16,970 matches
-
mult ca Înainte plăsmuirile (cuvînt reconstituit de editor) levantine, deschidere spre Împărățiile vorbei, spre zecile de povestiri ale zecilor de Întîmplări trăite, auzite, născocite, căci totuna erau. Povestind, vocea ei Întinerea și ochii săi sclipeau cum probabil Îi străluciseră În tinerețe, dar ca să dea crezare spuselor ei, cînd păream prea uimit, invoca drept martor autoritatea domnului Pavel, care fusese - afirma - de față la multe din cele dezgropate și readuse prezentului și În adevăr niciodată nu se Întîmpla ca domnul Pavel să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Ce faceți? - vorbi ivit deodată lîngă mine ca-n atîtea rînduri. - Ce puteam face? Întrebai neînțelegînd dacă tonul lui era mustrător sau prietenos. Se așeză În fotoliu lăsînd să-i atîrne În lături, pe speteze, pelerina albă, imaculată ca-n tinerețe. - Ce-ai spus? vorbi făcîndu-se a nu mă fi auzit. - Ce puteam face? repetai. Ce-am fi putut face? Noi nu suntem chemați decît pentru a aplica legile așa cum sunt. Atîta tot. La facultate ni s-a spus că Întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
prietenește pe uliți, este fostul judecător din comună, plecat În 1946 cînd cu desființarea judecătoriei, că el l-a condus la gară, că de atunci e judecător la oraș, că a venit la Înmormîntarea Învățătorului care l-a găzduit În tinerețe și În familia căruia a fost considerat ca rudă; că... Lung va avea ce să le povestească. Fosta judecătorie era acum „casă de cultură”, un fel de loc de Întîlnire pentru tineri, dar tinerii erau cei mai mulți la oraș, sau În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
-mi erau acum alături - stătea pe scaun aplecată peste masă, strîngînd pe o tăviță niște resturi de pîine; părul Îi era vopsit, eram uimit, dar la rădăcină, firele de păr - abia observabil - erau albe: Îmbătrînise. Și totuși nu. Era o tinerețe solemnă ce Întîrzia În preajma zăpezilor ce aveau să vină. Vremea și privirea Înșală, gîndeam, că intrăm În lumea asta și ieșim din ea mereu Înșelați. Și Ana vorbea... sau poate Încetase de mult să vorbească și numai sufletul meu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
de scăunel larg cu spetează spre mijlocul căruței; pe capră, căruțașul tînăr și Lung, care Întorcea din cînd În cînd capul spre mine Întrebîndu-mă: - Cum vă simțiți? - Bine! Îi răspundeam invariabil; Îl priveam și mi-aduceam aminte de el În tinerețe. „Lung, suntem acum spre bătrînețe amîndoi!” El, fără să m-audă răspunse În gînd: „Da domnule judecător! CÎt de mult am ținut și țin la dumneavoastră... Într-o zi...”. „Nu mai aud, Lung, ce spui? Nu aud”. Și În adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
de stil imperial”; n-o contraziceam pentru că nu pricepeam și chiar dacă aș fi avut vreun temei n-aș fi făcut-o - era lumea ei, ideația În care a străbătut timpul dintre cele două războaie, din vremea României Mari și a tinereții ei, și vremea de-acum, după ultimul război. Luminat pe umeri de ultimele raze ale apusului, el se ivi În după-amiaza aceea lîngă mine. Prezența lui născu o mare plăcere, amintind bucurii trecute. - Adu-ți aminte, vorbii, cînd stăteam pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
mi se făcu deodată dor de ea, deși Încă nu plecase. O și vedeam departe, niciodată Întoarsă și Începui să duc aberant dorul vocii ei cu inflexiunile de tandrețe știute de mulți ani În urmă. Și o vedeam Întoarsă În tinerețe răsărind În alte lumi, un fel de Circe În drumul lui Ulise. Era așa sau altfel, n-are importanță; important era numai felul În care ochii mi-o dezvăluiau, căci pînă la urmă nimeni nu cunoaște adevărul, deoarece Îl lăsăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
cu revista franceză de modă pe care-o răsfoia, de curiozitatea mea de atunci de a ști cine este, cu ce se Îndeletnicea, de fața ei albă cu luciri de marmură, de coroana părului pieptănat În formă de coc, de tinerețea din vara acelui an, cînd amîndoi coborîrăm pe peronul gării orașului acesta. - CÎnd plecați? o Întrebai deodată, folosind fără să vreau pluralul. - Poimîine! Poate domniile-voastre mă-nsoțiți la gară, spuse și Întrebuință rîzÎnd, drept răspuns, pronumele de reverență. Chiar asta vroiam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
voie. Realitatea dovedește că teoria raiului a existat numai În imaginația noastră... Tăceam. Îl priveam; gîndeam că a fost adus de Providență. Și mă gîndeam că nimeni n-ar crede. Nu mai avea nimic din siguranța Îndîrjită a celui din tinerețe, cînd Îmi perora sub amenințări despre vremurile de aur ce vor veni și pentru grăbirea cărora Îmi solicita „concursul”. Omul continuă: -...Păcat. Societatea despre care ni se vorbea atunci e falsă, domnule judecător, pentru că vizează un stat de Îngeri. GÎndiți-vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
nu poți să mai iei viața de la capăt! Ia uitați-vă, spuse Împingîndu-mi pe masă spre partea mea un album pe care-l avea În față și pe care-l știam pe dinafară, ia să vedeți ce frumoasă era În tinerețe! Nu mai am nici o rudă care să-mi mai deschidă ușa. Vorbind, Întinse mîna spre mașina de cusut, care era alături, luă un ghem de lînă vopsită albastru, În care erau Înfipte două andrele și Începu să Împletească - avea Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
auzeam clar, copacii Grădinii Înverziră, rondurile explodară În flori, un vînt ușor - era vară - mantia Îi flutura deschisă pe umeri; se opri și zise: „Iată valoarea timpului! Străbăturăm micul bulevard, eram În plin soare. Fața Îi strălucea de-o rară tinerețe. CÎnd intrai În odaie deschisei fereastra dinspre micul bulevard din fața porții. El nu mai era. Doamna Pavel trebăluia la bucătărie, se mișca cu greutate, Își ținea mîna dreaptă apăsată pe șoldul măcinat de reumatism, se văita, vorbea singură. Trecui În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
odată cu mine, a început o nouă eră aici, în Germania Inferior! Continuă să se îndoape, fără să se sinchisească de privirea cu care îl fixa Valens - privirea celui care știa că bărbatul acela enorm și obsedat de mâncare fusese în tinerețe amantul lui Tiberius și prieten intim al lui Caligula și al lui Nero și că ascensiunea sa incredibilă se datora favorurilor a doi împărați și, mai ales, ale tatălui său, care fusese ales de două ori consul și o dată cenzor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Tiberius, fără să fie însă inteligent ca acesta. — El, imperator? Vitellius a fost întotdeauna o nulitate. Cariera și-o datorează meritelor tatălui său, favorurilor împăraților... Cuprins de indignare, legatul izbi cu pumnul în masă. — A fost amantul lui Tiberius în tinerețe... La Roma i se spunea „sfincterul“, știai asta? Și apoi, cu Caligula și Claudius... Și cu Nero... Antonius ridică mâinile, încercând parcă să pună stavilă șuvoiului de cuvinte. Noi i-am jurat credință lui Galba, zise hotărât. Galba e împăratul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
conducătorul unei edituri la Arad. „Viața studențească bucovi- neană înainte și după Marea Unireʺ a fost titlul conferinței susținute cu mult succes de Dr. Dan Jumară. În continuare, în fața a aproximativ 100 de domnișoare, doamne și domni, unii la fragedă tinerețe, alții cu părul alb sau lipsă, dar cu o bogată activitate culturală, și unii și alții, autori ai unor volume importan te, și-au prezentat cărțile, printre care, s a numărat și „Bucovina în presa v remii-Cernăuți 18112004”, vol.I
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
parte dintr o categorie umană specială, o stranie generație care refuză superb să împlinească vârsta maturităț ii” deși visează și o doresc împlinită. Plecată la o „vârstă de bronz”, pe pragul că reia rămâne un Labiș, ca o emblemă a tinereții cu mare id eal, Irina Brândușa Irimescu, din cealaltă cameră a altei vieți, conv inge. Convinge pentru că adresându se bărbatului, celui cu care n-a avut timp să devină pereche, ea îl are în ea și alături , gr ăindu-i: „Te-
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Banca, pseudonimul literar al fiului de răzeș din Pogonești Tutova, C. Hamangiu, ajuns ministru de justiție, important creator și de literatură de specialitate, cetățean de onoare al Bârladului, care, în Paloda, a impresionat ci tito rii prin poeziile sale din tinerețe, madrigaluri, epigrame, son ete, cronici și eseuri literare. Paloda literară de la 1904 era salutată în S emăn ătorul de la București de însuși Nicolae Iorga, care o vede a nu numai ca o „încercare în Bârlad” a unei mișcări literare de
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
8 ani, până în anul al douăzeci și patrulea, ea a lucrat de dimineață până seara cu tatăl său, scriind sub dictarea lui, Operele, proiectele , cu getările lui, toate au fost scrise de fata lui. Ea i a consacrat toat ă tinerețea, până în ziua, când, devenind femeia lui Edgar Quinet, ea s-a consacrat bărbatului ei, după cum cerea legea și Evanghelia și amândoi au servit România.ʺ (Uricarul, Vol.XII, p.422 -423). La cele de mai sus Theodor Codrescu adaugă (p
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Bratu, Popescu Perieni, C. Muche, Maria de la Banca - pseudonimul literar al fiului de răzeș din Pogonești - Tutova, C.Hamangiu, ajuns ministru de justiție mai târziu, cetățean de onoare al Bârladului, care, în Paloda, a impresionat bârlădenii prin poeziile sale din tinerețe - madrigaluri, epigrame, sonete, cronici și eseuri literare”. Fără a neglija o clipă literatura, la vârsta mari lor încercări dar și a potențelor maxime, C. Hamagiu se dăr uia profesiei de jurist. În 1922, el edita în calitate de director „Pandectele române” care
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
a frânge lanțurile asupritorului, acolo, în întinderea tuturor ținuturilor românești, Hamangiu a voit să facă, ca, fiii aceluiași neam, să fie supuș i acelorași legi. Pentru acei cari au trăit pe pământul liber al țării românești, pentru acei cari în tinerețea lor au visat și au nădăjduit împlinirea visului unui neam întreg, pentru acei cari au avut marea fericire să fie părtașii unității naționale, dorința de a întinde pe tot pământul românesc o singură lege, era o poruncă divină. Hamangiu tremură
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Hamangiu, Consilier la înalta Curte de Casație și Director-fondator al revistei de drept « Pandectele Române », urmărind încă de mult ti mp î ndeplinirea unei vechi dorințe, a unui adevărat ideal, sunt fericit că pot înfăptui astăzi acest frumos vis al tinereții și al întregii mele vieți: înființarea unui însemnat premiu literar, artistic și juridic pentru stimularea și încurajarea celor mai superioare manifestațiuni ale minții și sufletului român esc. „În acest scop, dăruiesc Academiei Române suma de cinci milioane lei în scrisuri funciare
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
ce mai înseamnă nimicurile unei existențe, față de această nobilă închinare, față de acest cult închinat celei mai geniale realizări a poeziei românești? Omul s-a definit prin această iubire, și a spoved it sufletul păstrat cu toate posibilitățile de entuziasm al tinereții de-a lungul unei severe cariere de magistrat. Și p entr u notația unui sfârșit, acest fapt umple de lumină o existen ță î ntreagă!” În cimitirul „Eternitatea” de la Bârlad își d oarm e somnul de veci juristul, literatul, bibliograful
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
din țar ă, u nde tratamentul, cum se știe, are efecte multiple inclusiv psihoterapice. Este o aură, la care nici autorul nu sperase, o lumină în viața zbuciumată a unui om din Priponești pe unde am colindat și noi, în tinerețe. Alexandru Mânăstireanu scrie o carte ca o rugăciune. A trecut prin război, a făcut foame, a fost respins de atașații la orânduirea comunistă impusă țării. A trecut mai departe dârz, neînfricat în fața unui destin care, în cele din urmă, i-
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
spinare în ușă la intrare. O! Fragedă făptură oricât ai fi de pură în prag o să rămâi la râsul dintâi... Vechea împărăție topită în pustie și putredă și mută rămâne nefăcută. * * * A fost un popas în timp cu iubiri și tinerețea adusă în memoria care a rămas cu geamurile înghețate în zidul de acasă. Târziu privirea a descoperit că totul a împietrit. A coborât seceta din cer, ca un șarpe vrăjit în adâncul neasemuit. Tot nu am înțeles din îndărătnica viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
ce încă răstoarnă lumea din loc, cu bucuria de foc! Genunchii mei scunzi tot sub patrafire-i ascunzi? De această noapte să trec, săgețile să le-nec, ființă căzută în aceeași lume dintr-o stare anume. * * * Stelei, prietena mea din tinerețe Amintirile trec și ele, nu mai vin iubirile! Ele se târăsc prin iarba neagră în vântul năuc, se apropie în dezordine, apoi se duc. Te-ai întors în sfera cu lumina de oase galbenă ca ceara... fără certitudine un al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
de zăpezi și de ghețarii veniți de la pol, peste fluvii și nori. Mărgele colorate, florile sacre stau mărturie în dimensiuni înalte, celelalte au coborât în adânc de ape. Vine o vreme când cobori în fântână să alegi izvorul de otravă, tinerețea, de vremea bătrână. Dumnezeu a aprins luna nouă și a umplut câmpia cu rouă. * * * Nu mai știu cine scria că orice carte este o confesiune gravă sau veselă, când amintirile vin de-a valma, amestecate ca un joc de cărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]