2,108 matches
-
bine, revendicând astfel pământul acelui neam în numele glorioasei Națiuni reprezentate de stindard. Când însă mi-am isprăvit salutul și mi-am înălțat mândru privirea, am văzut fâlfâind deasupra nu drapelul, ci așternutul locotenentului Bowen, o bucată de pânză îngălbenită și umbrită de norișorii prelungi ai după-amiezilor de dor dintre acesta și prințesa samoană Lalla-Rookh. Am primit șapte ani pentru furt din proprietate personală, alți paisprezece pentru insubordonare și încă douăzeci și opt pe deasupra pentru ofensă la adresa însemnelor coroanei. Ce-i drept, nu m-
RICHARD FLANAGAN - Cartea cu pești a lui Gould () [Corola-journal/Journalistic/5659_a_6984]
-
recidivus. Unii, din grabă sau neatenție, citesc Caragiale redivivus... Dar nu e vorba de reînvierea lui Caragiale, care n-a "murit" niciodată, ci de recidivele mele în abordarea subiectului. G. R.: Voiam să spun că preocuparea susținută pentru Caragiale a umbrit întrucîtva explorarea altor orizonturi, în cărți precum Tensiunea lirică, Stelele cardinale, Pygmanolion, Alfabetul de tranziție. Care ar fi numitorul lor comun? Șt. C.: Mi-ar fi greu să-l descopăr și poate că nici nu există, în afara faptului că toate
Ștefan Cazimir: "Sîntem prea convinși pentru a fi și convingători" by George Radu () [Corola-journal/Journalistic/10521_a_11846]
-
politică de ulița, nu disputa mare, elegantă, cu ștaif", concluzionează purtătorul de cuvânt la PNL, Alină Gorghiu. "E incredibil ce preocupări mici s-au putut observa la congresul PLR... Eu zic că e de bine că subiectul lansării a fost umbrit de permanență preocupare pentru Klaus Johannis. Totul a fost la condițional optativ: "dacă Tăriceanu n-ar fi plecat, ar fi fost președinte", "dacă Johannis ar fi fost ministru de interne ar fi arătat ce poate la inundații", "dacă USL nu
Alina Gorghiu critică politica PLR: E de uliță by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/79017_a_80342]
-
pe pământ spre a-și împlini misiunea dăltuirii sale. Aripile Iertării sunt dăruitoare și înalte. Omul trebuie să ierte pentru că el însuși greșește, dar viața nu-l iartă. Fiecare cuvânt spus nedrept se adună ca o pată în casa interiorului umbrind-o. Trebuie să se întoarcă înapoi să-și spele vina. Și vinovățiile se adună ca un blestem ce trebuie să izbucnească. Nu este nevoie să blestemi un om pentru răul pe care ți l-a făcut, acesta se află în
Cartea binelui : poezie şi proză : antologie by Sanda Sfichi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/544_a_725]
-
expoziții, felicitări, afișe cu Sergiu Celibidache dirijând, o colecție de inimioare ro șii de diverse mărimi, fixate pe zid, și câte și mai câte. Cu tot eclectismul, interiorul avea în ansamblu aceeași aură de vis: culorile erau vii și totuși umbrite de vechime, obiectele emanau amintiri necunoscute mie, în tot spațiul pâlpâia nevăzut elanul locatarei, libertatea ei lăuntrică. Pe un colț de oglindă era prinsă poza fiului ei, Serge Ioan, zâmbind îngândurat dintr-un ev adolescent. — Faceți-vă comode, odihniți-vă
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
miresele, una la dreapta și alta la stânga, fiecare cu nașii ei. Suzanne arăta minunat, iar tu erai absolut superbă, ca mama ta. — A fost o nuntă mare, cu 370 de invitați, ne-a cântat la vioară Grigoraș Dinicu, dar, se umbri Ioana, am fost căsătorită cu Miu numai doi ani. El era inginer. Eu eram artistă, scriam poezii, pictam, aveam alte preocupări. Ceva nu mergea bine între noi. Știi cum a fost divorțul? Am plecat la tribunal, iar acolo bărbatul meu
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
mai pui ce pui și la urmă iese supa de pui. — Nu știam rețeta asta, râse Ioana. — Mai povestește-mi despre mama ta, am rugat-o apoi. — Sergiu o iubea mult, o luam cu noi și în turnee, continuă Ioana, umbrită de gânduri. A stat cu noi mai întâi la Roma, într-un vechi palazzo, iar după un an am dus-o la Paris, orașul tinereții și al iubirii ei cu tata. Se bucura infinit de toate, după mizeria îndurată în
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
și dau buzna afară...Până să mă dumiresc despre ce ar fi vorba, am fost luat pe sus și aruncat într-un troian până la gât. Priveam în jur rotind doar scăfârlia...Omătul din jur zbura în toate pățile. Lumina soarelui, umbrită din când în când de valurile de omăt viscolit, îmi cădea drept în ochi, orbindu-mă...” Înseamnă că nu mai ninge” - am gândit eu, luptând să ies din troianul care creștea în jurul meu...Până la urmă, am reușit să mă prind
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
cu Gerovital, le-a mai trebuit cineva ca mine, și până la urmă au adus-o, de nu știu unde, pe Imola. Când am văzut-o prima oară, am înmărmurit... zâmbet nemilos însoțit de puf mitologic pe antebrațe și pâlpâit virginal din pleoape umbrite cu albastru. Nu doar că arăta ca Afrodita coborâtă impertinent pe pământ și avea haine ca în revistele de design avangardist, dar mai și vorbea impecabil toate limbile, în special engleza. Mai întâi chiar am crezut că era americancă, iar
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
pentru a ține apa rece și proaspătă. Stătea drepți într-o poză artificială, dorită de el sau sugerată de fotograf, ținând în mâna dreaptă goarna cu muștiucul în dreptul gurii, dar depărtată puțin, cât să nu-i acopere sau să-i umbrească chipul bonom și deloc milităros. Cineva (poate fotograful, poate vreo rudă) desenase cu creioane colorate pe fotografie, pe pieptul gornistului, o decorație pe care o dorea, o aștepta și de bună seamă o merita, o dată ce în caseta alăturată găseai o
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
sădiți imediat după ce mi-am ocupat părticica mea din blocul turn în care viețuiesc de aproape 40 de ani. Am început să-i iubesc încă din copilăria lor, i-am urmărit cum s-au înălțat an de an, ajungând să umbrească etaj după etaj, semețindu-se acum să depășească etajul șase. Până în urmă cu câteva zile, podoaba lor vegetală oferea privitorilor o paletă coloristică măiestrit nuanțată, în care predomina galbenul ce intensifica lumina palidă a soarelui tomnatic. A fost suficientă o
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
ale sfârșitului de an calendaristic, de anotimpul friguros care mă așteaptă. Cu ochii obosiți de nesomn privesc crengile teilor ce se leagănă ca niște brațe scheletice, le împărtășesc tristețea și suferința goliciunii și aștept viitorul anotimp cald, când îmi vor umbri din nou fereastra camerei și-mi vor dărui florile cu parfumul lor inegalabil. În memoria-mi încărcată de nostalgii revin tot mai insistent versurile catrenului pe care l-am dedicat florilor de tei: Parfumul vostru sublim a inspirat Pe cei
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
dragostea de care sunt animați, că suprema lor bucurie și fericire este să-i vadă mari, sănătoși și împliniți intelectual, moral și profesional. Nu îndrăznesc să fac referiri la felul în care mulți nepoți își iubesc bunicii pentru a nu umbri imaginea idilică a relației bunici - nepoți pe care am conturat-o mai sus. Împovărați de ani și de neputințe, bunicii așteaptă să culeagă roadele investițiilor lor materiale și afective în nepoți. Din nefericire, în multe cazuri, aceste așteptări se dovedesc
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
vrut să stea acolo o veșnicie. Să o acopere frunzele toamnei, să crească iedera prin părul ei, să simtă bruma ușor pe buze, să o strângă zăpada sub pătura ei, iar primăvara, ... primăvara să nu mai existe. Să fie floare umbrită de salcâmi, să nu știe nimeni de numele ei și să uite că e hulită până și de câini, să uite satul de ei. Ar fi stat acolo, pe iarba ce dădea să se usuce, în soarele călduț și vântul
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
seama, simți cu putere că Tudor era acolo. Inima prinse să-i bată cu putere. De ce? Pe urmă îl recunoscu. Era chiar în mijlocul grupului, magnetul care polariza toată atenția. Elegant și înalt, cum îl știa, subțirel, cu-o față albă, umbrită de-o mustăcioară scurtă, neagră, nu putea fi decât el. Își lăsase o bărbuță stilizată, de Crist pe Golgota. Se mișca tot timpul, săltându-se pe vârfuri și răsucindu-se, parcă-l strângeau pantofii sau căuta ceva pe deasupra mulțimii. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
în context dâmbovițean un vrednic segment cărturăresc dedi cat formării (și împăcării) sufletești, armoniei interioare. Inclusiv bunei resemnări, de care vom avea tot mai multă nevoie pe măsură ce criza financiară, socială și morală, plus austeritatea și penitențele de rigoare ne vor umbri tot mai irepresibil. Unde vedem așa ceva, acum, la noi? Rog să nu fiu trimis nici pe Internet („unde găsești tot ce vrei, moșule“), nici la librăriile Deisis, Bizantină, Anastasia, unde firește că există unul sau altele dintre titlurile cu pricina
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
a-l urî pe Culianu, exponenții răului românesc s-au înverșunat împotriva lui pentru ceea ce el reprezenta, înăuntrul și înafara României. Ceea ce și explică scenariul satanic al asasinatului, ca și cum, printr-un simbolism întunecat, crima de la Chicago ar fi urmărit să umbrească un simbol luminos.” Și direct, fără abstracțiuni: „În cazul de față, e mai mult decât probabil ca «mâna» respectivă să fi aparținut faimoasei Securități a lui Ceaușescu, sau vreunui segment al ei ce reușise să supraviețuiască Patronului și să se
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4497_a_5822]
-
coloana vertebrală a oricărui stat de drept. De aceea, independența justiției față de politic este una dintre valorile fundamentale ale unui stat de drept. Așadar, numirea unor lideri în sistemul judiciar trebuie să fie exclusiv motivată de capacitățile acestora și nu umbrită de suspiciunea unui troc politic. Din această perspectivă, declarațiile premierului privind modul în care s-a 'târguit' numirea unor șefi în Ministerul Public sunt de un cinism incompatibil cu respectarea valorilor unui stat de drept", a declarat Klaus Iohannis. Președintele
Klaus Iohannis, atac la Victor Ponta. "Cinism incompatibil cu statul de drept" by Roxana Covrig () [Corola-journal/Journalistic/28471_a_29796]
-
inaccesibil, imposibil de emulat nu numai în România ci și oriunde altundeva: căci Brâncuși e fără rival cel mai mare sculptor - cel mai mare artist al materiei și spațiului - din întrega epocă modernă. Iar reputația minunatului compozitor Enescu a fost umbrită de reputația violonistului virtuoz și de cea a tînărului autor al rapsodiilor române, atît de populare încît s-au asociat numelui lui în dauna compozițiilor mature, inclusiv opera Oedip. Paradoxul e că faima generației 1927 a devenit din multe puncte
Matei Călinescu "În exil m-am simțit liber - într-o societate ale cărei reguli nu le cunoșteam" by Cristina Poenaru () [Corola-journal/Journalistic/15272_a_16597]
-
seara: - Masa e gata, vii sau nu vii? Întrebarea i se păru cam prea autoritară, având în vedere că Ioanide se afla oarecum pe teritoriu străin. Obosit și chiar înfometat, devenit mizantrop din cauza afacerii Doru, crezu a vedea în liniile umbrite de noapte ale cântăreței de operă o brutalitate inedită. Surpriza dădu gestului său de preocupare o traiectorie mai iritată și gurii o bolboroseală ininteligibilă. Mintea sa, obișnuită cu gingășiile, începu să vadă catastrofe. Indolenta trecu în sufragerie, de unde îi mai
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Cea mai gravă atingere ce se putea aduce lui Pomponescu era de a nu veni la invitație. Măgulit cu toate onorurile posibile în cursul zilei, rămânea ulcerat de o defecțiune din partea invitatului special. De fapt, Pomponescu era afectuos și se umbrea din cauză că din mulțimea de cunoscuți alesese pe cel mai candid, după opinia sa, căruia voia să-i facă favoarea unei confesii sincere. O neglijență din partea acestuia cântărea mai mult decât o felonie a unui partizan. Om cu un număr enorm
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
să-i zărească fundul, dar cînd ceața de sub fereastră se subție și se desfăcu, văzu un spațiu violet-închis, cu stele și o semilună. Amețit, se uită din nou la soare să se asigure că e la locul lui căci, deși umbrit de pîclă, strălucea solid în centrul peisajului, iluminîndu-l și întregindu-l; dar se întrebă dacă nu cumva soarele era undeva deasupra și ce vedea el era o reflecție în mare, sau poate era în spatele lui și-l vedea oglindindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
așa cum un copac trăiește-n aer și-n pământ, crengile fiindu-i rădăcini aeriene, iar rădăcinile - crengi subterane. Simetria bilaterală a organismului nostru, căci avem două brațe, două picioare, două emisfere cerebrale, doi ochi, doi plămâni, doi rinichi, două gonade, umbrește de obicei mai subtila simetrie sus-jos, mai înaltă totuși și mai adevărată. Căci diafragma, asemeni unui zid între două regate, împarte corpul nostru în două zone cu polarități opuse. Peste diafragmă domină semnele de aer și foc, iar dedesubt, cele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Albinosul cumpără străzi întregi din French Quarter: pub-uri, saloane de jazz, restaurante în care homarii erau preparați în optzeci de feluri, cu zece sorturi de maioneză, bordeluri și magazine de suveniruri de la Mardi Gras, tutungerii și case de locuit, umbrite de palmieri... Magazine de modă și șlepuri din port și prostituate înfierate pe fesă purtau acum semnul lui: un M caligrafiat cu un rafinament de cancelarie imperială, abia distins într-un păienjeniș de volute. Același M somptuos, parcă bătut în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și de specii, cu statuile (ah, statuile!) lui încremenitoare, cu Dâmbovița și Colentina ca niște capilare tricotate din colesterol, cu blocurile cubiste din centru cristalizate în jurul locatarilor îmbibați de melancolie, cu femeile lui cu fese tatuate rătăcind randomizat pe străzi umbrite de tei înfloriți, - orașul ar deveni propriul meu corp artificial, l-aș putea numi cu numele meu și l-aș putea umezi cu dorințele mele. Aș controla fojgăiala scorpionilor și vampirilor prin pivnițele lui de piatră de râu, aș calcula
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]