1,983 matches
-
albi. În mijloc, o masă dreptunghiulară maro închis, înconjurată simetric cu șase scaune tapițate cu piele verzuie, pe colțul căreia se află o mașină de scris care poartă urmele unei folosințe îndelungate. Un cuier pom de care este agățată o manta militară și trei fichete metalice gri, completează mobilierul. Ce este Willy? Ți-am spus că nu vreau să fiu deranjat decât dacă vin rușii, spune cel din spatele biroului aflat în imediata apropiere a ferestrei mari, parțial obturată de perdeaua oliv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Schultz. Atunci când se apropie, o raza firavă de soare poleiește scurt sinistrele capete de mort de pe petlițele SS-istului. Se așează fără să fie invitat pe unul din cele doua scaune aflate lângă birou, duce mâna la buzunarul interior al mantalei de piele neagră și scoate un plic pe care-l depune în fața maiorului. Aveți aici documentul semnat de Reichführer Heinrich Himmler 137 prin care vi se ordonă colaborare totală cu purtătorul acestei împuterniciri. Privirea rece a lui von Streinitz fixează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
un urlet asurzitor și încearcă să se ridice. Imediat, primește un cot în gură, care-l trântește din nou la podea, năucit de durere. Lucrezi cu englezii banditule, știu asta! Te încăpățânezi să taci și ai să regreți Din buzunarul mantalei, Schultz scoate un cuțit lung, cu lamă subțire și puțin curbată. Face un semn către șoferul său. Bruno, crestează-i ochii! Scharführer-ul se apropie lățind un rânjet răutăcios pe fața de buldog. Opriți-vă, este o barbarie! Cu tot corpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ciuruite și contorsionate ale unor mașini blindate. Sprijinit de zidul unei case, Marius privește coloana prizonierilor. În ceața venită odată cu gerul dimineții mulți dintre ei încearcă să se apere de frig ridicând gulerele și ascunzându-și mâinile înroșite în buzunarele mantalelor. Cei mai norocoși au capul înfășurat într-un fular de lână, peste care și-au pus casca. Dezarmați și fără centuri, nu oferă totuși imaginea unei mulțimi dezorganizate. Acolo unde ofițerii lipsesc, comanda o are un subofițer. Intrată în sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
încât pare că acuși se va frânge iar bucățile vor fi luate pe sus și aruncate în prăpastie. Istovit de luptă, în scurt timp, neașteptat, Marius se simte cuprins de moleșeala plăcută a somnului. Ațipește, fără alt așternut decât o manta ghemuită sub cap. Ca prin ceață i se pare că aude ceva, un glas omenesc. Cine poate fi atât de nebun încât să înfrunte un așa uragan de zăpadă și gheață?". Halucinație, mai mult ca sigur. Dar nu visează. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Dar cu frigul ăsta nu știu cât mai pot fi folosite. Vezi ce și cum faci, dar am nevoie de stația asta încă trei, chiar patru zile. Cheamă comandanții de plutoane la mine. Primul apare sublocotenentul Novăceanu. Pe trupul lung și slab mantaua flutură largă și lălâie. Are umerii adunați, spatele încovoiat, iar ochii ce privesc către el, cu toată prudența impusă, manifestă semnele unei stări interioare de agitație din ce în ce mai mare. În timpul ofensivei, explozia unui obuz îl îngropase sub un mal de pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
gloanțele zăngăne și ricoșează pe laturile unui dulap metalic. Se întoarce brusc pe burtă și durerea tocmai amorțită țâșnește fulgerător la suprafață. Își descarcă automatul către niște siluete întunecate. Trage orbește, fără speranța să nimerească pe cineva. Doi soldați în mantale lungi de iarnă sunt proiectați în perete. Încremenesc căzuți la podea, ghemuiți unul peste celălalt în poziția grotescă a morții. Pornește șchiopătând mai departe. Lovește cu piciorul ușa imediat următoare, care se sparge în mai multe bucăți. Din interior răsună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pufoase și ceai fierbinte, îndulcit cu miere și aromat cu multe felii de lămâie. Ca o manifestare involuntară a senzației de plăcere la asemenea gânduri își trece limba uscată peste buzele arse și crăpate de sete. Zgribulit, strânge mai tare mantaua lungă în speranța că așa va simți mai puțin mușcătura frigului. Curând, tihna aceasta plăcută se va termina. Atacul nemților este inevitabil. Privește munții împăduriți din jur și șoseaua. De unde vor veni? O să afle curând. Probabil că mai are la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
presiunea unei stări de greață cum nu mai cunoscuse până atunci. Privirea alunecă tremurat peste cadavrul unui soldat român căzut pe coridor, la câțiva metri de el. Nu știe cine este, pentru simplul motiv că nu mai are față. De sub mantaua ruptă și plină de noroi iese capătul unui pachet exploziv. Asemeni unui boxer care tocmai a primit un upercut nimicitor, Marius scutură capul ca să-și revină. Parcă este mai bine. Podeaua încă se învârte cu el, dar greața care-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pusă pe față. Materialul subțire începe să fumege. Perdeaua incandescentă a flăcărilor se umflă, îl împresoară ca o copcă lacomă. Respiră cu greutate, nu mai are aer, simte ceva ca o funie groasă care-i cuprinde traheea, gâtuindu-l. Mâneca mantalei începe să ardă mocnit. O stinge cu greu, dar încăpățânată, flacăra își face din nou loc în postavul gros. Începe să amețească și capul parcă stă să-i explodeze. Prin fața ochilor îi joacă cercuri colorate. Căldura infernală aproape că-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
dispăruse, parcă cineva îl decupase cu un foarfece uriaș. Un proiectil explodează și aruncă pământ peste coma zidului, nu mai înalt de un metru din preajma subsolului, acolo unde el și alți câțiva supraviețuitori își găsiseră adăpost. Novăceanu, așezat pe o manta, începe să se zvârcolească. Liniștește-te, zice Romulus cu voce blândă ca a unei femei, dar Darie continuă să se agite înfrigurat. Vor să mă omoare! Nimeni n-o să se atingă de tine, ești în siguranță. Încearcă să-i imobilizeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ăsta de lângă el? Se ridică cu greu în capul oaselor, sprijinindu-și spatele de peretele craterului. Printre degetele încleștate pe burtă se strecoară un șuvoi de sânge cald. Odată cu el, din vene se scurge și viața lui. Caută prin buzunarul mantalei după o țigară. Găsește un pachet boțit și murdar. Le numără, în virtutea unui vechi obicei. Cinci țigări. În timp ce aprinde una își aduce aminte că nu mai departe de ieri gândise că sunt foarte puține. Acum, dacă mai are timp pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
toată gașca în frunte cu marele nostru Führer se duce în mă-sa și ne întoarcem acasă. Până atunci mai cu fereală, că e păcat să nu vedem sfârșitul. Acasă, murmură visător Helmuth. Așezat pe vine, își strânge mai tare mantaua veche și ponosită pe trupul subțire apoi duce la buze țigara și trage cu putere. Patul moale, cearșafuri curate, plapuma călduroasă, focul care duduie în sobă. Acum, la cină, aș fi avut în față cârnăciorii făcuți de Gertrude. Mmmm! Ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în proporții ciclopice, cu o față de satir bătrân, încadrată într-o barbă gălbuie, rară, și găurită de doi ochi mici, verzi, pătrunzători, care râdeau parcă necontenit singuri, fără participarea feței, cu o pălărie cât o roată de trăsură, cu o manta imensă și cu ciorapii roși peste pantalonii bogați în urme de noroi și de oleiul diverselor conserve. Ne-am simțit cu toții ca niște cunoscuți vechi. Satirul era dezghețat, onctuos, curtezan în stil și maniere "48", plin de umor și de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
milioane de lei. Apăruseră și cozile la pâine. Când aflam că s-a deschis vreo prăvălie de pâine, mergeam fuguța să prindem rând. Dar nu întotdeauna primeam vreo pâine, căci era puțină și proastă. Am mai stat un timp pe Manta Roșie, apoi ne-am mutat, tot în cartierul Socola, pe o stradă numită Voinicilor, la numărul 11, într-o ruină de casă, unde căzuse o bombă uriașă. Casa și terenul era a unuia, Nani, căruia tata plătea chirie. Tata, care
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
și amărâți ca toată lumea de atunci. Acum, târziu, când mă gândesc la anii aceea totuși frumoși din copilărie, revăd figura lui Țuți. Eram mai înalt decât el cu un cap. Ne întorsesem din refugiu, din Banat. Locuiam pe o stradă, Manta Roșie, din cartierul Socola. Pe lângă casă trecea un pârâu cu apă limpede. Era acolo și un pod de lemn. Scoteam nămol de sub pod și făceam „pocnitori”. Tocmai ridicasem mâna cu o pocnitoare, s-o izbesc de pământ când un puști
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
amantă franțuzoaică; că a fost spion al Kaiserului În timpul războiului mondial. Lefty nu descuraja nici o speculație. Profita de ocazia de a se reinventa pe care i-o oferea călătoria transatlantică. Își punea pe umeri o pătură jerpelită ca pe o manta de operă. Pe deplin conștient de faptul că Întâmplările de acum aveau să devină adevărul, că el urma să devină ceea ce părea să fie acum -cu alte cuvinte, deja american -, o aștepta pe Desdemona să apară pe punte. Când apărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cum suntem noi...!” „Mi-ar face plăcere s’o cunosc...” - afirmă și Gică Popescu care Încă nu-și făcuse plinul privind sticlele ce rămăseseră fără conținut. „Bună ideie...! Să vină să bea un păhărel cu noi...” Treptat, Înserarea Își așternu mantaua ei cenușie În timp ce Marele Bulevard Își aprinse luminile confirmând faptul: noaptea propiu zisă se apropia, marcând scurgerea unei jumătăți de zile În care pofta de băutură a lui Paulică se amplifica În timp ce Gică Popescu spera să nu se termine prea
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
nu-l aud ?!... Era în sufletul lui un fel de amărăciune si de furie... O furie ascunsă în adâncul sufletului său, împotriva destinului său. Nu mai stia de câte zile nu mai vorbise cu nimeni. Cu fiecare zi ce trecea, mantaua tăcerii cădea tot mai grea peste el, ca si cum l-ar fi acoperit o ploaie de cenusă. -O, Doamne, oare cu ce ți-am gresit... cu ce, Doamne?! De ce, Doamne, mă pedepsești atât de greu?!... Mă simt ca un copac mort
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
va izbucni într-o furie care va face imposibilă desfășurarea spectacolului. Sigur că fiecare putea la nevoie - chiar și dirijorul, Oleg - să cânte o arie, să joace mai mult decât un rol. Dar numai cântărețul Mikael Woltz putea să scuture mantaua iernii, convingând publicul că doar iubirea putea topi gheața din inimi și de peste tot. În toiul rumorilor apăru un om mascat, care se sprijinea grațios de coada lucioasă a pianului. Era lung și musculos, fața - deși mascată - dezvăluia profilul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
de bine! replică Eva și-și îmbrăcă pijamalele limonii. Wilt închise ochii și-și scoase cămașa. Când ieșiră din casă, bărbatul purta blugi și o cămașă roșie, în timp ce Eva, în ciuda arșiței din acea seară, insistase să-ți pună noua ei manta de ploaie și o pălărie de fetru. — Am putea să mergem și pe jos, spuse Wilt. Merseră cu mașina. Eva nu era încă pregătită să meargă de-a lungul lui Parkview Avenue cu pălărie de fetru, manta de ploaie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
Păunescu, Barbu, Tudor etc., care au „NOSTALGII”, făcându-se că lupta contra râului, fiind, de fapt, lorzi în imperiul râului, comunismul, care a căzut, dar structurile, oamenii sunt activi și care ține să vrea dominarea țării, aservirea instituțiilor și sub mantaua, la noi, a parlamentarismului să ruineze ce e, firav, instaurat, căci unii dintre ei au fost activiști de marcă ai PCR, DSS, fie urmași ai nomenclaturii sau au legături de familie, afinități cu structurile comuniste fiind și ei. ȘERPI ÎNCĂLZIȚI
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
tribunalul lui Vlasov, de altfel mare PNL-ist, judecați dvs că așchia nu sare departe de trunchi, ca și Oana Mizil, amantă lui Vanghelie, și pot scrie încă o carte cu originea ABSOLUT SĂNĂTOASĂ A ACTUALEI CLASE POLITICE, tata din mantaua PCR, KGB, DSS, Fane Patriatul, fostă și actuala nomenklatură cu de PCR astăzi de USL/D, dar și PDL, PMP etc. TOȚI, DOAMNE, CIOCOII NOI, PĂDUCHI & TÂRFE. CLASA POLITICĂ. Ca mesaj, aș vrea să fiu un nou Stalin Jorj Ivanovici
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
când tramvaiele erau mai puțin aglomerate. Îmbrăcat în pantalonii mei demodați, dar la care nu renunțam pentru că o baretă trecută pe sub talpă îi ținea strâns lipiți de pulpe, cu șapca cu cozoroc lat, având alura unei pălării de damă, în mantaua mea cu guler înalt de stofă care-mi ajungea până la bărbie, pudrat ca un clown și cu ochii încleiați de vaselină, umblam pe bulevarde agățând cu privirea ochii tuturor femeilor cu care mă întâlneam. Niciodată și pe nici una dintre ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
ca dintr-o spălătorie; era un abur cald, plin de miresme și de sunete. Vestiarul mic, despărțit de sală printr-un grilaj, era atât de tixit de șube, încât portarul se porni să gâfâie și să sară de colo-colo cu mantaua mea în mână; încerca orbește să o agațe în câte un cui de pe care cădea imediat. Pe un raft și pe suportul unei oglinzi, șepcile și căciulile se înghesuiau în rânduri strânse, iar pe podea galoșii și bocancii stăteau unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]