19,069 matches
-
să rezite supliciilor la care a fost supus În anii tinereții. Încă de pe când era elev de liceu era preocupat de literatură și se afirmă prin publicația „Flori de stepă” prezentată elogios de critica literară din Basarabia. În prefața publicației mărturisește: „Nimic nu ne poate abate, nimic nu ne poate opri, căci În noi, În tainețele sufletelor noastre, clocotește dragostea de țară, dragostea de poporul de jos, obijduit și nedreptățit veacuri de-a rândul, care, veșnic treaz, a Înfruntat cu o
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
sceptic În băile de nămol din unele cazinouri mai mult sau mai puțin termale, modernele constrângeri exercitate de bănci, bursă și turf nu m-au Împiedicat să-mi aduc obolul Înfiorărilor și truculențelor câte unui roman policier. Dar Îndrăznesc să mărturisesc că nu sunt sclavul modei: noapte de noapte, În solitudinea ombilicală a dormitorului, Îl las pe altă dată pe ingeniosul Sherlock Holmes și mă pierd În inaccesibilele aventuri ale rătăcitorului Ulise, fiul lui Laertes, din seminția lui Zeus. Dar adoratorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
În Pullman, pe când bietul Goliadkin - jidan, la urma urmelor, predestinat persecuțiilor - făcea cu resemnare față neobositei și obositoarei scrime orale a baronesei, eu mă relaxam alături de Bibiloni, un tânăr poet din Catamarca, convorbind ca un atenian despre poezie și provincii. Mărturisesc abia acum că la Început chipul Închis la culoare, mai curând Înnegurat, al tânărului premiant al mașinilor de gătit Vulcan nu m-a atras. Din pricina ochelarilor-bicicletă, a cravatei cu nod și elastic, a mănușilor de culoarea smântânii, m-am crezut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
A plecat, fără să-i arunce nici măcar o vorbă. Îmi cunosc firea: dacă mă Întâlneam cu colonelul, ne-am fi bătut În duel. Lucru deloc comod pe calea ferată. Colac peste pupăză, chiar de nu-mi vine ușor să o mărturisesc, vremea duelurilor s-a dus de mult. Am decis să trag un pui de somn. Tare slugarnici mai sunt și evreii! Intrarea mea zădărnicise cine știe ce țeluri meschine ale lui Goliadkin; dar el s-a arătat imediat nespus de cordial cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de exemplare numerotate și ediția populară a tipografiei Expediționarii lui Don Bosco, 1934), nici Antifonarul pâinilor și peștilor (1935), nici, oricât de scandalos ar fi, doctele finaluri ale Editurii Șpalteta (Paginile Scafandrului, tipărite sub Îngrijirea Minotaurului, 1939). Ne doare să mărturisim că, În cei douăzeci de ani petrecuți la răcoare, Parodi nu avusese vreme să studieze Itinerarul lui Carlos Anglada (traiectoria unui liric). La sfatul aceluiași maestru, José Formento face În acest imprescindibil tratat istoricul etapelor pe care le-a parcurs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
am asistat, de pe terasă, la parada taurilor, gravă și splendidă. Acest tablou rural i-l datorăm doamnei Mariana. De n-ar fi fost ea, aceasta și atâtea alte impresii, nespus de plăcute, n-ar fi fost cu putință. Trebuie să mărturisesc sincer și bărbătește că don Muñagorri (fără doar și poate, un cabanier demn de toată lauda) e un amftrion posac și neatent. Aproape că nu ne-a adresat nici o vorbă, preferând să stea la taclale cu vechilii și argații; Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
gât lichide inflamabile, eu am Încredințat gurii unei cutii poștale salutul filial adresat editorului meu pe spatele fotografiei pe care mi-o făcusem În veșminte de gaucho. Întoarcerea a fost dezagreabilă. Hurducăturilor de pe via crucis li se adăugau stângăciile bețivanului; mărturisesc cavalerește că sclavul acoolului mi-a trezit mila Într-atâta, Încât i-am trecut cu vederea spectacolul hidos pe care mi-l dădea; chinuia gloaba de parcă i-ar fi fost fiu; trăsurica Înfrunta necurmate primejdii, și nu o dată m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
a Marianei. (Carlos Anglada i-a relatat această convorbire cu satisfăcătoare fidelitate lui Parodi.) III Vineri, cu noaptea-n cap, Ricardo Sangiácomo stătea la taclale cu don Isidro. Sinceritatea angoasei lui Îți sărea În ochi. Palid, Îndoliat și nebărbierit, a mărturisit că nu dormise toată noaptea, că nu Închisese ochii de vreo alte câteva. — Se petrece o chestie grosolană. Una cât caru. Matale, domne, care ați dus păsemne o viață mai curând spălăcită, Între Închiriere și Închisoare, cum s-ar zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
numai ape și jiletca groasă din lână. Spontana sa voce italienească, Înfrumusețată de un neaoș ceceo iberic, a răsunat gagliarda și dogmatică prin obstacolele dentare. — Domnia voastră, meștere Parodi, cunoașteți de-acuma pe de rost intrigărăile polițiste și abecedarul detectivesc. Vă mărturisesc fără șovăială că pe mine, din pricina mai mult a hârțogărăii erudite decât a dedesubturilor delictive, m-au luat pe nepregătite. Dar acum zbirii se Înverșunează să afirme că sinuciderea Pumitei a fost un asasinat. Fapt e că toți acești Edgari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
avut o presimțire: s-a dus să Îi ia la Întrebări pe Dolly Sister și pe Evans; amândouă au recunoscut că până atunci Îl primiseră doar În baza Înțelegerii cu taică-său. Apoi te-a văzut pe domnia ta, Montenegro. Ai mărturisit că-i aranjaseși Întâlnirile cu toate acele femei, și altele. Așa e? — Să dăm Cezarului ce-i al Cezarului, a hotărât Montenegro, căscând ipocrit. Știți, probabil, că orchestrarea unor atari ententes cordiale e de-acum o a doua natură pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
L-au pedepsit și, colac peste pupăză, l-ai pus să Înghită un candial și nu puține insulte. Apoi s-a petrecut chestia cu trabucul. Din pricina glumei făcute de muscal, hanul tău a pierdut un cerșetor serios. Limardo și-a mărturisit vina, dar de data aceea nu l-ai pedepsit, pentru că intraseși de-acuma la bănuieli că urmărea ceva cum nu se poate de urât cu toate acele umilințe. Până atunci totul fusese o chestiune de lovituri sau injurii; Limardo a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
imparțial pirpiriile măsuri ale casei și șuvoiul neîntrerupt al mobilelor, am ajuns să cred că nesomnul meșterilor era zadarnic și că nicicând, poate, nu avea să se mai aprindă vreun lampion. Vai de viața și de zilișoarele mele, mi-am mărturisit greșeala chiar Înainte de primul ziurel de ziuă: la unsprezece și un sfert p.m., toate lampioanele ardeau și, o dată cu ele, depozitul de talaș și niște ostrețe din lemn neglijent acoperite cu vopsea verde. Nu-i curajos cel care calcă tigrul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Omniprezenta și consistenta imagine a damei nu a putut ascunde privirilor mele un cufăr de haine enorm, care la prima vedere părea un străbun venerabil În stare de putrefacție. Pentru că prezența cufărului Îl dădea de gol, Fang She mi-a mărturisit că cei paisprezece ani petrecuți În această republică paradisiacă abia de făceau cât un minut din tortura cea mai neîndurătoare, și că obținuse de la consulul nostru un bilet de Întoarcere, dreptunghiular, din carton pe nava Yellow Fish, care ridica ancora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de dureroasa pierdere comună. Insist asupra detaliului: deși Îi mână În acțiune aceleași intenții, ei sunt substanțial diferiți. Presimțiri de moarte fâlfâie, poate, sub fruntea lui Tai An; Nemirovsky, surd la asemenea glasuri nepământești, se informează, Își pune probleme, Întreabă. Mărturisesc că pe mine mă atrage al treilea personaj: acel jemenfoutiste care părăsește cadrul istorisirii Într-o trăsură deschisă e și el o enigmă interesantă. — Domnilor, a continuat molcom Shu T’ung, Înmâloșata-mi istorioară a ajuns la memorabila noapte dân 14
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Regale. Îl numește curajos, fericit, Înnoitor și propune ipoteza - horresco referens - că ar fi vorba de un adjectiv. Iată, drept exemplu, alt uriaș paravan: Buze de iubire, pe care sărutul avea să le-apropie, au zis, ca-ntotdeauna, nocomoco. Vă mărturisesc cavalerește că la Început chestia cu nocomoco mi-a scăpat. Treacă de la mine Încă o mostră: Bușeu! neglijența aștrilor abjură docta astrologie. După câte știm, cuvântul inițial al frumosului distih nu a suscitat nici cea mai mică instrucție preliminară a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
născut pe 24 august 1942. Numele: Tulio Herrera; cărțile: Apologie (1959), volumul de poeme Să te trezești cu noaptea-n cap (1961), care a obținut al doilea premiu municipal, și, În 1965, romanul Încheiat Facă-se a făcut. Apologie se mărturisește rodul unui episod curios, legat În totalitate de intriga țesută de invidie În jurul respectabilității unei rude, P. Ponderevo, de șase ori acuzat de plagiat. Apropiații și străinii au trebuit să recunoască În forul lor interior simpatica adeziune pe care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Să mă bag În trebile Maffiei iera ceva cu totu și cu totu străin dă profesia mea dă scriitor; să-l las pă june În voia sorții presupunea ceva curaj, da așa mă sfătuia cea mai simplă Înțelepciune. El Însuși mărturisise că găzduia În quinta lui, Magnoliile, un Dușman Public! Larrea s-a cabrat cum a putut și s-a dus la moarte. Lemnu sau plumbu. L-am privit fără compătimire. 2 Mai presus de bine și de rău I Hotel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
-ți vină a crede, a aceptat râzând bonom eșecu lu planu care Îl costase multe nesomnuri și a repetat, cu pipa În mână, că nu ne purta ranchiune. La prânz, a crescut număru bancurilor și, la căldura preteniei, le-am mărturisit că a doua zi iera onomastica mea. Au ciocnitără În sănătatea mea la Molino? Al tău, Indianu. X Dragă Avelino, Azi a fost ziua a mare. Ie zece noaptea, care acilea e târziu, da nu-mi pot frânge nerăbdarea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
vreme un bărbat În etate, un domn din generația bunicului meu, nespus de fermecător Încă, și folosea, ca și el, pentru a-și exprima entuziasmul, cuvântul admirabil. Nu-și mai amintea, sau pur și simplu n-a vrut să-mi mărturisească, cum scriseseră el și Borges „la patru mâini“ (unul, Borges - tema și celălalt, Bioy - variațiunile, acompaniamentul) o serie de narațiuni memorabile, aproape intraductibile. Dar mi se pare că-i văd aievea, În sufrageria din Pujato, culți și spirituali, veseli și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
evoca pe Bioy. Cel mai probabil e că o serie de găselnițe borgesiene care fac astăzi deliciul cititorilor s-au copt tocmai În cursul nesfârșitelor lui șuete cu Bioy. Oricum, e sigur că se simțeau tare bine Împreună. Borges Îi mărturisește chiar lui Sorrentino: „...mă simt atât de În largul meu, Încât uit că lucrez cu Bioy Casares: căci de lucrat, lucrează cu adevărat al treilea, bărbatul pe care l-am numit când Bustos Domecq, când Suárez Lynch. [...] uităm că suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
dezaprobă ce i s-a năzărit lui, și care nici nu se aplaudă singur dacă i-a venit o idee bună. Eu cred că, fără această uitare de sine a diverselor personalități, colaborarea nu e posibilă.“ La rândul său, Bioy mărturisește că „...Borges era o persoană care credea la fel cu mine În literatură. El și eu credeam [...] că, Într-un fel sau altul, literatura era lucrul cel mai important din viețile noastre. Dar el era mai coerent ca mine. Borges
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de doi bani, Bustos are succes la femei, obișnuiește să le facă daruri, dar, cum e convins de farmecul său personal, s-ar supăra foarte tare dacă cineva ar crede că astfel Încearcă să le cumpere favorurile. Când Îl Întâlnesc - mărturisește Borges - „vorbim despre vreme. Și despre cât de scumpă e viața. Se plânge mult de inflație. Și ne povestește, În repetate rânduri, despre ultima vară pe care a petrecut-o la Mar del Plata“ [...] În general, ne dăm Întâlnire Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
care cântărește, discută, examinează și aprobă fiecare cuvânt din text. Astfel Încât volumul rezultat din atari colaborări e, Înainte de orice, o carte de Borges. Dar Bioy e, fără nici o Îndoială, un colaborator mai mult decât excepțional: „Aproape toate aceste prime narațiuni - mărturisește el peste ani - au intrigi concepute de Borges, pentru că timiditatea nu-mi Îngăduia să tratez cu el de la egal la egal. Nu mă refer la redactarea, ci la conceperea intrigii. Primele narațiuni de Bustos Domecq au mult mai multe de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
eleganța subiectului și a soluției alese, dar și prin explicarea caracterului personajelor cu ajutorul comportamentului ( În cazul nostru, mai ales cu ajutorul limbajului protagonic) și, deopotrivă al faptelor pe care ele le comit. În ce privește construcția acestor narațiuni polițiste, ale căror intrigi Bioy mărturisește că Îi aparțin Întru totul lui Borges, semnalăm că pentru marele argentinian primul element important de ficțiune polițistă il constituie moartea violentă, crima care Închide În ea ceva esențialmente atrăgător. Atracția generează plăcerea pe care o trezesc În noi furtuna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
cu plăcere că Dublu Asasinat și, mai ales, Scrisoarea furată sunt «primele și admirabilele manifestări ale tehnicii proprii genului polițist, primele povestiri exemplare care nu au fost realizate În ordinea Întâmplărilor, ci a descoperirii».“ Într-o „replică finală“, Borges a mărturisit că nu a făcut distincții suficient de clare Între istoria tehnicii și cea a materiei, dar a conchis că „presupunerea lui Caillois nu e greșită; cred că e ineptă și neverificabilă“. El abordează teoretic narațiunea polițistă, așa cum arăta În foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]