19,653 matches
-
trecutul bunicii. Voiam să-i spun că i-am căutat casa... și acum s-a dus... Armanoush a Început să plângă. Nici măcar n-am avut șansa să o mai văd o dată. Asya a Înbrățișat-o pe Armanoush, deși destul de stângaci, nefiind obișnuită să-și arate dragostea și compasiunea. — Îmi pare rău pentru pierderea pe care ai suferit-o, a spus. Înainte să pleci din Istanbul, putem merge Împreună să căutăm și alte reminescențe ale trecutului bunicii tale. Putem să mergem din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
i-a trântit-o. Mustafa a roșit. S-a uitat la soră-sa cu o privire Înveninată. De curând devenise clar că avea probleme În a relaționa cu femeile. Chiar dacă crescuse printre femei din toate categoriile de vârstă și fusese obișnuit să se afle În centrul atenției lor, experiența sa cu sexul opus rămânea În mod dramatic În urma celei a colegilor săi de vârstă. Deși Împlinise deja douăzeci de ani, Mustafa se simțea Încă Înțepenit În acel prag periculos dintre copilărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
fuseseră copii nu se bătuseră niciodată. Tata n-ar fi aprobat niciodată asemenea Încăierări. Câteva clipe Zeliha s-a simțit victorioasă, fiindcă-l lovise foarte tare sau, cel puțin, așa Își Închipuia. Era o femeie Înaltă, voinică și nu era obișnuită să se simtă fragilă. Precum un campion În ring și-a Împreunat mâinile În aer și și-a salutat publicul invizibil, Încântată de triumful ei: — Te-am avut la faza asta! Chiar În clipa aia el i-a răsucit mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
zburând aproape de valuri. În ciuda zgomotului și a vibrațiilor teribile ale paletelor, Norman Johnson adormise. Era obosit; călătorise mai bine de paisprezece ore cu diferite aparate de zbor militare un profesor de psihologie În vârstă de cincizeci și trei de ani nu era obișnuit cu așa ceva. Nar fi putut spune cât timp dormise. Când se trezi, orizontul Îi apăru la fel de plat și de monoton; În față se iviseră semicercurile albe ale atolilor de corali. — Ce sunt astea? Întrebă el conectând intercomul. — Insulele Ninihina și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
piept. — Purtați astea tot timpul, chiar dacă nu sunt decât o precauție În plus: alarma se declanșează automat dacă condițiile de viață se abat de la optim. Dar asta nu se va Întâmpla. Avem senzori În fiecare cameră a habitatului. Vă veți obișnui cu faptul că mediul se adaptează continuu la prezența voastră. Luminile se aprind și se sting, radiatoarele pornesc și se opresc, iar supapele de aer se deschid și se Închid. Totul este automatizat, nu trebuie să vă agitați. Fiecare sistem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
cu toții derutați din pricina a ceea ce oamenii de la Marina Militară numeau „timpul de suprafață“. — Timpul de suprafață nu are importanță aici, spuse Edmunds cu vocea ei exactă, de bibliotecară. Zi sau noapte, pur și simplu nu e nici o diferență. O să vă obișnuiți cu asta. Încuviințară vag. „Toți sunt obosiți“, observă Norman. Stresul și tensiunea explorării Își cereau tributul. Pe Beth aproape că o furase somnul, cu picioarele pe măsuța de cafea, cu brațele-i musculoase Încrucișate peste piept. Dincolo de fereastră, trei submarine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Aici jos, continuă Tina, densitatea aerului are o mare importanță. Ne aflăm la treizeci de atmosfere. La presiunea asta, aerul obișnuit ar fi aproape lichid. Helioxul este mai ușor, dar e cu mult mai dens decât aerul cu care suntem obișnuiți. Nu-ți dai seama de asta, dar respirația și mișcarea plămânilor devin obositoare. Dar tu nu ești obosită. — Ei, m-am obișnuit. Am mai lucrat În medii saturate și Înainte. — Serios? Unde? — Nu pot să vă spun, doctore Johnson. — Operațiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
fi aproape lichid. Helioxul este mai ușor, dar e cu mult mai dens decât aerul cu care suntem obișnuiți. Nu-ți dai seama de asta, dar respirația și mișcarea plămânilor devin obositoare. Dar tu nu ești obosită. — Ei, m-am obișnuit. Am mai lucrat În medii saturate și Înainte. — Serios? Unde? — Nu pot să vă spun, doctore Johnson. — Operațiuni militare? — N-am voie să vorbesc despre asta, zâmbi Tina. — Ăsta e zâmbetul tău impenetrabil? Așa sper, domnule. Dar nu credeți că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Norman se Încruntă. Nu Înțelegea unde voia să ajungă Harry. — Ei bine, privește afară, spuse Harry. Ce vedeai Înainte și acum nu mai vezi? — Rețeaua? — Îhm. Rețeaua și scafandrii. Activitate din belșug, electricitate - așijderea. Ceea ce cred că a speriat fauna obișnuită din zonă. Știi, aici e Pacificul de Sud; ar fi trebuit să colcăie de viață. — Și acum, pentru că scafandrii au plecat, vietățile s-au Întors? — Eu așa cred. Numai ăsta să fie motivul? spuse Norman Încruntându-se. — De ce mă-ntrebi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Ați mâncat vreodată meduze? Întrebă Ted. Am auzit că sunt o delicatesă. — Unele sunt otrăvitoare, spuse Beth. Au toxine În tentacule. — Chinezii parcă mănâncă așa ceva, spuse Harry. — Da, spuse Tina. Tot ei prepară și un fel de supă. Bunica mea obișnuia să gătească așa ceva În Honolulu. — Tu ești din Honolulu? — Mozart ar fi mai potrivit pentru cină, sugeră Barnes. Sau Beethoven. Ceva cu viori. Muzica asta de orgă e tristă. — Dramatică, preciza Ted, apăsând pe niște clape imaginare În aer, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
unui astfel de mesaj este cât se poate de justificată. Eu cred că vrea să ne câștige Încrederea, cam la fel cum facem noi, oamenii, cu un câine, de pildă. Îi Întinzi mâna, Îl lași să te adulmece, să se obișnuiască cu tine. — Vrei să spui că ne tratează ca pe niște câini? Întrebă Barnes. Norman Își zise: „Barnes e depășit de situație. Este iritabil pentru că-i este teamă; nu se simte În largul lui“. — Nu, Hal, interveni Ted. Pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
spus: „de unde ai Început“. O să arate caraghios când o să publicăm acest dialog. — O să-l corectăm pentru publicare, spuse Barnes. — Dar nu se poate să faci una ca asta, spuse Ted Îngrozit. Nu poți modifica această interacțiune științifică de neprețuit. — Se obișnuiește. „Prelucrarea datelor“ - parcă așa o denumiți voi, savanții. Harry tastă din nou: UNDE ESTE LOCUL DE UNDE Al ÎNCEPUT? AM ÎNCEPUT LA AWARENESS. 1 — Awareness? Asta ce e, o planetă? UNDE ESTE AWARENESS? AWARENESS ESTE. — Își bate joc de noi, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
era absolut sigur că gorgonele nu se aflau aici când ajunseseră prima dată la habitat. Acum, În afară de acestea, se găseau acolo și bancuri de pești mari. Cei mai mulți erau negri, cu o dungă roșcată pe spate. Beth spuse că erau pești-chirurgi, obișnuiți pentru acea zonă a Pacificului. „Totul e În schimbare“, Își zise Norman. „Totul se schimbă În jurul nostru“. Dar nu era sigur; aici, jos, nu avea Încredere În propria sa memorie. Erau multe, prea multe detalii care Îi influențau percepțiile - atmosfera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
revistă a vieții Înaintea morții? Toți profesorii: doamna Jefferson, care Îi spusese că ar fi fost bine să se facă avocat. Bunul Joe Lamper, care spunea râzând: „Totul e sex. Crede-mă, totul se reduce la sex“. Dr. Stein, care obișnuia să spună: „Nu există pacient care să nu poată fi tratat. Arată-mi unul și-l mănânc. Dacă nu reușești să progresezi cu un pacient, atunci fă altceva, orice altceva. Dar fă ceva“. „Fă ceva!“ Stein susținea stilul „nebunesc“. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
forțez norocul, spuse el cu glas tare. Ușa rămase deschisă. Privi cu atenție prin spațiul ușii, dar nu văzu decât un Întuneric adânc și uniform. „Acum ori niciodată“, Își spuse și păși Înăuntru. În spatele său, sfera se Închise. Pe măsură ce se obișnuia cu Întunericul, Începu să vadă ceva ca niște licurici. Era un fel de spumă luminoasă, milioane de lumini punctiforme care dansau rotindu-se În jurul său. „Ce-o fi asta?“ se Întrebă. Nu vedea decât spuma. Nu avea nici o structură și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
statut are acest individ pitoresc. Ca să fie confuzia totală, șeful organizației Gorj a trâmbițat întoarcerea lui Mischie, dar Ponta a zis că a fost o exprimare nefericită. Ce-i cu PSD-ul? A intrat în vrie? Sau nu suntem noi obișnuiți cu dezbaterea democratică în PSD și facem din țânțar armăsar? Eu unul nu spun decât că rar am văzut așa un divorț între cauzele unui eșec și măsurile de redresare. Nu au nici o legătură. În opinia mea, PSD-ul mai
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
spectaculoasă a partidului de guvernământ: din aprilie până-n iulie a pierdut cincisprezece procente, care se regăsesc aproape integral la Alianță, ca-n principiul vaselor comunicante. Eu unul sunt ceva mai rezervat. Cele cincizeci de procente ale PSD cu care ne obișnuise IMAS ul au fost atât de categoric infirmate de alegerile locale, încât îmi vine să cred că nu le-a avut niciodată. Sondajele comandate și o mașină de propagandă bine unsă au făcut să luăm umbra PSD ului drept el
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
apucă totuși să-i răspundă: „Ești ceea ce spui!“ Unde ești tu, Nene Iancule? Ce scenă! Ce replici! Ce personaje! Atunci are loc momentul de întoarcere în registru dramatic. Ca pe vremuri, când era huiduit la Constanța, Iliescu nu se poate obișnui cu ideea, se răsucește cu tot dispozitivul după el, vrea să afle de ce i se întâmplă asta tocmai lui, care este atât de bine intenționat și mai și reprezintă România. E rândul lui Păvălucă să nu înțeleagă. „Cum să mă
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
nu vor asistență, ci șansa de a-și lua viața în mâini. Și România satelor, săracă, dezinformată, conservatoare și care se manifestă ca o frână din spaimă de viitor. Cu cine va fi UDMR-ul? În mod tradițional ne-am obișnuit să-i considerăm pe maghiarii din România ca un factor de progres și civilizație, locul lor firesc e alături de Alianța D.A., ca expresie politică a energiilor noi ale României. Nu-i deloc o problemă de matematică, cum tot spune Markó
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
în genere și chiar în exercitarea puterii. Cele două partide sunt relativ egale ca pondere pe scena politică și mult mai compatibile ideologic, după ce PD-ul a făcut pasul către centrul spectrului și familia populară. Chiar opinia publică e mai obișnuită cu ideea de algoritm, ca regulă de funcționare a oricărei coaliții. Vreau să spun că ar trebui să fim vaccinați împotriva bolilor copilăriei politice, nu mai suntem în fața primei alternanțe la putere. Și nici scuze nu mai avem. Totuși, punctele
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
reforma în PSD, nu se vede nimic. În loc, Geoană s-a lansat într-un amplu proiect de reformă a clasei politice în ansamblu, cu Parlament unicameral și vot uninominal. Totul sub un nume pompos: „revoluția binelui“. Electoratul român a fost obișnuit de o presă populistă cu ideea că aleșii săi sunt, în cel mai bun caz, un rău necesar. Alegerile costă și, pe urmă, aleșii dorm pe diurnă, citesc ziarele și își fac afacerile la telefon. Asta când nu chiulesc, ca
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
elegant, din banii publici“, a spus un liberal. Victor Ponta (PSD) s-a arătat scârbit, acuzând puterea că „se folosește de copii morți în scopuri politice“. Șeful grupului liberal, Crin Antonescu, l-a trimis să tropăie la tineretul social-democrat, unde obișnuiește să se joace de-a Che Guevara. Opoziția a văzut în ministru „contabilul providențial, născut din spuma mării, ca Afrodita“ și care a declanșat „epidemia portocalie“. În replică, puterea s-a ridicat în picioare, păstrând un moment de reculegere în
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
baschet, baseball, băteam mingea cu pumnul, jucam oină, scully jocuri de stradă, cu excepția baschetului, care se juca în curtea din spate a lui Howie, și a biliardului american, jucat în locuri publice, destinate acestuia. Jucam și ping-pong, dame și șah. Obișnuiam să mergem împreună la Brighten Beach și Coney Island pentru că nu aveam bani mulți. Câteodată, iarna era tare frig în apartamentul nostru. Toți am urmat învățământul de stat clasele primare, gimnaziale și liceale. În final, unii dintre noi au plecat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
de excepție, participarea la competiții teatrale (naționalele "Caragiale", în primul rând), turneele în țară și străinătate (mai ales cu "Animația") și multe altele... Chestia cu "îndrăgostirea" nu ține de viața teatrului, ci de aia particulară, în care de obicei unii obișnuiesc a intra cu felurite încălțări... Să trecem mai departe! V.P.: După o experiență atât de bogată, de interesantă în domeniul teatrului, mă văd nevoit a vă întreba: ce înseamnă teatrul pentru dumneavoastră, stimate Calistrat Costin? C.C.: Teatru a însemnat ceva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Particip doar la acelea unde sunt invitat cu trei sau patru tablouri. Asta ca să nu mă pierd în mulțimea de pictori, deși cred că orice tablou de al meu, chiar și unul singur, va fi remarcat în orice expoziție. Așa obișnuiesc: să expun cât mai mult tablouri. Cei care vin și văd, pentru prima dată, tablourile mele, să-și facă o părere cât mai exactă. V.P.: Ești pentru prima dată la Iași, în timp ce fratele tău, poetul de excepție Valeriu Matei, a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]