2,571 matches
-
acela al cunoașterii. Existența și cunoașterea lui nu mai implică nici un alt principiu; știința lui este dialectica. Dialectica este știința cea mai înaltă pentru că are ca obiect cunoașterea existenței în sine. Cunoașterea dialectică constă într-o unificare a cunoștințelor adevărate. Dialectica este o știință sintetică prin aceea că leagă toate cunoștințele de una și în aceeași idee a binelui. Oamenii obișnuiți se opresc, la un gen de cunoaștere între știință și ignoranță, care este opinia (cine cunoaște lucrurile frumoase, nu cunoaște
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
lui Platon. A fost un autor original și fecund (cca 300 de scrieri). Epicur împărțea filosofia în canonică, fizică și etică (introducere despre natură, despre lucrurile pe care trebuie să le alegem și despre cele de evitat) (Diogenes Laertios). Respingea dialectica considerând senzațiile, anticipațiile și simțurile noastre criterii ale adevărului. Observația directă prin simțuri și intuiția obținută pe calea rațiunii sunt singurele totdeauna adevărate. Epicurienii resping dialectica deoarece la ei adevărul nu se descoperă printr-un joc dialectic al conceptelor. Obiectul
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
pe care trebuie să le alegem și despre cele de evitat) (Diogenes Laertios). Respingea dialectica considerând senzațiile, anticipațiile și simțurile noastre criterii ale adevărului. Observația directă prin simțuri și intuiția obținută pe calea rațiunii sunt singurele totdeauna adevărate. Epicurienii resping dialectica deoarece la ei adevărul nu se descoperă printr-un joc dialectic al conceptelor. Obiectul științelor constă în descoperirea lucrurilor neclare, neevidente, invizibile cu ajutorul lucrurilor clare, evidente, vizibile (ex: fumul este indiciul existenței focului, care e neclar și invizibil pe dealul
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
celebre ale lui Montaigne ("Nu sunt filosof") atestă modalitatea de a filosofa care constă în a-ți bate joc de filosofie. Totuși, Montaigne a "inventat" filosofia franceză. Marele secol (XVII) a fost apolonic (ordine, lumină, sobrietate, calm, măsură, simplitate, transparență, dialectică) și dionisiac (muzică, beție cântec, dans, viață exaltată, înflăcărare, jubilație, natură) Cuvântul "dionisiac" exprimă o nevoie de unitate, o transcendere a persoanei, a cotidianului, a societății, a realității; revărsare dureros - pasionată în stări ambigue, plenare. Cuvântul "apolinic" exprimă nevoia unui
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
pentru el necesitate și lege. Evoluția spirituală a lui Nietzsche a gravitat nemijlocit în jurul raportului său cu Socrate. Nietzsche i-a purtat lui Socrate o ură drăgăstoasă (E. Bertram). Nietzsche a fost împotriva logicianului, iluministului, non-misticului, optimistului, trădătorului tragediei în favoarea dialecticii, toate, calități ale lui Socrate. În prezența lui Socrate îl cuprinde o "neliniște uriașă". Își pune problema identității celui care îndrăznise să nege esența spiritului grecesc, care a desăvârșit autodistrugerea grecilor. Interpreta socratismul "ca instrument al disoluței grecești, recunoscut pentru
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
grecilor. Interpreta socratismul "ca instrument al disoluței grecești, recunoscut pentru prima dată ca fenomen decadent tipic". Nietzsche i-a interpretat pe Socrate și Platon ca simptome ale decadenței, instrumente ale disoluției grecești, pseudogreci, antigreci. Socrate era plebeul care învingea cu dialectica. Socrate a fost "măscăriciul care i-a făcut pe oameni să-l ia în serios". Nietzsche a făcut aluzie la o cunoscută anecdotă elenă: un străin, întâlnindu-l pe Socrate într-o piață în Atena, îi spune: fața dumitale este
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
căci lui i se atribuie un număr excesiv de mare de însușiri care nu pot fi întrunite niciodată într-o persoană. Principala acuzație adusă de Nietzsche lui Socrate: faptul că a distrus dionisiacul grecilor, a introdus raționalitatea împotriva instinctului. Raționalitatea și dialectica au fost medicamentele indicate unei societăți bolnave. Socrate era plebeul care, din resentiment, voia să se răzbune pe oamenii mai nobili ca el. Socrate a condamnat și respins adevărul artei prin insistența pe teorie și raționalitate. Socrate, plebeul care a
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
bolnave. Socrate era plebeul care, din resentiment, voia să se răzbune pe oamenii mai nobili ca el. Socrate a condamnat și respins adevărul artei prin insistența pe teorie și raționalitate. Socrate, plebeul care a învins gustul elevat, gustul aristocratului prin dialectică, a indus o vrajă asupra lui Platon care a idolatrizat conceptul ca pe o formă ideală, ca instrument al voinței de putere (Nietzsche). Dionysos este definit mai curând prin opoziția sa cu Socrate decât prin alianța cu Apollo. Socrate judeca
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
prin „alegorizarea și structura narativă [...] neașteptate, de o cuceritoare fantezie” (Sanda Radian). „Morala” fabulelor, uneori imprevizibilă, e rar exprimată explicit, fiind cel mai adesea difuză sau multiplă. Maniera este reluată, într-o altă ipostază, voit mai solemnă, în poemele din Dialectica poeziei sau Cântece despre cântec (1957), unde sunt expuse versificat, uneori pedestru, alteori elegant, enunțuri de pretenție gnomică, sentințe vizând o „artă poetică” angajată, de fapt generalități pe teme estetice, precepte convenționale, mai mult platitudini decât iscodiri proprii sau expresii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285879_a_287208]
-
-lea cânt din „Povestea poveștilor”, București, 1953; Când în aer se simte bucuria înnoirii... 1 Mai 1954, București, 1954; Fabule, București, 1954; În târg la Iași. 1917, București, 1955; Bucuroși de oaspeți, București, 1957; Ce o să fie Bondocel, București, 1957; Dialectica poeziei sau Cântece despre cântec, București, 1957; Bondocel își alege o meserie, 1958; Poezii, București, 1959; Schimbul de mâine, București, 1959; Alte „niște fabule” mici și mari pentru mari și mici, București, 1962; Dialectica poeziei și niște fabule, pref. Radu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285879_a_287208]
-
Ce o să fie Bondocel, București, 1957; Dialectica poeziei sau Cântece despre cântec, București, 1957; Bondocel își alege o meserie, 1958; Poezii, București, 1959; Schimbul de mâine, București, 1959; Alte „niște fabule” mici și mari pentru mari și mici, București, 1962; Dialectica poeziei și niște fabule, pref. Radu Popescu, București, 1962; Partidul, București, 1962; O nouă poveste a vorbei, București, 1963; Versuri, îngr. și pref. Al. Chiriacescu, București, 1973; Zodiac, pref. Mihai Gafița, București, 1973. Traduceri: Kornei Ciukovski, Spăl-de-rup, București, 1948; Poezia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285879_a_287208]
-
615; A. E. Baconsky, Incursiune zoologică, ST, 1955, 1; George Munteanu, Fantezie și poezie, ST, 1955, 4; Radu Popescu, Marcel Breslașu, „În târg la Iași. 1917”, CNT, 1956, 18; Oarcăsu, Opinii, 61-64; Georgescu, Încercări, II, 232-237; Georgeta Horodincă, Marcel Breslașu, Dialectica poeziei, ST, 1958, 4; Eugen Luca, Poezia lui Marcel Breslașu, București, 1959; Leon Baconsky, Prin tufișurile poeziei, ST, 1959, 10; I. Șeuleanu, Marcel Breslașu, „Alte «Niște fabule» mici și mari pentru mari și mici”, ST, 1962, 10; Petroveanu, Profiluri, 61-74
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285879_a_287208]
-
Sociologia civilizației moderne" (1970-1978) * 1973: Histoire et dialectique de la violence trad. rom.* * 1976: Penser la guerre, Clauswitz (t. I, L'âge europeen ; t. II, L'âge planétaire). * 1983: Mémoires. 50 ans de réflexion politique. *Traduceri în limba română: * Istoria și dialectica violenței, traducere din limba franceză Cristian Preda, Editura Babel, București, 1995. * Introducere în filozofia istoriei. Eseu despre limitele obiectivității istorice; Ediție nouă revăzută și adnotată de Sylvie Mesure; traducere din limba franceză de Horia Gănescu, Editura Humanitas, București, 1997. Lupta
[Corola-publishinghouse/Science/84962_a_85747]
-
de natura sa, și la valorificarea lui. Aceste studii și eseuri, tot atâtea incursiuni în istoria culturii antice, din care nu lipsesc surprizele nici pentru literat și unde se simte exemplul lui Vasile Pârvan, prilejuiesc o lectură incitantă și ca dialectică a ideilor, susținută deseori de un verb incisiv, polemic. În plan strict filologic, clasicistul P. a dat o traducere a Poeticii lui Aristotel (1940), cu comentarii și întregiri bibliografice la reeditarea din 1965, constituind un model de exegeză atât prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288823_a_290152]
-
ortodoxiei (1995-1996), în două volume intitulate Teologie și estetică și Ipostazele artei. O altă carte, Biserici și mănăstiri ortodoxe (1988), ilustrează aceleași teze despre perspective inter și transdisciplinare: teologie dogmatică, istoria artelor, culturii și civilizației, poietică, părinții Bisericii. Volumul, Farmecul dialecticii și fenomenologia narativă (2001), conține în mare toate teoriile lui D. despre roman și natura specifică a epicului. SCRIERI: Visele au contururi precise, București, 1963; Culorile sângelui, București, 1973; Gib I. Mihăescu, București, 1973; Adevărul retorului Lucaci, București, 1977; Umbrele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286745_a_288074]
-
spre zei, București, 1982; Speranța București, 1984; Depărtarea și timpul, București, 1986; Sacrificiul, București, 1988; Biserici și mănăstiri ortodoxe, București, 1988; Istorie și valori, București, 1994; Prelegeri de estetica ortodoxiei, I-II, Galați, 1996; Istoria literaturii daco-romane, București, 1999; Farmecul dialecticii și fenomenologia narativă, București, 2001. Repere bibliografice: D. Micu, „Visele au contururi precise”, CNT, 1963, 24; Zaharia Sângeorzan, O reconstituire mediocră, CRC, 1973, 49; Popa, Dicț. lit. (1977), 189; Virgil Cândea, Chipul interior al trecutului, LCF, 1978, 18; Sultana Craia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286745_a_288074]
-
nuvele, publicistică socială. SCRIERI: Poezii, Bolgrad, 1937; Poezii, Chișinău, 1940; Poezii, pref. Simion Cibotaru, Chișinău, 1967; Predestinare, îngr. și postfață Gheorghe Gheorghiu, pref. George Meniuc, Chișinău, 1991. Repere bibliografice: Simion Cibotaru, Scrieri alese, Chișinău, 1985, 386-392; Eliza Botezatu, Poezia și dialectica vieții, Chișinău, 1988, 3-22; Gheorghe Gheorghiu, Teodor Nencev-necunoscut, „Basarabia”, 1991, 6; Gheorghe Gheorghiu, Trecuta viață în cântec mai revine, „Basarabia”, 1993, 3; Cimpoi, Ist. lit. Basarabia, 128-129. M.Dg.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288421_a_289750]
-
vei îmblânzi niciodată”. Relația ambiguă, paradoxală, relativizantă dintre victimă și fostul torționar transformă scenariul epic într-un teritoriu etic al iertării și al justificării morale, al sancțiunii și al opțiunii existențiale, romanul asumându- și, în mare parte, o astfel de dialectică a iluziei și adevărului, a identității și alterității. Memoria are, în acest context, un rol privilegiat, în măsura în care lupta cu uitarea, capacitatea eroului de a recupera fragmente de timp, de umanitate, de istorie reprezintă o modalitate de restabilire a adevărului prin
Trecutul ca poveste by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/2752_a_4077]
-
gîndul - conchide autorul - era "mărturia pentru zeu și venea de la zeu." De pe această poziție, Paul Sterian își spunea, mai departe, cuvîntul în polemica tocmai atunci deschisă între "mistici" și "intelectualiști", mai exact, refuza să se angajeze "în cearta culturală", refuza "dialectica", "silogismele înșiruite ca niște covrigi apetisanți" și "batalioanele de citate din cei mai iluștri cugetători ai secolului prezent". Refuz împotriva căruia însă a pledat cu tărie, printr-o "scrisoare deschisă", tot în paginile "Cuvîntului", nu un "intelectualist", ci un prieten
Cazul Paul Sterian - Ortodox și futurist by Victor Durnea () [Corola-journal/Journalistic/9429_a_10754]
-
Să fii aruncat în permanență dintr-o extremă în altă; să afli justificări fiecărei poziții teoretice, oricât de diferită de precedentă; ba cu atat mai mult cu cât e mai diferită. Oare ce poate fi mai obositor decât toată această dialectica de Sisif? Ambivalenta presupune întotdeauna drumul între două idei și niciodată stabilirea la una dintre ele. Asemeni porturilor pentru un marinar, ele înseamnă nu doar un loc al refugiului, ci și unul al despărțirii de țărm. Te poti împăca, într-
Singurătatea unui mentor by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/17843_a_19168]
-
acte de adânc și etern patriotism. În fapt, alternarea la putere confirmă, tragi-comic, intuiția de-acum o sută și vreo patruzeci de ani a lui N. Filimon: și anume, ca în Română a triumfat, pe lângă o democrație originală, si o dialectica originală - ciocoii vechi sunt ciocoii noi, iar ciocoii noi sunt tot ciocoii vechi. Atâta vreme cât nu se va reconsidera ideea de stat, România nu are nici o șansă de a ieși din mizerabilă situație actuala. Nimeni, însă, nu pare a se gândi
Bilant (la mâini si la picioare) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/18177_a_19502]
-
E mai greu decât îți imaginezi”, se confesează el, iar drumul spre normalitate pare pavat decisiv cu însemnele camuflajului social - trofeul ipocriziei personale, la care nu renunță. „Asta este drama mea, mă adaptez prea repede”, conchide, asumându-și eșecurile interioare. Dialectica istoriei e cu atât mai complicată. Ca roman al crizei identității și dramă a ratării etice, Negru și Roșu pornește ca o anchetă inițiatică și sfârșește în mistificarea accidentului biografic. Farsele etnicității ascunse, regia identităților în genere, duc la ideea
Antidot pentru înfrângeri by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3138_a_4463]
-
încheie prima parte a Corpului, cu un pasaj cu exact aceeași temă de reflecție se deschide romanul Anglia, Anglia al lui Julian Barnes. Britanicul "rezolvă" problema în doar 2-3 pagini cu multă ironie și trage mult folos epic din această dialectică: care e prima ta amintire? Cărtărescu face din această întrebare fatică un subiect al retorismelor pe mai bine de 10 de pagini. O lipsă de măsură care oricîte justificări literar-fundamentaliste și-ar găsi, nu va putea niciodată răspunde nedumeririi unui
Complexul "Mendebilul" by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15108_a_16433]
-
intitulat Parler de la pluie et du beau temps de Valeriu Stancu poartă mențiunea I (unu roman, n.n.), de unde rezultă că va continua în numerele viitoare, nu se știe cât. Mai găsim: Teatrul politic este teatru documentar? (I) de Ioana Petcu, Dialectica și muzica (II) de Paula Bălan, VOCES, îndrumătorii (I) tot de Paula Bălan, Basarab Nicolescu - un român în și dincolo de (trans!)lume (I) de Emanuela Ilie, Linia (I), Linia (II) Rugăciune (I) și Rugăciune (II), poeme de Laurian Stănchescu, Despre
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7145_a_8470]
-
sa carte de angeologie - subzistă îndeobște, având termenii aruncați de-o parte și de alta a baricadei confruntărilor ideologice. Mai totdeauna s-a dovedit însă că nu se poate nici trăi, nici gândi, fără ambele aspecte și că, din perspectiva dialecticii, “lupta contrariilor” este surclasată de “unitatea contrariilor”. Astfel alternativa holistică apare, din ce în ce mai mult, ca fiind mai aproape de adevăr, confirmare târzie a celebrului dincolo de bine și de rău.. Când am auzit prima dată formula “mary stop” mi-am închipuit că este
Absolutul și Relativul by Mihai Bădic () [Corola-journal/Journalistic/13034_a_14359]