20,251 matches
-
tale. 56. Femeia cea mai gingașă și cea mai miloasă dintre voi, care, de gingașă și miloasă ce era, nu știa cum să calce mai ușor cu piciorul pe pămînt, va privi fără milă pe bărbatul care se odihnește la sînul ei, pe fiul și pe fiica ei: 57. nu le va da nimic din pielița noului născut, pieliță ieșită dintre picioarele ei și din copiii pe care-i va naște, căci, ducînd lipsă de toate, îi va mînca în ascuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85078_a_85865]
-
Gheorghe Tălparu locuia în aceeași vilă, primită pe când fusese un lider marcant al județenei de partid, care avea grijă ca ,,adevărații tovarăși”, cum le plăcea acestora să se numească, să se odihnească în liniște, să uite măcar câteva ore, în sânul familiei, de înaltele responsabilități asumate. Cine construise vila, a cui fusese nu interesa pe nimeni, asta ar mai fi trebuit, ca pe tovarăși să-i mai preocupe și astfel de... nimicuri. Dar Gheorghe Tălparu a fost unul dintre cei care
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
liniștea i-a fost tulburată de fiică-sa, o altă nebună care a crezut că poate să se lupte cu Tălparu, să-l scoată în drum ca pe un oarecare boschetar... Nu a stat nici atunci Gheorghe cu mâinele în sân: a telefonat în stânga, în dreapta, a ajuns până la București. Acolo i s-a dat dreptate, judecătorii cam și-o luaseră în cap, scoteau oameni de valoare, de ,,nădejde”, cum îi numea chiar un mare om politic și de... stat, ajunsese să
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
era împărțirea apei. Se alcătuiseră și alte grupuri, politice sau religioase, și fiecare își favoriza oamenii lui. Am fost pus, așadar, în situația de a mi-i favoriza pe ai mei, ceea ce însemna o primă concesie. Dar nici chiar în sânul propriului meu grup n-am putut respecta o egalitate deplină. Ii favorizam când pe unii, când pe alții, în funcție de starea lor fizică sau de munca pe care o îndeplineau. Aceste diferențieri pot avea consecințe grave, vă rog să mă credeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
înnobilat existența. Mă închin speranțelor și viselor dătătoare de optimism și avânt spre viitor Mă închin vieții, miracolul divin, care din păcate ne este oferit o singură dată. Mă închin pământului, care mă suportă, mă hrănește și mă primește în sânul lui pentru veșnica odihnă. Urare Românie, ești mamă iubitoare, cu pământ roditor binecuvântat de Dumnezeu și sfințit cu sângele străbunilor. În pântecele tău sălășluiesc bogății la care au râvnit și râvnesc vrăjmașii de altă dată și de azi. Te îmbrățișez
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/773_a_1527]
-
să fie a lui. A tăcut însă și a privit-o pe sub genele lungi și negre, fără ca altcineva să observe. Umbla apoi în drumul ei, fără să o caute, fără să-i vorbească. O privea. Tresărea când îi vedea sânii că zburdau prin cămașa albă atunci când alerga spre fântână și se topea când fața ei, scăldată în soare, se îmbujora în horă. Îi căuta cu asprime defectele, să uite, să nu simtă că ea e cea mai frumoasă dintre
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
mână o prinse de mijloc și o trase domol în spate. Anica scoase un icnet și își lăsă spatele să cadă în inert. Simți prin părul ei mângierea vântului și se cutremură, era rece. O mână caldă i-a atins sânii, o liniști. Se încălzi din răsuflarea ce îi bătea în ceafă și pe care o simțise la început ca un junghi. Două brațe puternice o strânseră, iar ea se lăsă topită lângă pipetul lui și s-au prelins ca ceara
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
știa de ce, nimeni nu vorbea, tăcere. Nici un cuvânt. Stăteam toți trei așteptând să ne dea Florin un răspuns, însă și el tăcea. Stătea cuminte și aștepta ca pământul pe care de atâtea ori l-a scormonit, să-l primească în sânul său. - Vă iau pe voi trei. Atât. Să-i spui când o fi mare că tat’su a fost om bun și că e din satul ăsta. Mie nu-mi mai trebuie nimică... oricum nimeni nu vrea să zică.... O să
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
și trase ușor. Își privi fata pe care somnul o purta în brațele sale. Se așeză și își scoase bluza. Carnea ei moale și albă se ivi de sub țesătură. Își privi în oglindă vânătăile de pe spate și brațe. Atinse ușor sânii care o dureau ca de moarte. Își trase cămașa de noapte rușinată de durerea sa și scoase fusta. Pulpele erau galbene spre albastru-negre. Întinse camașa de noapte și se așeză lângă îngerul ei. Se închină în gând ca noaptea să
Rădăcini by Bobică Radu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91637_a_92381]
-
spetești muncind pentru ei, le curge nasul și fac pe ei.Nevasta nu se lăsă și din când În când iar Îi amintea bărbatului de copii, cât sunt de mici ăi de drăgălași, ce frumos este să-i strângi la sân, să-i legeni, să-i strigi la masă și să-i ții pe genunchi. Dupa ce răcni pe săturate, Crăciun ieși trântind ușa și nu se Întoarse decât seara.Și nu se Întoarse singur, ci cu o droaie de copii
Legendele copilăriei by Lenuţa Rusu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1691_a_3048]
-
se Înrăi În așa măsură Încât Într-o zi, nu știu În ce chip și În ce fel, Își omorâ părinții.Omorâ pe tăicuța, care-i dăduse numele, care Îi făcuse casă și omorâ pe măicuța care Îl legănase la sân. Pesemne că numai dracii Îl Împinseră la așa fapte. Anii au trecut, Ilie a Îmbătrânit prin pustietate, unde fugise de frica spânzurătorii. Când s-a Întors În sat, nimeni nu-l mai cunoștea, oamenii Îmbătrâniseră, se schimbasera ori unii nu
Legendele copilăriei by Lenuţa Rusu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1691_a_3048]
-
Îl mai jeleau femeile. Și i-a mai spus ce frumoasă e noaptea de Înviere. Florile, când au auzit de norocul care a dat peste Busuioc, nu mai puteau de ciudă. Vântul le-a spus că fetele Îl poartă În sân, iar credincioșii Îl așează la icoane. Aceasta este povestea busuiocului și aceasta v-o spun. Dacă voi știți alta, să mi-o spuneți și mie. LEGENDA CUVÂNTULUI Se Întâlniră odată un om care venea din deal cu un om care
Legendele copilăriei by Lenuţa Rusu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1691_a_3048]
-
partid politic să-și identifice baza sa socială, pe care să o reprezinte ca interese și căreia să-i solicite votul. Nici nu se mai putea vorbi de „clasa muncitoare” sau de țărănime ca despre o clasă omogenă, deoarece în sânul acestora se produseseră diferențieri socio-profesionale marcante. Din această cauză, în 1992 a lipsit de pe arena electorală o ciocnire dramatică între poziții diametral opuse. Nici dreapta, nici stânga nu s-au afirmat fățiș cu programe radicale, fie pentru reformă, fie contra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2139_a_3464]
-
la Parlament, a ieșit pe străzi cu pancarte PRM. Or, acești investitori împreună cu familiile lor reprezentau 700-800 de mii de cetățeni, iar la vot au mers toți ca unul, spre deosebire de milioanele care au stat acasă. S-au trezit speranțe în sânul tuturor celor păcăliți de structuri piramidale, de Caritas, SAFI, plus acele firme-fantomă care promiteau vize și posturi în Occident în schimbul unor plăți consistente în dolari. Așa cum au crezut în Caritas, SAFI și FNI, tot așa au crezut aceștia în promisiunile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2139_a_3464]
-
dat un impuls extraordinar Alianței, ar putea să mărească apetitul acestuia pentru poziții eligibile pe listele din noiembrie, cerând modificarea procentajului stabilit în primăvară. Un comentator prestigios afirma chiar că ultima speranță a PSD în noiembrie este o dihonie în sânul Alianței. Dihonia internă ar putea afecta și afirmarea programatică-ideologică a Alianței, deși logica luptei politice a opoziției cere mai curând un accent viguros pe liberalismul de centru-dreapta decât o copie ștearsă a social-democrației. Alianța poate câștiga bătălia electorală din noiembrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2139_a_3464]
-
de mult) cum și azi alte popoare (altele decât romanii) au acționat la fel. Nimic nou sub soare! Dat fiind faptul că interesele popoarelor nu se schimbă, politica externă a unei națiuni, oricare ar fi modificările care se produc în sânul guvernului, adică în interior, trebuie să rămână, obligatoriu, "tradițională"; atunci când liderii se angajează într-o politică nouă, ei trebuie să stabilească noi condiții și să-și asume toate consecințele. Vechea monarhie din Franța a făcut dovada acestui fapt în veacul
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
resorturile secrete ale actelor oamenilor. El acorda o grijă și o atenție meticuloasă, calculată, sarcinilor profesionale, nefiind însă prizonierul lor. În 1878, generalul Chanzy, guvernatorul Algeriei, era ținta unei campanii violente de presă la adresa sa, care a găsit aliați în sânul cabinetului. Invitat să vină în țară pentru a se apăra, el a răspuns că împrejurările nu îi permiteau să-și părăsească postul, însă l-a trimis, pentru a-i pleda cauza, pe secretarul său general, Jules Cambon. Convocat în fața Consiliului
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
poate fi alimentată astfel decât acea curiozitate vulgară care face tirajul publicațiilor-pupăză și audiența cretiniei Big Brother, cu care sus-semnatul s-a luptat de atâtea ori, fiind poreclit Savonarola, Torquemada, Încrâncenatu etc. Contul din bancă e totuna acum cu mărimea sânilor, cu numărul divorțurilor, amanților sau al copiilor din flori ai nu știu cărei persoane publice. Și singura „logică” ce poate guverna show-ul este că, de pildă, deputatul Raj Tunaru are un milion de dolari, deci e hoț, în vreme ce dna Norica Nicolai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2042_a_3367]
-
la lume”. Și pe mine. Patinatorii politicitc "Patinatorii politici" Unul dintre cele mai greu suportabile spectacole ale acestei lumi este strădania unei cocote ieșite de pe afiș de a mai stârni interesul masculilor. Mișcările lascive fac să îi tremure cărnurile vechi, sânii prăbușiți, zâmbetele ațâțătoare îi crapă obrajii ca piersica putredă în zeci de riduri, gușa de iguană îi palpită în ritmul unor gemete anunțând voluptatea care îți sună ca horcăitul unui muribund. Cearcănele violacee nu mai înseamnă dulcea oboseală a amorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2042_a_3367]
-
Păi i-un etaj. Până vine liftuuuu... Bocăniră în ușă cu degetele noduroase. Pe partea ailaltă liniște. — Fă, Florico, să știi că nu-i a bună... Că când vine..., te ia pe neașteptate! — Ptiu, ptiu, scuipară babele la unison în sân și-și mai croșetară un set de cruci pe piept. — Io mă duc să-l aduc pe Marian, se hotărî brusc Flo rica. Să vie, că-i bărbat! În mai puțin de un sfert de oră, în suduielile lui nea
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
fi avut curajul să le povestească nimănui. De nevastă-sa să nu mai vorbim... Seara, când se întorcea de la birou, o găsea în capul străzii, aplecată pe geamul unei mașini oprite pe marginea șoselei sau aranjându-și sutienul care îi strângea sânii să-i crape și mai multe nu. Ba odată chiar a văzut-o suin du-se într-o dacie albastră și plecând în trombă. L-a cuprins un soi de nostalgie amestecată cu frustrare, apoi a dat uitării atât nostalgia
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
în locuri nepurtătoare de conotații cetățenești, cum ar fi „la birtul din colț“, „la ceas“ sau, pur și simplu revoltător, „la mine/tine/el/ea/noi/voi/ei/ele“ erau priviți cu suspiciune și riscau pe propria piele expulzarea din sânul frenetic al locuitorilor de pe aleea Muzelor. Aceștia însă se împuținaseră în ritm alert, de teamă că ar fi putut da nas în nas cu vajnicii apărători ai noii orân duiri, apărători care nu precupețeau nici un efort, fie el verbal ori
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
ca ziua de luna plină. Prinse să coboare în grădină adulmecând aerul curat, ușor jilăvit de roua care-i pătrundea pănă-n bătaia inimii și îi dilată pieptul ca un suspin. "Frumos e, Doamne!" își spuse. Își trecu încet palmele peste sâni și își șterse monturile transpirate ale palmelor de coapse. După ce se mai obișnui, desluși în umbrele pomilor adierea vântului în crengi. Prinse să soarbă cu nările dilatate mirosurile grele, dospite-n beznă; mirosurile acelea de paragină, de ziduri coșcovite și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
dezordinea și răvășeala lucrurilor împrăștiate de-a valma. Ceva din tinerețea și drăgălășenia fetelor plutea peste tot. Dacă intri, intră odată, să închid! îl zori fata din ușă. Avea mișcări svâcnite din umeri parcă mereu voia să te împungă cu sânii. Să-l fi căutat, oare, într-adevăr, pe-acasă, sau... Miluță auzi huietul sălbatec al locomotivei venind peste el. Doamne, dacă află mama în ce-am intrat, se-mbolnăvește de inimă. Poate nu s-a-ntâmplat nimic, și zgâtia asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
cu pâlpâirea și zvâcnetul gol al dansatoarelor și-și strângea pumnii și dinții, văzând cum se-ndoapă dihăniile cu frișcă și șampanie. Se descătărămau să-și lărgească burta și se așezau temeinic pe mâncare, aruncând hălci întregi în gâtlejurile desfundate, sfârtecând sâni delicioși cu ochii și nările, înfruptându-se din șolduri de trufandale și spete de gâște; măcelărind cu furculițele și cuțitele fleicile sfârâinde, torturile maronii și cozonacii moldovenești, pufoși și bălai, crescuți cât potcapurile popești, cu-o ardoare și-un zel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]