17,249 matches
-
tîrfele palestiniene" sau "Paște-mi fîșia Gaza!" Cinic și totuși depresiv, consumator a vreo cinci feluri de anxiolitice, de la Xanax la Tranxene, obsedat sexual și totuși patetic, materialist și totuși străbătut de Întrebari metafizice, Daniel 1 este un bărbat de inteligență peste medie, dar, cultural vorbind, vrea să-l reprezinte pe occidentalul mediu, așa cum apare el În nenumăratele statistici date publicității pentru cuantificarea unei epoci. Dintr-un punct de vedere plauzibil, deci, Posibilitatea unei insule este o metaficțiune. Dintr-un altul
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
să vindece bolile cititorului, sau ca arheolog descoperitor al unor adevăruri istorice ținute departe de ochii lumii. Aidoma protagonistului din Posibilitatea unei insule, el este mizerabilul, cinicul, perversul, scabrosul, trivialul comic pentru care nu mai există nimic sfînt, a cărui inteligență lucrează doar În propriul beneficiu și În disprețul omenirii pe care nu dă doi bani (acesta este punctul de contact cu discursul lui Beigbeder, intrat pentru totdeauna În pielea de nebun al regelui). Dar În nici un alt fel n-ar
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
profilul personajelor proustiene din În Căutarea timpului pierdut. În fine, În 2002 publică la Grasset romanul Nici o zi, scris la persoana a doua. Anne Garréta nu este Însă o simplă romancieră franceză care tematizează tradițional eul și oglinda. Grație unei inteligențe remarcabile și a apetențelor tehnice despre care vom vorbi Îndată, povestea eului și a oglinzii este relatată de la distanță - iar calitatea romanului este dată tocmai de această dezangajare diegetică care, desigur, trebuie să Însemne ceva. Putem spune că literatura lui
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
clasică, toate episoadele drenate spre punctul culminant și revărsate În dezodământ. Doză agreabilă de actualitate, de livresc (intertextualitate, dacă preferați): Amélie Nothomb, a literature star care-și cunoaște bine publicul și știe ce are de făcut. O fată de o inteligență ieșită din comun are un tată diplomat de carieră. Inteligența, alimentată cu informația culeasă din lungi sejururi de-a curmezișul planetei, i se dezvoltă și mai mult. Amélie Nothomb este o scriitoare prea inteligentă pentru a fi o mare scriitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
dezodământ. Doză agreabilă de actualitate, de livresc (intertextualitate, dacă preferați): Amélie Nothomb, a literature star care-și cunoaște bine publicul și știe ce are de făcut. O fată de o inteligență ieșită din comun are un tată diplomat de carieră. Inteligența, alimentată cu informația culeasă din lungi sejururi de-a curmezișul planetei, i se dezvoltă și mai mult. Amélie Nothomb este o scriitoare prea inteligentă pentru a fi o mare scriitoare, iar din acest paradox se hrănesc atît succesul scrierilor ei
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ceva foarte precis pus la cale pentru ca cititorul să fie Într-adevăr convins de existența lui În realitate. Milo Tindle este amantul italian, bine făcut, al Margaretei, soția lui Andrew, un aristocrat englez Înstărit Înzestrat cu o cruzime și o inteligență ireproșabile, autor de romane polițiste ironia soartei. Milo vine, conform Înțelegerii, să-i ceară mâna soției sale - și duelul Începe. Cititorul crede că a Început povestea, când de fapt Începuse doar filmul pe ecranul televizorului, pe care nenumărate interludii metaficționale
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
d’honneur (Les Champs d’honneur, tradus În românește la editura Dacia, prin efortul remarcabil al Yvonnei Goga, o specialistă În romanul poetic francez, profesoară la Universitatea Babeș-Bolyai), cu ocazia unei emisiuni televizate, “Caractères” (14 septembrie 1990) unde, prin farmec, inteligență, limpezime și profunzime, cucerește definitiv. Scriitorul său preferat este Chateaubriand, cel din Les Mémoires d’outre-tombe. Pentru că de la el a Învățat să descopere “capacitatea lirică a scriiturii [...].” Ca scriitor Îl interesează “cum să lege realul cu liricul, realul fiind desigur
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Începe promițător și pare a da dreptate titlului românesc: “Acum, la douăzeci și cinci de ani, sperînd Într-o viață ceva mai blîndă, Antoine a luat hotărîrea să aștearnă peste creierul lui giulgiul prostiei.” Un tînăr foarte inteligent și cultivat constată că „inteligența este cuvîntul care desemnează prostii bine ticluite și frumos pronunțate, că este atît de pervertită...” Stop. Aici, dacă ajungeți, discursul lui Martin Page devine transparent. Individul trăiește Într-o lume a unor valori devaluate, o existență care nu-l mai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
moară.” Rămîne, așadar, ca Antoine să le comunice prietenilor lui, În barul lor preferat, islandez, decizia de a deveni prost. Le citește „profesiunea lui de credință”, În fapt teza cărții, care este aceea a inutilității tezelor. Concluzia ar fi că inteligența este mai degrabă o boală, pentru că s-a dovedit că instituțiile inteligenței adăpostesc mulți impostori și că, Într-o epocă a impostiurii generalizate, inteligența nu are mai multă valoare decît oricare pretenție. În plus, inteligența n-are umor, pentru că nu
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
lor preferat, islandez, decizia de a deveni prost. Le citește „profesiunea lui de credință”, În fapt teza cărții, care este aceea a inutilității tezelor. Concluzia ar fi că inteligența este mai degrabă o boală, pentru că s-a dovedit că instituțiile inteligenței adăpostesc mulți impostori și că, Într-o epocă a impostiurii generalizate, inteligența nu are mai multă valoare decît oricare pretenție. În plus, inteligența n-are umor, pentru că nu se Îndoiește niciodată de ea - În momentul În care ar face-o
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
de credință”, În fapt teza cărții, care este aceea a inutilității tezelor. Concluzia ar fi că inteligența este mai degrabă o boală, pentru că s-a dovedit că instituțiile inteligenței adăpostesc mulți impostori și că, Într-o epocă a impostiurii generalizate, inteligența nu are mai multă valoare decît oricare pretenție. În plus, inteligența n-are umor, pentru că nu se Îndoiește niciodată de ea - În momentul În care ar face-o n-am mai vorbi cu certitudine de inteligență. Cum devine Antoine prost
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
tezelor. Concluzia ar fi că inteligența este mai degrabă o boală, pentru că s-a dovedit că instituțiile inteligenței adăpostesc mulți impostori și că, Într-o epocă a impostiurii generalizate, inteligența nu are mai multă valoare decît oricare pretenție. În plus, inteligența n-are umor, pentru că nu se Îndoiește niciodată de ea - În momentul În care ar face-o n-am mai vorbi cu certitudine de inteligență. Cum devine Antoine prost? Decizia este a lui, dar devenirea convoacă un hazard cu care
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
epocă a impostiurii generalizate, inteligența nu are mai multă valoare decît oricare pretenție. În plus, inteligența n-are umor, pentru că nu se Îndoiește niciodată de ea - În momentul În care ar face-o n-am mai vorbi cu certitudine de inteligență. Cum devine Antoine prost? Decizia este a lui, dar devenirea convoacă un hazard cu care hotărîrea lui n-are a face și, dacă ar fi fost după el, Antoine n-ar fi ajuns niciodată ce și-a propus (așa cum nu
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
la manevre capabile să destabilizeze omul în privința căruia există îndoieli sau care trebuie pus la încercare. Ca să obțină informații, supraveghetorul, cel mai adesea, nu adoptă o abordare frontală, directă, ci una ocolită, piezișă, prefăcută. Forța îi repugnă; el mizează pe inteligență, chiar dacă, mai apoi, ca urmare a rezultatelor obținute, sancțiunea poate fi, deseori, fizică. De altfel, într-o sintagmă celebră, nu punea oare Foucault alături cei doi termeni: „a supraveghea și a pedepsi”? Modalitatea obținerii informațiilor diferă: ea nu implică întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
să ne dezvăluie un Dumnezeu amabil și prezentabil; în psihoterapiile individuale și de grup, care se vor "comunicative"; în știința organizațiilor și a deciziei; în înseși științele exacte, fizice și biologice contaminate de termenul "comunicare"; fără a vorbi, bineînțeles, de inteligența artificială, de informatică sau de științele cognitive. Curioasă și puternică convergență a acestor domenii diferite. Consens transnațional și, după cum se poate crede, o nouă ideologie, ba chiar o nouă religie mondială în devenire. Ceea ce contează este că va trebui să
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
atunci să îngrijească organismul pe care tot ea l-a condus la agonie. Să-l îngrijească, printr-o creștere a tehnicilor, pe care le numește tehnologii de comunicare. Se vor remarca toate tehnologiile de avangardă; spun toate, de la biotehnologii la inteligența artificială, de la audio-vizual la marketing și la publicitate, toate se înrădăcinează într-un principiu unic: comunicarea. Comunicarea între om și natură (biotehnologie), între oameni și societate (audio-vizual și publicitate), între om și dublura sa (inteligența artificială); comunicarea care ridică în
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
spun toate, de la biotehnologii la inteligența artificială, de la audio-vizual la marketing și la publicitate, toate se înrădăcinează într-un principiu unic: comunicarea. Comunicarea între om și natură (biotehnologie), între oameni și societate (audio-vizual și publicitate), între om și dublura sa (inteligența artificială); comunicarea care ridică în slăvi convivialitatea, apropierea sau chiar relația de prietenie (friendship) cu calculatorul. Comunicarea devine Vocea unică, ce singură poate unifica un univers care a pierdut pe drum orice alt referent. Să comunicăm. Să comunicăm prin instrumentele
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
dacă așa cum afirmă Habermas comunicarea este în inima legăturii sociale (ca și falsa comunicare care legitimează dominația), este curios să nu găsești nici o referință la ceea ce eu numesc "tehnologiile spiritului", care sînt în miezul practicilor comunicative de astăzi. Nimic despre inteligența artificială, nimic despre știința cognitivă, nimic despre progresele biologiei, nimic despre psihoterapiile individuale sau de masă; nimic despre schimbările de paradigmă în științe, indisociabile de teoriile comunicării, nimic sau doar generalități despre lingvistică. A trata comunicarea fără a face loc
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
prioritate mașinii inteligente, ale cărei lecții omul le va primi? Al treilea model metaforic este cel pe care noi îl numim aici Frankenstein. Prin această metaforă se constituie imaginea omului, dublura sa dezvăluindu-l sieși. Efortul științei cognitive și al inteligenței artificiale tinde să ofere avantaj acestui punct de vedere, nu se mai știe care inteligență este model pentru cealaltă. Subiect și obiect, producător și produs se confundă atunci. Pierdere a realității, a sensului, a identității. Aplicat la comunicare, acest sistem
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
cel pe care noi îl numim aici Frankenstein. Prin această metaforă se constituie imaginea omului, dublura sa dezvăluindu-l sieși. Efortul științei cognitive și al inteligenței artificiale tinde să ofere avantaj acestui punct de vedere, nu se mai știe care inteligență este model pentru cealaltă. Subiect și obiect, producător și produs se confundă atunci. Pierdere a realității, a sensului, a identității. Aplicat la comunicare, acest sistem ajunge la confuzia totală a emițătorului și a receptorului. Într-un univers unde totul comunică
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
acestei mașini comunicative se numește "bila de biliard" (I). Dar nu sîntem noi, oamenii, decît o bilă de biliard într-un circuit? Faimoasa dezbatere Descartes-La Mettrie ilustrează această ilustrație (II). Iată ce ne va introduce în marile discuții teoretice despre inteligența artificială, mod esențial de comunicare a omului cu sine însuși, și ale cărei baze sînt foarte adînci, în inteligența artificială reprezentativă (III), în robotica psihiatrică (IV) ca și în teoriile mecaniciste ale comunicării prin mass-media (V). Se vor studia, în
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
într-un circuit? Faimoasa dezbatere Descartes-La Mettrie ilustrează această ilustrație (II). Iată ce ne va introduce în marile discuții teoretice despre inteligența artificială, mod esențial de comunicare a omului cu sine însuși, și ale cărei baze sînt foarte adînci, în inteligența artificială reprezentativă (III), în robotica psihiatrică (IV) ca și în teoriile mecaniciste ale comunicării prin mass-media (V). Se vor studia, în sfîrșit, corelările și relațiile între teoria clasică a comunicării și teoria clasică a organizațiilor (VI). I. Bila de biliard
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
linearității schemei transmisiei, asemenea unei mașini. Simplitatea acestui model, pe care noi îl avem mai mult sau mai puțin în minte în practicile noastre, asigură perenitatea sa. Regăsim acest model în toate etapele dezvoltării teoretice, de la mașina cu aburi la inteligența artificială. Succesul este determinat de principiile care susțin cultura noastră occidentală și care rezistă la orice încercare de analiză și de distrugere. 2. Al doilea principiu Analiza secvențială și structurală a acțiunii. Întreaga operație de comunicare este analizată în momente
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
este modelul comunico-reprezentativ, care se află la baza tuturor teoriilor clasice ale comunicării, fie că este vorba de vechile teorii despre mass-media cu susținătorii lor pînă prin 1940, despre psihoterapii cu electroșocuri sau unde magnetice, sau despre robotica psihiatrică, despre inteligența artificială a lui H. Simon și a discipolilor săi și despre sistemele-expert, sau despre teoriile clasice ale organizațiilor. Astfel, metafora mașinii furnizează, prin teoriile pe care noi tocmai le-am evocat, conținutul său reprezentațional și liniar. Ea furnizează, de asemenea
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
mai reușite. Această frontieră este componenta facultății de a vorbi, facultate care lipsește altor creaturi 20. La Mettrie vede problema diferit: animalul este o mașină, în măsura în care omul este o mașină 21, nu mai mult. Alter-ul omului nu este lipsit de inteligență, de sentiment, de percepții. Nu există superioritate de "natură", nici diferență de esență între omul-mașină și mașina-animal. Numai o complicare a organelor. Iată ce este foarte aproape de temele actuale ale auto-organizării. Dacă este așa, ne spune La Mettrie, împingînd în
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]