri scrise mai demult. Și parcă simți că-n orice clipă E-un veac întreg clocotitor spune tovarășul Frunză în poezia În
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
poet, poetul trebuie să fie și personal. Noi luptăm împotriva concepției burgheze cu privire la personalitatea scriitorului, împotriva individualismului respingător, împotriva teoriilor retrograde care cer poetului să se retragă în turnul de fildeș, departe de frământările sociale, dospind propriile sale himere, preferând trista singurătate. Critica presei noastre de partid a combătut înrâurirea concepției burgheze în unele versuri ale poeților Maria Banuș, Mihu Dragomir sau Nina Cassian, caracterul individualist, tendința de izolare de realitate, vizibilă în unele poezii (...). Acest fel de a înțelege prezența
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
un singur aspect al iubirii este acceptat fără rezerve: iubirea împărtășită, victorioasă. Par a fi însă interzise accentele de tristețe, de dezamăgire sau de regret, astfel s-a alungat lupta grea pentru cucerirea dragostei, s-au decretat „netipice”, momentele dureroase, triste (...). Chipul înălțător al omului nu se poate oare reliefa chiar prin dragostea sa, prin sentimentele sale cele mai «personale»? Oare în atitudinea eroului față de femeia iubită nu se poate dezvălui frumusețea lui spirituală? Iată însă uneori poetul se ferește, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
de azi, de ieri Simțire minunată, Dar ca-n aceste zile mari Ea n-a fost niciodată. Când roșul steag desfășurat La lupte aspre cheamă, O știm, alăturea de noi: Un luptător de seamă. Cine-a spus că toamna-i tristă Cadă frunza veștejită, Bată ploi și vânt, Cine-a spus că toamna-i tristă Nu-i om de cuvânt. Cât ar fi de toamnă, Iarna cât de grea, Vesel sunt de când e omul Om, în țara mea! Ședințarul Din ședință
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
a fost niciodată. Când roșul steag desfășurat La lupte aspre cheamă, O știm, alăturea de noi: Un luptător de seamă. Cine-a spus că toamna-i tristă Cadă frunza veștejită, Bată ploi și vânt, Cine-a spus că toamna-i tristă Nu-i om de cuvânt. Cât ar fi de toamnă, Iarna cât de grea, Vesel sunt de când e omul Om, în țara mea! Ședințarul Din ședință în ședință (Socialism pe rupte!) Nădușește ședințarul Amețit de lupte. Las’ să plouă cu
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
conducătorii politici, scrisă cu litere de-o șchioapă: Sînteți liberi să folosiți toate aceste resurse economice pentru a vă consolida și menține puterea! Liderii politici ar trebui să aibă puteri supraomenești pentru a rezista acestei tentații. Din nefericire, statistica este tristă: conducătorii care au avut acces la resursele oferite de o economie centralizată au confirmat cu toții adevărul aforismului. Desigur, liderii se folosesc de despotismul lor pentru scopuri bune sau rele. Istoria a înregistrat cîte ceva din amîndouă deși cred că în
Despre democraţie by Robert A. Dahl [Corola-publishinghouse/Science/1397_a_2639]
-
de prezentarea „luptei revoluționare”, conturează o parțială întoarcere spre resursele firești ale literaturii. Experiența ratată de personajul central este moartea tatălui, a cărui dispariție din viața fiului este resimțită treptat, sugerată prin reacțiile altor personaje, prin comportamente neobișnuite. O atmosferă tristă se insinuează în lumea micii familii, care își continuă existența cotidiană fără a intui gravitatea momentului. Dar prim-planul narațiunilor este ocupat, tezist, tot de activiști, de foști ilegaliști în confruntare cu schimbările „interne” din partid, verificați, marginalizați etc. O
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288649_a_289978]
-
enervat puțin. Toată lumea numai asta știe, hormonii-n sus, hormonii-n jos. Ca Luke azi-noapte, cînd am plîns la reclama aia de la televizor cu cățelușul. Nu am probleme cu hormonii, sînt perfect normală. Pur și simplu era o reclamă foarte tristă. — Terminăm imediat. Ecografa tastează iar ceva la computer. Din imprimantă Încep să curgă un șir de poze ecografice alb-negru, pe care mi le Întinde. Îmi arunc ochii spre prima - și se vede conturul limpede al unui cap. Are un năsuc
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
spune nimic. Am fost la Cambridge amîndoi, spune Luke În cele din urmă. Cu mulți ani În urmă. Dar... Se freacă pe frunte. — Venetia Carter. Te-ai măritat? — Am făcut cerere de schimbare de nume, spune Venetia cu un zîmbet trist. Tu n-ai fi făcut la fel? — Dar cum te chema Înainte? Întreb de pură politețe, Însă nici unul dintre ei nu pare să mă audă. CÎți ani au trecut? Luke e Încă lovit cu leuca. — Prea mulți. Mult prea mulți
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
adusese tata în țară. Era o mare putere în făptura ei, cu fața netedă și palidă, ca o piatră scoasă din râu, șlefuită de valuri, și cu un zâmbet cu ochii pe jumătate închiși, ca și cum ar fi ascultat depărtate acorduri triste. Apoi, în mare contrast, avea scurte izbucniri de veselie, cu râs puternic și tânăr, de răsunau păreții. Căutam să prind în ce fel îi semăna Ionel”. Transfigurată în personaj de roman, numita doamna Alice Deleanu, în volumul La Medeleni, Ionel
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]