3,309 matches
-
nu s-a decis asupra titlului/. Pășesc de parcă ar pluti unul lângă celălalt /dragostea îi face aproape imponderabili/. Nu se ating, dar e atâta electricitate între ei încât impulsurile sexuale, sublimate, transpar imperceptibil în gesturi și mișcări de o senzualitate tulburătoare și electrizantă. Poetul gesticulează și vorbește. Neîntrerupt. Dacă s-ar opri din vorbit n-ar mai fi stăpân pe sine. Ea, Tolla, îl ascultă sorbindu-i cu nesaț cuvintele eminesciene"). Sau, luând la întâmplare orice altă secvență ("Să presupunem că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
vine, firesc, din propensiunea către ironie și ludic". Un amplu capitol este consacrat universurilor descentrate, "Lumea pierdută". Aici se vorbește despre "fascinația oglinzii negre" în care "spații ale imaginarului sunt echivalente, ca funcționare, fenomenului astronomic al găurii negre", dând "expresie tulburătoare" magiei negre a absorției. De aici se face un pas înainte în judecarea imaginarului eminescian, către anti-lumea, cum apare, bunăoară, în Când marea, unde "oglinda neagră poate fi (...) o capcană fatală". Imaginarul "se umple" de "simboluri mortuare" precum ""noaptea cernită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
a unei națiuni sau jurnalistul depășit de evenimente? Scriitorul genial sau omul umilit de contemporani? Creatorul de o impresionantă erudiție sau insul vânat de un șir de boli, unele moștenite? Iar geniul lui este consecința bolii sau a unei vocații tulburătoare, greu de înțeles pentru omul comun?" Sunt întrebări ce sugerează fațete ale personalității scriitorului dar și teme de elucidat pentru un critic, istoric literar sau, mai ales, un geopolitician literar, cum s-ar recomanda profesorul timișorean. Constatarea că "există o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
arunce privirea...", "ochindu-și dintr-o parte opera...", "... conceptul de viață al poeților-înaintași amestecați sub lespezile cele reci și uriașe ale vremilor amestecate...", "Eminescu găsea cu potriveală să vorbească..."; "... mahmurul (sic!) dar inimosul patriot Cârlova...", "moartea lui destupă urechile unui tulburător paradox", "Deavolna ne simțim podidiți de imagini iradiante..."; se cam zborșește la D. Petrino", "... pune de-a ponciș cuvintele..." etc., etc., etc. Nu cred, de asemenea, că e bine să inculcăm elevilor ideea că eul din lirica eminesciană este totuna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
un corn, mâncarea lui În acea zi. Mihail Smolsky nu-i român? Mai român, poate, ca mulți dintre dumneavoastră și ca mine... [...] Același psiholog literar al viitorului va avea apoi să descurce o altă enigmă a lui Mihail Sorbul, tot atât de tulburătoare: cea a apariției, de sub pana acestui scriitor, a dramei Patima roșie (1916). Mihail Sorbul a fost și a rămas, În persoana lui de toate zilele, așa cum l-am cunoscut și Îl cunoaștem astăzi, comportându-se, reflectând și discutând ca un
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
voalate și cu rochii lungi până-n călcâie, abia trădându-și, rar de tot, gleznele În botine, spre ațâțarea băieților-bărbați nedeprinși, ca astăzi, cu răsfățul pulpelor goale - și lăsând În urma lor dâre de parfumuri grele, Opoponax, Héliotrope, Corilopsys du Japon, cu tulburătoare dureri de cap. Înclinarea mea, bună sau rea, Înspre sexul vrăjmaș (căruia m-am afiorisit cam prea din cale afară) s-a anunțat timpuriu de tot. Pe la vârsta de zece ani, mi-aduc și-acum aminte, plângeam ca un vițel
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
și cu posibilitățile lor de elevație transcendentală pe scara ierarhizată a senzualității omenești, această predilecție este nu numai explicabilă, dar și firească și În ordinea superioară a naturii. Ea depășește stupidele, sălbaticele și anacronicele considerații rasiale. Iar apropierea și intimitatea tulburătoare a mării - cu gla surile și ecourile ei nesfârșite, cu patimile ce le dă vecinătatea ei și cu teama, când o părăsești, de a fi ignorat cumva, plecând de pe această lume, cele mai senzuale clipe ale vieții - sunt cli matul
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
te miri de unde și dispărute la fel, cum fu acel „idol negru“ din Cons tanța de acum treizeci de ani, care ne intimida pe mine, pe prietenii mei poeți și [pe] toată lumea de pe plajă doar numai prin prezența ei prestigioasă, tulburătoare, cum și prin tăcerile ei suverane, rar Întrerupte de glasul ei ca de o harfă cu suavități grave, celeste; basm, mit sau fabulație orientală, cu antice sono rități greco-barbare; mândră eroină evadată din vreo tragedie petrecută În preajma acestei mări cu
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
merge în aceeași direcție cu aprecierile: Evidențiind proza lui Voiculescu, seria nuvelelor călugărești mai în deosebi, cu Chef la mânăstire și Ispitele părintelui Evtichie în frunte, Eugen Simion în Scriitori români contemporani de azi, II, Editura Cartea Românească, o găsește tulburătoare, ea, în ce privește Zahei orbul având teme inedite, cu scene memorabile. Deși fără vigoarea din Povestiri, cartea Zahei orbul întărește ideea unui simbolism evanghelic, conclu zionează Eugen Simion. Destinul literar al lui Vasile Voiculescu nu a fost deloc liniar, apreciază revalorificatorii
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
temei din sonete și felul magistral în care este tratată: „În aceste sonete suferă și iubește nu numai contemporanul nostru, dar mai ales Omul, omul din totdeauna și de pretutindeni - arhetipii fără de veac sau nume - evocați de poet în acel tulburător sonet care îl așează încă o dată în vecinătatea sublimă a lui EMINESCU”. Găsim inspirată ideea încheierii scrierii cu un fel de aducerea aminte despre ceea ce a fost Rugul aprins și Omul care ne-a aprins inimile: Andrei Scrima, prieten cu
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
de vină! Niște ticăloase! Umblă cu farmece! Vă fac cu ulcica! Vă prostesc! Și voi, proștii, vă robiți unei fuste! Așa-așa! Ispită diavolească! Sărmanii de noi!... Cum să reziști! Peste poate! Robi vă suntem! Cârpă suntem la picioarele voastre tulburătoare! M-am pocăit. Mi-a dat popa canon o sută de mătănii; m-am ales cu o ruptoare. Suntem blăstămați s-avem parte d-aiastă spiță de-i zice muiere: cu voi rău; fără voi și mai rău. Diavolițe! Uit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
nebulos, spre stări de opresiune, angoasă sau teroare”, ci se configurează mai degrabă în zona miraculosului de tipul celui propriu basmului, fățiș „neverosimil”, dar acceptat prin convenție, învestit cu o funcție parabolică, eventual burlescă sau satirică, ori în cadrele enigmaticului tulburător, marcat de irupția inexplicabilului în cotidian. În aproape toate cazurile se manifestă ceea ce S. definește ca „italianitate”, adică o „aspirație organică spre luminos, spre claritatea imaginii și echilibrul formelor, care alungă teroarea mistică și irațională”. Examinarea subiectului, efectuată în analize
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289886_a_291215]
-
mai înaltă și exactă caracterizare. Generații întregi vor avea în față exemplaritatea lecturilor și substanța operei sale titanice, după cum generații multe vor fi mereu tutelate de lumina lui Eminescu. Afirmația argheziană "Fiind foarte român, Eminescu e universal" ne produce o tulburătoare emoție și ne face să trăim o realitate fericită. BIBLIOGRAFIE: Arghezi, Tudor. Eminescu. Buc, Editura Eminescu, 1973. p. 7-9 . Călinescu, George. Viața lui Eminescu, Buc, E.P.L., 1966, p. 182-189; Opera lui Mihai Eminescu, Vol. 2. Buc, Editura Minerva, 1985, p.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
se petreceau cam la fel la care se adăugau inevitabil istoria miturilor și canoanele diverselor proporții de aur. Cititorul-model de azi frecventează teritoriile celor vechi încercând să decodifice și să înțeleagă mesajul istoric și importanța lui. El rămâne cu impresia tulburătoare a inefabilului unor pagini despre timpul și evenimentele de altădată, despre frumusețea și gingășia limbii, a vieții, a moralei. Ne mirăm și acum, după atâtea secole, de influența cuvântului scris și rostit, singurul în stare să ofere imaginea lumii de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
ALE CETĂȚII Redăm câteva dintre opiniile unor personalități ale Iașului, în fapt fidele oglinzi acaparatoare de imagini succesive ale Cetății. Grație lor se derulează aprecieri, puncte de vedere, gânduri, aspirații și trăiri, se încheagă astfel încă o poveste frumoasă și tulburătoare, o istorisire modelată uneori pe un fond liric, sentimental, afectiv, alteori real, obiectiv, fără menajamente. Spațiul magic, duhul locului fascinează și provoacă. Iașul și istoria lui necuprinsă: În drumul meu de fiecare zi, de acasă, de lângă Turnul Goliei, până la Universitate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
spiritul gata-gata să sucombe. 33 Fără a fi prea patetici, recunoaștem că nu suntem decât biete umbre care dispar iremediabil, ceea ce nu se întâmplă cu veșnicia nicicând, această teribilă și eternă veșnicie, abstractă și impenetrabilă gândirii noastre. Sunt tresăriri, uneori tulburătoare la ideea trecerii dincolo... 34 Deschidem o carte și ne simțim parcă mai puțin răvășiți de lumea "nebună de legat". Citim și reflectăm, citim și percepem câte ceva din cunoașterea umană. Dacă foamea există în forma sa de manifestare primară, foamea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
alăture rețelelor clienteliste câștigătoare în speranța că vor obține modeste concesii de la cei bogați și puternici. Modul în care un electorat care odinioară a avut așteptări atât de mari se mulțumește acum cu o formă de neo-feudalism este o poveste tulburătoare care merită să fie examinată mai în amănunt. Dacă falimentul financiar actual aproape total ar fi avut loc peste zece ani, când majoritatea populației va trăi la oraș, iar provincia se va fi transformată într-o latifundie de tip latino-american
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
îndepărtați la scurt timp după aceea din toate pozițiile politice, iar mișcarea Solidaritatea a preluat puterea. La sfârșitul anilor 80, predam cursuri într-o universitate americană despre Politica Sovietică și Comunismul Comparat. Interesul meu era, prin urmare, concentrat asupra dezvoltărilor tulburătoare din URSS și China. Pe 4 iunie 1989, armata chineză a lansat un atac brutal asupra protestanților prodemocrați adunați în Piața Tiananmen. Prin aceasta, conducerea Partidului Comunist Chinez și-a extins viața cu încă 20 de ani. Îmi amintesc clar
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
De fapt e tocmai esența cărții, partea ei principală, cheia întregului. „Învățămintele” ce decurgeau de aici autorul le trăsese chiar în restul cărții și ele se pot formula cam astfel : față de iminența morții, precum și de imanența ei („...prezența cea mai tulburătoare este această prezență a morții, care trăiește în noi, pe care o mirosim, pe care o aspirăm din flori, din văzduh ; pe care o văd pe buzele iubitei mele, al cărei gust îl simt în gură amar”, Nu, p. 294
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Caragiale, văzut trei sferturi spate, fără lornion, cu pomeții lui turanici, așa foarte reliefați, cu privirea sfredelitoare, cu mustața stufoasă, accentuând această structură ascuțită a feței, cu o privire fixă și scrutătoare, asemănătoare cu unele poze ale lui Nietzsche, chiar tulburător de asemănător cu Nietzsche. Am zis : iată privirea omului care era un om sociabil și vesel și care-i făcea pe toți să râdă, dar care avea momentele lui de solitudine, din care privea foarte scrutător abisurile, aceste abisuri ale
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
ceea ce firește n-am prea crezut, că în ultim resort rezervele mele i-au făcut bine, ca un șoc, punându-l pe gânduri. Mi-a repetat însă această mărturisire de câteva ori în cursul anilor, cu un accent de sinceritate tulburător.) Mi am dat seama că omul dispunea la voință de efectul unui imens farmec, de care era perfect conștient și prin care putea cuceri oricând mari devotamente, pe lângă admirația propriu zis literară. Abia când a apărut Starea poeziei, în 1975
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
poezia lui Nichita Stănescu. Sigur, se pot spune cuvintele acestea despre foarte mulți poeți, dar despre fiecare numai cu privire la unicitatea fiecăruia. Fiecare poet adevărat este o apariție extraordinară, un miracol. Spun banalități, evident. Dar gândiți-vă cât de imens de tulburătoare sunt aceste banalități dacă le realizăm în infinitul lor înțeles și dacă ar avea toate consecințele pe care ar trebui să le aibă în planul imediatului. Cine știe ? Poate e mai bine că nu le au ; poate știe Cineva de ce
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
lui Dumnezeu. Gradul cel mai avansat de tehnicizare a termenului apare În contextul faptei lui Iuda, caracterizat ca ho paradidous, „cel care a predat”. Ancheta de mai sus, susceptibilă a fi Îmbogățită, ne conduce spre o serie de concluzii destul de tulburătoare. Observăm, din inventarul parcurs, că verbul paradidomi caracterizează acțiuni săvârșite de Dumnezeu, de Isus, de Pilat, de oameni, În general. Între aceștia se numără și Iuda Iscariotul. Nu există nici o rațiune, cel puțin de ordin filologic, pentru ca verbul respectiv să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
cu/prin (syn) mâna Îngerului care i se arătase În rug. El i-a condus afară, săvârșind miracole/semne și minuni În Egipt, și la Marea Roșie, și În pustiu patruzeci de ani” (Fapte, 7,35 sq.). Concluzia, care face ecou tulburător pasajelor de care ne ocupăm: „Tari de cerbice (sklerotracheloi), cu inimile și urechile netăiate Împrejur (exact: netăiați Împrejur la inimi și la urechi/aperitmetoi tei kardiai kai tois osin), voi Întotdeauna vă Împotriviți (antipipto: a cădea Împotriva/țineți piept) Duhului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
luându-l cu sine, s-a cufundat sub picioarele Domnului În hăul cel adânc.” Regăsim, În vrac, elementele propuse de Dionisie din Furna și Înțelegem că, ratând Întâlnirea cu Evanghelia lui Nicodim, ratăm, implicit, Întâlnirea cu una din cele mai tulburătoare icoane din tradiția creștină. Apocalipsa lui Pavel Ca ultim exemplu am ales un text mai exotic, o capodoperă a literaturii medievale occidentale. E vorba despre Navigatio Sancti Brendani Abbatis (Călătoria pe mare a Sfântului Abate Brendan), redactată În latinește, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]