4,917 matches
-
mai puțin păr În cap; Dordonea, cu un ochi vânăt, cu urme de gheare pe gât și gulerul cămășii ferfeniță, urla că o dă În judecată pentru tentativă de omor. „Tu ai Început, vierme de beci și târfă masculină prin pușcării!” „Ba tu ai lovit prima, scroafă slinoasă și Împuțită!” În cele din urmă, lucrurile s-au rezolvat aproape de la sine. Zic „aproape” pentru că el nu a dat-o În judecată, iar aia nici atât; În schimb, a făcut o jalbă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
confisc plasa și bicicletele și pe voi vă duc la Pichet, pe urmă la Comandament, ca să dați declarații și voi, și părinții. Pe urmă o să ajungeți la școala de corecție, iar alde tac-tu o să ia câte un an de pușcărie, ca să vă băgați În cap că aici nu e de joacă.” Sergentul părea supărat rău și hotărât să facă tot ce le făgăduise. Scurtul era Îngrijorat mai mult de biciclete și de plasă, iar Blondul era gata să se pună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
era nicidecum un zgârcit, așa că s-a apucat să Împartă câte un bănuț pe la multele sale rubedenii. Dărnicia lui l-a pierdut, căci au aflat jandarmii, l-au legat, l-au bătut și l-au trimis la Oraș să facă pușcărie. Se zvonise, câțiva ani mai târziu, că un Înger cam năuc se rătăcise pe Înserate În preajma satului. În loc să-și ia zborul În sus și să-și vadă de ale lui, el tot dădea rotocoale neliniștite, de parcă ar fi uitat unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
care lucrase pentru liniștea populației fusese boul de Mișu, care făcuse Încurcătura. Poștașul chiar crezuse, pesemne, ce-i spusese nedumeritului, căci nu s-a obosit să caute și alți vinovați. Și rău a făcut, căci ar fi scăpat, poate, de pușcărie. Era prin august, când muncile agricole intrau Într-un soi de pauză. Țăranii mai răsăriți plecau la băi (hai, rânjește!) aproape pe degeaba, În niște stațiuni (de care nu auzise nimeni) pentru lucrătorii și pensionarii CAP. Soldații veniți să ajute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de altul. În timpul zborului cu parașuta puteau fi slobozite Îndelungi și meșteșugite măscări, din pricina cărora izbucneau și se Întețeau bătăi crunte, pentru că nimeni nu putea lăsa nepedepsite ziceri precum: „Mă-sa lu’ Vieru se fute cu soldați, ta-su-n pușcărie o ia de la bărbați!”. Titel și Onel au făcut reguli ca să se ocolească Încăierările. Cine voia să Înjure, dădea un leu În plus, după care, jos, trebuia să stea să primească trei picioare În cur de la ăl pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de viteza lui nu ne-ar fi pus nicidecum sănătatea În pericol. Eram patru: eu și Hristu - pe bază de șantaj; nea Mitu Păcătosul - pentru că era datoria lui; profesorul Dordonea - pentru că era puțin scântit În urma bătăilor de la anchete și din pușcărie. Se oferise voluntar, domnule! La el, la oraș, Dordonică n-avea familie - nu apucase să se Însoare la timp, iar mai târziu i-a fost greu din pricina scrântelii. Abia aștepta câte un prilej să se avânte În Întâmplări pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mi tai podoabele În fața voastră, decât să Îndrăznesc a gândi la așa ceva. Nu Înțelege nimeni că privirea aia imbecilă Îmi tulbură energiile și mă interzice? Nu mai pot, domnule! Mi-e teamă că o s-o strâng de gât, iar de pușcărie nu mi-e dor. Mă termină, domnule, ce nu Înțelegeți?” Până la urmă, Directorul i-a luat clasa cu pricina lui Dordonea și i-a dat alta În loc. În rest, fostul condamnat politic reabilitat - pe atunci - numai pe jumătate se dovedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
tovarăși, mă bucur că suntem cât de cât Întregi. Măcar În linii mari, că, așa, fiecare aveam păsărici ascunse prin tărtăcuțe. Hristu le are de când s-a născut, fiind o creatură de aproape infracțională naivitate; eu le-am căpătat În pușcărie; nea Mitule, matale, când mâncai bătaie ca argat și când, mai târziu, În armată, În loc să alergi la concursul sportiv cu fraierii ceilalți, te-ai suit În tramvai, ai câștigat locul trei, ca să nu bată la ochi, ți-ai luat permisie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
că aveau carnea de la o mortăciune găsită pe câmp și care li se păruse a fi Încă proaspătă. Plictisit, adjutantul pusese să li se ia amprentele și amenințase: „Dacă mai Îndrăznește cineva din sat să vâneze, voi toți o să faceți pușcărie. Țineți minte! O să stați la ocnă mai mult decât pentru viol cu omor!”. Nenorocirea plutonierului adjutant n-avea să i se tragă de la mărinimia lui, iar el n-avea să afle nicicând de la ce ori de la cine, căci urma să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Mulți zic că dacă ar fi trecut Întâi pe la mamă-sa, ar fi scăpat cu un an-doi la batalion disciplinar și nu cu douăzeci, câți căpătase pentru moartea adjutantului ce abia aștepta să se pensioneze. Când avea să iasă din pușcărie, n-o mai găsise pe Tușa: era damblagită de ceva vreme și nu fusese În stare să Îl recunoască. Tușa, văduva, era soră cu o bunică a lui Vieru. Din povestirile acelei femei care trăia mai mult singură și punându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
m-am grăbit a le da crezare. Mai mult: adineaori m-am Întâlnit cu Odraslă, ceea ce Înseamnă că nu l-ai Înjunghiat nicidecum. Mă bucur. Ești un om cu simțiri deosebite și-ar fi fost păcat să te irosești prin pușcării. Domnule, eu Îți spun acuma ceva care nu trebuie să te Înfurie, dar e bine să afli cine te-a băgat În poveste asta și cui trebuie să-i mulțumești. Vorba cea rea a răspândit-o Gogoașă care, după cum și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
scufundată În hazna, căci podeaua putrezită a umblătorii se făcuse țăndări și pe babă n-o auzise nimeni, ore Întregi, strigând după ajutor; un vechi prieten al lui, profesorul Dordonea, dăduse statul În judecată la Curtea internațională pentru anii de pușcărie făcuți În regimul trecut; tescovina cu care Îi plăcea să se amețească acelui Dordonică ar fi fost distilată, de fapt, din găinaț de păsări și mai ales de curci, pe care negustoreasa de rachiu le creștea În larga bătătură ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
era sărăntoc, l-au luat comuniștii de bun și l-au trimis la o școală de partid. Când s-a Întors, a Început să ne asuprească și să ne sperie că ne bagă la chiaburi și c-o să putrezim În pușcării. Și unu’ ca ăsta, domnule, vine acuma de se alege consilier În democrație. Eu așa ceva nu pot să rabd. Ne-am vorbit câțiva oameni de nădejde să-i măsurăm nițel spinarea și să-i pocim cumva nasu-ăla, că prea Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
lor lipsea Însuși Căpitanul. Acesta - aveam să aflăm ulterior - zăcea rănit pe terenul de fotbal. Unul dintre avortonii bețivi Îi găurise ambele fese (bucile curului) cu o șurubelniță. Au urmat negocieri, intervenții la autoritățile județului, amenințări cu jandarmii și cu pușcăria. În cele din urmă, bravul nostru Căpitan a fost eliberat, În ciuda tuturor spumelor de la râturile acelor creaturi plămădite nu de Dumnezeu, ci de Dracu, nu din lut, ci din scârnă. De atunci și până acum, a avut timp să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
părere Își făcuseră despre cele două pramatii și rușini ale speciei umane. În condiții normale, de război, ar fi fost Împușcați scurt, fără multă vorbă și fără milă; așa, Însă, aveau numai de petrecut zece sau cinsprezece ani Într-o pușcărie militară unde urma să fie sodomizați Încă din prima noapte de condamnații mai vechi, care abia așteptau să le sosească oarece prospătură. Le ceruse apoi și le notase Într-un carnețel numele și adresele părinților, pentru ca bunii cetățeni cu progenituri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
erau cuminți, Toporan Îi va descăpățâna cu securea. Maria se iubea cu Ion Găman - un hoț mărunt, aproape inofensiv și destul de prost pe deasupra, căci era prins de fiecare dată când făcea câte o găinărie și intra pentru câteva luni la pușcărie. Iubirea lor era alăturea cu omenirea de rând: nu aveau casă, masă, munceau cu ziua pentru mâncare și bani puțini, iar când se apropia iarna, Ion Înfăptuia aproape la vedere câte un furtișag, ca să fie prins și condamnat și ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
căci era Încredințată că așa Își arăta iubirea bărbatul vieții ei. În noaptea În care Ectoraș aflase zvonurile mincinoase despre năravurile nelegiuite și grețoase ale fetei care tocmai Îl sărutase fugar, țipetele Mariei arătau fără greș că Ion era la pușcărie și ea se Întorsese să ierneze la bătrânul cu suflet mic care Îi dădea trânteala de bun venit. Peste câțiva ani, după ce Ion și Maria muriseră la depărtare unul de altul, Ectoraș avea să-i viseze Împreună și multă vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de a vorbi și a-i cere lui Dumnezeu s-o Învie pe femeia lui sau măcar să-i rostuiască o viață mai cumsecade pe Lumea Ailaltă. Nea Cuțitaru Îi fusese bun prieten, chiar foarte bun, căci multe dintre lunile de pușcărie le petrecuseră Împreună și, cu bună Înțelegere, ca să se apere de năvala altora, dar și ca să-și ostoiască dureroasele neliniști și porniri, făceau pe femeia pe rând, respectându-se cât se putea unul pe altul, ca să nu Încapă cumva vorbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Nicu Fieraru, ultimul prieten În viață al Însinguratului Nae, Îi făcuse o cruce zdravănă din fier, o Înfipsese Într-un soclu de beton și sub ea Îngropase o valiză de lemn - cu care Nae plecase În multele sale călătorii la pușcărie - În care așezase frumos o pereche de pantofi, una de nădragi, o cămașă, o pălărie și niște șosete desperecheate, căci nu găsise prin cocioaba cu acoperișul prăbușit două la fel și fără să fie găurite. Nicu Fieraru - poreclit și Brânză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Marianti, care habar n-avea de acea iubire răvășitoare și nici nu urma s-o afle vreodată, cutremurată cum era de soarta tragică a ucigașului Mihai Enin; acesta, după ce Îi Înjunghiase pe Odraslă și pe Gogoașă, fusese Închis Într-o pușcărie - balamuc unde Își petrecea zilele legat cu un lanț de picior. Taina avea să fie descoperită de cei care cercetau dispariția lui Foiște și a lui Repetentu, după ce găsiseră Într-o lădiță a profesorului o grămadă de scrisori - dintre care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
scris și câte altele de același fel crescuseră atât de mult, Încât Îi pusese pe gânduri pe responsabilii de la oraș. Îl pândiseră și-l prinseseră pe făptaș. De aici Începea povestea fraților gemeni. Se șoptea că librarul, temător foarte de pușcărie, Îl convinsese pe fratele său mai slab de minte, Îngrijitorul de la școală, să se ducă la proces În locul lui. Ceea ce sărmanul cu duhul chiar făcuse, iar fostul librar se apucase să curețe prin școală și să-i alerge cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
luase locul fratelui până și În casă, iar gurile rele șopteau că se vârâse până și În pat, Împreună cu nevasta oropsitului, lăsând-o pe propria lui soață să ofteze ca o vădană după bărbatul pe care Îl credea plecat la pușcărie. Iarăși se spunea că librarul făcuse toată nebunia cu Înlocuirea la sfatul perfid al profesorului Gurgui, care dorise cu Încăpățânare să se răzbune pe Îngrijitor după ce chelbosul se apucase să povestească - În urma trasului cu urechea pe la uși - la toată lumea cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
au dedicat studii, articole și volume?... În toamna anului 1958, student fiind la Facultatea de Istorie, Filologie, Filozofie, într-un Iași golit de cunoștințe și prieteni, de unde rudele mele fuseseră alungate (profesorii Gh. Ivănescu și Rodica Ciocan-Ivănescu) sau băgate în pușcărie (arheologul Anton Nițu), am auzit pentru prima dată, în șoaptă, pomenindu-se cu tristețe despre un eminent absolvent al facultății la care și eu intrasem de curând. Era vorba de Alexandru Zub, un tânăr căruia i se prevedea un viitor
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
cunosc. Ne-am revăzut după aceea la Bibliotecă sau la Arhive. Între timp, după repetate refuzuri ale vigilentelor „organe de partid și de stat“, revenise la Institutul de Istorie „A. D. Xenopol“ al Academiei Române, de unde, la începutul carierei, fusese aruncat în pușcărie. Întâlnirile noastre erau ocazionate, mai ales, de apariția unor lucrări, mai multe ale dânsului decât ale mele. Fiecare carte a sa era însoțită de câteva rânduri frumoase. Și încet-încet volumele lui Alexandru Zub s-au adunat pe rafturile bibliotecii mele
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
și o legendă lămuritoare: „Andrei Gheorghe, la o marihuană, împreună cu prietenii”. Contează mai puțin că rebelul om de presă fuma o țigară banală sau „iarbă”. Câteva zile mai târziu, Gheorghe era convocat la Procuratură și amenințat cu ani grei de pușcărie. Iată cum excesul de zel al unui tehnoredactor poate distruge cariera, liniștea sau onoarea presupusă a unui om. NOTE (1) Pentru a da un titlu bun, trebuie să conștientizăm mai întâi funcțiile sale: A face să vezi. Este o funcție de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]