2,084 matches
-
croquis-uri, notații despre societatea românească”. Rubrica „utopică”, cum o numește, resemnată, autoarea, ar fi trebuit să construiască un calus al „fracturii deranjante (dacă nu periculoase) Între grupări și generații... autori de vârste și realizări diferite, angrenați deocamdată Într-o dispută necruțătoare”. Învecinați Într-o aceeași publicație, ei ar fi avut șansa, spera inițiatoarea, „să vadă mai limpede unde au greșit, dacă au greșit etc.”. Justificarea viitorului se află În trecut: „ani de zile am Încercat să «deschid» o revistă căreia i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
preajmă, nici nu sunt de găsit totdeauna printre cei aflați În rolul public rezervat Înțelepților și drepților. Cititorii avizați asupra atmosferei din țară Înțeleg, probabil, fără dificultate, despre ce și cine ar fi vorba, care ar fi natura actualei „dispute necruțătoare”. Pentru cei de departe, este mai greu de deslușit fie și o mult mai simplă chestiune: de ce din proiectul numărului 750 a supraviețuit doar ancheta, de ce rubrica „utopică” nici măcar nu și-a Încercat experimentul? * Textul Gabrielei Adameșteanu din nr. 750
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
destinului, da, se putea spune așa, cum și spuneau noii săi concetățeni. „De-a lungul crizei, Bérenger nu este preocupat de condiția umană, ci de propria situație. Transformați În Rinoceri, cei din jur pun În cauză propria sa existență”, continua, necruțătoare, teza. Da, așa era, știam ce Înseamnă Rinocerii Înmulțindu-se În jurul solitarului. „El susține că dacă s-ar fi Întâmplat În altă parte, «măcar de s-ar fi Întâmplat altundeva», s-ar fi putut discuta totul logic și rațional, ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
se Întâmple altui copil - și ție- și mie”. Neacceptând nici o Autoritate - incarnarea supremă a acesteia rămâne Auschwitz -, naratorul respinge, firește, și sloganurile evreiești, chiar cele impuse de Împrejurările extreme ale supraviețuirii, obsesie iudaică ce nu pare să devină desuetă.Confesia (necruțătoare, În primul rând, cu sine) a supraviețuitorului din Kaddish nu este altceva decât suferința pietrificată În tăcere și solitudine: „Evreitatea mea rămâne o vagă circumstanță a nașterii, doar altă culpă-greșeală printre multe, o femeie cheală În fața oglinzii”. Deloc surprinzător, sensul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
au de oferit afacerile, politica, petrecerile și așa mai departe - și ai aflat că nici una dintre ele nu te mulțumește pe deplin sau nu ține o veșnicie - ce rămâne? Natura rămâne.“ Voia să ofere alinare. Dar ei i se părea necruțător, aiurea, indiferent - așa cum devenise și fratele ei. Când se întoarseră acasă după expediția din ziua aceea, Daniel îi întinse o cutie pentru cămăși care în ultima lună stătuse în portbagajul Dusterului său vechi de douăzeci de ani. Ghicise că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mărunte care le intra pe sub piele. Nici din rațiuni economice. Doar o ispășire de nepătruns, agățată de sânul odinioară tânăr și verde al lumii noi. — Ascunși în obscuritatea aceea vastă de dincolo de oraș, îi spuse el lui Sylvie, la regimul necruțător de müsli și lapte de soia de la micul dejun. Unde câmpurile întunecoase ale republicii se desfășoară în noapte. — Da, dragă. Cum spui tu. Ce mai fac Rangers? Aș putea să predau în Arizona. Sau să fiu profesor invitat în California
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Pentru sumele depuse, CEC eliberează chitanțe. ... apa stă Înghețată pe pereții tunelului, trenul personal Înaintează greu, parcă acum ar săpa tunelul și lumina albastră, albă ca un fulger, ca fulgerele ce luminează un București aflat sub bătaia unei ploi diluviene, necruțătoare. Dâmbovița este umflată, apa se ridică până sub Podul Izvor, e ora două noaptea și tu scaperi sub o umbrelă niște chibrituri, ca să poți citi lista cu studenții admiși la Facultatea de cinematografie și te vezi acolo pe listă, unedva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
îmbrățișarea pietrei stăteau de mai bine de o mie de ani manuscrisele sfinte și pe pereți icoane pe care nici diavolul distrugător al iconoclaștilor nu le atinsese; pe când, peste toate câte le ridicau în Valahia, timpul și vremea își puneau necruțător amprenta și el, orgoliosul Mihai Cantacuzinul, degeaba se străduia. Venise aici ca să întărească pentru Șerban Vodă o rețea de oameni care, răspândind cărțile de liturghie ce se tipăreau la București, Snagov și Râmnic, să afle cât de fierbinte este clocotul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
că de un ceas înșir la mărgăritare și nu știu cum să vă spun că am scăpat de toate grijile și tristețile mele, că-mi vine să strig! Stanca, într-o vijelie, ieși pe ușă. Când au ajuns la Iaffa, soarele ardea necruțător și au tras la un caravanserai ca să se odihnească. Așezarea își pierduse specificul; arăta ca un oraș arab oarecare din împărăția otomanilor. În timp ce privea cum cărăușii adăpau catârii pe care-i închiriase la Ierusalim, spătarul Mihai simți o atingere ușoară
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
firmanul care se încheia sec: „Mazîl!” Curtea era înconjurată de ieniceri și akingii, așa că tânărul domnitor își acceptă situația de arestat al sultanului. Ca o rumoare, din sala mare, vestea, în șoaptă, apoi ca un zvon, apoi ca un lătrat necruțător al soartei, ajunse în sala mare din iatacul doamnei: „Mazilit, mazilit, Constantin Vodă Duca mazilit; mazilit...” Îi vuiau urechile, e vis, ce-i asta? Jupânesele cu care sta la masă șușoteau între ele, privind-o cu un fel de milă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
de-i țiuiau urechile. Trecea în urma lui vodă prin cărarea deschisă în mulțimea de credincioși, răspunzând mecanic la plecăciunile ce nu-i erau adresate lui. Acum pasul domnitorului încetinise; după cum boierii plecau grăbiți capetele, înțelegea că erau scrutați de privirea necruțătoare a domnitorului. Au ajuns în față. Din scaunul din dreapta, doar cu o treaptă mai coborât decât cele două domnești din stânga, mitropolitul Theodosie s-a sculat cu greu, sprijinindu-se cu putere în cârjă. A ridicat mâinile de culoarea sidefului și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cumva la persoana a treia, parcă încercând să se scuture de orice implicare. Simțea cum îi ard obrajii, o durere binefăcătoare îl țintuia în jilțul domnesc, simțea că nu poate să se ridice și totuși trebuia să fie energic și necruțător. Trebuia să acționeze, să-i despartă pe cei care cu această ocazie eventual ar complota. — Chemați garda, porunci el aproape țipând. Cei patru dorobanți intrară grăbiți și se aliniară dând onorul. — Să vină doamna în divan și să fie trimis
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cred că n-ar fi lipsit de sens să mă-ntreb de unde știu eu ce se petrece în bucătărie dacă eu sunt încă ascuns sub pat. — Trec peste mușcătură, trec peste șuturi - în timpul ăsta mătura ei continuă să mă pistoneze necruțător, în încercarea de a mă scoate din peștera mea -, dar ce-o să mă fac cu un copil care nici măcar nu vrea să-și ceară iertare? Care nu vrea să-i ceară iertare propriei lui mame și să-i promită că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
bucle castanii, arată vârsta nedefinită a femeilor obișnuite să viziteze de timpuriu saloanele cosmetice. Linia severă a costumului taior bleumarin completează perfect privirea albastră în spatele căreia se ghicește inteligența rece, lucidă, care o ajutase să supraviețuiască în mlaștina perfidă și necruțătoare a marilor afaceri. Domnule Rădulescu! Vocea un pic îngroșată trădează o veche fumătoare. Ce surpriză plăcută! Mă bucur să vă văd, spune aceasta cu un zâmbet afectat, întinzându-i o mâna albă ca laptele, cu degete subțiri, pe care Marius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
al unității, dar fără să-l vadă. "Mda, își spune în sinea lui, Armata Roșie eliberatoare știe să se folosească de legi așa cum un pește profită de munca târfelor lui. Pentru ei doar o singură regulă este valabilă-pumnul care lovește necruțător.166 Își aduce aminte de vorbele tatălui său, spuse cu mult timp în urmă: "Măi copile, eu pe ruși îi cunosc bine. Cu ei te poți înțelege, dar cu bolșevicii ba." Oamenii simpli au înțeles întotdeauna mult mai repede și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și a expresiei, psihologia creatorului sunt elemente indispensabile. Mai trebuie ținut cont însă de specificul estetic al genului, de istoria lui. Un adevăr elementar și izbitor este că filozofii moraliști sunt îndeobște sceptici în privința omului, a calităților sale. Impulsul pedepsitor, necruțător și disprețul sarcastic devin parcă nota comună a acestora. Socrate, Diogene, cinicul Heraclit din Efes, Xenofon, Montaigne, La Rochefoucault, Chamfort, Schopenhauer, Nietzsche etc. sunt dovada peremptorie. Nu meditezi asupra naturii umane dacă ai fi împăcat cu datele oferite de aceasta
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
cineva care cultiva benevolența universală, ci își urmărea foarte precis pro priile interese, fiind capabil să profite de oportunitățile pe lângă care mulți ar trece fără să le bage în seamă. Pe cât de pasional fusese în iubirea lui, pe atât de necruțătoare și îndârjită se dovedise a fi fiara din el, rănită. Probabil că, în parte, tocmai din cauza ei mă îndrăgostisem de el și tot din cauza ei îl părăsisem. Ea era ceea ce îl făcea imperfect, intere sant, posibil de salvat. Salvându-l
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
că în mine se mai vorbește și astăzi despre tine. Cu o miscare ușoară mă ridic. O durere de cap ascuțită îmi pulsează adânc și cea din urmă fărâma de viață ce încă îmi ține corpul secătuit în viață această necruțătoare, pătată. Mă apropii de fereastră. Soarele e acolo, mă privește. Îmi era dor de mângâierea lui ușoară, transparentă, făcându-mă să simt că rădăcinile edenului pătrund prin bolta camerei mele, prin mine, umplându-mă cu lumina divină. Privesc fugar spre
A doua oară unu by Ursuleanu Smaranda- Ioana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92949]
-
și nici pomul Înțepător de Crăciun și de obicei sunt filmată izbucnind dramatic În plâns... Sau se poate să fi fost din pricina instrumentelor cinematografice ale tatălui meu. Camera de filmat a lui Milton, echipată cu un stativ plin de reflectoare necruțătoare. Luminozitatea acelor filmări le conferă aspectul interogatoriilor de la Gestapo. Ținându-ne În mâini cadourile, ne ploconim cu toții, de parcă am fi fost prinși cu mărfuri de contrabandă. În afară de luminozitatea orbitoare, mai era ceva ciudat la filmările de amator ale lui Milton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
modelului german, dar îmbunătățit cu votcă și lehamite rusească. Ei bine, există un roman, Vițelul de aur, în care cei doi autori își pun eroul la grele încercări în lupta cu morile de vânt ale birocrației. Ilf și Petrov sunt necruțători cu eroul lor, Ostap Bender. Nu, domnule, nu-l pun și ei într-un context normal, nu-l trimit într-o stațiune balneară, ci îl pun să se lupte cu fiarele funcționărești de la Hercules. Dar cinismul celor doi nu se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
va mai fi locuit nici el, și nimeni nu se va mai așeza acolo. 41. Iată, vine un popor de la miază-noapte, și un neam mare și niște împărați puternici se ridică de la marginile pămîntului. 42. Poartă arc și suliță, sunt necruțători și fără milă; glasul le mugește ca marea; sunt călări pe cai, ca un om gata de luptă, împotriva ta, fiica Babilonului! 43. Împăratul Babilonului aude vestea, mîinile i se slăbesc, și îl apucă groaza, ca durerea pe o femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
atinge "frontierele inocenței" (v. Radu Călin Cristea) ci mai ales dintr-o necesitate logică, pragmatică, survenită într-o stare de criză, în regim de urgență, ca instinct de supraviețuire: starea androginală este cea din oglindă. Iubirea-pasiune este spiritualizată în lumina necruțătoare și neînduplecată a oglinzii. Filtrul este impalpabil și în același timp foarte eficient. Se realizează totuși o sciziune dureroasă. Efortul nu este pentru a recupera jumătatea pierdută, ci pentru a lua distanță față de aceasta, detașarea fiind unica posibilitate de cunoaștere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
unul ca după aceea să schimbe paharele cu unele mai voluminoase ca În final să le uite numărul...! Fiind ora prânzului li se făcură foame la care avu o contribuție majoră În mod sigur, paharele de toxine golite ce scormoneau necruțător stomacul lor suprasaturat de băutură alcolică. Propunerea Șefului de Șantier veni de la sine. „Nu putem pleca la drum flămânzi. Așa-i...? Să nu avem totuși ulterior discuții contraditorii, Îți atrag foarte serios atenția: Eu voi plăti toată consumația...! Gabișh...?” Resemnat
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de dărâmături. Atunci fata hotărâtă, Îl trase după ea făcânduși prin mulțime loc cu coatele, Îmbrâncind, gesticulând, cerând cale liberă...!! Însfârșit, ajunseră la statuia lui C.A Rosseti. Vedea și nu-și credea ochilor. Aici cutremurul de pămând fusese mai necruțător!! Câteva clădiri transformate În mormane de moloz iar una din clădiri rămase pe verticală dar În compesație, luase foc. În disperare, unii oameni cu hainele de pe ei În flăcări, se aruncau pe ferestre sperând Într’o miraculoasă salvare! Părăsiră locul
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
mult curaj, conduși de neînfricatul Alyak - să-și continue misiunea de a stabili contactul cu specia dominantă, care acum văzuseră limpede că e reprezentată de rasa umană. Restul cărții reproducea descrierea amănunțită a morților lor cumplite, victime ale acestei specii necruțătoare, În ciuda faptului că adevărații șobolani, care Încă mai credeau că axionii sînt de-ai lor, făceau admirabile Încercări de a-i salva, chiar cu prețul propriei vieți. De fiecare dată cînd un axion era omorît pe pămînt, moartea lui era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]