20,324 matches
-
la „Familia”, „Luceafărul”, „Eu și Europa”, „Sentinela”, „Porunca vremii”, „Universul literar”, „Revista Fundațiilor Regale” (unde în 1942-1944 ține și cronica de poezie), „Decalog”, „Pagini literare” (Turda), „Convorbiri literare”, „Meșterul Manole” (rubrica „Jurnal literar”), „Basarabia literară”, „Vremea”, „Dacia rediviva”, „Bacăul” (unde redactează în 1942-1943 rubrica „Însemnări”) ș.a. Primul volum de versuri al lui Ș., Trecere prin alba poartă, apărut în 1938, vestea un poet vitalist, al extazului solar. Într-un Cântec de pornire la drum autorul se recomandă: „Mai plin de soare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289711_a_291040]
-
literară, bilunară în primii doi ani și apoi cu o apariție neregulată, editată între 15 iunie 1868 și 1 aprilie 1870, 1 și 15 ianuarie 1871 și de la 15 aprilie 1875 până în 1876, la București și Craiova. Gr. H. Grandea redacta revista, pe care o și susținea material din puținele sale venituri de funcționar al statului și de profesor de liceu. A.P., al cărei subtitlu era „Litere, științe și arte”, este unul dintre cele dintâi periodice literare românești în adevăratul sens
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285222_a_286551]
-
ani, între 18 iulie și 19 octombrie 1876. Apariția intermitentă mărturisește existența zbuciumată a gazetei în concordanță cu aceea nu mai puțin neliniștită a redactorului, N. T. Orășanu. Camuflat în primii ani sub pseudonime diverse, acesta recunoștea în 1871 că redactează periodicul. Versurile și proza publicate aici se apropie de buna tradiție a scrisului satiric românesc ilustrată de V. Alecsandri, B.P. Hasdeu, Anton Bacalbașa și I.L. Caragiale. Ceea ce individualizează revista între publicațiile satirice ale vremii, în afara nivelului literar onorabil, este atitudinea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286687_a_288016]
-
realității în care slăbiciunile omenești, păcatele și fascismul găsesc o posibilitate obiectivă de a exista. Dar ceea ce frapează (și scandalizează) cel mai mult citind aceste sentințe sacre este degenerarea Carității. M-am întrebat cum se face că aceia care au redactat aceste texte se referă sincer, sau măcar cu o anumită pasiune, la Dumnezeu și la judecățile sale: pentru Credință și Speranță este loc doar în măsura în care servesc drept fundamente unor reguli: fundamente la a căror origine nu se face referire niciodată
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
așa fel încât să demoleze punct cu punct textul dușman. Cu luciditate științifică, Camon distinge în el izvoare neautentice, coduri interpretative aplicate, interpolări și, mai ales, îi analizează deosebita sa ideologie paleocatolică, tipică „structurilor penuriei”, sub semnul cărora a fost redactat acest text. Făcând toate acestea, Camon abolește orice contact cu „persoana” celui care îl contrazice: nu numai că nu i se adresează, dar nici măcar nu-l amintește de departe printre destinatarii posibili. Îl abrogă ca interlocutor. Camon se adresează direct
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
un referat bine primit. Ca membru al Junimii, s-a îngrijit, din însărcinarea lui Titu Maiorescu, de strângerea fondurilor necesare ajutorării lui Mihai Eminescu, a cărui găzduire în Iași a și supravegheat-o un timp. Între 1889 și 1900 a redactat, alături de alții, săptămânalul „Era nouă”, oficios al grupării politice junimiste, iar în 1902 a fost membru în comitetul de redacție al „Revistei române”, alături de Mihail Dragomirescu, P.P. Negulescu, C. Rădulescu-Motru ș.a. În 1913 trece în partidul politic al lui Take
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288185_a_289514]
-
nu se poate afirma că Verlaine, Moréas sau Remy de Gourmont s-ar fi numărat printre cititorii sau admiratorii lui, nici macar printre prietenii săi"8. Chiar dacă în perioada să pariziana scriitorul publică o nouă ediție a volumului Prosas profanas și redactează una dintre cărțile sale cele mai importante, Cantos de vida y esperanzas, nu i se publică nici un volum de poezii în franceză, ci din când în când un poem care nu trezește nici interes, nici comentarii din partea criticii. "Niciodată nu
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Regulamentului (CEe) nr. 3820/85 referitoare la durata de conducere, pauzele și perioadele de repaus pe care trebuie să le respecte conducătorii auto care efectuează transporturi rutiere naționale și internaționale În interiorul Comunității, din cauza caracterului general al termenilor În care sunt redactate aceste norme. (4) Este de dorit ca aceste dispoziții să fie aplicate În mod eficient și uniform pentru ca să fie Îndeplinite obiectivele vizate și să nu se discrediteze aplicarea normelor. În consecință, este necesar să se stabileasc) o serie de norme
Ghidul tranSportatorului rutier by Petrea Marcu Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1280_a_2211]
-
de marfuri periculoase pe teritoriul României, al unui alt stat membru al Uniunii Europene sau al unui stat care este parte contractanta la A.D.R., Întreprinderile Înregistrate În România, ale căror vehicule sunt implicate În accident, au obligația de a redacta un raport potrivit prevederilor secțiunii 1.8.5 din anexă A la A.D.R. și de a-l transmite Ministerului Transporturilor. ART. 29 Întreprinderile au obligația de a transmite Ministerului Transporturilor un raport anual privitor la activitatea desfășurată, așa cum este prevăzut În
Ghidul tranSportatorului rutier by Petrea Marcu Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1280_a_2211]
-
momentul construirii Castelului Peleș, suveranii se leagă sufletește, definitiv de acesta și de meleagurile pe care el fusese ridicat. Acest lucru reiese clar și din testamentul Regelui Carol I al României. La 14/26 februarie 1899, Regele Carol I își redacta testamentul în care specifica: „Recomand pe Regina Elisabeta poporului meu, sigur fiind că toți românii vor înconjura cu dragoste și credință pe preaiubita mea soție.(...) Castelul Peleș îl hotărăsc ca reședință de vară pentru mult iubita mea soție [...]”<footnote onstantin
CASTELUL REGAL PELEŞ (1875-1916) by POPA GABRIELA KARLA () [Corola-publishinghouse/Science/497_a_730]
-
B. Delavrancea, care pare să îndeplinească responsabilitățile prim-redactorului, C. Dimitrescu-Iași și poetul I. Nenițescu. Articolul-program, intitulat Lupta ce începem, nesemnat, îi aparține lui Delavrancea și la fel articolul-bilanț, Ultimul cuvânt, publicat în numărul din 11 martie 1890. Gazeta este redactată îngrijit. Viața politică, mai ales aceea parlamentară, dar și activitatea guvernării junimiste din 1888 a lui Theodor Rosetti și a celei conservatoare a lui Lascăr Catargiu, care i-a succedat, sunt urmărite cu atenție, fervoarea critică a tinerilor comentatori atingând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286732_a_288061]
-
apoi un „Evidence Based Journal Club” verifică procesul BET spre a se convinge că nu a fost omisă nici o dovadă relevantă. Datele sunt afișate pe site-ul ICVTS (Interactive Cardiovascular and Thoracic Journal) înainte de publicare pentru comentarii lărgite. Documentul rezultat, redactat de un chirurg cardiac activ, va oferi răspunsuri bazate pe dovezi robuste la întrebări importante din practica clinică [21]. Nivelul dovezilor din metoda BET este apreciat după cum urmează : I. Dovezi solide rezultate din cel puțin un studiu publicat, sistematic, de
Tratat de chirurgie vol. VII by RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92065_a_92560]
-
Universității, comisia numită de Colegiul universitar pentru elaborarea programului ceremoniilor și formată din rector, decani, profesorii Teohari Antonescu și A. D. Xenopol, a fost stabilită abia la 3 octombrie . Cu ocazia aceleiași ședințe, s-a decis ca Antonescu și Xenopol să redacteze actul festiv ce urma a fi prezentat la inaugurarea Universității, În prezența invitaților. Venirea suveranilor la Iași cu prilejul deschiderii noului palat a constituit un motiv temeinic pentru autoritățile locale să inițieze un amplu proces de cosmetizare a urbei. Confruntat
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by I. NISTOR () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1283]
-
Ministerul Instrucțiunii ca profesorii să ocupe aceeași tribună la inaugurarea palatului de la Copou și să protesteze față de atitudinea necuviincioasă a administrației În privința locurilor de la Teatru. Participanții la Consiliu au hotărât ca A. D. Xenopol, P. Th. Missir și A. Densușianu să redacteze un proces verbal pe care să-l trimită primăriei și În care să precizeze că se vor abține de la festivitățile organizate la Teatru În cazul nesoluționării problemei . Dincolo de disputele locale, de dialogul putere-opoziție sau de nemulțumiri, festivitățile de la Iași au
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by I. NISTOR () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1283]
-
a Cetății, a cărei înrădăcinare în trecut apare ca unică pavază în fața turpitudinilor prezentului socialist, mergând de la degradare morală până la crimă. Dreptul la neuitare al „inocenților” capătă accente eroice și sensuri vizibil politice. Jocul cu umbre, subintitulat „roman (oarecum) parodic”, redactat în 1988, dar publicat abia în 2000, reia, cu nuanțe kafkiene, problematica reconstruirii identității prin recursul la memorie, în contextul anamnezei (aici, cu justificare terapeutică), al obsedantei vinovății fără vină, înscrisă în codul genetic al lumii căreia R. îi alcătuiește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289098_a_290427]
-
pe care doresc să i le semnalez cititorului, pentru a le păstra în subtext pe parcursul întregii lecturi a cărții, sunt următoarele: 1. Lucrarea va face referire și la tradiții religioase din alte spații decât cel european, cu trimitere la texte redactate în alte limbi decât cele cu care suntem familiarizați prin moștenirea indo-europeană. Așadar, demersul va fi „contaminat“ de utilizarea europenizantă a termenilor, prin limba aleasă și prin orizontul deschis de ea, iar contextul și premisele cercetării vor fi formulate inevitabil
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
lui Robert H. Sharf „The Rhetoric of Experience and the Study of Religion“, cu privire la legitimitatea utilizării formulei „experiență religioasă“ în studiul religiei, aș aduce acum în discuție câteva obiecții legate, metodologic, de modurile în care se consideră îndeobște că trebuie redactat un text academic. Dacă nu este adecvat ca un discurs „științific“ să fie plurivoc, ambiguu și să utilizeze ignorant și imprecis termeni care se doresc repere în discuție, la fel de riscantă îmi pare, dincolo de critica justă făcută de Sharf, exacerbarea rigorii
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
sau mari, în special cu participare străină. Marile firme care au fost în proprietatea statului și-au modernizat declarația misiunii pentru a arăta că a avut loc o schimbare de stil managerial și de strategie. Chiar și organizațiile publice își redactează o declarație a misiunii, deși este evidentă natura activității lor datorită tipului de organizație sau istoriei lor. Se remarcă însă și redefiniri ale misiunii organizațiilor - de exemplu, ale celor de servicii legate de ordinea publică -, dar și enunțuri noi legate
[Corola-publishinghouse/Science/2133_a_3458]
-
au refuzat să plătească, din principiu. Când, în 1628, Carol a convocat din nou parlamentul pentru a obține bani, parlamentarii au condamnat taxele ilegale și arestarea arbitrară, și i-au amintit regelui că era dator să respecte legile. Ei au redactat celebra Petiție a Drepturilor în care a reafirmat principiile Marii Carte, insistând asupra recunoașterii de către rege a patru principii: nici o taxă fără parlament; nici o arestare fără cauză; fără cantonarea soldaților la casele oamenilor; fără lege marțială în vreme de pace
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
vreme și a dat naștere unui val de entuziasm printre tinerii care nu fuseseră prea încurajați de morala publică din timpul revoluției puritane. Locke era entuziasmat de știință, dar nu împărtășea idealurile morale ale tinerei generații. În 1660, el a redactat Two Tracts on Government, rămase nepublicate până în 1967, în care apăra o poziție conservatoare cu privire la rolul guvernului în reglementarea politicii religioase. Locke era puritan, dar făcea parte din acea direcție a puritanismului care rămăsese atașată de Biserica Angliei și, prin urmare
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
pentru care cele două scrieri au rămas nepublicate chiar și după moartea lui Locke. În 1663, Locke a fost numit senior censor la Christ Church, un post care îi permite să aibă anumite activități profesorale. În acest scop el a redactat Eseuri despre legea naturală, rămase și acestea nepublicate (până în 1954). În aceste eseuri, două chestiuni sunt esențiale pentru dezvoltarea ulterioară a gândirii lui Locke. În primul rând, este vorba despre credința sa în existența unei legi morale universale, legea naturală
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
Robert Filmer, cu mulți ani înainte. În 1683 Locke a părăsit și el Anglia și s-a refugiat în Olanda, unde a rămas până la Revoluția Glorioasă. În atmosfera de libertate intelectuală, dar și profund marcată de spiritul protestant, Locke a redactat Scrisoarea despre toleranță, ca răspuns față de imperialismul catolic al lui Ludovic al XIV-lea, care revocase Edictul din Nantes și susținea financiar politica de restaurare a catolicismului, din Anglia. Spre deosebire de primele sale încercări privind toleranța, Locke vedea acum "problema toleranței
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
cunoașterea societății. În acest mediu intelectual marcat de importanța gândirii lui Hobbes și de efortul de a combate ereziile acestuia a scris John Locke cele două [Mici] tratate despre guvernare 9, rămase nepublicate. Ceea ce l-a impulsionat pe Locke să redacteze cele două tratate a fost poziția publică adoptată de un grup de la Oxford, în problema libertății de conștiință. Acest grup era condus de John Owen, un renumit teolog puritan și un apropiat al lui Cromwell; din grup mai făceau parte
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
Cambridge University Press, Cambridge, 2007, p. 367. 66 Parkin, Taming the Leviathan, p. 202. 67 Clarendon a fost, de asemenea, primul istoric al Războiului Civil, în a sa History of the Rebellion and Civil Wars in England, pe care a redactat-o în cea mai mare în exil, după îndepărtarea de la putere. 68 Parkin, Taming the Leviathan, p. 48. 69 Ibidem, p. 111. 70 Nicholas D. Jackson, Hobbes, Bramhall and the Politics of Liberty and Necessity: A Quarrel of the Civil
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
și e condus, până în 1884 (când va scoate „Lupta”), de G. Panu, cu o întrerupere în 1881, tânărul politician și scriitor devenind atunci șef de cabinet la Ministerul de Interne. Din 1884 până când își va înceta apariția, gazeta a fost redactată de poetul și ziaristul I.N. Roman. G. Panu inaugurează foiletonul gazetei cu un studiu despre Alfred de Musset, în care încearcă să caracterizeze comparativ și metoda de creație a lui Mihai Eminescu. Panu este, probabil, și autorul cronicilor dramatice apărute
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287796_a_289125]