158,133 matches
-
a dat seama că a eșuat, nu și-a recunoscut greșelile..., descoperind în schimb că nefericitul Crucificat de pe Golgota era adevăratul vinovat. Dar, între timp, susținut de mitologia ariană a strămoșilor lui, un altul, un rival mai norocos s-a ridicat, înlăturîndu-l pas cu pas și devenind conducătorul poporului german. Iar astăzi, păgînul care s-a răzbunat astfel a pornit pe calea împlinirii ultimei lui misiuni, cu mîinile șiroind de sînge și cu ochi sălbatici și reci ca gheața, ca să proclame
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Danzig-ului, pe care el îl numea "Gdanesk". El îi amintea colonelului Beck că în urmă cu aproape zece ani i se adresase personal, cerînd ca România "să facă sacrificii pentru pacea Europei" (să restabilească bunele relații cu URSS, fără să ridice problema Basarabiei). Iorga (și România) nu-i dădea un sfat similar colonelului Beck, "acum cînd visele lui se năruie"90. Între timp, puterile occidentale negociau un eventual tratat de neagresiune cu URSS și de cooperare împotriva Germaniei naziste. Iorga sesizase
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
în România zilelor noastre. După aceste masacre, Legiunea era "ca un cartof, cea mai bună parte a ei fiind sub pămînt". Garda de Fier se pomenea lipsită de conducere tocmai atunci cînd trebuia să facă față răspunderilor puterii, să se ridice la înălțimea idealurilor pe care se angajaseră să le împlinească. Iorga nu a făcut nici un comentariu în legătură cu masacrele, deși, după spusele alor lui, era foarte tulburat de metodele utilizate de regim. După asasinarea lui Călinescu, a fost numit un guvern
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
fost vreodată trasată vreo linie de demarcație între naționalismul lui Iorga și "Noul naționalism" al naziștilor și fasciștilor, atunci el este cel care a făcut acest lucru. El scotea în evidență faptul că "sîntem o națiune mică" și s-a ridicat întru apărarea dreptului națiunilor mici la existență într-o epocă în care acest lucru devenea tot mai anacronic în Europa. "Nu națiuni mici", scria el, "ci națiuni sacre și civilizații originale!" "Pot oare națiunile și popoarele să fie distruse?" întreba
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
În schimb, Iorga vedea o patimă brutală, o poftă de cîștig și un exhibiționism urît, în mijlocul urletelor isterice ale gloatei. "Lipsește Dumnezeu, Dumnezeu și Zeus au rămas pe Olimp". Întreba ulterior în bătaie de joc dacă sportivii pretind eventual că ridică standardele morale și culturale. Sportivii din zilele noastre nu sînt cei din antichitate! Drept dovadă nasurile sparte și capetele dezmembrate. "Să-i îndepărtăm din școli și universități!"119. După șaizeci sau optzeci de ani, nu putem spune decît că Iorga
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
națiunea noastră". Urmează alte citate, în care Prundeni preamărește "martiriul și sacrificiul" lui Codreanu 24. Cuza și fiul său (cu toate că partizanii lui A. C. Cuza nu erau îndrăgiți de către legionari) aveau o mare influență asupra ziarului "Porunca Vremii", dar nu au ridicat nici un deget ca să oprească această campanie împotriva lui Iorga. Nu și-au manifestat niciodată indignarea față de împroșcarea cu noroi a unui vechi prieten părăsit și singur acum. Mircea, fiul lui Iorga (instigat de Cocoș) a încercat să riposteze acestei campanii
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
pînă la cer. Legiunea a organizat propria ei "Poliție legionară", care va fi în fruntea anarhiei, a jafurilor, a crimelor și a degradării. Țintele acesteia erau evreii, străinii (ambasadele străine protestau fără încetare!) și chiar cuziștii. Antonescu a încercat să ridice moralul poporului său. Era o ispășire publică pentru păcatele din trecut, se organizau parăzi, a fost rechemată în țară atît de nedreptățita prințesă Elena (numită acum "Regina Mamă"), mama Regelui Mihai. În timpul acestor parade, în cavalcada multicoloră de uniforme, costume
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
ziua aceea memorabilă, încercînd să țină sub control alte nelegiuiri comise de legionari; s-a deplasat totuși la Ploiești, ajungînd acolo pe la 11 p.m. sau în jur de miezul nopții. A fost informat de Chestorul Paul Cojocaru că Iorga fusese ridicat și că era probabil mort la ora aceea. Atunci Sima s-a îndreptat spre București cu o viteză nebună. Știa unde poate găsi Echipa Morții. S-a dus în Aleea Vulpache, casa Magdei Lupescu, transformată într-un bastion al Legiunii
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
o altă dovadă că, atunci cînd era vorba de josnicii, era încă un "Pro", dînd ordin ca steagul să fie dat jos. La Academia Română, rezultatul terorii legionare a fost o tăcere lașă, cu excepția Președintelui acesteia, Constantin Rădulescu-Motru, care s-a ridicat și a spus următoarele: Nicolae Iorga nu mai este printre noi. Este tot ce putem spune în acest moment tragic pentru țara noastră. Rămîne pe seama viitorului, cu o stare de spirit mai calmă, să judece împrejurările morții sale. Dar noi
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
1453, New York, 1965, pp. 484-485 29 Dubnow, op. cit., vol. 3, p. 275. Evreii români aveau toate drepturile și privilegiile care decurg din această analogie 30 Stavrianos, op. cit., p. 491 31 La Conferința de la Berlin din 1878, atunci cînd s-a ridicat problema acordării dreptului la cetățenie evreilor, Mihail Kogălniceanu (un antisemit foarte moderat) a protestat: "Evreii români nu au nimic în comun cu evreii francezi, englezi sau germani. Aici ei vor drepturi înainte de a deveni români!" Charles Klauss, Die Eiserne Garde
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
evrei așa cum erau tratați aceștia în Occident, acordîndu-le egalitate deplină. Delegația română s-a opus cu înverșunare acestui lucru. Bismarck a făcut presiuni asupra românilor în favoarea evreilor. Întrucît Domnitorul României era un Hohenzollern, poziția lui Bismarck era hotărîtoare. S-a ridicat apoi problema asupra caracterului neprofitabil al rețelei românești de căi ferate (construite cu capital german). Ca să prevină pierderile catastrofale ale acționarilor germani, statul român era gata să le cumpere acțiunile la un preț de nouă ori mai mare decît valoarea
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
31 mai 1936 147 Memorii, vol. VI, pp. 30, 35, 62, 259, 362 și vol. VII, p. 299 148 "Neamul românesc", 20 septembrie 1933 149 "Neamul românesc", 21 martie 1937 150 Iorga a remarcat faptul că P. P. Panaitescu se ridica "împotriva falsificării istoriei". Memorii, vol. VI, p. 52. Vezi și Iorga, Școala Nouă de Istorie: o lămurire definitivă, București, 1936, p. 8 151 Memorii, vol. VI, p. 320 152 Gheorghe Brătianu, Nicolae Iorga: istoric al românilor, București, 1944; Iorga, Trei
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
după 30 de ani de dezastru economic și „normalizarea” păcii, a optimismului și prosperității - toate acestea pledau pentru o reacție hiperbolică. Vindecarea Europei era un „miracol”. Europa „postnațională” Învățase lecțiile amare ale istoriei recente. Un continent pașnic și senin se ridicase, asemenea păsării Phoenix, din cenușa propriului trecut criminal (și sinucigaș). Ca multe alte mituri, și această povestire agreabilă despre Europa din cea de-a doua jumătate a secolului XX conține un sâmbure de adevăr. Dar omite numeroase lucruri. Europa de Est (de la
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
pierderile cele mai semnificative. Dacă ținem cont de numărul total de morți - civili și militari la un loc -, cele mai afectate țări au fost Polonia, Iugoslavia, URSS și Grecia. Polonia a pierdut un om din cinci, procentul fiind mult mai ridicat În cazul celor cu studii, selectați de naziști pentru exterminare 1. Față de populația antebelică, Iugoslavia a pierdut o persoană din opt, URSS una din 11, Grecia una din 14. Ca să subliniem contrastul: Germania a pierdut 1/15, Franța 1/77
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
evreii nu ar trebui să aibă aceleași drepturi ca și arienii”. Deloc șocant: timp de doisprezece ani, un guvern autoritarist le inculcase această convingere. Mai surprinzător este un sondaj Întreprins șase ani mai târziu, În care un procent ceva mai ridicat de vest-germani (37%) afirmă că ar fi fost mai bine dacă pe teritoriul Germaniei nu s-ar fi aflat evrei. Dar de ce să ne mirăm, când În același an 1952, 25% dintre cetățenii Republicii Federale aveau o „părere bună” despre
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
care oamenii și instituțiile au trecut de la nazism sau fascism la comunism nu era apanajul exclusiv al Germaniei de Est, unde fenomenul a avut totuși o amploare aparte. În Italia, mișcarea de rezistență din timpul războiului includea un procent destul de ridicat de foști fasciști de varii orientări, iar moderația postbelică a Partidului Comunist Italian se datora probabil și faptului că mulți dintre potențialii săi suporteri fuseseră compromiși sub regimul precedent. Comuniștii din Ungaria postbelică i-au curtat deschis pe foștii membri
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
europeni și americani se gândeau la ce era mai rău. În cel mai bun caz, credeau ei, continentul avea să Înfrunte zeci de ani de sărăcie și conflicte. Locuitorii germani din zona americană nu credeau că țara lor se va ridica În mai puțin de două decenii. În octombrie 1945, Charles de Gaulle Îi informase imperios pe concetățenii săi că vor fi necesari douăzeci și cinci de ani de „muncă acerbă” pentru revirimentul Franței. Dar până atunci, credeau pesimiștii, Europa continentală avea să
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
puțin optimiști decât omologii lor americani. După lovitura de stat aranjată de ruși la București În februarie 1945 și, ulterior, amestecul grosolan al Uniunii Sovietice În România și Bulgaria, era evident că prețul local al hegemoniei sovietice avea să fie ridicat. Dar britanicii erau oricum sceptici În privința progresului regiunii: ministrul de Externe Ernest Bevin Îi spunea omologului Byrnes: „În țările astea, un rând de șarlatani se va schimba cu altul”. Lucrul de care se temeau cu adevărat britanicii nu era faptul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
atent o imagine moderată. Iugoslavia părea să fie În avangarda comunismului european. Radicalismul iugoslav și succesul comuniștilor de a controla ferm o regiune crucială din punct de vedere strategic avantajau aparent URSS, iar relațiile dintre Moscova și Belgrad erau călduroase. Ridicând În slăvi partidul și pe Tito, Moscova deborda de entuziasm pentru izbânzile lor revoluționare și propunea Iugoslavia ca model demn de urmat. La rândul lor, liderii iugoslavi nu scăpau nici o ocazie de a-și arăta respectul pentru Uniunea Sovietică și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
balcanică, iar Dimitrov, confidentul său În Komintern și primul lider comunist al Bulgariei, vorbea deschis chiar și În ianuarie 1948 despre această posibilitate. Seducătorul plan de a reuni tot sud-estul Europei Într-un aranjament federal unic cu un guvern comunist ridica totuși două probleme. Ceea ce păruse la Început o bază de cooperare Între comuniștii locali s-a transformat curând, În ochii suspicioși ai lui Stalin, În tentativa unuia dintre ei de a obține hegemonia regională. Chiar și numai asta l-ar
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a propus oficial ridicarea blocadei În schimbul amânării demersurilor pentru un stat vest-german. Aliații occidentali nici nu se gândeau să facă o asemenea concesie, dar au acceptat să convoace o Întâlnire pentru a discuta situația: La 12 mai, Uniunea Sovietică a ridicat blocada În schimbul unei simple conferințe a miniștrilor de Externe, programată pe 23 mai. Conferința a avut așadar loc și a durat o lună, dar, cum era de așteptat, nu s-a ajuns la nici un acord. Nici nu Începuse bine și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
desfășura trupe numeroase În Europa. și aceasta era, Într-adevăr, intenția americanilor. Dacă Statele Unite se angajau, În premieră, Într-o complicată alianță europeană, era pentru că la Washington mulți vedeau În NATO, ca și În Planul Marshall, un mod de a ridica moralul europenilor și de a le reda autonomia - În speță, organizarea propriei apărări. NATO nu a schimbat nimic În echilibrul militar european: din cele 14 divizii staționate În vestul Europei, numai două erau americane. Forțele terestre ale Aliaților occidentali erau
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
lungul anilor ’50, În Europa continentală el continua să crească. În prima jumătate a deceniului al șaselea, 1.000 de noi cinematografe s-au deschis În Franța și tot atâtea În Germania de Vest; În Italia au apărut 3.000, ridicând cifra totală la 10.000 În 1956. Cu un an Înainte s-a Înregistrat recordul italian de audiență: 800 de milioane de bilete vândute (jumătate din cifra britanică, la o populație aproximativ egală). Publicul francez, la apogeu numeric spre sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Germania de Vest, deși În RFG recordul de audiență s-a Înregistrat abia În 1959. Dar spectatorii erau Într-adevăr foarte numeroși; chiar și În Spania, unde media de vizionare În rândul populației adulte era În 1947 printre cele mai ridicate din Europa. Entuziasmul postbelic pentru filme, datorat În parte cererii nesatisfăcute din timpul războiului, se transformase În isterie În cazul filmelor americane - interzise de naziști, de Mussolini (după 1938) și de regimul Pétain În Franța sau pur și simplu indisponibile
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a fi aruncați pe importul de filme americane. Încă din 1927, Parlamentul britanic instituise prin lege un sistem procentual: până În 1936, minimum 20% din filmele difuzate În Marea Britanie erau producții interne. După al doilea război mondial, guvernul britanic spera să ridice cota la 30% pentru anul 1948. Francezii, italienii și spaniolii aveau obiective similare sau chiar mai ambițioase (industria germană a filmului nu era, desigur, În măsură să se apere). Dar un lobby hollywoodian insistent a menținut prin Departamentul de Stat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]