2,100 matches
-
diversele lor încrengături. Ba mai funcționa chiar și un Salon al tineretului pentru că, după logica paternalistă a statului totalitar, artistul matur biologic și, mai ales, ideologic trebuia să-l ocrotească pe cel tînăr, să-i tempereze năbădăile pînă cînd înțelepciunea doctrinară se va pogorî și asupra lui și imaginația i se va fi tocit îndestul spre a putea expune cu drepturi depline la ,,seniori,,. Și ciclul acesta căpătase în timp aerul unei fatalități aproape cosmice. Premiile se dădeau și ele în
Renașterea Salonului de Artă by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/11485_a_12810]
-
două sicrie pe care nu izbuteam să le îngrop în vreo tiparniță românească". O sapiență de ins care a văzut multe îl îndeamnă a se opri asupra aspectelor de instabilitate, de efemer ale vieții literare, la ceea ce s-a numit doctrinar "mutația valorilor estetice", însă cu o privire "bătrînească" ce pare a se situa deasupra teoriilor, o privire venind mai din trecut și pe care actualitatea pare a o certifica. O empirie sieși suficientă se pronunță în remarcile d-sale care
O scriitură suculentă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8378_a_9703]
-
luni înaintea plecării de pe această lume. S-a dedicat profesoratului, concursurilor internaționale de canto ca membră în prestigioase jurii și cercetărilor științifice legate de mecanismele vocii vorbite și cântate elaborând principii metodologice personalizate de evaluare și cultivare a vocilor organizate doctrinar și publicate editorial. Astăzi, putem spune că Elena Cernei este învingătoarea vremurilor trăite grație unei parabole umane și artistice în care sobrietatea, realismul, sensibilitatea, luciditatea, au guvernat un discernământ prin care a știut să meargă mereu înainte în numele Valorilor
Elena Cernei ?i arta sa ?n timp by Stephan POEN () [Corola-journal/Journalistic/83460_a_84785]
-
Imposibil de subminat sau de chestionat dinăuntrul său, eseul lui Patapievici nu are, la acest nivel, fisuri. E - în toate ale sale - impecabil. El poate fi doar luat ca atare, stârnind fie admirații superlative și elegiace, fie refuzuri compacte și doctrinare. Ambele la fel de lipsite de detentă intelectuală. Ambele net tributare unor débris-uri de luciditate. Nu mă îndoiesc, de pildă, că un pasaj ca acesta ar putea fi supus deopotrivă de infructuos, blamării de dragul blamării și adulării de dragul insectarului: "Cultura înseamnă capacitatea
Cum rămâne cu literatura ? by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/9095_a_10420]
-
crize politice mai serioase și vor fi absorbiți de PDSR, din motive tactice. Cea mai mare parte însă va juca după cum ordonă CV Tudor, chiar dacă, probabil, ei nu vor ieși din muțenia celor mai mulți peremiști. E posibil însă ca tocmai convinșii doctrinar să-i dea bătaie de cap lui CV Tudor, în măsura în care vor avea veleități de lideri și cu siguranță că vor avea. Forța politică reală a PRM e a unui partid de câteva procente. CV Tudor a adus în Parlament, într-
Curtea Miracolelor peremiste by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16530_a_17855]
-
o structură solidă, ci o liotă de adulatori pe care să-i poată manevra, după chef. El s-a trezit cu mult mai mulți parlamentari decât poate ține sub control. Și e mai mult decât probabil că unii dintre ei, doctrinarii vor încerca să facă o politică personală în care vor încerca să atragă și alți parlamentari ai PRM. Curtea Miracolelor putea funcționa ierarhic numai în măsura în care mai marele ei își poate ține personal supușii sub control fiindcă îi are pe toți
Curtea Miracolelor peremiste by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16530_a_17855]
-
într-o epocă în care Parlamentul European respinge condamnarea comunismului ți-ar trebui o doză mare de naivitate să crezi că, în materie de incriminare a aberațiilor marxiste, mințile intelectualilor s-au lămurit. În realitate există o specie aparte de doctrinari gomoși, care se încăpățînează să vadă în marxism o teorie nobilă a cărei valabilitate se adeverește pas cu pas, chiar în zilele noastre, și asta mai ales din cauza crizei financiare pe care o trăim. Dintr-un asemenea unghi, tot ce
Despre rădăcinile ororii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5131_a_6456]
-
susținut pe actualul președinte. "Ghișe este un om consecvent - vă rog să vi-l aduceți aminte când avea atârnată de gât o pancartă cu care se mișca în fața Palatului Cotroceni - el are un război cred că mai mult personal decât doctrinar cu Traian Băsescu. În PNL, întotdeauna au existat opinii care nu au făcut parte din linia strictă a partidului și mi se pare normal, într-un partid liberal, într-un partid de oameni liberi, să existe și alte puncte de
CĂLIN POPESCU TĂRICEANU a ajuns într-o fundătură. Cine spune by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/29458_a_30783]
-
conservatori români. De la Barbu Catargiu și Barbu Știrbey pînă la Constantin Rădulescu-Motru, actorii politici și intelectuali semnificativi sînt redați unei lumi din care au făcut parte și ale cărei iluzii le-au ilustrat, la rîndu-le. Fără a avea o miză doctrinară, căci fenomenul conservator este unul definitiv datat, demersul recuperează un segment esențial în economia istoriei ideilor autohtone. ș...ț Conservatorismul rămîne, astăzi, doar o piesă din dosarul istoriei ideilor politice. Revizitarea sa are potențialul de a expune interogațiile unui timp
Stigmatul conservator by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8066_a_9391]
-
în peisajul politic actual. Și apoi, dacă ne amintim că neoconservatorismul contemporan, prin oricîte avataruri va fi trecut în deceniile de după război, tot din Edmund Burke se revendică, adică tocmai din autorul pe care Ioan Stanomir îl indică drept părintele doctrinar al conservatorismului european, atunci ne dăm seama că verdictul scriitorului e mai mult unul strategic. Într-un climat în care presiunea ideologică a corecților a devenit irespirabilă nu are rost să-ți aprinzi paie în cap dîndu-le supraveghetorilor însărcinați cu
Stigmatul conservator by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8066_a_9391]
-
de naștere prematură a junimismului. Intruziunea subtextuală a politicului se observă ușor în polemica purtată. Fără să aibă aerul că o face, ba chiar susținînd că viziunea sa ocolește politicul în studiile literare, Maiorescu își clădește argumentarea pe o temelie doctrinară clară: conservatorismul organicist, îmbinat însă cu cosmopolitismul și cu toleranța. Inamicii săi nu puteau fi decît liberalismul extrem (mai ales sub forma demagogiei rosettiene), naționalismul obtuz (mai ales cel ardelean), republicanismul, socialismul și comunismul. Ceea ce dă forță argumentării sale este
Supremul pontif by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/5709_a_7034]
-
Caragiale...), paginile de final, ,indiscrete" cu scrisorile lui nenea Iancu. O lume pe muchie, căreia-i mai scapă cîte-un picior ba-n stînga, ba-n dreapta, servindu-i minunat de model (și, într-un fel, de justificare pentru propriile ,erezii" doctrinare) lui Dan C. Mihăilescu, o lume (și-o carte...), fir-ar să fie, liberă. La tinerețe, nu ține direcția din exaltare (tragică), la bătrînețe din cîrcoteală (comică). Sau invers. Îndreptări de stînga are destul din amîndouă, și din ,explicația" lui
Viceversa by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11048_a_12373]
-
câte numără Coranul, se referă la portul voalului. Nici unul singur la burqa, inventată târziu de aceiași teologi de acum peste o mie de ani ca să dea satisfacție geloziei, da, geloziei bărbaților. („Dacă am face abstracție de gelozia bărbaților, toate argumentele doctrinare care pledează pentru portul voalului ar cădea de la sine”). Obligativitatea voalului însuși este interpretată de mulți experți arabi care au citit atent Cuvintele Profetului ca referindu-se exclusiv la femeile acestuia. Și, în definitiv, se întreabă Chebel cu temei, de ce
Coranul și apetitul sexual () [Corola-journal/Journalistic/4181_a_5506]
-
fenomen tactilo-gustativ, să-l încarce cu sevă estetică. Al doilea motiv este că, scriind despre Cioran, Dan C. Mihăilescu nu umblă cu mănuși: nu menajează și nu biciuiește, ci spune adevărul cu dezinvoltura celui care n-are de plătit servituți doctrinare. Pe scurt, dezbărat cum e de obligații și obediențe, Dan C. Mihăilescu e o conștiință, ba aproape îmi vine să spun că e o „conștiință de dreapta", dar asta ar însemna să săvîrșesc un inadmisibil pleonasm: riguros vorbind, stînga nu
Veninul reconfortant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6197_a_7522]
-
înaintea echilibrului, a distanței abil cultivate, a sicității sentențioase, resemnării autopersiflante, ori a mocqueriei mai mult sau mai puțin acide". (p. 29) Spuneam că Dan C. Mihăilescu arată dezinvoltura unei conștiințe care nu are de îndurat tainice obligații de oficină doctrinară. Grăitor în această privință e drasticul episod biografic care a dus la ruperea relației amicale cu Cioran. Cînd îl cunoscuse pe Cioran în octombrie 1990, în cursul unei călătorii făcute la Paris, criticul român nu bănuia că legătura lor avea
Veninul reconfortant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6197_a_7522]
-
trec prin aceeași cale, obțin aceleași succese, și vor fi în curând înghițiți de același hău. Așa am ajuns în Februarie 1. În această epocă, iluzia care face obiectul acestui articol penetrase mai mult ca niciodată în ideile poporului, odată cu doctrinarii socialiști. Mai mult ca niciodată, poporul se aștepta că statul, sub formă republicană, ar deschide larg sursa binefacerilor și ar închide-o pe cea a impozitului. "Am fost adesea înșelat, spunea poporul, dar voi veghea eu însumi că nu voi
Frédéric Bastiat - Statul by Bogdan C. Enache () [Corola-journal/Journalistic/7395_a_8720]
-
adjunct și, practic, politrucul instititiei, pus în coasta lui Călinescu să-i tempereze impulsurile de a ieși din front, izbutea să-l convingă asupra necesității unui colocviu despre "tipic", dar reuniunea s-a transformat într-o execuție sarcastica a referentului doctrinar, nu altul decît obedientul forurilor "de sus", G. Macovescu. Vor fi mai existînd careva dintre cei ce au asistat la nimicirea iluziilor poetice afișate de Cicerone Teodorescu, într-un moment cînd căzuse la patimă formelor fixe, lapidare; spre a duce
Un centenar oarecum prematur by Geo Șerban () [Corola-journal/Journalistic/17912_a_19237]
-
recursul la paradox ca eliberare a conștiinței față de orice doctrină și o apologie sui-generis a adevărului a cărui naștere e un proces maieutic, ca la Platon. este pentru cititorul român pentru care, până nu de mult, adevărul era unic și doctrinar, o lectură pasionantă. Fernando Pessoa, Terapia eliberării, Editura Științifică, București, 2000, prefață de Jose Agusto Seabra, 184 pag., preț 70.000 lei.
Terapia eliberării by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/17019_a_18344]
-
o lectură "de racolare" (termen securist), din care să rezulte un Pillat, bineînțeles, postmodern. N-ar fi un lucru foarte dificil, "chiar dacă nu era lucrul cel mai la îndemînă" (propoziția e răsucită artizanal). Urmează o explicație, metaforizantă, în care abstracțiunea doctrinară e pipăită ca o materie cu scopul de a i se aprecia densitatea: "Cum doctrinele lui Pillat, oricît de tari ar fi fost ele în aparență, fie că e vorba de cea tradiționalistă, fie de cea clasicistă, sînt susținute prin
O nouă imagine a lui Ion Pillat by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16225_a_17550]
-
de-a produce el însuși forma. "Sculpturalizînd" substanța fluidității, sonetul o asociază cu tema marină dată acum pe față și nu doar ilustrată subtextual. Impusă inițial din exterior, în temeiul unor norme imaginative diverse, livresc constelate, ori al unor imbolduri doctrinare, forma ajunge a se manifesta, în cele din urmă, ca o "extază a imaginarului" care a izbutit a absorbi principiul formal în cel substanțial: "Disputele celor două principii, care au asigurat, în bună parte, dialectica lirismului pillatian, sfîrșesc în această
O nouă imagine a lui Ion Pillat by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16225_a_17550]
-
afirmă dl Șiulea. De la Ibrăileanu, pentru care Maiorescu era un "reacționar" cu puseuri "liberale", trecînd prin Lovinescu, sigur și el de criticismul reacționar maiorescian și pînă la Adrian Marino, care-i descinde pe Nae Ionescu și pe emulii săi din doctrinarul junimist, toți comentatorii s-au lovit de dificultatea de a împăca proeuropenismul lui Maiorescu, încrederea lui în civilizația nouă, liberală, cu un presupus paseism, cu o foarte retrogradă idee despre adoptarea de către români a formelor occidentale. A doua considerație se
Adevăratul Maiorescu by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13833_a_15158]
-
Democrația anilor 2000 are cu totul alte sensuri decît democrația anului 1900. Lumea politică pare să se îndrepte spre ceea ce Adam Michnik numea într-un superb eseu zona gri. Lucian Boia numește această zonă a interferențelor "modelul Tony Blair". Puritatea doctrinară lasă locul pragmatismului politic. Societățile suferă o egalizare de fond (au dispărut discriminările bazate pe rasă, etnie, religie, orientare sexuală) care permite afirmarea (încurajată instituțional) tuturor tipurilor de identitate (cu rezultate discutabile, precum foarte controversata "corectitudine politică"). Prim-planul vieții
De la Tocqueville la corectitudinea politică by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14057_a_15382]
-
Sorin Lavric Că Michel Onfray e un iconoclast fără pudori doctrinare o știam din masivaContraistorie a filosofiei (în românește, primele cinci volume apărînd la Polirom), o mostră de teribilism speculativ căruia nu-i lipsește defel talentul literar. Dar că va veni o zi cînd socialistul ateu cu convingeri anarhiste își va
Omul cu canapeaua by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5363_a_6688]
-
s-a remaniat. "Dictatura proletariatului" a fost înlocuită cu "democrația populară" și alianța, mereu invocată, dintre muncitorime și țărănime. Proletcultismul a fost rebotezat realism socialist, dar niciodată repudiat în sensul lui tezist muncitoresc, adică proletar. Clasa muncitoare a fost recunoscută doctrinar drept clasa conducătoare în comunism, iar arta trebuia să fie pe măsura ei. Că puterea a fost confiscată de o elită de profitori în frunte cu Dej și Ceaușescu e altceva, dar reprezentarea larg muncitorească a fost întotdeauna afișată.) Proletcultismul
Proletcultism sau realism socialist? (II) by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8185_a_9510]
-
orice posibilitate de relativizare a motivațiilor personajelor sale transformîndu-le în piese ale raționamentului, iar filmul într-un workshop. Mărturia tardivă a lui Günther Grass din Decojind ceapa este în măsură să ne dea o idee despre variabilele unei adolescențe modelate doctrinar, așa cum Mircea Eliade făcea o radiografie interesantă "huliganismului" tinerilor furioși ai generației sale în căutarea unei cauze chiar prin profesarea nihilismului estetizant al actului gratuit și al aventurii experiențiale sub semnul lui vivere pericolosamente. Provocarea se află inițiatic în fața fiecărei
Cînd vine Valul... by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8129_a_9454]