2,647 matches
-
slavă, germanică, romanică sau ungară. Deși toate națiunile erau creștine, formele creștinismului au diferit, iar pînă la Holocaust evreii au constituit o minoritate importantă. Naționalitățile au fost guvernate de state multinaționale. Regiunea a fost dominată de imperii multinaționale nedemocratice prusac, habsburgic, rus și otoman pînă la sfîrșitul primului război mondial. După primul război mondial, conferința de pace de la Versailles a conturat o nouă hartă a Europei. Cehoslovacia, Polonia, Ungaria, Estonia, Letonia, Lituania și Iugoslavia au fost recunoscute ca state independente, la
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
Este ceea ce au făcut, de fapt, vechile imperii. Dar imperiul sovietic apărut după cel de-al doilea război mondial a avut o dorință mult mai puternică de uniformizare decît au îndrăznit sau și-au dorit să realizeze imperiile otoman, rus, habsburgic sau german". Practici și instituții de omogenizare Uniunea Sovietică nu numai că a îndemnat alte țări să o urmeze, dar a avut o mulțime de instituții specializate pentru a se asigura că o vor face. Politic, partidele comuniste erau obligate
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
a indivizilor. În perioada comunistă, regimul mobiliza oamenii să-și demonstreze sprijinul în mod deschis, dar în interior oamenii îl puteau privi ca pe o povară pe care trebuie să o suporte, așa cum au suportat și alte regimuri străine prusac, habsburgic, otoman sau țarist. În asemenea situație, răbdarea politică poate menține speranța că într-o zi, în viitor, regimul va dispărea (Rose, 1997a). Speranța că regimurile și conducătorii străini vor pleca după generații sau chiar secole concordă cu crearea noilor state-na-țiune
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
un rol aparte în conștiința națională maghiară, ca cetate de hotar, puternic protestantă și preocupată de păstrarea culturii naționale - a parcurs un drum diferit de Ungaria în răstimpul unui secol și jumătate după eliberarea de sub turci, în integrarea în Imperiul Habsburgic (nu în Regatul Ungar). Csokonai, în poezia intitulată Gânduri Târgu-mureșene, scrisă în 1799, considera "blânda cetate maghiară a Mureșului" drept locul unde "dispărea sălbăticia", respectiv începea civilizația. Programul său, pe lângă propagarea Iluminismului, conținea și alte dorințe generoase " Dacă micile hotare
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
valabil pentru Dunărea maritimă, de către Comisia Europeană, prin intermediul unui comisar delegat, prevăzându-se totodată scutirea traficului de mărfuri pe apă între Porțile de Fier și Galați de orice taxă13. În sfârșit, în ultimul punct se stipula dreptul exclusiv al monarhiei habsburgice de a executa lucrările de la Porțile de Fier, în vederea facilitării navigației. După cum demonstra juristul H. Hajnal, guvernul austriac a urmărit, prin acest ultim punct, să îndepărteze România de la o posibilă participare la efectuarea acestor lucrări. "Guvernul sârb nu ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
conturat ideea creării unei comisii de control la Dunărea de Jos, formată din reprezentanții României, Serbiei și Bulgariei, președinția permanentă aparținând Austro-Ungariei. Autorul acestei idei era baronul Chlumecky, ministrul comerțului, care a încercat să justifice așa-zisul drept al monarhiei habsburgice de a face parte din comisia statelor riverane, pe care o propunea drept organ de control în locul unui delegat al CED, invocând interesele majore ale Austro-Ungariei în executarea lucrărilor de la Porțile de Fier15. Propunerea creării comisiei de control a statelor
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
a pus capăt rivalității ruso-austro-ungare în problema navigației danubiene, ci a ascuțit-o și mai tare. Dervenit stat riveran prin incorporarea celor trei județe din sudul Basarabiei, Rusia țaristă înțelegea să-și păstreze poziția dobândită, nicidecum s-o diminueze. Monarhia habsburgică, deși dobândise la Berlin o victorie diplomatică, o considera totuși incompletă spre a-și consolida și extinde poziția în detrimentul celei ocupateă de Rusia. În consecință, urmărind să obțină controlul absolut și incontestabil asupra navigației fluviale pe segmentul cuprins între Porțile
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
a apărat din răsputeri drepturile sale legitime, cât Rusia, care vedea în întărirea poziției danubiene a adversarei sale o slăbire a celei proprii (s.n.). S-a ajuns în cele din urmă la un compromis între cele două Mari Puteri. Monarhia habsburgică, care își urmărea țelul cu asiduitate, a devenit mai conciliantă față de Rusia, adoptând teza acesteia cu privire la brațul Chilia. România, prin delegatul ei în CED, colonelul Eustațiu Pencovici, a opus o dârză rezistență proiectelor expansioniste ale diplomației de la Ballplatz, conflictul româno-austro-ungar
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
iar "începuturile existente de industrie mare reduse aproape la imposibil 40" de convenția navală româno-austro-ungară din 1875. Pe tot parcursul acestei confruntări, diplomația britanică a urmărit cu pasivitate înfruntarea dintre București și Viena, făcând în cele din urmă jocul monarhiei habsburgice. Politica danubiană antirusă a monarhiei bicefale coincidea cu planurile sale de stopare a influenței Sankt Persburg-ului spre Balcani și de curmare a înaintării Imperiului țarist spre Constantinopol și strâmtori. În ceea ce privește tânărul stat român independent, acesta conta pentru Regatul Unit în măsura în care
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
circulară a baronului Haymerle de la 1 februarie. Dacă delegatul României, colonelul Pencovici, a refuzat la început să se pronunțe, amânându-și luarea cuvântului după ascultarea opiniilor celorlalți plenipotențiari, în schimb, spre marea surpriză a tuturor, adversarul nr. 1 al monarhiei habsburgice a fost delegatul Marii Britanii, colonelul Siborne. Acesta a condiționat acceptarea creării Comisiei Mixte a Dunării de posibilitatea CED de a-i cenzura deciziile și activitățile, în cazul în care vreunul din guvernele interesate ar solicita acest lucru 89. Deși plenipotențiarii
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
și noi ca în apele românești aceste regulamente să fie aplicate de autoritățile române"97. Aceasta era starea de spirit care domnea la București. La Viena în schimb, cercurile politice conducătoare jubilau. Printr-un compromis cu celelalte Mari Puteri, monarhia habsburgică a mai obținut o victorie diplomatică. O victorie socotită incompletă, deoarece problema regimului navigației danubiene pe segmentul Porțile de Fier-Galați rămăsese nerezolvată. În consecință, imediat după încheierea sesiunii CED din mai-iunie 1881, diplomația de la Ballplatz a reînceput negocierile în marile
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
flotei rusești de război i se permitea să treacă prin Strâmtori, cele două Puteri angajându-se să coopereze militar pentru apărarea Insulelor Ioniene. După cum se știe, Napoleon nu a stat cu brațele încrucișate. Armatele sale le-au înfrânt pe cele habsburgice la Ulm și Austerlitz, scoțând Austria din coaliție și anihilând consecințele dezastrului naval de la Trafalgar. Aceasta din urmă a trebuit să cedeze, în urma păcii de la Pressburg (26 decembrie 1805), Veneția și posesiunile dalmate, ceea ce reprezenta intrarea oficială a Franței în
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
belli, își rezerva dreptul de a face apel la puterile semnatare ale Convenției din 1841, care fusese încălcată. Acestea au reacționat imediat, întrunindu-se la Viena într-o conferință prezidată de contele Karl von Buol-Schauenstein. Țarul realiza acum că diplomația habsburgică nu era unealta docilă și recunoscătoare, pe care credea că poate conta pentru a-și duce la îndeplinire planurile expansioniste. La 28 iulie 1853 a fost prezentată celor două părți aflate în conflict „Nota de la Viena”, care nu conținea prevederi
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
atunci să o facă, Londra se arăta dispusă să tolereze, fară proteste, „pacificarea” de către Rusia a teritoriilor aflate în apropierea frontierelor sale, cu atât mai mult cu cât intervenția în Austria a fost percepută ca o veritabilă salvare a Imperiului habsburgic de la o prăbușire prematură. Așistăm astfel la o apropiere de moment anglo-rusă. în aceste condiții, guvernul englez nu putea lua poziție în favoarea revoluționarilor români. O schimbare a statutului politico-juridic al Principatelor nu putea avea loc, în optica Londrei, în nici un
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
interpretarea istoriei (401-2)". Așadar, bineînțeles că sincronizarea opiniilor estetice ale lui Pattee este ironică, având în vedere că are loc în momentul în care conceptele abstracte romantice similare prindeau formă, cum ar fi de exemplu elanul poil-ului și spuma Imperiului Habsburgic, care se confruntau în bătăliile decisive de la Marne și Lvov. La fel ca mulți oameni simpli, Pattee își imagina propria poveste, într-un ultim vis de ieșire din acestă lume a secolului al XIX-lea. Disciplinele favorizate și care ofereau
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
tânărul Hawthorne a refuzat propria sa moștenire literară. Pattee activa ca scriitor într-o perioadă în care ordinea anterioară a ideilor combinate, a locului "omului" în istoria cu caracter romantic, fie că este oglindită în elanul poil-ului și spuma Imperiului Habsburgic, se destrăma sub presiunea conflagrației în Europa. Una dintre consecințele războiului a fost modestia perspectivei critice, care, pe de o parte, a fost oglindită în doctrina existențialismului, studii ale puterii și influenței subiectivității umane, iar pe de altă parte, a
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
posibilitatea de a forma între marile puteri un "stat tampon". Chiar dacă Austria a refuzat, perseverența Rusiei era și acum evidentă, prin noua propunere făcută în 1782 tot Austriei, dar care făcea trimitere și la o cedare a Olteniei către monarhia habsburgică. Noul stat numit tot Dacia urma să fie condus fie de Marele Duce Constantin sau de același general Potemkim 227. Materializarea acestor proiecte nu a fost posibilă și pentru că ar fi implicat o modificare a echilibrului de forțe, iar aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
parte, ruperea cu această "apatie socială" și înlocuirea cu un sistem de valori fondat pe risc, incertitudine și team( pentru ziua de mîine. Pentru regiunile cum ar fi Boemia-Moravia și Galiția, ca și pentru multe din țările provenite din Imperiul Habsburgic, se pune problema redobîndirii vechilor valori pe care regimul comunist le-a distrus. Pentru ț(rile care au suferit jugul țarist, acest efort are o cu totul altă amploare: se pune problema de a le întemeia. În toate cazurile, trebuie
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
bucura de un statut aparte, cealaltă putere care stăpînea regiunea, Imperiul Rus, nu tolera asemenea fenomene. Aliații, învingători ai imperiilor centrale, au înțeles să rezolve problema naționalităților prin susținerea independenței Țărilor Baltice și Poloniei, dar mai ales prin fărîmițarea Imperiului Habsburgic. Departe de a o rezolva, ei n-au făcut decît s-o extindă: Polonia, Cehoslovacia și Ungaria se bucurau de o minoritate numeroasă, în timp ce regatul Serbiei, Croației, Sloveniei, devenit apoi Iugoslavia, prezenta aceeași complexitate națională ca și în cazul defunctului
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
uităm, erau modele de virtute! Valoarea atemporală a romanelor precum cel al lui R. Musil, Omul fără însușiri, este aceea de a arăta cum "Cacania", acest paradis de ordine și de echilibru, este pe cale de a se prăbuși pentru că monarhia habsburgică și împăratul ei pe viață, Franz-Josef I, impuseseră o epocă a rațiunii făcută din norme și măsuri incapabile să integreze vitalitatea exuberantă a unei lumi în gestație. Și tocmai această mieroasă morală ucigătoare va fi lăsată în voia a ceea ce
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
ce poate împovăra și apăsa conștiința. În teritoriile cucerite de la turci (ne referim acum exact la placa turnantă invocată mai sus, prilejuind, pentru o lungă perioadă, disputele între cele trei imperii ale căror granițe, dar și interese se atingeau: turc, habsburgic și țarist), Casa vieneză a instituit o administrație civilă sau militară, căutând să obțină o evidență cât mai exactă a populației din toate localitățile. Cu greu admiși în cetăți, doar în schimbul unor importante taxe, mulți evrei au locuit la periferia
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
minții ghetourile existente în toate marile orașe ale Europei, acea stare de umilință la care fuseseră supuse comunitățile, dar pe care o și acceptaseră ca unică formă de rezistență în timp? Ieșirea din „quartal” (termen folosit în documentele administrației imperiale habsburgice pentru desemnarea spațiului în care evreii aveau dreptul să se așeze în urma achitării taxelor) nu putea fi realizată fără un sacrificiu, fără renunțare, fără comunicarea cu formele și fondul de organizare al cetății, fără o fraternitate cu natura umană care
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
se impun în Rusia, prin Petru cel Mare, în Moldova și Valahia, prin instaurarea unora dintre domnii greci din Fanarul Constantinopolului, în Transilvania, Ungaria și, nu mult mai târziu, în Banat, Oltenia și Serbia prin schimbarea dominației turce cu aceea habsburgică. Evident că ritmul imprimat de aceste metamorfoze în plan politic și, desigur, ideatic, este diferit de la o regiune la alta. Oricum însă, forma statală de tip centralist francez câștigă teren, și Boemia, Austria, Ungaria, Serbia, Banatul, Transilvania sunt exemple cât
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
eficientă a reformismului austriac, o comunicare nemediată cu forurile legislative, cu instituțiile politice, economice și culturale ale Vienei. Rezultatele nu vor întârzia să apară atât la nivelul experimentării politice mercantiliste, cât și la nivelul răspândirii concepțiilor luministe preconizate de Imperiul Habsburgic sub vădita influență a amintitului model despotic francez. Exemplele sunt cu mult mai numeroase, am vrut să scot în evidență, măcar și în treacăt, aspectele care vorbesc de europenitate, de o spiritualitate, de o societate care, deși în formare, se
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
de mecanismul universal al epocii. În comparație cu Occidentul, Centrul și Sud-Estul au resimțit mai târziu valul de cultură. Cu toate acestea, vedem că acolo unde intelectualii iluminiști au ajuns la practică socială, acolo au avut un oarecare succes. În provinciile Imperiului Habsburgic s-au întâlnit cele mai diverse popoare și, deci, cele mai diverse mișcări de idei. Pe acest fond însă, fiecare popor a luptat pentru a-și păstra sau a-și dobândi drepturile, libertatea, identitatea spirituală; românii, sârbii, croații, maghiarii sau
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]