19,069 matches
-
momentul ăla Barsam Tchakhmakhchian s-a hotorât să-i spună. Încă de seara târziu mătușa Zeliha se plimba În sus și-n jos prin cameră, cu o energie debordantă, pe care nu știa cum s-o stăpânească. Nu-i putea mărturisi nimănui din casă cât de prost se simțea și, cu cât Își Îngropa mai mult sentimentele, cu atât se simțea mai prost. Mai Întâi s-a gândit să meargă la bucătărie să-și fiarbă un ceai calmat de plante, Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
inspira locul acela, nepretențios și totuși impunător și gotic În același timp. Amestecul spiritului mexican cu valorile americane, zecile de lumânări și milagros puse acolo de diverși oameni, probabil ei Înșiși păcătoși, hârtiile Împăturite de pe ziduri În care vizitatorii Își mărturiseau și Își ascundeau păcatele - toate i se păreau atrăgătoare În momentul de față. — Vă simțiți bine, domnule? Era stewardesa cu ochi de culoarea safirului. A Încuviințat scurt din cap și a răspuns, de data asta În engleză: Da, mulțumesc. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
camerei. Pe când Sultan al Cincilea torcea sub masă, așteptând să i se dea Încă o bucată de brânză feta, iar candidatul care fusese concediat săptămâna asta la versiunea turcească a emisiunii Ucenicul apărea la televizor Într-un interviu În exclusivitate mărturisind ce anume nu mersese cum trebuia și de ce n-ar fi trebuit să fie concediat, o ceașcă de ceai din sticlă a crăpat În mâna Asyei. Lucrul ăsta s-a Întâmplat atât de brusc, Încât a făcut-o să tresară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
mult ca niciodată, și-a zis, s-a transformat Într-un nenorocit. A rostit cu voce tare ultimul cuvânt: — Nenorocitule! Prefăcându-se că nu auzise asta, Mustafa a cercetat Încăperea. — Ăla de colo e aparatul meu de ras? — Da, a mărturisit Zeliha. Tocmai aveam de gând să-l pun la loc. — Ce-ai făcut cu aparatul meu de ras? — Nu e treaba ta, a răspuns, deși cu o oarecare ezitare. Nu e treaba mea? a Întrebat Încruntându-se și mai tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
tăcere nu i se păruse atât de Încrâncenată lui Mustafa. Rose s-a răsucit În somn, de parcă aceasta ar fi deranjat-o, Însă nu s-a trezit. Existaseră multe momente În viața sa când Mustafa simțise brusc nevoia să-i mărturisească soției sale că ceea ce vedea ea În el nu era de fapt eul lui Întreg. Totuși alteori fusese mulțumit jucând rolul unui om fără trecut, un om care făcuse din renegarea acestuia un adevărat cult. Amnezia aceasta a lui era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
obții toate informațiile de care ai nevoie. Pari să ai clienți de peste tot. Și acum vrei să-mi spui că nu știi ceva atât de crucial? Djinnii nu ți-au dezvăluit nimic despre asta? — Ba da, ca să spun drept, a mărturisit Banu. Însă aș vrea să nu fi știut lucrurile pe care le știu. Inima lui Mustafa a Început să bată mai repede pe măsură ce asimila cuvintele ei. Înmărmurit, a Închis ochii. Însă până și din spatele pleoapelor Închise putea zări privirea pătrunzătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
țină chestia asta secretă. — Cum așa? În condițiile date, președintele n-a avut de ales. — Ce condiții? — El știe că obiectul ăla de jos nu e o navă extraterestră. Atunci ce este? — Cred că e evident. Nu și pentru mine, mărturisi Norman. Adams zâmbi pentru prima dată. Era un zâmbet complet lipsit de umor. — Nu m-ai crede dacă ți-aș spune, mai zise el și părăsi Încăperea. TESTE Arthur Levine, biologul marin, era singurul membru al expediției pe care Norman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
arată partidul care a câștigat alegerile în anul de grație 2004, când România încheie negocierile de aderare la Uniunea Europeană. STRIGOIUL CARE VREA SĂ COABITĂM Iliescu nu mai e decât un „strigoi“, un cadavru politic care nu te lasă să trăiești. Mărturisesc că era să mă ducă de nas cu atitudinea lui de după victoria lui Băsescu: nu l-a plâns nici o clipă pe Năstase, a vorbit la CNN despre normalitate și l-a invitat pe președintele ales să meargă împreună la Bruxelles
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
Simion Bărbulescu, Emilian Marcututuror și celor nenumiți aici, și pe această cale, le adresez mulțumiri, așa e frumos... V.P.: Să-l trecem pe listă și pe Adrian Voica, asistentul de la "Literatură actuală". Mergem mai departe cu exercițiile de sinceritate...Cioran, mărturisindu-se, spunea că scrie pentru a nu se sinucide. Dumneavoastră, stimate Calistrat Costin, de ce scrieți? C.C.: Multe din propozițiile aprigului cugetător Cioran m-au animat și pe mine, ca și pe nu puțini alții! Personal am scris și încă mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
lung și-n lat am adăstat și între unguri. Toți, și secui și unguri, vorbitori de maghiară fiind, sau "ungurește". Le-am deprins graiul. Între prietenii mei de mult suflet se numără și nenumărați scriitori de naționalitatea lui Petöfi Sándor. Mărturisesc sincer că în anii petrecuți la izvoarele Mureșului și Oltului am descoperit o comunitate umană plină de toate darurile risipite pe pământ de Bunul Dumnezeu. Cât despre "mințile înfierbântate ale unor lideri" fluturând lozinca autonomiei, pe vremea aceea (anii 1961-1972
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
nebuni pentru Hristos, adevărații aleși ai lui Dumnezeu" (Ioan Kovalevsky). "Dacă muzica simfonică este un tranchilizant pentru mine și ascult cu infinită plăcere Mozart, Vivaldi (Anotimpurile), Beethoven, Bach, ei bine, nebunul, genialul Henri Michaux este unul din scriitorii mei preferați", mărturisește poetul Ovidiu Genaru. Născut la 10 noiembrie 1934, Bacău, scorpionul "optzecist" recomandă prietenilor pilula de sănătate: "Să urci scările a cel puțin patru etaje". Singura lui "boală": dragostea pentru cetățile medievale. Iubește călătoriile în țară și în străinătate. Motivul călătoriei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
de lumea de vise și iluzii a artei, Ștefan Oprea mi se pare neschimbat, anii neîndrăznind să aștearnă vreo umbră pe fața lui". Și exemplele de acest fel pot continua. După ce i-am citit trei cărți, din cele șase publicate, mărturisesc că portretistica originală a doamnei Carmen Mihalache m-a cucerit definitiv. Fiți liniștiți, nu l-am uitat pe Ilie Boca, "un poet, nu al cuvintelor, ci al formelor, culorilor, al spațiului. E un mare regizor al unui extraordinar, al unui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
lor și-i dau adeseori cu "Otce naș". De, colacii sunt de vină. V.P.: Ce fel de naționalism se practică în Ucraina de azi? Spune tot ce ai pe suflet. V.T.: Prea multe vrei de la mine, dragă Vasile, să-ți mărturisesc tot ce am pe suflet! Las-o mai moale nițel. De-aș putea să-ți spun măcar o parte din gândurile și dorurile ce mă-apasă, ar trebui să-mi aduci pesmeți la penitenciarul din Cernăuți. Sau din alte locuri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
de la Bacău. Iartă-mă, dragă Vasile, dar ar trebui să-ți înșir zeci de pagini cu nume de scriitori. Toți au în spatele lor măcar câteva cărți excelente de poezie care sunt bucuriile mele. Nu mă laud, dar vreau să-ți mărturisesc că am calitatea de a mă bucura de succesele scriitorilor români pe care i-am cunoscut în diverse momente ale vieții și care vreau să cred că mi-au devenit prieteni. Cea mai mare tristețe a mea, cea mai mare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Ujgorod, 1981) vorbesc limpede despre crezul unui poet și calvarul unui neam trăind sub "blestemul mioritic". Înseriat visătorilor iremediabili, poetul, locuit de fantasme și idealuri, nu dezertează; mușcat de patima scrisului, el nu se refugiază într-o poezie de seră, mărturisind într-o Stare de grație: "apasă pe condei / ca pe un trăgaci". [...]Or, volumul din urmă, rod și al unor bogate lecturi, întărește ideea saltului valoric. Dincolo de cîteva mici neglijențe, Și de-o fi să mor vădește și o schimbare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
a produs un fenomen de respingere a unei realități pervertite. Consecințele? Să-l cităm pe autorul volumului de poeme Țara mea, viața mea, dragostea mea (despre modesta mea ratare personală): "N-am să mai public cărți de poezie". La fel, mărturisește că de trei ani n-a mai scris un vers. Citindu-l, constatăm un poet original, insolit, captivant, ironic atât cât e nevoie, cu un stil direct, exploziv și vizionar. Lucian Vasilescu, tot construind portrete în timp și spațiu, de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
glas viu, ecourile zilei aleargă prin sala de jocuri mecanice tapetată cu inimi de tablă muiate în soare, acolo ei admiră misteriosul bob de grâu și flămânzi îl mănâncă, fac zigzaguri bând bere, apoi folosind galeriile propriului trup pleacă tiptil mărturisindu-se drumului de la ecuator la poli: ei, botezații cu nume ciudate, pleacă cu toate vânturile și cu toate silabele sângelui puternic bătând, reacția Dumnezeului față de această întâmplare e o reacție estetică ... bătrânul ceas Dali de-un veac arată o oră
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
noi dezvoltări în poeme ulterioare prozei în discuție: „E împărțită omenirea/ În cei ce vor și cei ce știu,/ În cei dintâi trăiește firea,/ Ceilalți o cumpănesc și-o scriu.” Eminescu însuși, într-o scrisoare expediată din Berlin în 1873, mărturisește că dorește să revină în țară, să „m-arunc iarăși în valurile vieții practice” (Ed. cit., vol. XVI, pag. 298). Este ușor de observat că eroul din Geniu pustiu este un alter-ego al scriitorului. În 1874 îi scria lui I.
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
al XVI-lea, deșiră înseamnă dorește. Fata de împărat simte aceeași lipsă de stea. Dar ea își îndreaptă ochii spre cer numai în vis. În stare de veghe se roagă doar pentru protejarea norocului ei de către Luceafăr. Cu tot dorul mărturisit de ambele părți, fiecare rămâne în lumea lui, în rațiunea unui echilibru universal. În fata de împărat „trăiește firea” (ca să trimitem la versurile postume deja citate), pe când Hyperion accede la „cumpăna gândirii”, la conștiința binomului ideal - fenomenal. Calitatea de nemurire
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pune în valoare vocația metafizică pentru a ajunge la ultima consecință, la credința în Dumnezeu, după o eventuală purificare de toată zgura raționalismului filosofic. Avem date ale zbaterii sale sufletești atât în poezie, cât și în unele confesiuni epistolare, ce mărturisesc o aspirație și o neputință. Poemul Dumnezeu și om, cu o primă variantă scrisă la 19 ani, surprinde momentul în care gândirea ucide credința. Tânărul scriitor însuși trăiește această dramă. La maturitatea creatoare, spre vârsta de 30 ani, Eminescu revine
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
chiar ignorăm cu... naturalețe, că primul „act” al globalizării (în cadre strict spirituale) a fost scris de creștini. Uităm tocmai noi, poate cei mai bisericoși est europeni! Prin învățătura lui Iisus (preluată de apostoli), „neamurile” (popoarele) au fost chemate să mărturisească credința în Dumnezeu Unul, oferinduli-se „egalitatea de șanse” la mântuire. De acum înainte, între evrei („poporul ales”) și „neamuri” (celelalte popoare) nu există deosebire în fața Domnului. Vocația „universalistă” a creștinismului traversează mentalul european într un mod difuz, de pildă în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
grozav să-l știu alături pe N. Turtureanu, să împărțim scârba momentului. Și nu doar în acea toamnă în care mizeria cotidiană se precipita către un sfârșit. Fără a fi prieteni „la cataramă”, intuisem de mai mulți ani (dar nu mărturiseam!) că facem parte din grupul celor care nu înghit orice, pe nemestecate. Și asta într-o vreme când puternicii zilei „făceau totul” pentru a stinge orice sclipire de personalitate. Vrei-nu vrei, bei „aghiazma” predicatorilor comuniști! Dar nu prea vrei... Și
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
meseriaș, în vers ca și în proză. „Dosarul” alcătuit din evocări, interviuri și fotografii mi se pare a fi, mai mult decât un „capăt de linie”, o probă de onestitate scriitoricească și un început de etapă. După ce s-a eliberat, mărturisind, de fantomele incomode ale trecutului, nu-i rămâne decât să păstreze tot ceea ce poate conferi adevăr și durată lucrării sale literare, pentru a inventa un alt „capăt de linie”, spre care îl văd deja înaintând fără grabă, la fel de scrupulos cu
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
general cei care se ocupă cu filozofia dar nu sunt filozofi (ca noi de pildă) sunt eclectici (adică selectează din toți ce e mai bun - 188 asta după părerea lor). (Este anul redactării unei lucrări despre Eminescu și al preocupărilor mărturisite pentru „concepția lui Maiorescu” nota ed.) 15-II-957. Dragă Ioane, [...] Ne-am întâlnit când am fost acasă; am discutat;aveam iluzia că în preajma noastră fâlfâie aripile aceleiași prietenii care ne-a legat odată... Am simțit aceeași dulce mireasmă răspândită altădată de
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pensionat ca profesori (unii dintre ei doar cu o singură lucrare tipărită: teza de doctorat!). Cărțile de critică și istorie literară semnate de regretatul meu frate, edițiile din clasici, inclusiv colecția Eminesciana, au rămas în raftul de bibliotecă pentru a mărturisi, nu doar foștilor studenți din 30 de promoții, profesionismul unui pedagog și cercetător pasionat. 1 nov. 2013 191 Revolta fondului nostru „provincial” Jurnalul este, cum se știe, o specie a literaturii „subiective”. Ceea ce înseamnă că „adevărul” autorului nu coincide totdeauna
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]