2,129 matches
-
omis cerchiștii - și nici Blaga nu s-a ostenit să-i convingă - era că influența catalizatoare însemna tocmai sublimarea substanței etnico-istorice în orizontul noilor orientări estetice. Mai ales că Radu Stanca a realizat acest sublimat, cu precădere în teatru (Hora domnițelor, Ochiul etc.), dar și în poezie. Desigur, nuanțat din varii motive, trebuie considerată și explicația tardivă, fără s-o fi cerut cineva, dată de Negoițescu în prefața "romanului epistolar", numită a fi fost în ultimă instanță, între altele, "teama de
Blaga și cerchiștii by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/15938_a_17263]
-
care, potrivit surselor citate de Mediafax, ar fi fost făcute cu scopul sustragerii de sub sechestru. Tranzacțiile ar fi fost făcute pentru a se evita sechestrarea unor bunuri în dosarul Romgaz-Interagro, mai spun aceleași surse. Astfel, Ioan Niculae, fosta lui soție, Domnița Niculae, fiica acestuia, Adina Niculae, și Nicoleta Toncea, apropiată a omului de afaceri, sunt urmăriți pentru sustragere de sub sechestru și spălare de bani. Niculae este urmărit penal și pentru instigare la abuz în serviciu, iar în dosar ar fi vizați
Ioan Niculae, urmărit penal by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/78259_a_79584]
-
lui. Aruncând la iuțeală o privire în oglinda de bâlci, cu rama galbenă pictată cu păsărele verzi, zestrea coanii Lenuții, își aduse aminte cum îi spusese Sisi, puțin după ce se cunoscuseră, că semăna cu Zelea Codreanu... Ca Ghiculeasă, os de domniță, se cunoșteau. Odată fuseseră împreună cu mai mulți camarazi la Agapia. Aceeași ochi întunecoși, verzui, culoarea lichenului iubind nordul. Același păr castaniu spre roșcat, rebel; același mers, apăsat... Cu toate că - susținea Sisi - se deosebeau ca de la cer la pământ, ori invers: Dinu
Asfințit cu ghioc (III) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/12090_a_13415]
-
a ne depărta prea mult de București. Vechea mănăstire care servea pe vremuri de reședință de vară a voievodului Matei Basarab era un loc de predilecție al plimbărilor mele, asemenea și marele lac (așa-zis fără fund), unde una din domnițele trecutului și-a pierdut viața împreună cu tot echipajul și suita sa, pe o vreme de furtună înfricoșată. Reîntoarsă la București în luna septembrie, sunt rugată să cânt în festivalul dat la Ateneu în folosul poetei Maria Cunțan, care refugiată din
Muzicieni rom?ni ?n texte ?i documente (XXIV) by Viorel Cosma () [Corola-journal/Science/83191_a_84516]
-
Mireasa urcase deja scara cea marede marmoră a platului și se afla aproape sus, pe când surioara și cu greaua trenă de-abia că urcase câteva trepte! Una din prietenele prințesei îi oferi un mare buchet de garoafe roșii, pe care domnița îl luă în mâini ca singură podoabă de flori, căci nu purta alt buchet cum se obișnuiește din partea mireselor de a avea tradiționalul mănunchi de flori. În aceeași zi tânăra pereche plecă pentru scurt timp la Scroviștea, un domeniu regal
Muzicieni rom?ni ?n texte ?i documente (XXIV) by Viorel Cosma () [Corola-journal/Science/83191_a_84516]
-
transportat cărbuni. Bucuria de a-și revedea părinții adusese în starea prințesei o îmbunătățire și într-adevăr speranța de vindecare începe să se ivească tot mai mult. Încet, dar treptat starea se ameliorează și iată că după luni de zile, domnița noastră e pe punctul de a se face bine. După câtva timp, iată că deși extrem de slăbită, o aduc în țară pentru reîntremare și rămâne aproape de mare mai mult timp, până la completa restabilire. Între timp încep pregătirile pentru încoronarea monarhilor
Muzicieni rom?ni ?n texte ?i documente (XXIV) by Viorel Cosma () [Corola-journal/Science/83191_a_84516]
-
Gabriel Dimisianu Am în față o lucrare monumentală: Unsprezece ani din istoria României (Editura Mașina de scris, 2011). Autoare: Domnița Ștefănescu. Nu sunt excesiv afirmând că lucrarea este monumentală, fie și numai pentru faptul că numără 974 de pagini înțesate de text. O carte de factura acesteia la noi nu s-a mai scris și cred că nici prin alte
Istorie vie by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4355_a_5680]
-
semn contrar, cum a fost a noastră în era postdecembristă, de convulsii sociale, de mișcări abrupte, de răsuciri nescontate, schimbând mereu ceea ce părea să fi fost convenit. Dar astfel s-au petrecut lucrurile la noi începând cu decembrie 1989 și Domnița Ștefănescu a izbutit să ofere cea mai concludentă imagine a lor de până acum. Rânduirea lor strict cronologică este acel element care înlătură impresia de totală lipsă de sens care s-ar fi putut instala, izbutind să facă vizibile legăturile
Istorie vie by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4355_a_5680]
-
determinat sensul unei evoluții”. Există, așadar, o evoluție și un sens, o coerență a celor întâmplate, cu toată aparența contrară. Iar dispunerea cronologică a faptelor nu face decât să pună în lumină acel fir care le leagă. Ce a întreprins Domnița Ștefănescu în sensul ordonării acestei imensități de aspecte e o acțiune cu adevărat titanică, astfel cum a numit-o un confrate publicist și istoric, dl. Ion Cristoiu, pentru că la d-sa mă refer. Mai vorbește, în prezentarea de pe ultima copertă
Istorie vie by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4355_a_5680]
-
e o acțiune cu adevărat titanică, astfel cum a numit-o un confrate publicist și istoric, dl. Ion Cristoiu, pentru că la d-sa mă refer. Mai vorbește, în prezentarea de pe ultima copertă, despre faptul că, astfel cum se înfățișează, scrierea Domniței Ștefănescu devine un obligatoriu instrument de lucru pentru cercetătorii aceluiași material, ceea ce, la urma urmei, este o observație la îndemâna oricui ; dar că se citește cartea ca un roman balzacian, aceasta e remarca fericită a d-lui Cristoiu la care și
Istorie vie by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4355_a_5680]
-
de a fi expunere seacă ea este dinamică, antrenantă și nu o dată captivantă. Și în afară de asta, cum începusem să spun, este incitantă prin faptul că îndeamnă la retrăire, stimulează dorința de a-ți confrunta propriile reprezentări cu acelea pe care Domnița Ștefănescu le readuce în atenție ordonându-le cronologic. Nu poți apoi să rămâi rece, deși autoarea nu-și revendică alt merit decât acela de a fi structurat un material cu munca enormă de investigare pe care a depus-o, citind
Istorie vie by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4355_a_5680]
-
trecerea prin Timișoara a protagoniștilor clasamentului din „Realitatea Ilustrată”. Astfel, din ziarul „Vestul” din 4 februarie aflăm că, în 1 februarie, Nicolae Iorga, împreună cu soția, sosea cu Simplonul (venind de la Veneția), fiind așteptat de autoritățile locale în Jimbolia și Gara Domnița Elena. În Timișoara veniseră să-l întâmpine membrii Ligii Culturale, în frunte cu profesorul Mișu Popescu de la Liceul C.D. Loga, reprezentanți ai prefecturii de Timiș-Torontal, studenți de la Politehnică, un numeros public, dar și muzica militară a Regimentului 5 Vânători. Iorga
Agenda2006-33-06-01-senzational 1 () [Corola-journal/Journalistic/285127_a_286456]
-
Jimbolia pe Nicolae Titulescu, chemat de la Londra pentru formarea Guvernului, stând de vorbă timp de o oră; în Timișoara, diplomatul este așteptat de prefectul Valeriu Boleanțu. A doua zi, se întoarcea în țară de la Monte Carlo Iuliu Maniu; în Gara Domnița Elena, Maniu este primit de Sever Bocu (așa cum îi înfățișează o fotografie de pe prima pagină a cotidianului „Vestul” din 10 aprilie), primarul Coriolan Baltă, prefectul Boleanțu. Iuliu Maniu a avut parte de primiri impunătoare și la Lugoj, Caransebeș. Personalitățile anului
Agenda2006-33-06-01-senzational 1 () [Corola-journal/Journalistic/285127_a_286456]
-
Lui Fănuș Neagu, autorul cronicii sportive, „Azvârlind cu turturele“, publicată în „Luceafărul“ - București -, nr. 989 / 11 aprilie 1981»); „- C-un deget, ia opt grame la cântar ...!“ / „- Dar numai cu atât, nu ești pierdut... / Expert de ești, constați, la inventar, / de câte ori domnița s-a vândut ...!“ («Tereziile treze - Unei domnișoare, „vânzătoare-de-brânză“ în Piața Electrobanat / Iosefin din Timișoara, care apasă cu degetul platanul cântarului, frustrând de câteva grame cumpărătorul»); „- Ar trebui să inventăm un pat / cu purici care vaccinează bine...!“ / și-o viespe-de-ntrebare mie
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
ar fi avut vreo 48 de ani. întîmplarea, în ciuda datărilor precise, emană un vag parfum folcloric, gestul Iosefinei părînd inspirat de acela al unei prințese din evul de mijloc. Tot într-acolo ne trimite și Caragiale prin balada intitulată Grația domniței, povestea unei vînători princiare care culminează memorabil și elocvent: Tînăra domniță a încălecat; Pentru prima oară merge la vînat, Cu-al ei mire june, tocmai sus în munte, Să vîneze ciute, cerbi cu coarne-n frunte. în timpul vînătorii, domnița e
Epistolă către Odobescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/8093_a_9418]
-
emană un vag parfum folcloric, gestul Iosefinei părînd inspirat de acela al unei prințese din evul de mijloc. Tot într-acolo ne trimite și Caragiale prin balada intitulată Grația domniței, povestea unei vînători princiare care culminează memorabil și elocvent: Tînăra domniță a încălecat; Pentru prima oară merge la vînat, Cu-al ei mire june, tocmai sus în munte, Să vîneze ciute, cerbi cu coarne-n frunte. în timpul vînătorii, domnița e înspăimîntată de mulțimea jertfelor și tremură de mila lor: Pe cînd
Epistolă către Odobescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/8093_a_9418]
-
Grația domniței, povestea unei vînători princiare care culminează memorabil și elocvent: Tînăra domniță a încălecat; Pentru prima oară merge la vînat, Cu-al ei mire june, tocmai sus în munte, Să vîneze ciute, cerbi cu coarne-n frunte. în timpul vînătorii, domnița e înspăimîntată de mulțimea jertfelor și tremură de mila lor: Pe cînd lăcrimează, iată că, deodată, Din desiș, în față-i, un cerb se arată. ș...ț Vine și-ngenunche l-ale ei picioare, Grație imploră, ca să nu-l omoare
Epistolă către Odobescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/8093_a_9418]
-
-i, un cerb se arată. ș...ț Vine și-ngenunche l-ale ei picioare, Grație imploră, ca să nu-l omoare. Dar și al ei mire, iată-l că sosește, Arma-n sus ridică și ochind țintește. ș...ț " Nu! strigă domnița; nu da, dragul meu! Pe-acest cerb, sărmanul, vreau să-l mîntui eu; Căci mie-n genunche el s-a prosternat, Convins că de mine poate fi salvat! Mie în genunchi a venit să ceară Grație... Eu nu pot ca să
Epistolă către Odobescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/8093_a_9418]
-
nu pot ca să-l las să piară!" Și, zicînd acestea, ea a dezarmat Brațul ce-al său mire ține ardicat. ș...ț Mult poate femeia!... cu grația sa Orice răutate ea va dezarma! Gesturi ca acela al Iosefinei sau al domniței din balada lui Caragiale s-au produs și în vremuri mai apropiate. Spre sfîrșitul deceniului 8 al secolului trecut, un președinte al Franței, Valéry Giscard d^Estaing, aflat în vizită oficială în România a lăsat arma jos la vederea unui
Epistolă către Odobescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/8093_a_9418]
-
începuse să-l doară capul. S-a dus la farmacie și-a tras un număr ca să cumpere aspirine. N-au avut efect și-a fost nevoit să meargă la doctor. Era o clinică impozantă, cu multe cabinete. La recepție, o domniță i-a cerut permisul de pacient. Nu-l avea, căci în țara în care ajunsese nu fusese niciodată pacient. I s-a arătat un card de plastic magnetizat și i s-a cerut numele, prenumele, adresa. Se fâstâcise, avea febră
Din Carnetul unui Pierde-țară by Paul Diaconescu () [Corola-journal/Imaginative/14705_a_16030]
-
nu fusese niciodată pacient. I s-a arătat un card de plastic magnetizat și i s-a cerut numele, prenumele, adresa. Se fâstâcise, avea febră, i se împleticise limba-n gură. în loc să spună numărul casei, 13, a spus 31. Degetele domniței, lungi, alergau pe claviatură. "Dar Numărul?" A spus și Numărul. Aparatul cu claviatură a scârțâit scurt și dintre maxilarele lui a ieșit o limbă de plastic: cartea lui de pacient. "Excuse-me! - a spus, grăbit. Am greșit numărul." "Care număr?" "Numărul
Din Carnetul unui Pierde-țară by Paul Diaconescu () [Corola-journal/Imaginative/14705_a_16030]
-
ramuri, împart în miezul rumen sufletu-a zeci de neamuri. Și-ndestulând flămânzii și setea din cetate Deschid sub arcul pleoapei tărâmuri fermecate. O, Cartea luminată de raza mâinii Lui E adăpost și cântec și pâinea orișicui. Cărarea Cum mă uitam, domniță, în urma-ți pe cărare, Și mă-ntristam, răzleț, că umbra ta dispare. Azi mă răstesc la soare ca la un zeu bătrân, Că-mi face umbra gheară și mi-o îndeasă-n sân. Te așteptam, cu ziua, la câte-o
Poezii by Nicolae Breb Popescu () [Corola-journal/Imaginative/10982_a_12307]
-
Îndată ce vor sosi exemplarele de autor, îmi voi face plăcerea să-ți trimit această carte, al cărei subtitlu e: „Etudes comparatives sur le religions et le folklore de la Dacie et de l’Europe Orientale” (lung - nu? Sărută mâna celor două domnițe. Cristinel și cu mine îți mulțumim încă o dată În orice caz, pe curând. Te îmbrățișează Mircea Eliade
Mircea Eliade – inedit by Simona Cioculescu () [Corola-journal/Imaginative/13533_a_14858]
-
cele două fete și le vedea pentru prima oară ar fi jurat că Ines era viitoarea soție a prințului Pedro, iar Constancia domnișoara ei de companie, adică o umbră umilă, impersonală și fără vlagă. - Într-o jumătate de ceas oprim, domnițelor, le anunță călărețul care se ținea în dreptul trăsurii. Caii și măgarii trebuie să se odihnească. Poposim acasă la don Isidoro Moráles, o să fie bucuros să ne găzduiască. Constancia se îndreptă cu o mișcare moale și se uită afară, dar nu
Cu inima smulsă din piept by Radu Paraschivescu () [Corola-journal/Journalistic/8429_a_9754]
-
o lungime de 43 km, deci este mai lungă decât întreaga linie ferată Timișoara-Buziaș. “ Pe de altă parte, în lucrarea sa „Cetatea și harta cetății Timișoara - Studiu tehnic și istoric“ din anul 1931, inginerul Avram Cucu face următoarea afirmație: „Gara Domnița Elena din 1857 s-a transformat în depozit și s-a clădit alta. Cu timpul, nici aceasta nu corespundea și, în 1897, s-a dărâmat și s-a ridicat cea actuală“. După 53 de ani, zece direcții La 9 martie
Agenda2004-27-04-a () [Corola-journal/Journalistic/282595_a_283924]