19,653 matches
-
fost canci, pencă, năucit dă toate șozuroaiele alea cu pedanterii, mandea citeam și răsciteam, fără să mă prind dă cele mai bocănoase errate, dă rândurili sărite, dă paginile uitate sau cu zațurile mestecate. În Plaza, am putut decât să articulez obișnuitu Să-ți meargă din plineală, da a doua zi dâmineața l-am surprizuit cu totu pă nou pretenar, că am defilat pă peron c-un creon care avusesem grijă să-l ciupesc dân sucursala serioasă beton, ba bine că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
metaforiștilor care, pentru a da sens unui lucru, Îl transformă Într-altul. Atari diatribe nu au ieșit niciodată, desigur, din sfera oralității, căci Însăși severitatea operei le respingea. Nu există, oare, o mai mare capacitate de evocare În cuvântul lună - obișnuia el să Întrebe - decât În ceaiul privighetorilor, În care ar fi travestit-o Maiakovski? Datorită mai mult formulării de Întrebări decât primirii de răspunsuri, el verifica și dacă un fragment din Sapho sau o inepuizabilă maximă a lui Heraclit nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
să și-l Încheie pe scara Hotelului Gibbon; dar nimeni n-a negat faptul că l-a pus pe fugă pe năvalnicul aristocrat, amenințându-l groaznic cu un uriaș Smith Wesson din ciocolată cu migdale. E verificat faptul că Bluntschli obișnuia să se aventureze, În barca lui cu vâsle de lemn, prin singurătățile pitorescului lac Lehmann, unde, la adăpostul apusului de soare, mastica un scurt monolog sau Își permitea un căscat. Hohotea sau sughița În funicular; cât despre tramvaie, mai mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
desigur, lipsită de importanță pentru o serioasă evaluare a versatilei opere vilaseciene, dar o menționăm la sfârșit, doar din pură curiozitate. Această soi-disante aluniță adaugă o nouă și neîndoielnică dimensiune filosofică menționatei plaquette, dovedind Încă o dată că, În pofida mărunțișurilor care obișnuiesc să-l rătăcească pe pigmeu, Arta e una și unică. O pensulă de-a noastră: Tafas Acoperită de valul figurativ ce revine viguros, e În mare pericol stimabila memorie a unei valori argentiniene, José Enrique Tafas, care a murit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Vorbim de modelul păstrat În Muzeul din Mulhouse: abia de are un metru și douăzeci și cinci În lungime, șaptezeci de centimetri În Înălțime și patruzeci În lățime, dar dispune de aproape toate amănuntele, de la recipientele din metal până la conducte. După cum se obișnuiește În orice localitate de frontieră, una din bunicile materne ale inventatorului era de neam gal, și floarea cea mai aleasă a vecinătății o cunoștea sub numele de Germaine Baculard. Broșura pe care ne bazăm pentru această operă de largă respirație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ieram În strada Pozos, ș-am fredonat fără șovăială tangou Cerșetoru care caută-n gunoaie. Traducându-l p-ormă, am aflat că limba galilor n-are scânteia care clipocește În lunfardo porteño și că nu halisem d-ajuns. Burdihanu nost, obișnuit cu grătare și buseca, nu face față la atâtea voulez-vous de le cere bucătăria franceză. Când a sunat ora tostului, mi-a venit greu să mă salt pă vâslele dân spate, să mersi, nu atât În numele meu cât În al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
petardă Fu-Man-Chu. Unii ș-a dat drumu la chimir să surâză văzându-l pedalând așa veselos, da după ce i-au mers pă urme vro patru cvartale l-a perdutără dân vedere, că pietonu, deși Înzestrează mâinile cu pantofi Pecus, nu obișnuiește să-și păstreze laurii neînvinși În fața lu don Biciclu. Entuziasmu conștiinței În mers a făcut ca În mai puțină vreme decât Învestești tu, grăsulico, ca să lași tejgheaua fără factură, ăla să se piarză În zare, că io crez că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
o bănuială vie că dă spăimos o să leșine. Da nici vorbă, mi-a oferit o fumigenă, care io am refuzat-o dă tot, ca să Întăresc suspansu și anguasa densă. Bietu dezorientat, să-mi vină mie cu fumegante, care io sunt obișnuit cu legăturile dân mahalalele rezidențiale dân Buenos Aires, ca să nu zic dân apartamentu dă lux a lu doamna de Anglada chiar În după-amiaza aia, ca să nu merg mai departe. — Ajung direct la concret, i-am zis, anexându-i fumigena. Vorbesc dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
că erudiții cei mai prudenți șovăie dacă să-l atribuie sau nu penei Părintelui Terranova. Transcriem paragraful după foaia ruptă din exemplarul pe care neîntârziat l-am Înapoiat Bibliotecii Episcopale din Alicante. „Aflându-se la curte zisul Zúñiga, pe care obișnuim a-l numi Morarul, acesta a asistat la lectura unui ovillejo al marchizului de Montúfar, a cărui măsură a considerat-o defectuoasă. Marchizul, bărbat nu prea Îngăduitor, i-a trântit-o: «St, fii animal!»“ Ajungând la momentul decisiv, textul e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
sub piele. Mate. Infuzie (numită și „ceaiul iezuiților“) care conține cofeină și are proprietăți stimulatoare; se prepară din frunze, uscate sau prăjite și apoi fin măcinate, de iarbă mate (< quechua mati, „tărtăcuță“), cu apă clocotită și puțin zahăr, În mod obișnuit Într-o tărtăcuță specială ce servește drept cană, și apoi se bea cu o bombilla, un pai sau tub subțire de metal ce are la capătul de jos o linguriță cu găuri ale căror dimensiuni Îngăduie să treacă lichidul, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Îi plac filmele americane de război. „Romantismul său e periferic. Plânge mult la cinema. Îi plac filmele de amor, ori de câte ori nu sunt prea sentimentale.“ E dintotdeauna Îndrăgostit - și În sensul acesta e conservator - de actrița de film Gloria Guzmán. „Dar obișnuiește să adaste la ieșirile teatrelor de revistă când ies coristele.“ Casanova de doi bani, Bustos are succes la femei, obișnuiește să le facă daruri, dar, cum e convins de farmecul său personal, s-ar supăra foarte tare dacă cineva ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
nu sunt prea sentimentale.“ E dintotdeauna Îndrăgostit - și În sensul acesta e conservator - de actrița de film Gloria Guzmán. „Dar obișnuiește să adaste la ieșirile teatrelor de revistă când ies coristele.“ Casanova de doi bani, Bustos are succes la femei, obișnuiește să le facă daruri, dar, cum e convins de farmecul său personal, s-ar supăra foarte tare dacă cineva ar crede că astfel Încearcă să le cumpere favorurile. Când Îl Întâlnesc - mărturisește Borges - „vorbim despre vreme. Și despre cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ca Jorge Luis Borges e drept că nu a ajuns să se usuce la vreo Jilavă, dar a fost numit inspector al păsăretului din oboare. Sărbătoarea e una din acele manifestații multitudinare În onoarea Monstrului, cu care Începusem să ne obișnuim și noi În ultimii ani ai Iepocii dă Aur, poate că doar cu accente naționalist-xenofobe mai sincere și mai deschise decât cele românești. Atenție, ne avertizează Borbioy, istoria se poate repeta pe orice continent și la orice oră. Pericolul e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Ramón Bonavena, personajul narator scrie aproape aceleași cuvinte: „Înainte de 1936, eu lucram la suplimentul literar al publicației Ultima oră. Directorul acesteia, un bărbat a cărui curiozitate mereu trează nu lăsa de-o parte fenomenul literar, mi-a Încredințat...“ Borges, care obișnuia să reia În scrierile sale unele sintagme, propoziții sau chiar fraze, În forme aproape identice, ca indiciu că acestea aparțineau Marelui Text, Împrumută procedeul și fictivului Bustos Domecq. Versiunea lui Burton, comentată de Borges alături de alte traduceri celebre În bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
care fiecare conducea BOR prin rotație, la o săptămână. În Vestitorul ortodoxiei românești, periodicul Patriarhiei Române, Bartolomeu Anania i-a dedicat un articol intitulat "O retragere demnă": Și-a anunțat retragerea liniștit și ferm, fără patetismele cu care m-au obișnuit actorii fără talent", scria arhimandritul. "Firește, nu se poate ca în sufletul său să nu se fi consumat o dramă, dar a avut curajul și bărbăția de a și-o stăpâni. Nu a admis proteste și lacrimi inutile, zgomotul pieței
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
văd că, în ziarul Adevărul, actualul patriarh Daniel Ciubotea publica, cu regularitate, un scurt Cuvânt de priveghere, semnat inițial ca protosinghel Daniel Ciobotea, ulterior semnându-se, simplu, părintele Daniel. Însăși această schimbare este în fond jurnalistică, prea puțini cititori fiind obișnuiți cu gradele clericale, acestea neavând relevanță decât pentru scopurile administrative. Or, spațiul media și prezentarea în cadrul lui a discursului religios reprezintă o preocupare duhovnicească, nicidecum una administrativă. Iată că încă de pe atunci actualul Patriarh al BOR se familiariza cu lumea
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
în mîini frîiele unei țări noi, mult mai mari, mult mai puternice și de aceea ascunzînd în tainițele sale mult mai multe primejdii pentru cei care o struneau. Era ca și cum un călăreț învățat să zacă în șaua unui cal domol, obișnuit cu frîul și povara, încalecă pentru prima dată un armăsar adevărat, spumegînd la capătul zăbalei, înfiorîndu-se la fiecare atingere. Nici unul nu știe a cui teamă e mai mare, freamătul și încordarea fiind la fel de năucitoare și pentru cal și pentru călăreț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
numai Cocoș singur. În al doilea rînd, la o înfruntare directă, Cocoș și oamenii lui i-ar fi făcut harcea-parcea. În privința acțiunii George Stan era un zeu față de toți din Serviciu, măcar umbla cu pistol la el și cumva era obișnuit cu așa ceva. Top ceilalți, inclusiv el, sau în primul rînd el, nu puseseră mîna pe arme decît în rarele ședințe de trageri care de la o vreme nici nu se mai făceau. Noi sîntem mintea care gîndește", spusese Mihai Mihail, "nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
săteni ori funcționari, aceștia din urmă dovediți de presă a fi de fapt indivizi care-și meritau soarta, încâlcind regulile și chiar legea pe care erau puși să o slujească. Dar nu morții erau aceia care impresionau. Lumea deja se obișnuise cu titlurile negre "un jandarm și doi săteni găsiți morți în Tatlageac. Cocoș și-a iscălit fapta." Altceva te făcea să simți o amenințare sumbră. Aerul de carnaval care învăluia totul. Cocoș era fotografiat la chefuri, înconjurat de ciraci scoțînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
asemenea afacere. E grozav să ieși din birou și să te avînți într-o aventură, dar să fie o aventură care merită. De bun gust, de calitate. Lumea parcă înnebunise. Li se întîmplaseră atîtea oamenilor în vremea războiului, încît se obișnuiseră cu acțiunea, cu răul, cu riscul și nu mai puteau trăi fără asta. Fuseseră și foamete, și asprimea Generalului, cîte nu fuseseră și acum cînd toate se așezau încetișor în albia lor un diavol mic sufla din nou în foc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
destui. Prin părțile noastre sînt mai mulți decît țînțarii. Cocoș și oamenii lui sînt la fel cu țînțarii, trebuie să piște ca să trăiască. Dacă-i plesnești te doare și te murdărești. Așa că mai bine, cel mai bine este să te obișnuiești cu ei." "Și dacă nu poți? Dacă te ustură și te mănîncă, dacă te umfli din cauza lor, dacă ajungi să faci friguri, atunci cum o să-i lași să te obișnuiești, domnule Ali?" Turcul făcu un gest a lehamite, "dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
murdărești. Așa că mai bine, cel mai bine este să te obișnuiești cu ei." "Și dacă nu poți? Dacă te ustură și te mănîncă, dacă te umfli din cauza lor, dacă ajungi să faci friguri, atunci cum o să-i lași să te obișnuiești, domnule Ali?" Turcul făcu un gest a lehamite, "dacă nu poți să te obișnuiești atunci seci balta. Dacă-ți dă mîna. Numai că balta are pește. Și dacă o seci nu te mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
dacă nu poți? Dacă te ustură și te mănîncă, dacă te umfli din cauza lor, dacă ajungi să faci friguri, atunci cum o să-i lași să te obișnuiești, domnule Ali?" Turcul făcu un gest a lehamite, "dacă nu poți să te obișnuiești atunci seci balta. Dacă-ți dă mîna. Numai că balta are pește. Și dacă o seci nu te mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai mănînci pește. Asta-i. Turcul nu mănîncă porc și de aceea trebuie să mănînce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
funcționa în acest caz aberant, K.F. nu era deloc o servitoare, așa cum fusese el obișnuit să înțeleagă, ci cu totul altceva. Nu putea spune ce anume era K.F., dar servitoare nu era. Sigur, primea bani săptămânal din partea prințului, așa cum se obișnuia în asemenea situații, dar nu putea fi considerată a fi angajată pentru a face o anumită treabă. Să țină casa. Ori să țină companie domnișoarei Sofie, care se simțea din ce în ce mai rău. Ori să gătească. Ori să strunească grădinarul, și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
omul suferă de parcă l-ar fi prins cea mai mare durere cînd, de fapt, la mijloc nu-i nici un fel de suferință. O lipsă pe care nici nu trebuie să o bagi în seamă. De cînd era în Vladia se obișnuise cu așa ceva și privea cu multă îngăduință pe cei care cu orice prilej vorbeau, glumeau, exagerau numai și numai despre acest cui vîrît adînc în mintea și simțirea oricărui bărbat. Era recunoscător domnișoarei K.F. că îl izbăvise cu cîteva cuvinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]