1,895 matches
-
Tace și se ascunde repede după o ușă alăturată. O clipă mai târziu, o aud vomitând. OK, ceva nu e În regulă aici. Credeam că dansul e bun pentru sănătate. Apare iar În ușă, palidă și tremurândă, și o fixez Îngrijorată. — Lissy, ești bine ? — Nu pot să fac asta, zice. Pur și simplu nu pot. Pare că a luat o hotărâre fermă. OK, mă duc acasă. Își culege hainele. Spune-le că mi s-a făcut rău, că am avut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
mișcăm repede și mai ales nu pune Întrebări, fii tare și nu te pierde cu firea că facem o faptă bună, este vorba de viață de om, un om, un prieten, auzi tu? Au făcut lampa mică-mică, au plecat amândoi Îngrijorați, au ajuns la cadavru și cum-necum l-au adus pe brațe până-n casă. Se mișcau ca două umbre. În timp ce Maria spăla fața omului, atât cât se putea, a tresărit imediat ce l-a recunoscut pe Ștefan Sterescu, cel cu care „băietul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
apa caldă pentru blocuri, aurolacii care mor pe străzi, având ca singură avere punga pe care o strâng În mână și din care inspiră substanța letală, cei ale căror uși sunt capacele canalelor, cei pentru care nimeni nu dă telefoane Îngrijorate. Aproximativ trei sute de asemenea nefericiți sunt Îngropați anual În spațiul delimitat, primăria cheltuind câte 1000 de lei pentru fiecare ,,Neidentificat,,. Morțile lor, de cele mai multe ori violente, nu Îngrijorează pe nimeni, ferparele nu le consemnează. Singure, știrile unor televiziuni particulare Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
muzica.In marea sală pluteau acordurile din „Reîntoarcerea lui Peer Gynt” de Edvard Grieg. Se însera.In fața lor apăru o masă aranjată pentru două persoane.Cinară la lumina lumânărilor. Din șemineu focul proiecta imagini de uriași pe perete. -Sunt îngrijorată.Soțul meu a avut un accident auto.S-a lovit cu capul de capota mașinii. L-am vizitat la spital.In somn a început să delireze.O strigă mereu pe ... Maura... E secretara lui de la Institut. Dumneata,domnule,ești căsătorit
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
să vă duc puțin la secție, pe amândouă. În timp ce se ducea această bătălie a nervilor a apărut și cel care făcea de pază la poartă, portarul școlii. Bună dimineața, domnu’ sergent! Ce s-a Întâmplat? făcu portărelul nostru pe-a Îngrijoratul. Ai grijă de aceste două fete până vine directorul. Să nu le slăbești din ochi. Le-am găsit pe stradă, când Încă nu se lumina de ziuă. Am să mă Întorc după ora 8.00. După plecarea milițianului, ne-a
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
încăpere. Mă scuzați, care Brad? Vine și Ben, dar de cum îl văd în celălalt capăt al camerei știu că vine să anuleze totul. Cum știu? Nu și-a pus jacheta pe el, mânecile îi sunt suflecate și pare tensionat și îngrijorat. Rahat. ― Ești gata? întreb eu nervoasă, știind foarte bine că urmează să spună că nu vine. ― Îmi pare foarte rău, Jemima, spune Ben, și dacă e să îl cred puțin, recunosc că arată de parcă ar vorbi serios. Tocmai mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și te pup ca de obicei, JJ. xxxxxxxxxx. Pentru numele lui Dumnezeu, să stăm un pic și să o privim pe Jemima, pentru că transformarea este complet remarcabilă, după doar o lună. Paul, instructorul, e sincer uimit, dar și un pic îngrijorat, pentru că greutatea a dispărut cu o rapiditate alarmantă, și mai bănuiește că Jemima mănâncă mult mai puțin decât i-a spus el. Bănuielile lui sunt reale. Jemima a luat acasă hârtia cu regimul, a pus-o într-un sertar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ore. Poate că a venit acasă, a văzut că nu sunt aici și a ieșit din nou. O să vină curând, așa că-l aștept. Dar pe la miezul nopții tot nu primesc nici un semn de la el și mi se face rău de îngrijorată ce sunt. Dacă eram acasă, aș fi știut ce să fac, dar aici nu știu nici măcar cum se cheamă spitalele, și oricum probabil că sunt ridicolă, poate c-a intervenit ceva. Mă bag în pat și mă uit la televizor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
îl privesc cu îngrijorare. Rahat! țipă el, luându-și cheile de la mașină și fugind pe ușă afară. ― Brad? spune Jenny, care trebuia să aibă o discuție cu el despre noile strategii de publicitate. Brad? Care e problema? Se ridică, evident îngrijorată, și-și pune mâna pe brațul lui, dar Brad o ignoră și continuă să fugă. Iese val-vârtej din clădire, sare în mașină și apasă la maximum pedala de accelerație. Nu vede pietoni, nu vede șoferi, puțin îi pasă de limita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
numărul, îmi frec stomacul ca să încerc să dispersez durerea provocată de atâta mâncare, și mă blestem pentru că port o bluză albă și scurtă în loc să am pe mine o bluză voluminoasă care să-mi ascundă păcatele. ― Lauren? ― Am fost atât de îngrijorată! țipă Lauren în telefon. Nu-mi spune nimic acum, numai mișcă-ți fundul încoace. ― O, mersi, mersi, mersi. ― Nu fi fraieră, spune Lauren. Pentru ce sunt prietenele? Ben s-a plimbat prin Santa Monica pentru multă vreme - lui i s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
întâmpla orice, spune Lauren, scoțându-și ultimul baton de ciocolată. Se poate să i se fi amânat zborul, se poate să fi avut de lucru. Nu-ți mai face griji, că o să sune. Dar eu tot îmi fac griji, sunt îngrijorată, și cu toate că-mi amintesc că dimineață am zis că nu mai contează nici dacă nu l-aș mai vedea niciodată, pentru că singura noapte cu el îmi va ajunge pentru tot restul vieții - știu acum la fel de bine că nu e adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
soțul cu tine. Tot ceea ce s-a întâmplat a fost o greșeală enormă, gigantică și îngrozitoare! Nu cred că e o greșeală, a zis ea. Brigit spune... Nu contează ce spune Brigit, am întrerupt-o eu. De fapt, sunt chiar îngrijorată din cauza lui Brigit. A devenit foarte ciudată. Cândva era o tipă haioasă. Margaret nu părea deloc convinsă. Se pare că iei foarte multe droguri, a spus ea. —Se poate ca ție să ți se pară foarte multe, i-am explicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de băuturi, așa că am acceptat o votcă amestecată cu suc de portocale cu aceeași recunoștință cu care o fată pe cale să se înece acceptă o funie. —Terminați, am mormăit pe când Margaret și Paul mă priveau cu niște fețe albe și îngrijorate. Sunt supărată. Și, oricum, de când nu mai am voie să beau un pahar? — Numai să nu exagerezi, a spus Margaret. îmi promiți? Mamei nu i-a picat deloc bine când a aflat că sunt dependentă de droguri. Sora mea cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
întunecat, în stil gotic, care se ridica în mijlocul unui peisaj posomorât de iarnă, mi-am dat seama că mi se pusese un nod în stomac. —Janey, arată ca o casă a ororilor! Helen părea impresionată. La drept vorbind, eram puțin îngrijorată. Chiar trebuia să arate ca o casă de nebuni? Casa arăta și așa înfricoșător, dar, ca să fie și mai rău, era împrejmuită de un zid înalt de piatră și de un pâlc des de brazi. Nu m-ar fi surprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Am trântit cu zgomot cuțitul și furculița pe farfurie. Nu aveam de gând să mai mănânc nimic în condițiile alea. Ca să mă enerveze și mai tare, nimeni n-a observat c-am încetat să mănânc. Mă așteptasem să aud voci îngrijorate întrebând „Rachel, de ce nu mănânci?“. Dar nimeni n-a zis nimic. Cu atât mai puțin, boșorogul ăla cretin și clefăitor de John Joe. Nu înțelegeam de ce eram așa de furioasă. Toată ziua avusesem puseuri de furie oarbă. Și-mi venise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
din când în când, câteva pahare de Baccardi cu cola, a continuat. Ca să mă relaxez. Dumnezeu știe cât meritam. Am muncit de mi-au sărit capacele pentru omul ăla. — De ce te-a internat Durm’t aici? am întrebat-o eu îngrijorată. Câteva pahare de Baccardi cu cola nu păreau o chestie așa de serioasă. Mi-aș fi dorit să nu-i fi spus Durm’t. Aveam obiceiul ăsta cretin: să vorbesc cu același accent ca și persoana din fața mea. Nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
și o atmosferă generală de călătorie în spațiu. Era foarte, foarte șic. Brigit s-a așezat cu precauție pe o canapea gonflabilă din plastic transparent. —Nu sunt sigură că chestia asta rezistă la greutatea mea, mi s-a confesat ea îngrijorată. Nu! mi-a strigat atunci când am încercat să mă așez lângă ea. Nu era deloc de acord. Dacă stăm amândouă, o să explodeze cu siguranță, mi-a explicat ea. Of, Doamne! a exclamat după ce s-a instalat confortabil. —Ce-i? — Prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
explicându-le ceva foarte entuziasmat. Tipul a trasat cu degetul, pe masă, mai multe cercuri. După care a făcut o pauză, a privit masa agitat, apoi a retrasat cercurile în sens invers. Pe chip i s-a întipărit o expresie îngrijorată. S-a ridicat în picioare, după care s-a îndreptat din nou către noi. —în sensul acelor de ceasornic, i-am strigat eu. Puștiul a început să strălucească de fericire, s-a așezat la loc și i-a dat înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
gură, l-am implorat, în minte, să se uite la mine. Mă gândisem că e o poză destul de provocatoare. Dar Chris nu m-a privit. După care am simțit cum vârful limbii începuse să-mi amorțească din cauza gustului cernelii. Câh! îngrijorată, m-am întrebat dacă nu mi se albăstriseră dinții. Din ziua precedentă, îl urmărisem cu mare atenție pe Chris ca să-mi dau seama dacă Helen reușise să-i câștige inima mai mult decât mine. Chris nu fusese neprietenos. Mă tratase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a rămas închisă. M-a străbătut un fior de teamă rău-prevestitoare. Bombănelile înciudate ale mamei au crescut în intensitate, cuvintele au început să răsune din ce în ce mai clar, până când mama a ajuns să țipe. Ce s-a întâmplat, mami? am întrebat eu îngrijorată. — Se pare că nenorocita asta de încuietoare s-a stricat, a zis mama. Atunci chiar că mi s-a făcut frică. Mama nu folosea niciodată cuvântul „nenorocit“. Când tata zicea așa ceva, mama îl certa și-i spunea să zică, în loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
toată amărăciunea din univers era deversată peste mine. Am încercat să mă dilat, ca s-o pot primi, dar, cu cât amărăciunea era mai mare, cu atât mai pregnant o simțeam. — Ce s-a întâmplat? s-a auzit o voce îngrijorată. Se putea să fie Mike. Ba chiar Chris. Nu știu, am spus eu printre lacrimi. Nici măcar n-am adăugat „Scuze“, așa cum fac majoritatea oamenilor atunci când sunt copleșiți de emoții în public. Mă simțeam pierdută, irosită, irecuperabilă. Ceva dispăruse din mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
listă lungă: cocaină, praful îngerilor, heroină, jeleuri... Dar Chris s-a oprit acolo. —Doar hașiș? am croncănit eu. Crede-mă, a rânjit el, era de-ajuns. Nu crezusem vreodată că poți să ajungi dependent de droguri dacă nu foloseai ace. îngrijorată, i-am mai pus o întrebare. De unde făceai rost de bani? Speram să-mi spună că făcea trafic de droguri sau că fusese pește. —Lucram, mi-a răspuns el surprins. Dar..., eram nedumerită. Nu vorbești ca un drogat. Chris a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
apropiat de noi. Mie mi s-au năruit toate speranțele, în timp ce Brigit se întreba cu voce tare: —Ce-are Luke-Fund-Mișto? Luke și Anya păreau foarte intimi. Ca și cum abia se dăduseră jos din pat. Oare nu mi se părea? mă întrebam îngrijorată. însă fețele lor erau atât de apropiate, încât parcă intrau una într-alta. Apoi am văzut cum li se ating coapsele. în timp ce eu îi priveam șocată, Luke și-a trecut mâna peste spătarul scaunului ei și i-a atins umerii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
auzit sunetul receptorului trântit pe măsuță. A urmat o veșnicie în care cei doi au șopocăit. Tata o punea la curent pe mama cu situația creată și fiecare încerca să dea vina pe celălalt. —Șoapte, șoapte, șoapte, a zis mama îngrijorată. —ȘOAPTEȘOAPTEȘOAPTE, a replicat tata frenetic. —Păi, șoapte, șoapte! — Tu ești șoapte, șoapte, șoapte, șoapte, e treaba femeilor! Mă prinsesem care era ideea. —Ce-i zic? a șuierat mama. —Spune-i adevărul, a șuierat și tata. După care mama a șuierat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de reabilitare ca să disece viața fiicei lor mijlocii. I-am salutat din cap stânjenită și am bolborosit niște formule introductive ca să le fac cunoștință cu Mike, John Joe și toți ceilalți. Mama mi-a aruncat un zâmbet tremurător și lăcrimos. îngrijorată, mi-am dat seama că mi se umpluseră ochii de lacrimi. Apoi a venit Josephine, maestrul de ceremonii. —Vă mulțumesc că ați venit, a zis ea. Sperăm că veți putea face lumină în ceea ce o privește pe Rachel și dependența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]