2,051 matches
-
oamenii să-i poată vedea pe străinii care veneau în vale. Casele cu acoperișuri de paie se înșirau înghesuite unele în altele, iar de tavan atârnau rasteluri de bambus pe care se uscau lemnele de foc și iarba sângelui. Erau întunecoase și duhneau ca niște grajduri de vite. Samuraiul știa totul despre cele trei sate. Generația tatălui său primise ca domeniu satele și pământurile de la Stăpân. Fiind primul născut, era cap de familie și trebuia să adune țărani dacă venea poruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Pe deasupra, prin aceste părți iarna venea mai repede decât în locurile lor de baștină și era mai aspră. În curând, lunca și pădurile vor fi îngropate sub zăpada imaculată, iar oamenii vor fi nevoiți să se retragă în casele lor întunecoase și să aștepte primăvara ascultând cu răsuflarea tăiată șuierul crivățului în nopțile lungi. Măcar de-ar fi vreun război! Dacă am mai avea vreo bătălie de luptat, ne-am dovedi destoinicia și atunci ar crește și răsplata. Frecându-și genunchii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Lerma a plecat și el la episcopie și după ce japonezii s-au întors cu trăsura la mănăstire, rămas singur, Velasco a îngenuncheat în fața altarului. În afară de cele câteva raze de soare ce pătrundeau prin vitraliile pătrate ale ferestrelor, marea catedrală era întunecoasă și liniștită. În altar ardeau roșiatic lumânări de împărtășanie, iar alături de ele, cu o mână ridicată, un Iisus plin de glorie privea în jos la Velasco. Fără îndoială, așa arăta când le-a spus ucenicilor Săi: „Mergeți în toată lumea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
din nou și îi binecuvântă pe nobilii și pe oamenii bisericii din dreapta și din stânga făcând semnul crucii. Mulțimea își ridica și își pleca fruntea în același timp. În fața altarului, cardinalul Borghese întâmpină palanchinul plecându-și adânc capul... Într-o cămăruță întunecoasă din bazilica San Pietro, Velasco îl aștepta pe cardinal. Nu el ceruse întâlnirea, ci fusese chemat de cardinal. La fel ca toate celelalte încăperi din bazilică, și această cămăruță era friguroasă, tăcută și solitară. Podeaua era acoperită cu marmură, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
mănăstirii. Aici trei oameni îmbrăcați în alb și cu sombrero pe cap cântau la niște instrumente într-o cârciumă. Dintr-o dată, Tanaka murmură ca pentru sine că melodia îi aducea aminte de un cântec din satul său. Ajunși în mănăstirea întunecoasă, solii se retraseră fiecare în odaia lui. Eu m-am așezat la masa din chilia mea, am aprins o lumânare și am scris două scrisori, una către unchiul meu din Sevilia și alta către starețul mănăstirii din Mexico. În scrisoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
dar nu se mai putea face acest lucru. Ne îndreptăm spre Taxobeni, peste tot era beznă, așa cum era în dreapta Prutului pe vremea răposatului Ceaușescu. Numai Dumnezeu a scos-o în calea noastră pe sora lui Ilie Ilașcu, în acea seară întunecoasă. Am străbătut repede cei doi-trei kilometri de la vama Sculeni până în satul Taxobeni. Am oprit mașina lângă cimitirul și biserica din sat, urmând să străbatem două trei sute de metri pe jos, prin întuneric, gropi cu apă și noroi. Aneta Ilașcu s-
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
furci și o luptă crâncenă începu. Rezultatul a fost că doi guarzi comunali au fost stâlciți în bătaie, iar un contrabandist a fost ucis. Bineînțeles că s-au tras și focuri de revolver. După cum era și firesc, în acea noapte întunecoasă numai o parte a contrabandei a fost capturată. Casa de la Colentina: în sfârșit, mai era și casa de la Colentina. Între comuna București și comunele rurale dimprejur exista o limbă de pământ neutră numită „raion“. În comuna Colentina, la marginea raionului
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
mișcarea socialistă bucureșteană, îmboldită de începuturile socialiste de la Iași, n-a început nici din pătura muncitoare, nici din cauza mizeriei lumii lucrătoare, ci din spitale. După discuțiuni asupra organizării noastre în grup socialist, suntem convocați în altă seară într una din întunecoasele chilii ale vechiului spital Colțea. Ni se anunță o mare noutate: un nihilist rus din cei mai de frunte va fi printre noi. Când s-a înserat, ne-am strecurat ca umbrele pe sub turnul Colței și ne-am întrunit vreo
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
în parte, în propria ei realitate ipostatică. Cu alte cuvinte, „ca să ne facă pe noi ceea ce este El”, a trebuit ca „El să se facă ceea ce suntem noi” în felul cel mai deplin cu putință, asumându-și aspectele cele mai întunecoase ale vieții omenești. Faptul implică nu doar suferința fizică și emoțională, ci și trădarea omenească. Într-adevăr, trădarea este un simbol pentru cel mai josnic act pe care noi îl putem săvârși față de altă persoană (de aceea adulterul a fost
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
versete mai încolo, pogorârea în duh a lui Isus pe lumea cealaltă cu taina botezului. Botezul înseamnă scoaterea omului vechi, reînnoit, din iad. Teologumena este reprezentată în iconografia ortodoxă, conform indicațiilor lui Dionisie din Furna, astfel: Iadul, ca o peșteră întunecoasă sub dealuri; îngeri purtând veșminte luminoase îi leagă cu lanțuri pe Belzebut, domnul întunericului, și pe demoni, pe unii bătându-i, pe alții gonindu-i cu sulițe; câțiva oameni, în pielea goală și legați cu lanțuri, uitându-se în sus
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
nu era ea omul care să se bosumfle și să se plângă. Rugându-se să nu fie văzută de nici una din cunoștințele sale sau din celelalte fete de la Politehnică, Pinky o târî pe Ammaji printr-o rețea de străzi lăturalnice, întunecoase și murdare, insistând să meargă pe drumul din spate către bazar ca să fie văzută de cât mai puțini oameni posibil; era cu nervii încordați și cu ochii în patru la eventuale incidente care ar putea face-o de rușine în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
de restul orașului. De asemenea, îndrumase o gloată de vizitatori regulați ai livezii să lege o rețea de țevi de apă ce ducea de la o gaură din apropiere, pe care o făcuseră într-una din conductele principale într-o noapte întunecoasă, la un rezervor privat de apă. Provizii precum kerosenul, chibriturile, lumânările sau săpunul îi erau livrate de la magazinul din oraș ca un favor excepțional, deși locuiau în afara razei obișnuite de livrare. Domnul Chawla era extrem de mândru de aceste realizări. Apa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
Sadoveanu, și existente de altfel și în viața țăranilor, nu și-au mai găsit loc și în lumea mea scăldată în lumina eternă a zilei de vară. În realitate, în amintire, îmi zac fapte de violență fără măsură și chipuri întunecoase, infernale, dar până acum nu le-am găsit un sens... Poate că nici nu-l au!? ÎNSUȘIRE PIERDUTĂ ...Am uitat să mai povestesc. Odinioară, în ziua în care am scris O adunare liniștită, credeam că voi ajunge povestitor. E o
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
irascibil. ― E doar o impresie, David? Marin șovăi. Își simțea mintea cețoasă, aproape lichefiată, îi fu greu și să se concentreze asupra întrebării puse. Privi în jurul lui, uluit de cât de neclar și îndepărtat părea totul. Oamenii erau ireali, sala întunecoasă. Podrage se aplecă înspre el: ― Nu îmi pot imagina ce ar putea merge prost în stadiul în care ne aflăm. Majoritatea conspiratorilor au fost prinși. S-a găsit ascunzătoarea Creierului, asupra căruia a început un atac direct. Orașul se află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
chiar Tamarei și Yaelei, și fiecărei femei din lume, În special celor urâte și respinse, dragoste fizică adevărată, dragoste paternă și frățească, dragoste filială și compasiune, și dragoste spirituală de asemenea. Un câine Începu să latre furios Într-o curte Întunecoasă. Fima Îl Întrebă speriat: — Ce s-a Întâmplat? Ce ți-am făcut? Apoi continuă ușor indignat: —Scuză-mă. Nu cred că ne cunoaștem. Își imagină ce se petrece În clipa aceea În spatele fațadelor clădirilor, În spatele jaluzelelor, ferestrelor și perdelelor. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
putea fi reparat. Între timp trecu târșâindu-și picioarele prin fața unei tâmplării, a unei băcănii din care răzbătea un miros puternic de pește sărat, a unei măcelării care i se păru pătată de sânge și de crime, a unei prăvălioare Întunecoase În care se vindeau baticuri și peruci și se opri la chioșcul de alături de unde cumpără edițiile de weekend ale ziarelor Maariv, Yediot Aharonot și Hadașot. Și astfel, Încărcat cu un munte de ziare - din pură curiozitate cumpărase și ziarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
Înfricoșător. I se păru o exprimare exactă și pătrunzătoare. Minaretele moscheilor de pe dealurile ce Înconjurau Ierusalimul, ruinele și zidurile de piatră cu cioburi de sticlă colorată pe deasupra, ce adăposteau mânăstiri neștiute, porțile grele de fier, grilajele de fier forjat, pivnițele Întunecoase, stelele, Ierusalimul fanatic și complotist, scufundat până la gât În coșmarurile profeților lapidați, ale mântuitorilor răstigniți și ale izbăvitorilor tăiați În bucăți, Înconjurat de un șir de dealuri pietroase, goliciunea pantelor pline de grote și canale, măslinii părăsiți care aproape Încetaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
1939, Hermann, Auguste și Peter van Pels au fost puși pe lista de așteptare pentru emigrarea în America. —Părinții mei sunt morți. Continuă să se uite la mine. —Victime de război. Cuvântul se transformă într-o șoaptă șuierătoare în biroul întunecos. —Surori sau frați? Va fi ca și cum ai avea două surori. Va fi ca și cum ai avea două iubite - în aceeași casă. Uite-l cum se înroșește, Kerli. Nici frați, nici surori. —Alte rude în viață? Voia o listă? Bunicul Aaron arestat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
o văzusem în pavilionul vămii. Era bine să fii diferit. Să fii un mucea era cu totul altceva. Să fii imigrant era o condamnare la moarte sau așa credeam eu pe atunci. Ne plăcea să stăm în săli de cinema întunecoase, umerii ei netezi se adăposteau în curbura brațului meu, genunchiul meu în flanelă gri - am spus că hainele sunt cel mai la îndemână camuflaj - presat de coapsa ei în dres de nailon. Cutreieram străzile, cu degetele înlănțuite într-un lacăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
altuia.” Vauvenargues 529. „O, cărților, sfetnici credincioși, prieteni lipsiți de lingușire ce înviorați mintea, învățători ai sufletului, ce știți să stăpâniți pornirile trupești, călăuze ale vieții cinstite și ale morții împăcate! O, câți oameni nu ați ridicat de pe șesul cel întunecos pe culmile cele mai falnice? Pe câți nu i-ați înălțat în scaunele cerești? O, mângâitori ai sufletului meu, alinare a mâhnirilor, în ale voastre sfaturi mă încred!” Espinel 530. „O carte este un vast cimitir, unde, pe cele mai
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
un jurnalist care v-a spus ceva de genul: „E o piesă foarte bună, dar nu pot să laud decât un roman“... Am făcut un Hamlet la Botoșani, care a avut succes. M-am întâlnit atunci pe un hol destul de întunecos, la Sibiu, după un spectacol, cu un ziarist destul de tânăr, care mi-a spus: „Să știți că Hamlet-ul dumneavoastră e mai bun decât al lui Tompa Gábor - tocmai apăruseră amândouă -, dar nu pot să scriu asta“. Și am zis: „Înseamnă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
Muntean era în armată atunci, plus Mitulescu, că și el a făcut un film. Și Mungiu a realizat acum un film foarte bun, care e selecționat la Cannes. Ei simt că e un neadevăr în spate. Când ai o „parte întunecoasă“ în spate, trebuie să faci lumină acolo ca să-ți fie luminos și-n față. Sunt niște lucruri pe care le lăsăm, le amețim, dar chestia asta te trage înapoi. Ne întoarcem spre povestea autentică, odată cu acest nou val de regizori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
din Iași a creat viață Ce s-a întâmplat în istoria recentă, anume, acest scandal iscat în jurul Ateneului Tătărași și al lui Benoât Vitse, v-a întărit convingerea că există și o parte întunecată a „lunii“? Aici e o pată întunecoasă, în ceea ce-l privește pe Benoât. Insist, Benoât e un personaj absolut fascinant, în felul lui de a conduce o instituție. Nu am aplecarea să vorbesc despre el ca despre un mare artist, dar el e un manager și e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
de văzut sau, cel puțin, așa credea, până când, împreună cu Jina, conducând prin ploaie și după ce a trecut de vechea mină din Shoup, a realizat că erau singuri pe drum. Sfârșitul de septembrie, în sălbăticia din Salmon, era exact așa cum sperase - întunecos, rece și pustiu. În parcarea de la Avanpostul lui Duncan nu era decât o singură camionetă. Trecând peste un podeț din lemn, fragil și cu o singură bandă de mers, ploaia cădea răpăind pe parbriz. Această ultimă strâmtoare îi ducea către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
mișcările monstruoasei feline care se apropia de ei de-a curmezișul câmpiei negre, stâncoase. Comentariile celorlalți șefi de secții răsunau în aparatul acustic al lui Grosvenor: - Nu mi-ar plăcea să-l întâlnesc pe copilașul ăsta noaptea, pe o alee întunecoasă! - Nu fi prost! Se vede cât de colo că-i o creatură inteligentă. Probabil din rasa care stăpânea această planetă. - Aspectul ei fizic sugerează o adaptare animalică la mediul ambiant, rosti o voce în care Grosvenor recunoscu glasul lui Siedel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]