4,325 matches
-
semănat Ai să culegi ce-ai semănat Ai să culegi ce-ai semănat Agentul simplu raportează că telefonul sună În gol. Proprietarul apartamentului pare să fie Într-adevăr o persoană care deține arme În casă. Vecinul a confirmat că după țipete și Împușcături nu a ieșit nimeni. În concluzie, cei de la centrală le spun să acționeze. Magistratul a dat aprobarea. Agentul principal strivește mucul de țigară cu pantoful și apoi se sprijină de ușă. Una, două, trei. La a treia izbitură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
în 1982, când un băiat cu adevărat rău din clasa a noua, pe nume Mark Roth, a atacat-o pe tânăra care venise la acea vreme pe post de profesoară de franceză. (Se pare că era chiar deasupra ei când țipetele ei au alertat un alt profesor care trecea pe acolo.) Dar ăsta a fost un caz singular. În general, tensiunea sexuală a populației de elevi a școlii nu e decât un zgomot surd de fundal: unde statice ininteligibile. După ce am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
cu cremă. Cine s-o ajute dacă nu eu? În dormitor, mi-am tras cămașa de noapte și am dat departe pernele decorative de pe pat. Câinele proprietarului scâncea în curtea din spate. De pe una din străzile din apropiere, se auzeau țipetele de bețiv ale unor tineri. Portia venise după mine și acum mi se freca de picioare. Am desfăcut cuvertura și m-am băgat în pat. Hai. Fii tare. Adevărata prietenie trece peste crize ca asta. Portia a sărit și ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
fără oarecare satisfacție. Dacă propria fiică a Shebei o suspecta de adulter, faptul că eu îi spusesem lui Bangs era o trădare mult mai puțin scandaloasă decât îmi imaginasem eu. Cine știe câtă lume bănuia povestea? După aproximativ cinci minute, am auzit țipete din podul casei. Am mai stat puțin, neștiind ce să fac, apoi am hotărât să nu mai țin cont de ordinele doamnei Taylor și să urc. Când urcam scările (acoperite cu o mochetă șocant de murdară), țipetele lui Polly au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
minute, am auzit țipete din podul casei. Am mai stat puțin, neștiind ce să fac, apoi am hotărât să nu mai țin cont de ordinele doamnei Taylor și să urc. Când urcam scările (acoperite cu o mochetă șocant de murdară), țipetele lui Polly au început să se transforme în propoziții cu sens. — Nu-ți pasă de mine sau de Ben sau de tata, am auzit. Și apoi: Încerci să te prefaci că ești așa de drăguță și de dulce. Și, finalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Nu era obișnuită să nu fie ascultată. — Pentru ce eventualitate? a întrebat cu răceală. — Pentru eventualitatea că e nevoie de mine. — Oh! A rânjit supărată: — Barbara, mi-e greu să cred că... Sfârșitul propoziției i-a fost întrerupt de niște țipete ascuțite venite de sus. Era Polly. Amândouă ne-am repezit pe scări, eu înainte, doamna Taylor năpustindu-se peste mine. Când am ajuns la scările de la mansardă, s-a dat o luptă scurtă, rușinoasă pentru întâietate. Am câștigat eu. Sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
să termine, Sheba s-a năpustit peste ea și a plesnit-o încă o dată. Mi s-a părut că a făcut-o cu destulă forță. Când palma ei a atins obrazul lui Polly, s-a auzit o plesnitură neplăcută, iar țipetele lui Polly s-au ridicat cel puțin cu o octavă. Doamna Taylor se cățăra pe scară și ajunsese de-acum în vârf. — Sheba! a țipat ea. Sheba! Ce-ai făcut? Sheba s-a uitat la mama ei fără nici o expresie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
spate, așa cum făcuse prima dată cu Connolly, înainte să-și amintească că dormitorul lui era pe partea cealaltă a clădirii. S-a întors și a pedalat în jur, până în față. Când a văzut lumină la fereastra lui, a scăpat un țipăt de bucurie. În sfârșit, puțin noroc. A stat uitându-se în sus câteva minute, dorindu-și ca el să-i simtă prezența. După o vreme, l-a strigat încet pe nume. Nu știa cum să ridice vocea și la început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
câteva secunde, dar când Richard a tras-o pe doamna Connolly la o parte, în mâinile ei era o cantitate apreciabilă din părul Shebei. — Destul! a urlat Richard. A luat-o pe doamna Connolly de umeri. Au fost lovituri și țipete. Sheba se prinsese cu mâinile de măsuța din living și suspina. Își amintește, cu oarecare amuzament, cum Richard o apucase pe doamna Connolly de spate în încercarea stranie de a o duce, ca pe un sac, la ușă. Ghetele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
moment de tăcere și apoi a început să sune soneria. Richard stătea cu spatele la ușă și respira greu. Sheba stătea pe podea. Se uitau unul la altul și ascultau sunetele precipitate, lungi, ale soneriei și, abia auzite dincolo de ele, opereta de țipete înăbușite a doamnei Connolly de pe scările de la intrare. * Sheba nu m-a sunat în acea seară, după plecarea doamnei Connolly. Fusese ocupată cu Richard, presupun. A doua zi a ales - înțelept - să stea acasă și să treacă peste întâlnirea stabilită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
îți poți imagina. — A venit poliția? Da, da. Au venit de dimineață. Richard a venit cu mine la secție. Trebuiau să facă o mulțime de lucruri. Amprente și tot așa. Ne-am întors abia acum o oră. Mă așteptam la țipete și lacrimi, dar era ciudat de cu picioarele pe pământ. Șocul, probabil. El cum suportă? — Nu știu. Sunt foarte îngrijorată. Tot nu răspunde la telefon... — Poftim? — A, scuză-mă, te refereai la Richard? El e... Nu știu. — Să trec? — Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
vorbesc despre unde o să facă Revelionul. Tudor exersează cîteva figuri de dans cu ochii pe afișul enorm cu Limahl lipit pe ușa camerei prietenii lui. Adidașii Lotto nu mai apucă să ajungă subiect de discuție, pentru că de afară se aud țipete și sunete ciudate, strada răsună de parcă e o scenă de luptă. Se aud focuri de armă. Tudor sună acasă și maică-sa Îl roagă să vină repede. Prietena lui Îl roagă să mai stea cu ea, pentru că e speriată. Tudor
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
de teatru, de turnee, se pare că nu se plictisesc. La 11 noaptea, cineva taie lumina, astfel că tot teatrul se cufundă În beznă, tentacule palide și Înșelătoare pătrund din stradă, prin ferestrele enorme. De la etajul de jos se aud țipete și rîsete. Cineva răcnește din capul scărilor o explicație, probabil tot pompierul, ca să audă toată lumea: E o strategie, e mai bine să nu fim văzuți de-afară de inamic! Cei doi pleacă bîjbîind la lumina unei brichete să-și ia o
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
un foc În aer. Maeștrii pot să recunoască, În străfulgerarea de lumină născută de capsa pistolului, piese din costume și butaforii de scenă, un coif roman din Titus Andronicus, paloșul lui Ștefan din Apus de soare, o armură. Se aud țipete de la etajul de jos și cei doi rîd sonor și strigă să audă toată lumea că nu s-a Întîmplat nimic. Nu s-a Întîmplat nimic, sînt caraghioșii ăștia de la scenă care patrulează prin teatru, să nu-i omorîți din greșeală
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
la un moment dat verdele crud al frunzelor emite și el sclipiri vegetale, mai ales atunci cînd vîntul cald clatină coroanele. Și mai sînt În acest peisaj zgomote domestice, se adună Într-un zumzet calm din care uneori se ridică țipete vesele, scîrțîit de uși străvechi sau zornăit de farfurii - o mașină frînează violent În stradă. Și ce mai avem? Încrederea că o să fie bine... MÎine, există mîine, mîine e o zi bună de trăit. — Gata, bă, ho, terminați odată, vin
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
una ca asta. Nu e un gînd, e un vertij, e ceva ascuțit care-mi trosnește surd În oase, Într-un fulger de crispare, aproape că-mi tulbură privirea. What a strange thing to happen to a little boy! aud țipătul lui Paul Auster În fața bătrîneții. Dar puțurile de tăcere nu-s adînci, pentru că timpul pe care Îl petrecem Împreună e scurt și avem niște chestii de vorbit. Uite cartea pe masă, mi-a adus-o cineva de la asociația asta a
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
un grup de mecanici maiștri militari care au scos capetele din motoarele avioanelor și ne-au aruncat niște priviri. În baterie? Dormitorul nostru a fost transformat În cazinou. CÎteva săptămîni ne-am tocat soldele la zaruri și la poker, În țipetele vesele ale lui Cristian - care a produs un cozoroc de crupier, Dumnezeu știe de unde. Rien ne va plus! țipa el vesel În timp ce-i umflam mangoții lui Marcel, sau lui Claudiu, sau lui Mirel, sau cui s-a mai nimerit, fără
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
aici ? Agneta privi, la rîndul ei, În jur. — Da, e un pic de curent, zise și, observînd că fereastra nu era bine Închisă, se ridică să o Închidă. Abia atunci văzu capătul cearșafului Înnodat pe țeava caloriferului. Scoase un scurt țipăt și Își duse repede palma la gură, Înăbușindu-l. — Ce e, ce s-a Întîmplat ? se alarmă Pablo — A fugit, a evadat ! strigă Agneta și, repetînd aceste cuvinte, o luă la fugă către capătul holului, unde cei doi soldați care
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
s-a părut că Doamna cu Coasa venise după noi. Îți vine să crezi? Nu-ți face griji, Îi zise ea, frica și vinovăția Îți pot provoca halucinații. —Probabil. Apoi dintr-odată se auzi un sunet ascuțit. Ruby dădu un țipăt scurt, dar puternic: — Doamne, ce-a fost asta? Sam Începu să râdă din nou. —Hei, Ruby, calm, calm. E doar telefonul meu... Deci nu erai speriată, nu? Băgă mâna În buzunar după telefon. —OK, bine, s-ar putea să fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
și Își Înfipse unghiile În mâna lui Phil. —Împinge În continuare, o Îndemnă Sam... Mai Împinge... și Încă odată... OK, a ieșit. S-a terminat Ronnie. Bravo. Poți să te relaxezi acum. Câteva clipe mai târziu, bebelușul scoase primul lui țipăt mic și mâțâit. În uralele mulțimii, Sam Îl Înfășă pe bebeluș Într-un prosop și-l puse la pieptul lui Ronnie. —Ce e? Întrebă cineva. Phil care părea cu totul copleșit și mai mult decât absent, mormăi: E un bebeluș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
dintre ei Își spărseseră cândva capetele și-și muiaseră ciolanele din pricina a ceva moșteniri de pământuri, vite, pluguri și prășitori ori cazane de țuică. Ajunseseră aproape muți, Își vorbeau și se Înțelegeau cu ochii. Copiii mici, când plângeau, scoteau În loc de țipete și urlete ascuțite gâjâituri tăcute de rățoi leșesc. După câteva zile de lumină-ntunecoasă, câmpurile Își plecară spicele, iar copacii Își chirciră frunzele. Văzând așa ceva, mânat mai mult de teamă decât de Îndrăzneală, ăl cu bicicleta se porni de unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
străin de locurile astea și de oamenii de aici. Mi s-a curvit și mi s-a stârvit mintea de atâta depărtare și Învățătură de carte. Ce dracu-mi trebuia mie facultate? În sfârșit... M-am trezit dimineață speriat de țipetele și urletele ce veneau din curtea din spate. „Dimineață” e un fel de a spune, ca să-mi mai mângâi vinovata conștiință; aici e dimineață numai Între orele cinci și opt, Încolo e ziuă. Urlau de foame și de sete scroafa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
știa ori nu lua În seamă cele ce se șopteau: casa era un sălaș al Morții. Nimeni nu era Îndreptățit să-i tulbure odihna. Podul, În loc de porumbei, adăpostea cuiburi de cucuvăi. Și știau până și copiii cei mai neștiutori că țipătul cucuvelelor pe acoperișul cuiva Înseamnă negreșit moartea unuia dintre cei ce locuiesc sub el. Nici nu se uscase bine cerneala pe actele semnate la Notar de Străin și de rudele ce moșteniseră casa blestemată; nici măcar nu apucase să doarmă vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
fața spână a coastei era un singur pom, un cireș amar cu frunzele prăfuite și chircite de căldură. Se Îndreptară către el și căzură, gâfâind, la umbra rară. În urma lor, Valea se potolea. Stolurile coborau și păsările Își găseau cuiburile; țipetele și chirăielile se ostoiră și se prefăcură În foșnete și murmure nedeslușite. Capătul negru al văgăunii se Închise ca o poartă. Băieții se sprijiniră cu spinările de trunchiul cireșului. Erau murdari ca niște porci În care intrase Aghiuță. Aveau zgârieturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
În cerc, de-a lungul scândurilor din Împrejmuirea țarcului. Sângele șiroia, roșu, pe frunte și apoi pe botul negru, unde culoarea devenea Întunecată și Înspăimântătoare, aducătoare de moarte. Copiii știau bine acea culoare a morții. Ieșiseră cu toții din clasă, În ciuda țipetelor profesorilor, când camionul unuia care Încărca butelii pe sub mână călcase pe cap un motociclist. Totul se Întâmplase chiar În fața școlii. Când ajunseseră ei, sângele Începuse să se Înnegrească. Mulți dintre ei nu dormiseră nopți Întregi căci, de cum Închideau ochii, li
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]