2,572 matches
-
Încercările de sinucidere au fost destul de frecvente, însă aproape toate s-au soldat cu eșecuri, din cauza atenției deosebite manifestate de agresori. S. a încercat să-și suprime viața înghițind un ciob, dar, nereușind, a fost forțat de planton să caute ciobul în fecale timp de câteva zile. Un alt deținut, B., a înghițit două ace de cusut din sârmă în același scop. Pârât de plantoane lui Țurcanu, a fost obligat să își folosească gamela drept oală de noapte și să caute
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
cu cutare verset. Imaginația pelerinilor și-a asumat încă de pe vremea împărătesei Elena sarcina de a pune laolaltă, cam la întâmplare, semnele și lucrurile, iar cârpoceala continuă și în zilele noastre pe cât de științificește posibil. A îmbina cuvintele Cărții cu cioburile găsite în tumuli: aceasta este, de mai mult de o sută de ani, intenția arheologilor de la Școala Biblică și Arheologică Franceză de pe Nablous Road. Această scrupuloasă croitorie de lux, în care eșecul e mai frecvent decât îmbinarea fericită, impune cunoștințe
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
mai deplină comuniune cu natura mi-a apărut ca un tărîm de basm pentru cărți ilustrate destinate unor copii visători: păduri nesfîrșite, dar fără putregaiuri africane ori desișuri înfricoșătoare care ascund trădarea semenilor și a animalelor, lacuri risipite ca niște cioburi de oglindă, legate prin cascade și torente iuți. De-a lungul canalului Saima, mărginit de vile cu grădini înflorite, aburii albi se ridicau deasupra porților ecluzelor în trepte, iar poștalioanele, în trapul cailor mărunți cu părul des, mergeau kilometri întregi
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
confundată cu simpla toaletă chimică. Nu de puține ori am primit din diverse județe mâini amputate sau devascularizate la care tegumentele au fost suturate (grosier) păstrând pe tranșa de secțiune corpi străini (talaș, iarbă, pitreicele, așchii metalice sau de lemn, cioburi de sticlă etc.). Este regretabil ca dintr-un spital județean un astfel de caz să fie expediat către centrul de replantări fără a i se face o toaletă chimică minimă. Noi preferăm ca toaleta chirurgicală primară să rămână a fi
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Conf. Dr. Teodor Stamate () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1210]
-
venise timpul să-mi plâng iubirea pierdută! La împlinirea unui an de la decesul lui Constantin Clisu, prieten din Edmonton Canada, într-un articol intitulat „Bucovineanul Vasile Posteucă și bârlădeanul Constantin Clisu în Canada”, publicat la o rubrică nouă, „Cuvinte din cioburi adunate”, în prestigioasa și de noi iubita revistă de cultură ELANUL editată de „Asociația culturală Academia rurală Elanul” din Giurcani, comuna Găgești, Județul VASLUI, scriam în numărul 130 din decembrie 2012: ...” Vasile Posteucă a fost un deschizător de drumuri în ce privește
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
p.17-18. *Codexul Bratul. Muzeul Casa Dosoftei din Iași și profesorul Grigore Crețu de la Seminarul din Huși, nr. 128, octombrie 2012, p. 18-19; La Târgul-Mureș și în Harghita despre Vasile Voiculesct, nr. 129, noiembrie 2012, p. 15 16. *Cuvinte din cioburi adunate: Bucovineanul Vasile Posteucă și bârlădeanul Constantin Clisu în Canada, nr. 130, p. 15-16. 7.LOHANUL - revistă cultural-științifică. *Fii ai satului Dolhești, în Lohanul nr. 2, 2008. *Lohanul nr.2 (8), aprilie 2009, p.17 18, Pagină de istorie redeschisă
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
provoca o scârbă fizică și a faptului că era de o mai mare consecvență morală decât unii dintre cei care vânturau diverse teorii politice și vorbărie subversivă. Aveam nevoie de această prietenă: acolo unde din mine nu mai rămăseseră decât cioburi și fărâme, ea rămăsese nevătămată. Nevătămată doar în ce privește comportamentul, căci încă de pe-atunci - fără ca nici ea, nici eu s-o știm - corpul îi era mâncat de moarte, avea cancer și n-a aflat-o decât prea târziu. Trei ani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
să nu-i mai ia în seamă pe străini. Iar când cel vătămat caută totuși să le explice și altfel Privirea sa, ei i-o retează scurt: „Haida de!“. Fiindcă se tem ca nu cumva să afle câte sfărâmături și cioburi aduce cu sine un asemenea om în universul lor ordonat. Ochiul Străin se inflamează la contactul cu țara străină - în ideea asta mai e cuprinsă și speranța că Privirea va dispărea o dată ce se va fi obișnuit cu noua țară. Cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
de whisky pentru jumătate de an s-a spulberat în câteva minute. Toată casa mirosea a whisky. — Te poți îmbăta numai de la miros, zise Pitic încântat. Mi-am rezemat coatele de masă resemnat și m-am uitat la maldărul de cioburi din chiuvetă. Sticlele de whisky se făcuseră praf și pulbere. În timp ce le spărgea, Matahală a fredonat ceva care m-a călcat pur și simplu pe nervi. Nu era de fapt nici fredonat, nici fluierat. Semăna mai degrabă cu sunetul scos
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
decât Rudin. În starea în care eram, mergea orice. Nu-mi dorisem să se întâmple nimic din ceea ce mi se întâmplase în ultimele trei zile. Toate au dat năvală peste mine. Fără voia mea. Am scotocit apoi cu grijă printre cioburile din chiuveta de la bucătărie și am găsit o sticlă de Chivas Regal pe jumătate intactă. Am analizat-o atent la lumina becului, ca să nu aibă cioburi. Am turnat într-un pahar și m-am întors în pat, fericit. Mi-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
au dat năvală peste mine. Fără voia mea. Am scotocit apoi cu grijă printre cioburile din chiuveta de la bucătărie și am găsit o sticlă de Chivas Regal pe jumătate intactă. Am analizat-o atent la lumina becului, ca să nu aibă cioburi. Am turnat într-un pahar și m-am întors în pat, fericit. Mi-am văzut mai departe de carte. O mai citisem cu vreo cincisprezece ani în urmă, în vremea studenției. Acum, așa bandajat cum eram și cu paharul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
prea ambițioase și cu tendință spre static, așa că nici după ele nu mă dau în vânt. După ce-am terminat de citit Rudin, am aruncat cartea pe raftul bibliotecii și m-am dus iar la bucătărie să mai scotocesc printre cioburile din chiuvetă. Chiar la fundul grămezii am găsit un pic de Jack Daniels cu etichetă neagră. Am turnat cu mare grijă în pahar și m-am întors în pat, de data asta cu Roșu și negru de Stendhal. Ce să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
picătura proverbială n-a fost de găsit. Nici măcar una. S-a scurs totul în canal... în subteranul fără fund... în lumea dominată de Întunegri... în lumea în care a coborât Orfeu. În timp ce scotoceam prin chiuvetă, m-am tăiat într-un ciob la degetul mijlociu de la mâna dreaptă. Am privit o vreme cum picură sângele pe o etichetă de sticlă de whisky. După rana pe care mi-o făcuseră nenorociții ăia, ce mai conta o tăietură mică? N-a murit nimeni din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
am încercat să fixez ușa în așa fel încât să nu se vadă înăuntru. Am pus și lanțul. Era ordine în cameră. O clipă am crezut că greșisem apartamentul. Mobila la locul ei, mizeria de pe jos strânsă, sticlele sparte și cioburile dispăruseră. Cărțile și discurile erau la loc pe rafturi, hainele în dulap pe umerașe. În dormitor, bucătărie și baie era o curățenie exemplară. Uitându-mă mai atent, am văzut și consecințele distrugerilor: tubul televizorului care explodase arăta ca un tunel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
metrou la orele de vârf. Kilometri întregi ale unor orașe importante fuseseră încercuite de sârmă ghimpată, iar ziarele de dimineață publicau pe prima pagină fotografiile aeriene ale clădirilor bombardate, distingându-se contururile mormanelor de cadavre dincolo de o macara care îndepărta cioburi uriașe de beton incinerat. Tot mai des și mai des se consemna „fără supraviețuitori“. Vestele antiglonț se vindeau peste tot fiindcă dintr-odată apăruseră peste tot lunetiști ucigași; poliția militară postată la fiecare colț de stradă nu oferea nici un fel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
de vreo egalitate. Mai curînd între oameni și șoareci. Unul dintre lucrurile grozave la acest film este că personajele lui animaliere nu sînt excesiv de umanizate. Ce-i drept, intrarea în scenă a eroului printr-un geam, într-o ploaie de cioburi care îngheață în stop-cadru m-a dus cu gîndul la cea a lui Eli Wallach din Bunul, răul și urîtul (și, dat fiind faptul că Wallach juca acolo un personaj supranumit șobolanul, presupun că trimiterea e intenționată), dar acela a
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
groază de lucruri : ne e mult mai ușor să ne dăm seama dacă se pierde sau nu, dacă greșește sau nu. și în prima parte a filmului nu prea greșește. Cartea e făcută din frînturi de experiență tăioase ca niște cioburi, din frînturi de bătălie care lasă o impresie de înfrîngere și de futilitate. ̨ n film, frînturile sînt puse cap la cap, devin blocuri solide de experiență, bătălii mari al căror bilanț tinde să-i fie favorabil lui François chiar
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
respirație, sunetul s-a prelungit și a crescut în volum, gura Marelui Tenor s-a deschis amenințător, iar expresia lui a devenit încrâncenată. Peste un minut, timpanele spectatorilor au plesnit, iar candelabrul din tavanul Operei a explodat în milioane de cioburi fine ca nisipul deșertului. Praful de cristal s-a așezat ușor pe cristalinul sutelor de ochi înlăcrimați. Când sunetul s-a oprit, mâinile Marelui Tenor s-au desprins de cadrul de metal. Cu infinite precauții, a făcut o ultimă reverență
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
telefonul, îl pune pe masă. Merge în baie, aprinde lumina și se uită în oglindă.) Natură moartă Plouă. Mult. Neîntrerupt. Stau. Gândesc. Aștept. Aștept să iasă soarele. Știu că ploaia o să se oprească la un moment dat. Mă uit în ciobul de oglindă. Barba mi-a crescut până pe piept. Mii de fire albe. Ieri am vrut să o scurtez, dar cuiul de la foarfeca ruginită s-a fărâmat și foarfeca s-a rupt în două bucăți. Mă uit de o oră în
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
de oglindă. Barba mi-a crescut până pe piept. Mii de fire albe. Ieri am vrut să o scurtez, dar cuiul de la foarfeca ruginită s-a fărâmat și foarfeca s-a rupt în două bucăți. Mă uit de o oră în ciobul de oglindă. Încerc să-mi număr ridurile și cicatricile de vărsat de vânt. Poate că lumina e de vină. Norii sunt prea groși. Nici o rază de soare nu poate să treacă prin ei. Deschid o conservă de pește. Expirată acum
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
dinfi.) Îmi pun mâinile pe ghidon. Brusc, fâșia asfaltată se termină. Drumul continuă, dar e doar o adunătură de pietre ascuțite. Văd o potecă îngustă de pământ uscat care șerpuiește pe lângă drum. Intru pe ea și pedalez încet, atent la cioburile care apar din când în când în fața mea. Încetinesc atunci când ciulinii se măresc prea tare și avansez cu grijă, ca să nu-mi julesc picioarele. Poteca se bifurcă. O iau la stânga și peste un minut ajung pe un promontoriu. Mă opresc
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
loc să arunce un ac. Îl rog să umble cu atenție pentru că am pus acolo două obiecte fragile. Nu mi aruncă nici măcar o privire și trântește ușa compartimentului. Mă gândesc că e absurd să transport până la București o grămadă de cioburi, dar nu mai spun nimic și aștept să decolăm. La zece seara ajung acasă. Deschid pungile cu grijă, scot obiectele prețioase din hârtiile în care le-a învelit vânzătorul. Slavă Domnului, sunt intacte. Pun ceașca pe pervaz, lângă bonsai. Ce
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
constant, din prima tinerețe până acum, este Ion Pop. A.B.Vă rog să citiți un poem. Un poem vechi, la care țin din ce în ce mai mult: Îți aduci aminte plaja" din volumul "Octombrie, Noiembrie, Decembrie". "Îți aduci aminte plaja Acoperită cu cioburi amare Pe care Nu puteam merge desculți? Felul în care Te uitai la mare Și spuneai că m-asculți? Îți amintești Pescărușii isterici Rotindu-se-n dangătul Clopotelor unor nevăzute biserici Cu hramuri de pești, Felul în care Te îndepărtai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
bibliotecă”. Cartea mi-a trezit atât de multe imagini, Întâmplări și chiar fraze pe care le credeam de mult uitate, Încât tentația de a le povesti crește din ce În ce mai mult. Dar neavând talentul lui Marcel Proust, nu Îndrăznesc. Mă joc cu cioburile să văd cum mai sclipesc. Într o excursie cu școala, când eram mic, am intrat Într-o mlaștină În Huci la Buciumeni și era să mă Înec. La Spătărești la nunta lui Huși, fata lui tante Maria Vârnav, am făcut
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
o mlaștină În Huci la Buciumeni și era să mă Înec. La Spătărești la nunta lui Huși, fata lui tante Maria Vârnav, am făcut tumba pe voalul miresei ( Îi duceam trena și era să cadă pe spate). V-am spus, cioburi colorate. Vă mulțumesc foarte mult și aș vrea să rămânem În legătură. Cu toată stima, Dan Nemțeanu </citation> <citation author=”NICOLESCU Eugenia” loc=”București” data =”2 iunie 1972”> Stimate D-le Dimitriu, Nu v-am răspuns imediat ce am primit materialul
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]