2,740 matches
-
voce strigînd: „Will Jones“ - sau vreun alt nume - „Du-te la ghereta patruzeci și nouă“, și unul dintre noi se ducea la ghișeu, dar se întîmpla atît de rar, că am încetat să mai fiu atent. Ochii mi se pironeau întruna pe un petic circular de vopsea mai ștearsă de pe peretele din spatele ghișeului. Odată fusese un ceas acolo, dar fusese luat, eram sigur, căci lumea nu ar fi suportat o asemenea așteptare dacă ar fi putut să o măsoare. Gîndurile mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
spațiul și gîndirea urmau să se sfîrșească dacă nu se mișca, dar trecuseră eoni de cînd își putuse urni un deget de la picior sau o pleoapă. Apoi se simți ca un vierme fără capăt într-o beznă fără capăt, încordîndu-se întruna, nereușind să dea afară un ghem care îl îneca. După o vreme, nimic nu i se mai părea important. Niște mîini îi atingeau coastele, tamponîndu-l și ștergîndu-l delicat. Lumina era prea puternică pentru a putea deschide ochii. Cineva murmură cîteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
exprimau printr-o veselie exagerată în timpul meselor. Oamenii stăteau la mese zîmbind și vorbind tare în grupuri de cîte patru. Rîsul răsunător al lui Ozenfant însă îi domina pe toți; îl vedeai mereu în costumul lui deschis la culoare, vorbind întruna și mîncînd urieșește. Doar trei persoane nu scoteau o vorbă și stăteau singure: el, monseniorul Noakes și o fată solidă, izbitor de posacă, îmbrăcată în salopetă kaki și care mînca la fel de mult ca Ozenfant. într-o seară, Lanark intrase în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
dădeau ocol parei de foc. Dincolo de centrală, intră cu capul în burta unui bărbat care alerga din direcția opusă. — Duncan! strigă omul. Thaw fu săltat în aer și scuturat. — Unde-ai fost? Unde-ai fost? Unde-ai fost? țipa omul întruna, fără rost, iar Thaw, plin de dragoste și recunoștință, strigă la rîndul lui: — Tati! Domnul Thaw își îndesă fiul sub braț și alergă spre casă. Printre pașii mari și smuciți ai tatălui său, Thaw auzi din nou zgomotul metalic. Urcară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și construia fantezia, a adormit de cîteva ori și a continuat-o în vis, uneori ca victimă a Puripăduchelui, alteori ea Puripăduche. Visele conțineau atîtea detalii, că oroare îl făcea să se retragă în starea de veghe și să privească întruna lumina electrică cu ochii larg deschiși, în speranța că durerea orbirii îl va menține într-o stare de conștiență. între timp, o parte a minții lui încerca să se elibereze trăind disperarea unui șoarece prăjindu-se într-o cușcă rotitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
într-un bulgăr de lut. Drummond oftă și zise: — Sînt diabolice, Duncan, diabolice de-a dreptul, absolut diabolice. Cine? — Femeile. Drummond se uită în jos, la dansatori, și zise: — Una s-a tot ținut după mine toată seara, se uita întruna la mine... apoi s-a dus cu altul peste zece minute. Cred c-aș fi putut s-o am, dacă aș fi dorit. Dar am văzut-o pe Molly dansînd, și n-am mai avut chef de nimic. Nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
facă loc d-lui Toma Filitis. Unii pretind că delegații ar fi cerut această schimbare. Neexactitate! Ce-i drept, o parte din ei cereau pe un sătean; dar dorința celor mari a fost altfel, Agenți d-ai poliției se vedeau întruna printre ei. Recomandăm guvernului pentru o medalie mai cu seamă pe d. Christescu (agent al poliției secrete). D-sa a fost: aproape neîntrerupt la postul său. 290 {EminescuOpXIII 291} Am mai văzut în curtea primăriei doi domni - desigur nu ai
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
de cine ca niște vite la tăiere, precum a zis-o d. C. A. Rosetti. D. Romul N. Opran a fost eliminat. Candidatura d-sale a fost retrasă, pentru ca să facă loc d-lui Filitis. Agenți d-ai poliției se vedeau întruna printre delegați. În curtea primăriei doi domni, desigur nu ai opoziției, împărțeau parale delegaților după ce ieșeau din sala unde votaseră. Astfel d. Filitis a fost numit deputat pentru că poliția voia să-i plătească cele șase voturi cu care a contribuit
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Vlaszo, descălecă și îi încredință calul, tot mai extenuat și în spume, după care încercă să înainteze cât se putea. Se văzu repede dând din coate prin mulțimea de războinici hiung-nu și de aliați de-ai lor, care se înălțau întruna în vârful picioarelor, căutând să vadă ce se întâmplă mai în față. într-un sfârșit, reuși să ajungă împreună cu Mandzuk în primele rânduri. De acolo, putu să-i vadă pe servitorii lui Atila care, într-un du-te-vino amețitor, strângeau într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ce au cumpărat orânzile cu căsăpie,ci și nu puțin atac cinstei mele care nu am ispitit în douăzăci și mai bine de ani. Pentru care cu smerenie mă rog Înălțimii tale să am punere la cale cu îndestulare atât întruna a satisfacției și a păgubirii pricinuite din arătari 108 neadevărate,cât și întru nestrămutarea folosului orânzilor numitelor sate după urmatul obicei din va[...],rămâind și căsăpie târgului slobodă despre acest fel de muștereu,căci Episcopie precum și până astăzi așa și
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
golașe, pe deasupra întinderilor uscate se învăluiau stoluri de ciori și în înălțimi alergau nouri destrămați. După-amiază începu să fulguiască ninsoare și vântul se coborâse mai jos. Amurgise când am ajuns la Târgul Frumos. Toată iarna am vegetat, meșterul se ținea întruna de chefuri, de cărți și deseori își bătea nevasta. Spre primăvară, am plecat cu șatra al Râmnicul Vâlcea. Se găsise de lucru la teatrul comunal de acolo. Până la Paști, când am cerut să mă întorc acasă la părinți, am lucrat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
de ani. Starea lui nu era la fel de gravă ca a lui Takahashi. A putut să urce și să coboare singur din mașină. Pe cei doi i-am urcat în spate și i-am întins pe scaune. Tânărul de lângă mine întreba întruna: „Domnule Takahashi sunteți bine?“, „Aha, deci el e Takahashi“, mi-am zis. Nu răspundea. Gemea. Era inconștient. Îi era imposibil să vorbească. Spitalul se află în apropierea stației Shimbashi, lângă un hotel luxos. Este un loc destul de mare. Păi, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
spune: „Ești o ființă slabă“, aceste vorbe adâncesc rana. Sunt multe persoane cărora li se adresează astfel de cuvinte crude. Un pacient pe care l-am văzut ieri pentru prima oară, mi-a relatat că toată lumea din jur îi spune întruna că e „slab de înger“. Asta este cauza depresiei lui. Ceea ce a atras după sine pierderea încrederii în ceilalți. Nu sunt înțelese adevăratele probleme, asta este caracteristica suferinței victimelor atacului cu sarin. Toți sunt singuri. În societate, apar tot felul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
mă luau. Și acum am dureri și, fără îndoială, vor dura mult timp. O greutate îmi apasă creierul și-mi învăluie tot capul. Parcă sunt mahmur. Mereu. Când mă concentrez asupra unui lucru, uit de dureri, dar, altfel le simt întruna. Adorm mereu cu greutatea aia în cap. La sfârșitul lunii august, începutul lui septembrie, timp de două săptămâni, durerile au fost mai violente ca niciodată. Mă trezeam în toiul nopții. De-abia după ce luam calmante și-mi puneam gheață pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
singură dată și nici nu am văzut-o bine la față. Nu prea aveam ce discuta. Părinții vorbeau pe o parte și eram singur. Ea a ieșit din casă, m-a salutat și gata. Îmi dăduseră sake și am băut întruna. Nu pot să spun că-mi plăcea sau că-mi displăcea. Era mult mai slabă decât acum, mi s-a părut frumoasă. Ne-am căsătorit pur și simplu. Eram destul de mulțumit. Deoarece tatăl meu a făcut scandal mare, ceremonia a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
De ce să moară bărbatul meu?» Ideile acestea îmi acaparaseră mintea. Nu voiam să plâng. Nu eram sigură... Speram. Îi făceau autopsie, așa că a trebuit să aștept până la 13.30 ca să-i văd trupul neînsuflețit. Am așteptat la secție. Telefonul suna întruna și toată lumea alerga în dreapta și în stânga. Era nebunie mare. Încă nu se știau toate detaliile. Cei de la poliție și șeful de la Japan Tabacco mi-au zis: «A inhalat ceva și a murit.» O explicație banală. L-am sunat imediat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Vino!» Când l-am văzut, am început să plâng. La casa de la țară a soțului meu nu era nimeni. Era o zi frumoasă și toți erau plecați cu treburi. Nu am putut să-i contactăm. Șeful de la Japan Tabacco suna întruna la ei, dar nu răspundea nimeni. Voiam să o văd imediat pe mama soacră. Stăteam în picioare și mă întrebam: «Ce caut eu aici?» Nu puteam vorbi. Detectivul îmi punea întrebări, iar eu dădeam din cap și ziceam: «Îhî, îhî
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
că trebuie să-i facă, numaidecât, un culcuș cald și moale. Au găsit un lighean vechi și spart în care au așternut câteva velințe. Peste ele a pus, apoi, o blană moale și călduroasă. Dar Motănel nu era mulțumit. Mieuna întruna. Ce nu i o fi plăcând? Cred că-i e foame! spuse bunica. Și ce-o să-i dăm de mâncare? întrebară copiii? Lapte. Mă duc să caut farfurioara cea mică, s-o spăl... Nu, nu-i nevoie. O să-l hrănim
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
jocuri, care de care mai năstrușnice. Și totul se petrece aici, nicăieri altundeva, ci pe prispă. Puii de rândunică se așază frumos și comod în cuib, gata să privească spectacolul. Păcat, doar, că nu pot aplauda. Dar ciocurile lor ciripesc întruna: „Bravo, copii!” Sorina știe cele mai multe cântece și poezii. „Unde le-ai învățat?” pare a întreba ciripitul ghiduș al puilor. Fetița ar vrea să le răspundă. Însă, nu știe cum și de ce, nu poate scoate un cuvânt. Doar în gând ea
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
ritornelă simpluță din capul invadat de o orchestră sublimă. Aveam impresia că sap sub o vilă splendidă pentru a aduce la lumina zilei ruinele unui târgușor lipsit de importanță. Această arheologie absurdă sfârși prin a mă înnebuni. Începui să gem întruna „Ține-ți gura, Pergolese!”, din ce în ce mai frenetic. Biscuit mă contempla disprețuitor. Fugii la etaj să caut mâzgăleala din ajun. Se dovedi a fi la fel de puțin mnemotehnică precum o lopățică pentru prăjituri. Țipai în disperare. Am coborât iar. În bucătărie, am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
ars de ea, de la miază-zi pînă la miază-noapte. 48. Și orice făptură va vedea că Eu, Domnul, l-am aprins, și nu se va stinge nicidecum!" 49. Eu am zis: "Ah! Doamne, Dumnezeule! Ei zic despre mine: Omul acesta face întruna la pilde!" $21 1. Și Cuvîntul Domnului mi-a vorbit astfel: 2. "Fiul omului, întoarce-ți fața spre Ierusalim, și vorbește împotriva locurilor sfinte, proorocește împotriva țării lui Israel! 3. Spune țării lui Israel: "Așa vorbește Domnul: "Iată, am necaz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
tale, de gemetele răniților și de măcelul din mijlocul tău. 16. Toți voievozii mării se dau jos de pe scaunele lor de domnie, își scot mantalele, și își leapădă hainele cusute la gherghef; se învelesc în spaimă, și stau pe pămînt; întruna tremură de groază, și stau înmărmuriți din pricina ta. 17. Ei fac o cîntare de jale asupra ta, și-ți zic: "Vai, cum ai fost nimicit, tu, care erai locuit de cei ce străbat mările, cetate vestită, care erai puternică pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
ceva din căldura și viața sa. Mult timp am inspirat mirosul persistent. Am strâns cămașa între coapse. N-am dormit niciodată mai liniștit. Am fost trezit dis-de-dimineață de strigătele soției mele care se plângea că i-a dispărut cămașa. Repeta întruna: „O cămașă nou-nouță!“ Totuși avea mânecile rupte! Chiar dacă afacerea asta s-ar fi terminat rău, eram hotărât să nu-i dau cămașa. N-aveam și eu dreptul să păstrez o cămașă veche de la soția mea? Doica îmi adusese lapte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
deschide în curând un ciclu pentru amici tineri ai dramaturgiei. Profesorul meu Primoquinto mi-a spus-o, el mi-a fost până acuma profesor de muzică; însă astăzi crede că am mai multă înclinare pentru declamațiunea înaltă, pentru că pot vorbi întruna, fără să mă-mpiedec, mai multe ore, lucru care te mișcă în orice privință... Apoi mai-nainte de toate trebuie să-ți spui că țin prea mult la garderopă, iaca vă aduc {EminescuOpVIII 431} numai o probuliță de marele meu garderop
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
sarcină mare mi se ia de pe umere. Clopoțelul chemător părăsi crierul meu și un sentiment delicios de liniște și pace mă cuprinse. Eram cu inima atât de ușoară încît îmi venea să cânt; am și cântat o jumătate de ceas întruna, pe când ne întorceam. După aceea limba mea liberată își regăsi vorbirea binecuvântată, și discursul, grămădit în mine în atâtea ceasuri lungi, începu să curgă în torente. Ș-a curs mereu înainte, vesel, jubilant până ce-a secat izvorul și s-a
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]