1,867 matches
-
interpretată destul de departe de literă, astfel încât să includă un casetofon stereo usturător de scump și super puternic, ca să nu mai vorbim de canapelele noi din camera personalului. „Well, he must have thought that it was quiet a joke And it got a lot of laughs from a lot of folk Seems I had to fight my whole life through - Some gal would giggle and I’d get red Some guy would laugh and I’d bust his head I tell you
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
and I’d bust his head I tell you, life ain’t easy for a boy named Sue1. Publicul din studio se tăvălea deja pe jos de râs. Well, I grew up quick and I grew up mean My fists got hard and my wits got keen I roamed from town to town to hide my shame, But I made me a vow to the moon and stars - I’d search the honkytonks and bars And kill the man that gimme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
head I tell you, life ain’t easy for a boy named Sue1. Publicul din studio se tăvălea deja pe jos de râs. Well, I grew up quick and I grew up mean My fists got hard and my wits got keen I roamed from town to town to hide my shame, But I made me a vow to the moon and stars - I’d search the honkytonks and bars And kill the man that gimme that awful name“2. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
said goodbye I knew you’d have to get tough or die And it’s that name that helped to make you strong. Now you just fought one hell of a fight And I know you hate me and you got the right To kill me now, and I wouldn’t blame you if you do: But you ought to thank me before I die For the gravel in your gut and the spit in your eye Cause I’m the
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
dus! Mi-am umplut din nou paharul, să-l iau sus, cu mine. După care am derulat caseta, ca să prind finalul cântecului. —What could I do? What could I do2? își întreba Johnny Cash publicul, în timp ce eu urcam scara. „I got all chocked up and I threw down my gun And I called him Pa and he called me Son And I come away with a different point of view. And I think about him now and then Every time I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
apaș veritabil, mascat pe față, cu arcul și tolba de săgeți pe spate. El, înarmat până în dinți în mijlocul munților Schwarzwald, chiar acolo unde izvorăște Dunărea, se luptă cu invadatorii și întotdeauna el iese învingător. Deși are doar șapte ani, vechii goți erau mici și neputincioși pe lângă el. Iar acum... acum fetița... Ce mogâldeață o mai fi? Ce nume îi vor da? Și toate acestea au început cu cele două tinere, ce au străbătut același drum lung de patru mii șase sute de
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Când am deschis ochii, dulăpiorul cu medicamente se Înălța În stânga ca un castel transparent, În care oștenii, rânduiți În divizii și brigăzi, așteptau să-și verse sângele În sănătatea mea. Iată-l pe Belosalic (soluție cutanată), viteazul șef de oști got care În secolul cinci s-a luptat cu romanii conduși de Pimecrolimus (unguent recomandat În eczeme și vitiligo) pe câmpia de la Losartan (hipotensiv, 100 mg/zi), cucerind apoi cetățile Colchicinum (calmant În cazurile de gută) și Felodipinum (contraindicații: a nu
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
el, că doar era fratele mezin, pe care-l corcoliseră toată viața cele cinci surori. Ușurat, am introdus în casetofon o casetă cu Europe și am dat volumul la maximum, să poată băieții să arate ce pot în You’ ve got your mind in the gutter. Am rămas blocat când, peste cinci minute, m-am trezit în cameră cu părintele care dădea disperat din cădelniță și urla din toți bojocii „Doamne miluieșteeeee!”, să acopere valurile de rock care se rostogoleau din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
e un prieten și atât) a ajuns la tine. Mai precis că nu ți-am pierdut urma de tot. Mi-ai trimis mai mult decât așteptam. Îmi pare bine că nu era un răspuns, ci doar o scrisoare. I just got your beautiful letter and I love you more. You are a really super-male! (No vulgar remarks, please!) Eram convinsă că totul e neschimbat și rămâne așa, că exiști, că ceva din tine dăinuie. Apoi (sunt foarte fericită) apoi m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ctitorindu-și ba mănăstire ba palat la țară, printre sălcii și dumbrăvi cu stârci și coțofene, vremea lui Anton Pann, a oboarelor de vite, a căruțelor, a bisericilor, a livezilor, acum iată-ne altundeva pe vremea codrilor nepătrunși, pe vremea goților, a sciților, într-un nor de praf, se aud urlete de lupi și țipătul sângelui, apoi tăcere, tăcere și mai mare, un munte se ridică, îi cresc aripi și zboară, zboară ca pițigoiul prin cer, aripile îi ard în soare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
nu este cu adevărat înțelept; dar sînt puțini aceia care au această însușire. Iar dacă am cerceta cauza cea dintîi a căderii Imperiului Roman, am găsi-o doar în faptul că acesta a început să angajeze în solda lui pe goți. Odată cu aceasta Imperiul Roman a slăbit, iar puterea pe care el o pierdea, ceilalți o cîștigau. Rezulta, deci, că un principat care nu posedă armate proprii, nu va fi niciodată în siguranță; dimpotrivă, va fi întotdeauna pradă sorții, deoarece îi
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
împiedică, pe de o parte, ca banii să iasă din țară, iar pe de altă parte, îi fac să intre în țară. Întotdeauna m-am convins că lipsa manufacturilor a fost, în parte, cauza miraculoaselor migrări, din țările nordice, ale goților și vandalilor, care au invadat atît de des țările meridionale. În timpurile vechi nu se cunoșteau, dintre ocupații, în Suedia, Danemarca, și în cea mai mare parte a Germaniei, decît agricultura și vînătoarea; pămînturile arabile erau stăpînite de un anumit
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
avertizându-ne cu degetul, poți să fii indiferent și să nu cute zi a cunoaște „Istoria expansionistă a Rusieiʺ? „Istoria statului rusʺ - Istoria gosudarstva Rossiskogo - scrisă la începutul secolului al XIX lea de N.M. Karamzin - care afirmă: „nici sarmații, nici goții, nici chia r hu nii nu erau pentru imperiu mai strașnici decât slaviiʺ, că „noi suntem obișnuiți a lua pământuri și nu a le ceda pe ale noastre dușm anului. Așa va fi de acum înainte, cât va exista pe
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
unei țări cucerite de ei nu se întâlnește nicăieri din partea germanilor pe pământ roman" (apud Iorga). În Dacia, după Iorga, n-a fost nici măcar o pătrundere prin văi și este greu de admis și inutil să se caute urme de goți prin nordul munților Moldovei. Astfel, adevăratul urmaș al lui Aurelian, Probus (276-282) mută în sudul Dunării 100.000 de "bastarni", gepizi, greuthungi și vandali. Goții, foederati, noii soldați ai Imperiului, nu sunt altă "nație", în altă "patrie", nu există, de
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
pătrundere prin văi și este greu de admis și inutil să se caute urme de goți prin nordul munților Moldovei. Astfel, adevăratul urmaș al lui Aurelian, Probus (276-282) mută în sudul Dunării 100.000 de "bastarni", gepizi, greuthungi și vandali. Goții, foederati, noii soldați ai Imperiului, nu sunt altă "nație", în altă "patrie", nu există, de fapt, decât un singur Stat-Imperiul, "fermecând și dominând sufletește chiar și pe cei care-l amenințau și-i prădau teritoriul" (Jung). La sfârșitul secolului al
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Europei, hotarele sunt păstrate "cu grijă" (Iorga): o inscripție către împărații Carus și Carinus (282-283) face referire la așezarea unei noi pietre de hotar. Raportul între barbari și Imperiu nu era acela dintre două țări, ci o convenție între foederati (goți) și Imperiu, care era și Imperiul (statul) lor-aceeași susținere și la Mommsen. Pentru contemporanii de la sfârșitul secolului al III-lea, era vorba numai despre lupta între Imperium și barbaricum, dar nu este nici o indicație despre o Gothie. Nu exista, în
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
de la sfârșitul secolului al III-lea, era vorba numai despre lupta între Imperium și barbaricum, dar nu este nici o indicație despre o Gothie. Nu exista, în secolele III-IV, o Gothie, ca formă de stat recunoscută de Roma. Pârvan considera pe goți "de la 270-275 înainte ca fiind oarecum reprezentanții oficiali ai siguranței romane" aceasta deoarece Imperiul nu era un obiect de ură sau dispreț, ci un model sau îndreptar. Barbarii rămâneau clienții statornici ai Imperiului.1 Dacă acestea erau raporturile între barbari
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
la care fug cu grămada, fără gând de întoarcere: "O singură și unanimă rugăciune a săracilor romani este aceea de a li se da voie să trăiască viața lor sub barbari. Și ne mirăm că nu sunt învinși și izgoniți goții".4 Prin comparație cu situații similare din Galia, Britania sau Spania, în aceleași secole (III-V), ajungem la următoarea concluzie: "Dacă nu s-a întâmplat redacizarea dacilor romanizați, aceasta vine tocmai din faptul că ei n-au fost părăsiți (abandonați
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
din faptul că ei n-au fost părăsiți (abandonați) unor barbari, care nu veniseră încă și pe care Roma nu-i cunoștea, că Roma, puternica Romă a lui Aurelian, retranșată pe malul drept, a așezat pe barbari ca federați, că goții n-au fost niciodată de capul lor, ceea ce se va dovedi și prin aceea că înaintea primejdiei hune, ei se vor cere la romani ca niște oaspeți și supuși. Nu este de uitat nici aceea că, în Dacia, n-a
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Iorga: "Între împăratul roman și hanul turanic".9 La sfârșitul secolului al IV-lea d. H., în vremea lui Teodosiu (379-395) Iorga vorbește chiar de "opera împăratului Teodosiu" era aici, la Dunăre, o lume creștină solid înrădăcinată, cu numeroși episcopi, goții aduc cu ei episcopi și călugări, în corturi aveau altare, stabilesc legături de rudenie cu femei romane. Barbarii se aflau în subordinea împăratului, ca și localnicii (autohtonii). Luptele n-au încetat multă vreme la Dunăre cu barbarii, deși fără ei
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
VI. În Dacia, în fiecare oraș, s-au aflat urme de locuire rustică sau rusticizată (ruralizarea vieții urbane), după 275. Există o continuitate de viață în perimetrul vechilor orașe, dar nu o viață urbană propriu-zisă. Urme de locuire efectivă ale goților și gepizilor (vezi mai jos) nu se cunosc în vatra fostelor orașe romane, ci în locuri deschise, sub cerul liber, conform vieții lor tribale.13 Populația locală care ducea o viață modestă în fostele orașe și-a continuat existența materială
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
felul de viață roman, confortul și mentalitatea urbane, chiar dacă persista în aria vechilor orașe, în clădirile și edificiile de odinioară. În orașe trăia o populație romană provincială, latinofonă, cuprinsă treptat de noua religie creștină. Această populație nu a conlocuit cu goții și gepizii nou veniți și nu a fost influențată de civilizația acestora (vezi capitolul III), ci trăia în forme de viață romană proprii. În orașe mai continuau să funcționeze ateliere meșteșugărești pentru nevoi cotidiene sau export limitat. Construcții tipic romane
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
practică atât incinerația cât și înhumarea morților; în mediul rural, până în secolul al V-lea, predomină incinerația (vechiul ritual zalmoxian), însă după aceea se generalizează inhumația, în urma răspândirii creștinismului. Riturile funerare daco-romane diferă de cele ale migratorilor (noilor veniți) sarmați, goți, gepizi. Persistența în Dacia, după 275, a principalelor tipuri de morminte din epoca romană, demonstrează continuitatea de viață și tradiții a populației daco-romane, latinofonă și creștină. Dacii liberi și Dacia romană Pe teritoriul fostei provincii, îndată după retragerea administrației romane
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
la sud și est de Carpați, precum și în Transilvania era cea romană, economia imperială recucerise Dacia, civilizația romană predomina pe teritoriile ei. Și în vremea năvălirii hunilor (375-454), economia romană continua să domine în Dacia monedele sunt frecvente. În vremea goților și hunilor, negustorii romani pătrundeau nestingheriți până în Transilvania și Moldova, în nordul Dunării. Cetățile romane din nordul Dunării apărau o populație care, economic și cultural, aparținea Imperiului. Suveranitatea Imperiului, în secolele IV-VI, în Dacia, nu se exprima prin guvernator
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Constantiniana Daphne, la gura Argeșului, și refacerea castrului lui Traian de la Drobeta. Pe Dunăre naviga flota militară, cu sediul principal la Ratiaria și Egeta, și mici baze pe Dunăre. Prin aceste măsuri militare, romanii au impus o politică energică față de goții și sarmații din nordul Dunării de Jos. Astfel, în anul 332, goții sunt supuși și în 334, sunt învinși sarmații, la fel în 358. Abia în 378, goții au atacat teritoriile și garnizoanele din sudul Dunării, iar împăratul Valens în urma
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]