158,516 matches
-
imediat pă post. Prima reacție-i de stupoare: cum e posibil ca, după o răsturnare ca cea din '89, să vedem iarăși scene bucățică-ruptă cu cele de care credeam că ne-am despărțit pentru totdeauna? Iată că-i posibil, ne zicem noi într-a doua reacție. Prezidenții de republică au cam aceleași gusturi, chiar dacă unul a tras la șaibă, altul a pingelit, al treilea s-a est-inginerit intensiv. Dacă nu e regizată sceneta cu bățul care-i arată prezidentului macheta, cum
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
aceleași gusturi, chiar dacă unul a tras la șaibă, altul a pingelit, al treilea s-a est-inginerit intensiv. Dacă nu e regizată sceneta cu bățul care-i arată prezidentului macheta, cum stau realizările, nu e bine. Nu dă bine, cum se zice. Dar, la urma urmei, e oare doar chestiune de gust? Credem noi, naivii, că-i. La mijloc e o bine-pusă-la-punct înscenare, de proveniență sovietică, cu ajutorul căreia regimul comunist de la noi a reușit, prin insistentă perfidie, să îndoape, aproape jumătate de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
servit cu atîta cinică îndemînare. Dar... să vedem, diseară, ce ne mai arată bățul pă post. Dacă nu sucombăm, pîn-atunci, de nerăbdare. Ați văzut, cred, cum arată stadionul din Ghencea cînd Steaua joacă un meci mare. Cum a fost, să zicem, cel cu Glasgow. Zone întregi din tribune sînt colorate kaki: acolo se află galeria de bază a steliștilor, mii de răcani scoși din garnizoanele Bucureștilor și puși să urle. Sinistru! Mai arătați-mi o imagine ca asta, pe mapamond, vorba
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
foarte lung și, la drept vorbind, foarte melodios, pe care l-am slobozit la trezire, mi-am amintit de Montaigne. Acest scriitor povestește că Sfîntul Augustin a fost un faimos pîrțoman și că izbutea să interpreteze adevărate partituri". Ei, ce zici? Ce să zic? Mă calmasem. În turn continua să miroase a eucalipt. M-am înclinat și-am ieșit. Nu înainte de-a obține favorul de a-l vizita, din cînd în cînd, pe autorul celebrului Corpus hypercubicus. Cînd mi-e
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
la drept vorbind, foarte melodios, pe care l-am slobozit la trezire, mi-am amintit de Montaigne. Acest scriitor povestește că Sfîntul Augustin a fost un faimos pîrțoman și că izbutea să interpreteze adevărate partituri". Ei, ce zici? Ce să zic? Mă calmasem. În turn continua să miroase a eucalipt. M-am înclinat și-am ieșit. Nu înainte de-a obține favorul de a-l vizita, din cînd în cînd, pe autorul celebrului Corpus hypercubicus. Cînd mi-e dor de Dali
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
prestijul său ante și post belic, refuză, cu îndreptățită mîndrie patriotică, darul decadentului de la Paris. Care decadent, auzind de hotărîrea strălucitului conclav, sictirește scurt și cuprinzător curtea care începe să i se facă, post festum, în perfidul stil bolșevic, și zice: "Cu vînduții de la București n-am ce discuta. Ei au vîndut poporul român rușilor". Și, fără să mai stea pe gînduri, solicită statului francez cetățenia. Pe care o și obține. Ei, bine, fondul acela imens de capodopere, întregit cu alte
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
acest spațiu și pasagerul ministru al Culturii? Să fiu bine înțeles, nu discut acum calitatea acestei picturi practicate (triumfal-naționalist) de personajul care girează în momentul de față bugetul unei culturi nevoite să reziste eroic, nu o discut, nu e, să zic așa, colegial, și nici nu mă atrage un atare exercițiu, dar insolența celui care întoarce cu fundul în sus cel mai vechi muzeu al țării în beneficiul propagandei personale, mi se pare scandaloasă. În fine, ca să nu rămîn în zona
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Pil își formulă, catehetic, brusca revenire la dreapta credință: Pictura trebuie să fie expresia cea mai înaltă a dorințelor mediului în care trăiești... este foarte adevărat și sînt pentru asta și am să lucrez pentru asta. Buuun. Ce mai putem zice noi după 30 de ani de la consumarea... faptului educativ? Că sîntem, cum altfel? alături de acel tînăr pictor de promițător talent care, căutîndu-și cu înfrigurare, cu "răutate" drumul, avea de înfruntat mîrșăviile momentului. Dar... dar... și că ne vine greu să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
1960, îl plasa pe Ceaușescu între voievozii și domnitorii neamului. Și azi, cînd, fără prezența unui Iliescu la vernisaj, același reeducat nu se simte-n apele lui. Este foarte adevărat și sînt pentru asta și am să lucrez pentru asta, zicea speriatul Piliuță în 1960. Dar se pare că nu era chiar atît de speriat și că atunci cînd spunea că va lucra pentru asta, știa el bine (și, din păcate, nu numai el) ce înțelegea prin magicul asta. 15 noiembrie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și minim, ca I. (inițială curativ-comodă) să nu apară la t.v., la oră de intensă audiență, și să nu facă valuri propagandistice. Ultimul? Cu cinismul de rigoare: amintirea actelor sîngeroase săvîrșite de legionari în 1940. Foarte bine, s-ar zice, crimele de-atunci numai minime nu sînt și, evident, demne de, vai, indignată blamare, dar cînd îți dai seama că, vezi doamne, de dragul unui Nicolae Iorga, ucis de legionari (pentru care fostul comunist nu mai poate dormi), președintele de-acum
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
aici, pe piciorul de plai al reziduurilor paternalist-comuniste, dimpotrivă, cei din descendența unui Millo se simt onorați să fie primiți de personajul care descinde, la rîndu-i, din subteranele înaintașilor săi clandestini și subversivi. O "căruță cu paiațe"! și-o fi zicînd în șmechereasca lui jovialitate de periferie. Și nu cumva o fi avînd dreptate? 19 decembrie Dacă n-ar avea substrat tragic, așa cum numai istoria noastră poate produce fără să obosească atunci povestioara cu Insula Șerpilor s-ar înscrie în șirul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Duchamp, perverșii, sado-maso. Și, cum, nu există ceva între aceste extreme? Ba, da, ne asigură organizatorii, acel ceva al omului normal, al "majoritarului" se află în lucrările care demonetizează, care ironizează extremele și aici, în această categorie, conciliatoare, se află, zic ei, Dali (tocmai Dali, care nouă, dimpotrivă, ne apare ca plin de mai toate complicațiile libidoului imagistic). Și mai e ceva: oho! chiar la mijloc se situează marele artist fotograf Mapplethorpe, cu perversele lui inflorescențe tropicale. Ei bine, acesta e
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
astea de țări! Să trec la interne. Toată pagina a doua se ocupă de furajele grosiere, care trebuie bine gospodărite. Personal, mi-a plăcut titlul unuia din materiale: Cu gustul și mirosul îmbunătățite prin tratarea cu leșie de cenușă. Ce ziceți? Dar ăsta? Pentru scărmănarea cocenilor. Nu-i trăsnet? (O paranteză: pentru că în pagină există și un grafic, trebuie să recunosc, înduioșat și rușinat, că el îmi aparține... eu fiind, la acea vreme, încadrat ca desenator la organ; în grafic se
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
rămînă cu cap de cal, pe care nu-l avea". Scurt și cuprinzător, nu? De adăugat însă că desenul lui Marcel Iancu, făcut lui Mateiu, precum și altele, în epocă, făcute și altora, este, ca desen de mare profesionist, excepțional. Mai zi ceva în chestiune! Pe coperta revistei Luceafărul e reprodus un desen făcut lui Sábato, de cine? nu știu, oricum de un bun artizan, de o acuitate a liniei, de o convingătoare pătrundere, amintind întrucîtva de Baba desenator, dar un Baba
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sperau într-o "achiziție". Acum, fiecare înșfacă ceva din atelier sau din debara și pune pe panou, la Victoria (minunat-proletcultă denumire, nu?) Ce poate ieși de-aici? Un bazar. E necesară o regîndire a saloanelor. Decît așa, mai bine lipsă. Zic eu toate astea... dar ce caut, atunci, cu o lucrare (fie ea și nouă) pe panoul blamatului Salon? Of, duplicitatea noastră funciară! E o fotografie celebră, cu steagurile tricolore fluturînd, la Alba Iulia, în 1918, pe cîmpul devenit legendar. La
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cad ochii pe-o sticlă de-un kil. Ce-i acolo, maestre? îl întreb. Și turnînd undeva, pe paletă, din sticlă, îmi răspunde absent: ulei de bucătărie. Nu trec trei minute și, dinspre bucătărie, vine doamna Mihăilescu, mama pictorului: "Ricu, zice ea preocupată, dă-mi uleiul, azi mîncăm friptură de miel, ca să știi, dragu' mamii..." Aristide Briand, ilustrul om de stat francez (prix Nobel) ne-a zis-o pe la-nceputul secolului: România nu e o țară, e o profesie. Vizînd, prin
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
bucătărie. Nu trec trei minute și, dinspre bucătărie, vine doamna Mihăilescu, mama pictorului: "Ricu, zice ea preocupată, dă-mi uleiul, azi mîncăm friptură de miel, ca să știi, dragu' mamii..." Aristide Briand, ilustrul om de stat francez (prix Nobel) ne-a zis-o pe la-nceputul secolului: România nu e o țară, e o profesie. Vizînd, prin parșiva butadă, corupția noastră endemică. Dacă nici noua formațiune politică nu va reuși să stîrpească flagelul, ne-am putea gîndi la fatalitate? Să fim optimiști și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mai aud "vocalizele". - cea mai părăginită curte din centru? Cea a Teatrului Național; parte din gărduțul de fier (gardul original, masiv, a dispărut din anii stilizărilor proletculte) a fost furat, între Teatru și centrala termică e debaraua tîrgului, halal! ar zice conu' Millo. - demaraje orgolioase, scrîșnite, ca să vedem că mașina insului cu mustăcioară-brici e străină. - tablouri în boscheți: pe esplanada din fața Teatrului se răsfață produsele "hartiștilor"; n-am nimic cu "hartiștii" (am văzut așa ceva și pe cheiul Senei), dar să li
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
la precedentul au căzut statuile vechi și frumoase, originalele, ale Universității de totdeauna, mastodooonții... - și cîte încă! 1997 Happy-end cu bisturiu 8 ianuarie Cum operează spiritul comercial! La Chicago, expoziție Degas. Desene, picturi, pasteluri, sculpturi. Mai toate "cu femei". Ai zice că americanii sînt niște papuași, cărora le umezești ochii cu mărgele. Dacă n-ai ști ce-a dat și dă încă, în cultură, magnificul continent... Dar așa merge mitul: americanii? mde, niște turiști prin muzeele profundei Europe, ușor dezbrăcați, ușor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pe Copou, schimbînd cu el vorbe oarecari de nenorocirea ce-l aștepta perfid-răbdătoare! 18 ianuarie Imnul fotbaliștilor noștri, la ultimul campionat mondial, suna: Noi sîntem români! (Să nu fi crezut ăia că sîntem zuluși.) Rică Venturiano, în moment de vîrf, zicea: Și eu sînt Român! Călin Alupi, la a cărui retrospectivă de la Muzeul de Artă m-am referit recent, nu a fost doar un senior peste feuda sa, care s-a numit, fără întrerupere, pictura; șarmul, ca personaj de lume, consta
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
unde, atenție! întîlnește un mascul aidoma boss-ului. Cu himenul, aceeași situație. Atunci, junele neamț, realist (și acesta) îi propune Iustinei ca, în schimbul unei burse, să efectueze o operație pentru ca himenul să nu mai constituie un handicap al amorului lor. Zis și făcut. Happy-end cu bisturiu, comentează lubricizat recenzentul. Și încheie: Viața ca un himen (păcătos de) infrangibil. Cum să nu te repezi, trepidînd, la librărie, să cumperi cartea? Unde-i criza literaturii? Vlaicu Bîrna își aduce aminte că, publicînd, prin
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
miasme vechi, cît vîrsta instituției, și a deretica nu e la îndemîna oricui. Ce să faci, mai întîi, cu pletora de mercenari care zac în scaunele lor de cînd s-a mișcat cea dintîi manivelă? Doi specialiști francezi în domeniu zic așa: "Ei sînt conduși "pudic" la garaj, unde, continuînd să fie remunerați, adesea cu sume importante, nu li se cere nimic altceva decît să tacă". Terapia asta pompadouriană o fi ținînd la manierații de franțuji, în grajdurile lui Augias al
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
spre Parlamentul lui pedeserist, îl ocoleam. Își părăsise actoria captivantă pentru o himeră de proastă calitate. Și-a regăsit acum mersul de gheișă preocupată. Și putem amesteca iar vorbe șui. Nu-ți mai văd mașina, îi spun. E-un hîrb, zice; și nici n-am apucat măcar să-mi fac un garaj, cît am fost deputat; ce garaj, un șopron de tablă, acolo... Halal, zic pentru mine, între atîția boși mafioți, n-a reușit bietul Dionisos să-și încropească măcar un șopron
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
preocupată. Și putem amesteca iar vorbe șui. Nu-ți mai văd mașina, îi spun. E-un hîrb, zice; și nici n-am apucat măcar să-mi fac un garaj, cît am fost deputat; ce garaj, un șopron de tablă, acolo... Halal, zic pentru mine, între atîția boși mafioți, n-a reușit bietul Dionisos să-și încropească măcar un șopron pentru Dacia lui dezafectată. Și ce bun era, prin anii șaptezeci, în "Însemnările unui nebun"! Ce fețe fac cinstitele fețe pedeseriste cînd aud
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
o condiție: să nu ne isterizăm. Că ne facem rău și nouă și, mai și, devenim antipatici elitei Europei. Antipaticul, chiar dacă i se zîmbește, nu obține nimic pînă la urmă. Și chiar dacă Madridul nu va fi fost să fie, să zicem ca tot românul, de la Burebista-ncoace: ei și ce! De data asta însă nu în resemnare mioritică, pentru că și datele chestiunii mioritice s-au modificat. Adică. Rusia nu mai e Rusia pe care-o știam noi mai ieri, alaltăieri. E un
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]