2,268 matches
-
bătaie străinului. Acum cîteva zile Carmincha i-a spus lui Pepe că de ce nu face și el un salt mortal ca străinul, stricata dracului, Carmincha asta e aproape o tîrfă, maică-sa e divorțată, ce să mai lungime vorba, pe bietul Pepe e În stare să-l Împodobească Într-o bună zi cu niște coarne ca de cerb și ei nu voiau să aibă Încornorați În cartier, să ne păstrăm faima, băieți, trebuie să stea de vorbă cu Pepe și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
despre care ei vorbeau cînd se făcea Întuneric și erau singuri... „Du-te la băieții care stau acolo și spune-le să-mi dea o țigară“, Îi spuse neisprăvitul de Manolo, fără să se gîndească la ce putea să pățească bietul Julius din cauza lui, din cauza derbedeilor din cartierul Marconi. Julius, care era pentru prima dată Îndrăgostit lulea de o fată care nu era nici de vîrsta Cinthiei, nici de vîrsta maică-sii, nu pricepu În primul moment ce-i cerea Manolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pus la punct dinainte, dar toate astea se petreceau sub apă, nu afară, În jurul piscinei, unde Luque cît pe-aici să uite de legea cartierului și Începuse să-și scoată cămașa ca să sară În apă și să-l caute pe bietul străin, care, lăsînd la o parte salturile mortale, părea un băiat cumsecade. O femeie strigă Înălțîndu-și ochii spre cer: „Dar faceți ceva, pentru Dumnezeu!“ și Luque uitase complet de legea cartierului, cînd deodată se auzi țipătul isteric și ascuțit al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
colegi și lîngă ușa care dădea În curtea mare a școlii se repeta veșnica scenă a celor care veneau pentru prima dată la școală și nu voiau să rămînă pentru nimic În lume. „Vreau la mămica! Vreau la mămica!“, strigau bieții de ei, ți se rupea inima cînd Îi vedeai cu uniformele impecabile și cu gulerașele albe scrobite care-i supărau foarte tare la Început și cu cît plîngeau și mișcau gîtul mai mult, cu atît Îi rodea mai rău gulerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nicăieri, avea timp berechet la dispoziție pentru familie, pentru copii, pentru educație și așa mai departe. Cum ar putea să mintă!... Să mintă Într-o chestiune atît de gravă?... Să mintă Într-o chestiune de filiație? L-au Încuiat pe bietul Julius cu cuvîntul filiație. Suna important. Suna adevărat. Nu poți minți Într-o chestiune de filiație, ce Înseamnă filiație? Juan Lucas băgă de seamă că e impresionat și impresionabil. — Codul penal pedepsește aspru pe cei care mint În chestiuni de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mult și o să i se desprindă mandibula și ce-o să se facă el acolo, În fundul acelei case, sau bloc, sau șir nesfîrșit de camere? Trebuia s-o Întrebe odată pe mămica ce era cu căsoaia unde era Academia de muzică. Bietul Julius trebuia să se grăbească cu răspunsul, fiindcă Frau Proserpina avea să-și piardă din nou răbdarea, ce să-i spună?, cu măicuța el nu făcuse nimic care să se cheme solfegii, măicuța Îi desenase cheile cu codițele lor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
De altfel pianele de la Frau Proserpina nu miroseau decît a mucegai și ea nu-i arăta nici cea mai mică afecțiune și nu-i zîmbea niciodată și nu se necăjea cînd el greșea, pe scurt, dacă lucrurile mergeau tot așa bietul Julius Își pierdea tot talentul și cel mai mult se va bucura de asta Juan Lucas, care habar n-avea de muzică, În afară de discurile la modă și instalațiile stereofonice cele mai perfecționate. „Să n-aud de artiști În familie, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
niște femei pe cinste pe Arequipa, Îi spuse și adăugă: hai s-o căutăm pe Merceditas pe care am parcat-o În colț. Domnia lui Sánchez Concha n-a ținut mai mult decît ține o floare. Încă nu se obișnuise bietul de el cu gîndul că e cel mai mare și mai puternic dintre toți, cînd Într-o dimineață, În mijlocul orei de engleză, se deschise ușa clasei și apăru maica stareță Însoțită de un băiat nou care se uită la toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
deloc la așa ceva, cînd deodată se trezi cu o spadă de lemn În piept. ZÎmbi furios și grăsanul Îi răspunse rîzÎnd fericit. „Un nou mușteriu pentru dueluri“, s-o fi gîndit el, dar Fernandito Îl privea atît de insistent, Încît bietul Martinto Începu să oscileze Între sînt un copil fericit și problema răului În lume. Fernandito era furios foc și zîmbetul lui Îl făcu pînă și pe grăsanul Martinto să-și dea seama că ceva nu e În regulă, deodată observă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu bunul gust al palatului era un artist cu Înaltă conștiință profesională și cînd avea de lucru uita de orice altceva și era absorbit de arta lui, așa Încît lucrurile n-au mers mai departe decît o privire duioasă aruncată bietului Julius, care nu Înțelegea prea bine ce făcea tipul ăsta Înzorzonat ca un păun care dădea instrucțiuni tuturor. Încet-Încet, a priceput, căci pe măsură ce treceau săptămînile, palatul devenea din ce În ce mai frumos, Într-o bună zi Însărcinatul cu bunul gust avea să leșine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ceva mai jos, Într-un colț al sufrageriei, zări ceva care-l făcu să-și Întoarcă privirile. Lui Julius Îi era frică, dar de data asta Îi fusese frică degeaba: Juan Lucas se mulțumi să arunce o privire spre picioarele bietului Universo, care nu reușea să-și acopere cu pălăria de pai ghetele de fotbal scîlciate cu care era Încălțat. „Da, da, spuse: să i se dea ceva de mîncare“. Celso Îl luă imediat de acolo și nu se mai glumi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
aviație sau comandant de fregată și-o să te Însori și-o să mă iei să stau la tine și nevasta ta o să fie o fată foarte bună și-o să ajung să-mi văd primul strănepot Înainte de a Închide ochii Împăcată. Pe bietul Julius cuvintele bunicuței l-au emoționat atît de tare Încît a pornit-o Într-o goană nebună ca să ajungă la timp și s-o găsească În viață. Îi era frică să nu se rătăcească, dar cum era să se rătăcească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nimic nou despre Cano și despre nimeni altcineva. În schimb, o durere de cap Însoțită de o poftă grozavă de a se culca din nou Îl făcură să se Îndoiască de reușita operației. „Am făcut-o de oaie“, se gîndea bietul Julius și era gata să adoarmă iarăși, cînd un nou strigăt al Țanțoșei Îl sili să se dea jos din pat și să meargă s-o caute. Unde fusese! De un ceas trebuia să fi stat la masă! Cum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
buton și se convinse că vizita Începuse și că soneria lui Cano mergea. Nu trebuia să adoarmă sprijinit de catul ușii fiindcă ar fi putut veni bunicuța să deschidă și ar crede că sînt mort și moare de spaimă și bietul Cano rămîne singur pe lume. „Intră, băiatule“, Îi spuse bunicuța, cu părul alb de tot și o privire atît de blînda, că el Începu s-o iubească nespus chiar În clipa cînd astupa o sticlă de coca-cola din cele mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
coșuri. Putem să jucăm pînă se Întunecă. Sărmanul, sub privirile ei Îngrijorate, s-a suit În pom, ea Îi spunea mereu ai grijă să nu cazi, dar Dumnezeu a vrut așa... Da, doamnă, da, doamnă, da, doamnă. Îi curgea sîngele bietului Cano. A căzut de pe creanga de sus și a trebuit să-l ducă la spitalul săracilor. Acolo i-au pus atele și a trebuit să stea cu brațul nemișcat. Julius s-a ținut după bunicuță prin niște coridoare Îngrozitoare unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
rîdea și se fălea că frînge inimi... Julius Înaintă spre locul unde sărmana Țanțoșă amuțise, după ce murmurase un firav bună ziua și Își plecase imediat capul În pămînt. — Bună ziua, sau mai bine zis bună seara, fiindcă aici s-au aprins luminile. Bietul Julius, aflat Încă În căutarea fetei care nu o apucase pe un drum greșit ca să-i spună rămîi cu bine, eu am plecat pentru totdeauna, era gata să moară de frică. — Bună seara, repetă glasul rău al omului În negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
curtea exterioară a palatului, ce naiba o fi și asta? Dădu fuga la fereastră: caleașca nouă-nouță, niciodată n-o văzuse cu cai, ieși glonț. Susan și Juan Lucas coborau chiar În clipa aceea. „Nu Închide poarta! strigă jucătorul de golf la bietul Universo, care rămăsese Înmărmurit văzînd că veneau regele și regina. Nu Închide poarta, fiindcă o să vină după cai și-o să-mi aducă mașina!“ Celso ieșea să-i Întîmpine și să-i anunțe că un domn Îi așteaptă Înăuntru. De cum deschise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
la Julius: Hai, du-te la bucătărie și ai grijă să aducă mai repede gheața. — Ce-i povestea asta cu nepoata lui Beethoven? Întrebă Al Capone, În timp ce Julius se Îndepărta trăgînd cu urechea. — O glumă a lui Juan Lucas și bietul Julius... În bucătărie urmăreau cu mult interes conversația. Juan Lucas uitase să apese pe Întrerupătorul microfonului, se prăpădeau de rîs cei din barul de larnă. — De necrezut, spunea Susan. Nu se poate. — Ăsta? insista Juan Lucas, arătînd cu degetul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
XIII-lea și mămica Îl ruga să nu-l strice. O costase o avere. Julius Încercă să-i comunice mesajul, dar fu Întrerupt mai Întîi de zgomotul unei cărți pe care Bobby o rupea tocmai cînd el Începea să vorbească, bietul Mark Twain și apoi de Juan Lucas: „hai, acum șterge-o; numai eu mai pot să-l potolesc“. Hei, băiete... — Duceți-vă cu toții la dracu! — Du-te, te rog, Îi spuse Juan Lucas lui Celso, care urmărise scena cu tava
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o jumătate de sticlă. CÎnd ne Întoarcem, probabil c-o să-l găsim blînd ca un mielușel. După douăzeci și patru de ore, foamea l-a silit pe Bobby să deschidă ușa, cînd aproape toată lumea se săturase să se mai ocupe de el. Bietul de el mergea trist pe coridorul imens, mînia Îi trecuse cînd n-a mai avut ce strica În dormitor. Și-a dat seama singur de asta cînd a răspuns inconștient printr-un da la Întrebarea pe care i-a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nu l-a lăsat vreo fată ca pe mine, s-ar putea să se strice de rîs dacă-i scriu tot ce simt, s-ar putea să-mi spună du-te dracului și mergi să te bocești lîngă fustele mamei. Bietul Bobby Încerca de cîteva ore să-i scrie fratelui său, Începuse să se sature să stea mai departe acolo, uitîndu-se la foaia de hîrtie Încă albă și la creionul de pe masă. De fiecare dată cînd Îl lua În mină nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să scrie viața tatălui lui. Dar așa Îi plăcea să se gîndească la carte: “Scriu viața tatălui meu“. O minciună mai mult. De cinci ani, era el oare atît de nefericit? În ochii tuturor, răspunsul era În mod evident da. Bietul François care se zăvorăște În fiecare zi În apartament, unde nu primește pe nimeni (de parcă ar fi avut vreodată obiceiul de a organiza recepții și de a servi fursecuri), pe vechiul lui scaun În Încăperea cea mai mohorîtă, cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
tine“. Dacă ar fi știut că noi ne arătam unul celuilalt fundul seara, după ce ne isprăveam lecțiile! Trecînd pe dinaintea școlii comunale, mi se Întîmpla să mă uit la copiii care se jucau În curte În timpul recreației și să-mi spun: „Bieții de ei! Nu sînt creștini, or să ajungă cu toții În iad!“. Abia la a doua pagină din Dacă sămînța nu moare aveam să descopăr și să adopt expresia „Din cîte mi-amintesc...“. Invitat la cină la părinții unui prieten, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
momentul În care te considerai viitorul ginere? — Ți-am spus cumva că tatăl Tinei a murit cîteva luni mai tîrziu Într-un accident de mașină? Și că, Începînd din ziua aceea, ea a Început să-l deteste pe tatăl meu? — Bietul Franz! Nimeni nu-l poate situa undeva! PÎnă la urmă o să-l găsesc extrem de simpatic. — Doctore, nu face pe șiretul. Știi bine că-mi iubesc tatăl. Eu, unul, În orice caz, știu că-l iubesc. CÎnd te gîndești atît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
titlu la care Jacques Demy Îmi sugerase să renunț: „Ștrengărița, dacă ții neapărat, dar nu Marea ștrengăriță!“. Aș fi făcut mai bine dacă aș fi trăit precum În scenariile mele și aș fi pus În ele ceea ce Îmi complica viața. Bietul François, mereu În căutarea unui mod de a o scoate la capăt care să fie, În sfîrșit, cel nimerit! S-o scot la capăt din ce? De parcă eu nu știam, ascultînd comentariile lui Zscharnack, că eram agorafob În ultimul hal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]