3,534 matches
-
prefacă a nu bănui nimic, am hotărât să dau curs imediat unei cercetări. Între timp, trebuia să renunțe la băuturi și bucate, altele decât cele pregătite de persoane de încredere și, dacă ar fi simțit un gust metalic, trebuia să scuipe imediat ce avea în gură. Persoanele care veneau în contact direct cu regele erau nenumărate. Deocamdată i-am scos din cărți pe majordom, cel care administra palatul, pe spătarii care aveau grijă de armele sale, pe cel care păzea tezaurul, numit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
percheziționat, s-a făcut alb la față. N-a cutezat nici măcar să protesteze. I-am smuls de la gât un săculeț de piele. Am răsturnat pe masă conținutul: o grămăjoară de pulbere cenușie. Am pus un deget și am gustat: am scuipat imediat, simțind metalul. Ceea ce s-a întâmplat după aceea n-a durat decât câteva clipe. În timp ce eu strigam implorându-l să n-o facă, regele și-a înfipt cuțitul în pieptul ajutorului de paharnic, care s-a prăbușit mort. - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
diavolești. - Stiliano, lasă-ți oamenii să plece, și tu rămâi aici. Vocea îi era incredibil de imploratoare. - De felul tău ești mai mult bizantin decât longobard. Rămâi să-mi fii de ajutor și nu face greșeli. I-am trimis un scuipat la picioare, și s-a retras, din nou nepăsător, în beznă. Exarhul, care urmărise toată scena amuzat, mi-a poruncit din nou: - Mâine în zori o să pleci, altfel nici măcar Andras n-o să te poată salva. Nesuportând ca viața mea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ereziilor sale. Am băgat în teacă scramasaxul și m-am rezemat cu coatele de altar, jucându-mă cu copacul. Ceea ce mă rodea pe dinăuntru era faptul că el îmi știa deja răspunsul. L-am rostit cu greu, ca și cum aș fi scuipat. - Ai cuvântul meu. Băiatul, viitorul apărător al aberațiilor tale, se va urca în barca aceea. A oftat din adâncuri, s-a sculat și mi s-a postat dinainte, de partea cealaltă a altarului. N-avea pe față semnele fricii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
strat de var pe perete, Tresar acum când văd înfipt în pământ ca o cruce fără brațul vertical parul nostru, la capul unei ridicături bătătorite de pământ, semnul că acolo, la vârful parului incrustat de Theo cu briceagul, umezesc cu scuipat lemnul să pot citi data înscrisă, șaptesprezece septembrie o mie nouăsute nouăzeci și, exact acum trei ani, și mă uit la ridicătura de pământ de la picioarele mele ca la un mormânt drag, varul stins de focul arzător așteaptă, ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
uit totul. le spuneam alor mei că mă duc la școală, dar În realitate mergeam și mă plimbam pe faleză, unde nu era nici țipenie de om, căci era un frig de crăpau pietrele. mă fascinau formele cioturilor de lemn scuipate de Dunăre la mal, mâncate de apă și de carii. le adunam pe cele mai contorsionate În camera mea și le pictam sau le decoram cu hârtii. În rest, tot ce făceam era să mănânc, să dorm și să mă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
pentru că privirea este cuptorul magic. Ea Înghite realitatea dintr-o singură sorbitură, Însă nu pentru a o digera și a o converti În energie internă, prin procesele metabolice ale corpului sau ale minții, ci cu unicul scop de a o scuipa imediat Înapoi, transfigurată, de dragul jocului. Dinamica acestei stări este asemănĂtoare Șaman 47 respirației plantelor, inversă respirației oamenilor. mecanismul ventilației cuptorului alchimic este respirația inversă. Ca și plan- tele, care, prin intermediul luminii, transformă dioxidul de car- bon În oxigen, poetul transformă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
periculoasă total nepregătit și să nu pățești nimic. Șaman 115 Nu așa fusese Teo Haiduc În Kosovo și se Întorsese fărĂ o zgârietură ? Dar eu nu eram Teo Haiduc. Nu eram un vlăjgan plin de curaj și forță, care a scuipat de atâtea ori moartea În ochi. o idee ciudată Îmi străpunse deodată inima : violența loviturii de cuțit a cerșetorului nu fusese decât materializarea violenței loviturii pe care mi-o dăduse Ștefan când mă anunțase din senin că pleacă. În mintea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
un glas puternic și un râs pe măsură. Ceilalți i se alăturară, În timp ce Hiyoshi, Încercând să pară plictisit, scoase din haină o tulpină de mei și Începu s-o roadă. Sucul cu aromă de iarbă din lujer avea gust dulce. Scuipă nepăsător tulpina mestecată. — Câți ani ai? — Șase. — Serios? — Domnule, de unde veniți? — O cunosc bine pe maică-ta. — Cum? Sora mai mică a mamei tale vine adesea În casa mea. Când te duci acasă, transmite-i mamei salutările mele. Spune-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
a-și vinde ambulant mărfurile. La colțul unei străzi lăturalnice, dădu peste Hikoju, care avea nasul Înroșit din cauza vîntului uscat. Reparatorul de arcuri ajunse lîngă el și-i Îndesă În mână o scrisoare. — După ce-o citești, mestec-o și scuip-o În râu, Îl preveni el. Apoi, prefăcându-se că nu-l cunoaște, Hikoju coti la dreapta, În timp ce Hiyoshi pornea În direcția opusă. Știa că era o scrisoare de la Shichinai. Neliniștea nu-l părăsise și inima Începu să-i bată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Jozaiji. Dacă vântul bate dinspre miazănoapte sau se oprește de tot, nu veni. Termină de citit, rupse scrisoarea În bucățele și le strânse ghemotoc, după care le mestecă până se făcură cocoloș. — Negustorule de ace! Surprins, nu avu timp să scuipe bulgărele În râu. Ascunse ghemotocul de hârtie În pumnul strâns. — Cine mă strigă? — Vino-aici. Am dori să cumpărăm niște ace. Nu se vedea nimeni, iar Hiyoshi nu-și dădea seama dincotro se auzea glasul. — Încoace, vânzătorule! Pe cealaltă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Închinau, cu capetele la pământ, În fața caselor și pe marginea drumului. Nobunaga nu era reținut nici măcar În public. Își dregea glasul În timp ce le vorbea vasalilor și, În același timp, râdea. Spunând că-i era sete, mânca pepeni În șa și scuipa semințele. Hiyoshi mergea, pentru prima oară În viața lui, pe aceste drumuri. Supraveghindu-și stăpânul din spate, Își spunea: „În sfârșit, ăsta-i drumul. Asta e calea.“ Castelul Nagoya apăru În fața lor. Apa din șanț se Înverzea. După ce trecu peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Chiar și dacă vor continua să ne atace douăzeci-treizeci, poate și o sută de ani, nu ne vom preda. Noi suntem clanul Asai! Nu cedăm În fața unuia ca Nobunaga. Era atât de revoltat contra clanului Oda, Încât părea gata să scuipe, dar dintr-o dată tăcu. Luminată de lampa din spate, Oichi Își ascundea fața cu copilul care-i sugea la sân. Aceea era sora mai mică a lui Nobunaga! Nagamasa se cutremură de emoție. Până și la față semăna cu el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
din creștetul capului. — Lașule! strigă el. Avea o singură rană, dar asasinul avea un complice. Văzându-și tovarășul În dificultate, al doilea om se repezi la Shikanosuke, cu sabia ridicată, răcnind: — Pregătește-te să mori! E porunca seniorului nostru! — Ticăloșilor! scuipă Înfuriat Shikanosuke. Îl Îmbrânci pe primul atacant În tovarășul său, făcându-l pe al doilea să cadă. Profitând de ocazie, o luă la fugă În râu, stârnind jerbe mari de spumă. — Nu-l lăsați să scape! strigă un ofițer din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Am venit să vă primesc dojana, răspunse Hideyoshi, cu adânc respect. „Întotdeauna are răspunsul cel mai potrivit,“ Își spuse Nobunaga. Îi era tot mai greu să rămână supărat. Trebuia să vorbească rar, ca și cum ar fi mestecat cuvintele și acum le scuipa. Cum adică, ai venit să fii dojenit? Credeai că toată treaba asta se va termina cu o scuză? Ai comis o mare greșeală care nu mă afectează numai pe mine, ci și Întreaga armată. — Ați și citit scrisoarea pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Dintr-o dată, Mitsuharu se ridică: — Nu ți-am mai văzut de mult timp soția și copiii. Poate trec să-i salut. Mitsuhide Își privi vărul Îndepărtându-se. Peste un moment, avu pieptul atât de congestionat, Încât nu putea nici să scuipe, nici să Înghită. La două camere distanță, Saito Toshimitsu, vasalul lui Mitsuhide, se sfătuia cu alți generali, studiind hărți militare și discutând problemele tactice. Ieși din Încăpere, pentru a vorbi cu Mitsuhide. — Trimiteți convoiul cu provizii Înaintea noastră În Sanin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
afacerile noastre, desigur. Dar mă Întreb dacă n-ar fi bine să ne mărginim la atât. — Ar fi bine, nu Încape Îndoială. Aduceți toate noutățile, cât de repede puteți. Cum doriți, stăpâne. — Sau, dacă nu reușiți, mestecați bine și apoi scuipați iarăși, adăugă Nobunaga. — Să scuipăm? Mestecați cât mai bine, rețineți ceea ce e de calitate și scuipați drojdiile. Dacă războinicii, agricultorii, meșteșugarii și neguțătorii din Japonia Înțeleg acest principiu, atunci se va putea importa orice, fără probleme. — Ba nu, nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Întreb dacă n-ar fi bine să ne mărginim la atât. — Ar fi bine, nu Încape Îndoială. Aduceți toate noutățile, cât de repede puteți. Cum doriți, stăpâne. — Sau, dacă nu reușiți, mestecați bine și apoi scuipați iarăși, adăugă Nobunaga. — Să scuipăm? Mestecați cât mai bine, rețineți ceea ce e de calitate și scuipați drojdiile. Dacă războinicii, agricultorii, meșteșugarii și neguțătorii din Japonia Înțeleg acest principiu, atunci se va putea importa orice, fără probleme. — Ba nu, nu e bine așa, dădu din mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ar fi bine, nu Încape Îndoială. Aduceți toate noutățile, cât de repede puteți. Cum doriți, stăpâne. — Sau, dacă nu reușiți, mestecați bine și apoi scuipați iarăși, adăugă Nobunaga. — Să scuipăm? Mestecați cât mai bine, rețineți ceea ce e de calitate și scuipați drojdiile. Dacă războinicii, agricultorii, meșteșugarii și neguțătorii din Japonia Înțeleg acest principiu, atunci se va putea importa orice, fără probleme. — Ba nu, nu e bine așa, dădu din mână cu tărie Soshitsu; era Întru totul Împotrivă și se grăbi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lucrurile altfel decât Soshitsu. Sotan privi un moment spre lampă, precaut, dar apoi răspunse, cât se poate de clar: — Sunt de acord cu dumneavoastră, stăpâne, că ar fi bine să mestecăm bine această problemă a religie creștine și s-o scuipăm apoi. Nobunaga Își aținti privirea spre Soshitsu, ca un om căruia tocmai i s-ar fi confirmat opiniile. — Nu-ți face griji. Trebuie să percepi ansamblul mai larg al lucrurilor. Cu secole În urmă, Seniorul Michizane a susținut altoirea sufletului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mândria și se Înclină. Hideyoshi părea și el să dea din cap aprobator la adresa lui Katsuie. Acesta Își smuci Într-o parte gâtul scurt și gros și se Întoarse, foșnindu-și hainele, la locul său. După aceea, arăta destul de furios ca să scuipe. Niwa, Takigawa, Shonyu, Hachiya, Hosokawa, Gamo, Tsutsui și ceilalți generali Își aduseră omagiile. Apoi, se Îndreptară spre sala de banchet folosită pentru solemnitățile de acel gen și, la invitația văduvei lui Nobunaga, se așezară la masă. Erau pregătite tacâmuri pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fiind obosite după lunga călătorie. Din acest motiv, Își declarase hotărârea de a rămâne pe Muntele Oiwa și nu părea dispus să se răzgândească sub nici o formă. Ochii lui Katsuie scăpărau de furie. — Nătărăul! răcni el, aproape ca și cum ar fi scuipat sânge; apoi, cu un geamăt greu care-i zgudui Întreaga ființă, mormăi: Genba se poartă scandalos. Și, privind În jur, spre locul În care războinicii așteptau În camera alăturată, țipă cu glas ascuțit: — Yaso! Yaso! — Îl căutați pe Toshida Yaso
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Zvonurile și informațiile false bântuiau peste tot, Încurajând, astfel, actele de lașitate. Când vedea jalnica dezordine a trupelor sale, Katsuie nu era numai descurajat, ci turba de-a binelea. Scrâșnind din dinți, era incapabil să se stăpânească de a-și scuipa indignarea spre ofițerii din jurul lui. Mai Întâi așezați, apoi În picioare și, În sfârșit, umblând de colo-colo, războinicii din jurul lui Katsuie nu se putuseră calma câtuși de puțin. Ordinele lui le fuseseră transmise de câte două-trei ori, dar răspunsurile rămăseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
avea să Înconjoare imediat castelul. Înaintând spre poarta principală a Castelului Fuchu, oamenii lui Hideyoshi - acum ca un râu năvalnic - se desfășurară În formație „aripă de barză“. Un moment, numai stindardul comandantului stătu nemișcat. Chiar atunci, Întreaga construcție a castelului scuipă fum de pulbere. — Puțin mai Înapoi, Kyutaro. Înapoi! ordonă Hideyoshi. Nu răsfira soldații și nu intrați În formație de luptă. Ordonă-le să se regrupeze și să stea În afară de formație. Soldații din avangardă se retraseră, iar muschetele din castel tăcură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
adică lumea creată, universul. La Böhme, salnitrul (care este putere dumnezeiasca) stricat de mînia lui Satan (Lucifer deja căzut) și, deci, omorît nu poate rămîne în divinitate, adică în nașterea cea mai interioară, așa încît el este pur si simplu scuipat afară de către Duh, si locus-ul acestui salnitru devine o casă a beznei în care domnesc frigul și focul usturător, groaznic. La Böhme creația se face prin iruperea luminii în acest salnitru întunecat care prinde astfel iar viața. Stelele sînt porțile
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]