19,069 matches
-
medita profund. Luminile erau stinse și nu distingeam ce se întâmplă. Am întrebat-o ce face și i-am spus că masa e gata. În clipa aceea mi s-a părut mai înaltă decât era. Mă întrebam ce naiba face și mărturisesc că nu mai înțelegeam nimic, era totul atât de ciudat. Își pusese tocuri? Se urcase pe ceva? M-am apropiat de ea și eram gata-gata să-i spun două vorbe, când am zărit funia deasupra capului ei. Fusese prinsă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am zis eu. Nu găseam oricum altceva mai potrivit de spus. — A continuat să mă mângâie și apoi mâna ei dreaptă a alunecat în jos și m-am trezit cu ea în chiloți. Eram udă toată. Mi-e rușine să mărturisesc, dar nu mi se mai întâmplase așa ceva până atunci și nici după aceea. Mă considerasem întotdeauna o ființă ponderată, deloc avidă de sex și nu puteam să înțeleg cum de ajunsesem să nu mai știu de mine. S-a jucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
sex și nu puteam să înțeleg cum de ajunsesem să nu mai știu de mine. S-a jucat cu degetele ei subțiri și moi... mi-e greu să-ți spun în cuvinte ce s-a întâmplat. Vreau doar să-ți mărturisesc că era cu totul altă senzație decât cea provocată de degetele stângace ale unui bărbat. A fost ceva de nedescris, zău. Simțeam că o să-mi explodeze creierii. Și totuși, așa încețoșați cum erau, îmi d\deam seama că trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am pus halatul de baie pe mine și i-am spus să plece și să nu mai calce niciodată în casa mea. M-a privit și-atât. Ochii ei erau complet inexpresivi, de parcă fuseseră pictați pe carton. Nici măcar o clipire. Mărturisesc că nu-i mai văzusem niciodată așa. După ce m-a privit fix o vreme, și-a adunat lucrurile fără să scoată un cuvânt și s-a îmbrăcat cât a putut de încet, punându-și fiecare articol de îmbrăcăminte pe ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ieșit. În timp ce pleca, mi-a trântit: „Să știi că ești lesbiană. E adevărat. Oricât te-ai feri, tot lesbiană mori.“ — E adevărat? am întrebat-o pe Reiko. Reiko își strânse buzele și se gândi puțin. Păi, este și nu este. Mărturisesc că m-am simțit mai bine cu ea decât cu soțul meu și acesta a fost un fapt palpabil. Aveam momente când mă înnebunea și pe mine întrebarea asta - mi-o puneam și nu știam ce să răspund. Poate chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să fie de vină doar imaginația mea, dar gândul acesta nu m-a ajutat. În noaptea aceea l-am rugat pe soțul meu să facem dragoste, considerând actul sexual o modalitate de a scăpa de maculare. Normal, nu i-am mărturisit nimic, pentru că n-am putut. I-am spus doar că vreau să mă ia încet, mai încet decât de obicei. Așa a și făcut. S-a concentrat pe fiecare detaliu, a avut multă, multă răbdare și a fost extraordinar. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am spus, m-a crezut. Mi se părea și normal. I-am povestit tot ce se întâmplase în ziua aceea - tot ce-mi făcuse fata, toate gesturile ei de lesbiană, dar și faptul că o plesnisem. Nu i-am putut mărturisi însă ce am simțit, nici nu aveam cum să fac așa ceva. S-a înfuriat și a zis că merge imediat să stea de vorbă cu familia fetei ca să lămurească lucrurile. „Doar ești căsătorită cu mine și ai un copil. De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și mie diferența dintre subjonctivul prezent și subjonctivul trecut în limba engleză? mă întrebă ea pe nepusă masă. — Cred că da. — Pot atunci să te întreb la ce-ți servește așa ceva în viața de zi cu zi? — La nimic, am mărturisit. S-ar putea să nu servească unui scop concret, dar îți dă posibilitatea să înțelegi lucrurile mai sistematic și să le privești logic. Midori s-a gândit o clipă serios la ceea ce i-am spus. — Ești grozav! zise ea. Mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Din clipa aceea m-au tratat ca pe o idioată. Ei susțineau că habar nu aveam ce înseamnă conștiința luptei de clasă și că sunt o paria a societății. Vorbesc serios. Și s-au purtat așa cu mine pentru că am mărturisit cinstit că nu am înțeles. Nu ești de părere că au fost oribili? Ba da, am zis. — Și discuțiile pe care le purtau erau oribile. Foloseau cuvinte pompoase și pretindeau că înțeleg foarte bine ce se petrece în jurul lor. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ați trecut pe cheltuieli?“ „Aduceți, în clipa aceasta, toate chitanțierele!“ Auzi și tu, chitanțierele! Noi stăm speriați într-un colț, iar când se apropie ora cinei, trebuie să-l tratăm cu mâncăruri scumpe, comandate la domiciliu. Și trebuie să-ți mărturisesc că tata și-a plătit întotdeauna taxele, nu a trișat nici măcar o singură dată. Așa e el, un tip demodat, dar n-ai cum să-l potolești pe funcționar pentru că el nu face decât să scormonească și să scormonească. „Venitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am mai dat glas mirării. — Tu ce-ai mai făcut? mă întrebă Midori. Nimic deosebit, am zis eu, dar în clipa aceea mi-am amintit că am încercat să mă masturbez gândindu-mă la ea. Îi promisesem doar! I-am mărturisit pe șoptite ce-am făcut, ca să nu ne audă și alții. I s-au aprins luminițele din ochi și a pocnit din degete. — Cum a mers? A fost bine? Nu, mi s-a făcut rușine pe parcurs și am renunțat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
îmbrăcat și eu. — Lasă-mă să mă mai gândesc și o să te gândești și tu, spuse Naoko. — Bine. Buzele... să știi că au fost absolut grozave! Naoko s-a înroșit ușor și mi-a zâmbit. — La fel spunea și Kizuki, mărturisi ea. — Aveam gusturi și păreri asemănătoare, am subliniat eu, cu un zâmbet. Ne-am așezat la masa din bucătărie, față-n față, am băut cafea și am vorbit despre vremuri trecute. A început să povestească mai multe despre Kizuki, cu toate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
am grijă! Am dat mâna și ne-am despărțit, el pornind spre lumea lui nouă, eu întorcându-mă la mlaștina mea. La trei zile după ce m-am mutat, i-am scris lui Naoko. I-am descris casa și i-am mărturisit că mă simt excepțional departe de toți idioții aceia din cămin. Începeam o viață nouă într-o stare de spirit nouă. Fereastra dă spre o curte mare, folosită ca loc de întrunire pentru toate pisicile din cartier. Când am timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
din suflet să mă ierți. Îmi imaginez cât ți-a fost de greu să aștepți scrisoarea lui Naoko o lună încheiată, dar crede-mă, nici lui Naoko nu i-a fost bine. Încearcă să înțelegi prin ce trece. Trebuie să mărturisesc cinstit că nu o duce deloc bine cu sănătatea. Și-a dat toată silința să își revină, dar rezultatele nu se arată mulțumitoare. Privind în urmă, realizez acum că primul simptom al bolii ei s-a manifestat prin neputința de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
au trecut trei zile încheiate. Pe data de 6 aprilie am primit o scrisoare de la Midori. Voia să ne întâlnim la facultate și să mâncăm împreună de prânz pe data de zece, când urma să ne înscriem la cursuri. Îmi mărturisea că a amânat cât a putut de mult să-mi scrie ca să fim chit și îmi propunea să ne împăcăm, recunoscând că îi era dor de mine. Am citit scrisoarea de patru ori și tot nu înțelegeam ce vrea de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
l-am ascultat pe Robert Casadesus interpretând un concert de pian de Mozart. It½ era din Nagasaki și avea acolo o iubită cu care se culca de câte ori mergea acasă, dar relația dintre ei se cam stricase în ultima vreme, a mărturisit el. — Știi cum sunt fetele, spuse It½. Când împlinesc douăzeci sau douăzeci și unu de ani, încep să se gândească la măritiș, devin brusc foarte realiste. Tot ce fusese romantic și frumos se duce naibii. Mai nou, după ce facem amor mă întreabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
atât de des. Lui Naoko îi face mare plăcere să-ți citească scrisorile. Și mie la fel. Nu te deranjează că le citesc și eu, nu? Te rog să mă scuzi că nu ți-am răspuns mai repede. Ca să-Ți mărturisesc adevărul, m-am simțit cam obosită și nici n-am avut vești bune. Naoko nu este în apele ei. Zilele trecute, a venit mama ei de la Kobe și am stat de vorbă cu ea și cu doctorul. Am ajuns la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
aude voci, se crispează și se închide în ea cu totul. Eu sunt de părere că cel mai bun lucru pentru Naoko ar fi să se interneze într-un spital și să urmeze un tratament. Îmi este foarte greu să mărturisesc lucrul acesta, dar cred că nu ne rămâne altceva de făcut. După cum ți-am mai spus și altădată, răbdarea e cel mai important lucru. Trebuie să descâlcim ițele, una câte una, fără să ne pierdem răbdarea. Oricât de gravă este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
două ori, dar n-am făcut dragoste. — De ce? Nu te iubește? — E greu de explicat. Este foarte complicat. Ne cunoaștem de foarte multă vreme și nu mai știu ce să spun. Nici ea nu știe. Tot ce pot să-ți mărturisesc este că am o anumită responsabilitate, ca om, și nu pot să-i întorc spatele. Cel puțin așa simt acum... chiar dacă ea nu mă iubește. — Să știi, spuse Midori lipindu-și obrazul de pieptul meu, că eu sunt o ființă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
fată. În plus, o mai iubeam pe Naoko... așa ciudată cum era dragostea noastră. Undeva, în sufletul meu, se afla un locșor dedicat numai și numai ei. Ceea ce puteam face însă, era să-i scriu lui Reiko și să-i mărturisesc adevărul. Stăteam pe verandă, priveam ploaia și grădina, noaptea, și îmi formulam fraze în minte. M-am dus apoi la birou și am scris scrisoarea. „Îmi displace teribil faptul că sunt nevoit să-ți scriu o asemenea scrisoare“ am început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ele nu sunt decât două-trei în viață - o să regreți apoi câte zile vei trăi. Eu cânt în fiecare zi la chitară, nu pentru cineva anume. Poate pentru tine n-are nici un haz ce-ți spun eu... Trebuie să-ți mai mărturisesc că urăsc nopțile întunecate și ploioase. Sper că voi mai avea totuși prilejul să mănânc struguri în camera în care vă aflați voi doi, adică tu și Naoko, iar eu să vă cânt la chitară. Pe curând. Ishida Reiko Capitolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
trimis tu... Erau atât de grozave! — Scrisorile nu sunt, la urma urmei, decât niște bucăți de hârtie, am afirmat eu. Chiar dacă le arzi, ceea ce există în inimă, rămâne, iar ceea ce e să dispară, dispare oricum. Știi ceva, Watanabe? Ca să-ți mărturisesc adevărul, mi-e cam frică să plec la Asahikawa de una singură. Să-mi scrii neapărat. Scrisorile tale mă fac să te simt alături. Dacă îți fac bine scrisorile mele, o să-ți tot scriu. Oricum, nu mai fi îngrijorată, te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
agenție de colectat datorii, toate astea Într-o singură persoană. — Cât despre mine, eu abia aștept să-mi plătiți chiria, tună și fulgeră când ajunse la etajul meu. Zâmbind, Își Încălță un papuc căzut, sprijinindu-se de ușă. (Trebuie să mărturisesc că papucii aceia nu m-au convins niciodată din punct de vedere estetic. ) După ce Îl urmări cu privirea pe Wickert până când acesta dispăru În dosul scărilor, se Întoarse spre mine și adăugă dintr-o suflare, plină de ea: — Probleme - cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
câteva articole de Îmbrăcăminte și tipuri de comportament? Nu, acum serios. De azi-dimineață de când m-am trezit, la șase zile după ce am ieșit din șifonierul ei, Încerc să ignor neliniștea din ce În ce mai acută fiindcă nu știam ce probleme avea Dora. Acum mărturisesc că nu mai pot. Încep să Înțeleg că nu m-a lăsat niciodată să mă apropii cu adevărat de ea. Chiar dacă Îmi Împărtășise plăcerile concrete ale intimității, treburile cu adevărat personale și le păstrase doar pentru ea. Încep să cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pe față. Nu ai nici o pretenție, dar totul este posibil. E ca la mare: o dată vine fluxul, altă dată, refluxul. Mai Întâi iei tu hotărârile, apoi eu. E foarte stimulant. Într-o altă seară, sau mai degrabă noapte, mi-a mărturisit că se Întreba cine sunt de mai demult. — Când ai venit În vizită la Hotelul Kreuzer puțin după Anul Nou - tocmai te-ai tuns, mai știi? - mă gândeam că ar fi frumos să te am ca frate și eram pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]