158,516 matches
-
hormonii ei inoculați de însuși tătucul popoarelor). Vine asta la mine și-mi arată clădirea de vis-à-vis, în care își avusese pînă de curînd sediul un partid cu ceva socialist pe firmă: Unde-i sediul? că era aici... întreabă Pau-kerița. Zic: S-a dus. Zice kerița: S-au mutat? Zic: Nț, s-au dus de tot. Nu-nțelege și-ncepe să-mi ofere detalii: Eu fac parte din internaționala socialistă (e faza cînd îmi dau seama că-i cam filează bine
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
însuși tătucul popoarelor). Vine asta la mine și-mi arată clădirea de vis-à-vis, în care își avusese pînă de curînd sediul un partid cu ceva socialist pe firmă: Unde-i sediul? că era aici... întreabă Pau-kerița. Zic: S-a dus. Zice kerița: S-au mutat? Zic: Nț, s-au dus de tot. Nu-nțelege și-ncepe să-mi ofere detalii: Eu fac parte din internaționala socialistă (e faza cînd îmi dau seama că-i cam filează bine o lampă), am vrut
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
la mine și-mi arată clădirea de vis-à-vis, în care își avusese pînă de curînd sediul un partid cu ceva socialist pe firmă: Unde-i sediul? că era aici... întreabă Pau-kerița. Zic: S-a dus. Zice kerița: S-au mutat? Zic: Nț, s-au dus de tot. Nu-nțelege și-ncepe să-mi ofere detalii: Eu fac parte din internaționala socialistă (e faza cînd îmi dau seama că-i cam filează bine o lampă), am vrut să-i văd, să le
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
seama că-i cam filează bine o lampă), am vrut să-i văd, să le spun ce fac în țară pungașii ăștia de la putere, că sînt orbi, nu văd ce fac ăștia; nu văd cum murim, noi, poporul, de foame... Zic: Păi, pungașii ăștia sînt tot de-ai dumitale; se vor și ei în internaționala dumitale socialistă. Paukerița tresare și mă spintecă cu ochii ei oțeliți. Întreb: Cîți ani ai? Răspunde: Șapteșcinci. Întreb: Păi nu era mai bine în Regatul României
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mă spintecă cu ochii ei oțeliți. Întreb: Cîți ani ai? Răspunde: Șapteșcinci. Întreb: Păi nu era mai bine în Regatul României? n-ai dus-o mai bine? sare: Ce regat, dom' le! rege din Danemarca (!) ne trebuie nouă? poporul! socialismul! Zic: Păi, uite, la putere e din nou poporul, socialismul dumitale... tot nu-i bine? nu ți-a fost bine nici în regat, nici în republica asta dăruită nouă de însuși Iosif Visarionovici, atunci? Mă spintecă iar cu ochii ei de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lumea românească (publică și subterană), dar și teribil de caraghioasă în ochii lor. Din moment ce altele, ehe, sînt prioritățile momentului. Ce rictus alb are rozul premier cînd, casant, declară că nu istoria pasionează în momentul de față spiritualitatea partidului său, ci, zicem noi, un carpe diem! (trăiește-ți clipa!), ca deviză forte. În fața căreia, speriatul Consiliu (după ce nu a reușit nu să provoace acțiuni penale dar măcar să determine instituirea unei legi a lustrației, avînd în vedere accesul foștilor profitori ai comunismului la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pentru unul ca mine ferindu-se, higienic, de grozăviile zilei, nu și pentru junii și junele care, în timpul rulării, consumau, plictisiți, alune și Coca). Băieții nu plîng niciodată, ăsta era filmul. Avertizat, n-aș fi intrat la el. Mi-am zis: hai, rezistă! încă o experiență nu strică. Și n-a stricat. Repulsiei pînă la vomă în fața poveștii bestiale, impulsului primar de-a trage, la rîndu-mi, în cei ce trăgeau în dreapta și-n stînga, le-a luat locul a doua zi
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Cațavenci, de liberali care în secolul trecut erau Cațavenci. Ei s-au rafinat trecînd prin școala culturală a Junimii, adică a conservatorilor. Liberalii sînt creatorii statului și societății românești moderne... Dacă l-aș întîlni pe Cațavencu pe stradă, i-aș zice: "Omagiile mele, stimabile domn!"." Așa adeziune, da. Cioran, în blițul Monicăi Lovinescu. Serată pariziană simandicoasă, cu un Cioran exasperat de elogiile inepte ce i se aduc de către un fan surescitat, "artist" proaspăt fugit din țară și punîndu-l, la un moment
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
altceva. Admirabil; vreți să-mi spuneți numele d-voastră? Vreau să mi-l reamintesc. Annie. Asta vă place? E încîntător. Și d-voastră sînteți blondă." Fata surîde. Mă scol și-i întind mîna. Merci, Annie, voi reveni pentru lectură." Încîntător! zicem la rîndu-ne, nu? Amor postmodern. Se cunosc la un Internet Café și, în cîteva minute, dialogul lor amoros atinge cotă maximă. El zice: "Contemplu ideea unui peep show mediatic: să-mi pun pe web site-ul propriu (www.cristi,f2
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sînteți blondă." Fata surîde. Mă scol și-i întind mîna. Merci, Annie, voi reveni pentru lectură." Încîntător! zicem la rîndu-ne, nu? Amor postmodern. Se cunosc la un Internet Café și, în cîteva minute, dialogul lor amoros atinge cotă maximă. El zice: "Contemplu ideea unui peep show mediatic: să-mi pun pe web site-ul propriu (www.cristi,f2.com.) eboșele următorului party, ca un fel de work-in-progres consumat sub ochiul public; ce zici?" Ea: "Miștooo, foarte mișto! Dar află de la mine
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
minute, dialogul lor amoros atinge cotă maximă. El zice: "Contemplu ideea unui peep show mediatic: să-mi pun pe web site-ul propriu (www.cristi,f2.com.) eboșele următorului party, ca un fel de work-in-progres consumat sub ochiul public; ce zici?" Ea: "Miștooo, foarte mișto! Dar află de la mine: anonimatul e condiția țuț a surfer-ului pe web, așa că nu voi intra pe nici un char room ca să nu trebuie să ascult gigabiții de inepții ai gagiilor în rut. Ce zici?" El: "Și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
public; ce zici?" Ea: "Miștooo, foarte mișto! Dar află de la mine: anonimatul e condiția țuț a surfer-ului pe web, așa că nu voi intra pe nici un char room ca să nu trebuie să ascult gigabiții de inepții ai gagiilor în rut. Ce zici?" El: "Și-așa-i mișto." Edvard Munch, tenebrosul, pandantul celuilalt tenebros, Strindberg, cu seria lui de "madone" încercănate, sfidătoare și seducătoare, în stare a castra bărbatul cu luciditatea lor crudă. Justificarea pictorului: "Eu am pus mereu arta înainte de toate și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ies, cam pe la ora cinci, două gravide în capot și-o iau spre Hală. Îmi vine să le spun/ și chiar le spun: nu vă e rușine să ieșiți așa pe stradă? Culmea! Roșesc, dar își continuă drumul. Le mai zic o dată: nu vă e rușine? (cîtă naivitate! sigur că nu le e, că dacă le-ar fi...) Le trece roșeața și apelează mîrîit la sloganul la îndemînă: dacă ne e foame... dacă nu ne dau de mîncare... Și-și urmează
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de la Cupola, de o încîntătoare originalitate. Iașul e doar o escală în drumul ei spre Veneția și alte orașe de același calibru. Tot ce fac cei trei stă sub semnul unei firești racordări la meridianele lumii. "... există o sobrietate diabolică, zice Nietzsche, în spatele celui care dorește să-și cîștige respectul prin opera sa". Fără să-l fi citit probabil pe filosof, tinerii ăștia par să intuiască perfect aserția.. De abia întors din Germania, unde și-a expus lucrările la Tîrgul de la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
noastre de după 1996, Mihai Zamfir (Lisabona), Theodor Baconski (Vatican), ca să nu fie pomenit și mai vechiul caz al chiar fostului ambasador la Paris, Alexandru Paleologu, sînt rechemați de regimul pedeserist și înlocuiți cu exemplare de teapa celui chestionat de reporter. Zic încercînd, pentru că prestația de două-trei minute a revenitului Agamiță, ăăă, părea să-i fi obosit într-atît neuronii, încît n-a găsit altă replică decît autococoțarea sa în elita intelectuală a țării, unde, crede, ăăă, proaspăt unsul ambasador la Paris, își
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
prin legarea pensonului de dreapta-i neascultătoare. Cea mai la îndemînă exorcizare a tartorului. Trecerea liniștit majestuoasă a Regelui Mihai pe bulevardul Ștefan cel Mare. În tumultul străzii. Ordinea firească a României eterne. Dezordinea se moștenește. Uitați-vă (uitați, cum zic teleaștii sudiști, ca și cum ne-ar îndemna să uităm), uitați-vă la ce se întîmplă acum în România. Scoasă pentru enorm de multă vreme de pe traseul ei organic, de regat armonios și blestemată să-și urmeze destinul republican, impus de ruși
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
doar sclifoseală... Intru în expoziția junelui Piticariu și, dîndu-i mîna crudului debutant, îl rog (ca o severă "domnișoară Cucu") să-și pronunțe numele. Întîi e crispat-surprins, apoi zîmbește și mi se explică: Știu ce vreți... în școală mai toți îmi ziceau Piticaríu, doar profa de română mă numea corect. Lucrările lui Piticáriu îmi par dintr-o dată mai reușite. Televiziunile, presa ne străpezesc timpanele cu Pescaríu, Țurcașíu, Sechelaríu. Resemnarea noastră fiind singura soluție. Dacă improvizatul teleast ne strică doar digestia p.m., în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
să dea în foc, însumînd calități de bază: agitator colectiv, organizator colectiv. Mă prezentam cu luminoasa copertă la tovul cu propaganda (și agitația), piticul oacheș se ridica de la birou (să atenueze întrucîtva handicapul de înălțime), privea încruntat produsul artistic și zicea: Mai gîndește-te! Mă întorceam la redacție, mai băgam o macara și reveneam la pitic: Merge! zicea piticul înălțîndu-se pe vîrfuri. Școala intensivă și permanentă a carnetului agitatorului n-a pierit. Cum ne-am fi așteptat. Deși netipărit, îndreptarul circulă într-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
copertă la tovul cu propaganda (și agitația), piticul oacheș se ridica de la birou (să atenueze întrucîtva handicapul de înălțime), privea încruntat produsul artistic și zicea: Mai gîndește-te! Mă întorceam la redacție, mai băgam o macara și reveneam la pitic: Merge! zicea piticul înălțîndu-se pe vîrfuri. Școala intensivă și permanentă a carnetului agitatorului n-a pierit. Cum ne-am fi așteptat. Deși netipărit, îndreptarul circulă într-un samizdat lehăit, iar tonul lui este extrem de pregnant în momentele de vîrf, cele hotărîte de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lui din mulțime, care acum cinci ani urla ceva cu... președinte permanent, e chiar inevitabila realitate. De ce, în fond, un festival enescian de talia celui actual n-ar beneficia, și el, mediatic, de înaltul patronaj al șefului statului (chiar dacă, să zicem, statul ăsta nu e cel al lui Enescu, ci republica instaurată de tancurile rusești), de ce înalta muzică nu ar primi obolul capului țării? Dar, care cap? Care țară? Cine s-ar jena să-i vadă pe Juan Carlos, Blair, Chirac
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
devină tristă realitate: "carismaticul" își pregătește acum, meticulos, o efigie în eternitate, renunțînd (nu de tot) la stropșelile umorale ale începutului și colorîndu-și masca tătucului națiunii cu tonurile, ușor degradate, ale unui roșu oricum congenital. Cu sacii în căruță cum zice plastic popolul suveran personajul tine să confiște mai tot ce infiltratele forțe democratice postdecembriste își propuseseră ca deziderate salvatoare. Ce nu fuseseră în stare acestea să pună în faptă (timorate încă de perpetuarea totalitară dar și ușor turmentate de răsunătoarea
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în umilul meu caz, de la un împătimit de lectură.) Toate pretextele astea se ivesc acum brusc, după o recentă sindrofie, în care protagonistul fusese un confrate întru pensulă, gata în orice clipă să "dea un cap" celui care încearcă să zică și altceva decît ce încăpea în nuca lui de cocos. Să mai spun că aș fi mare naiv dacă i-aș recomanda, post festum, cartea marelui negustor de tablouri Vollard, din care, de altfel, am și extras pasajele? Nu mai
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
căzute și reluasem, ca de fiecare dată, subiectele picante din romanticul tîrg. Demonul de serviciu îmi tot ciocănea în membrane (în fond, amicul votase, sigur, cu Iliescu sau cu Vadim; pentru mine totuna) și nemaiputîndu-i suporta discreția opțiunii, i-am zis: Dragul meu H., uite, n-am să-ți țin acum o lecție de morală politică, ar fi nu știu cum..., dar una de estetică tot m-ar tenta: după jumătate de secol totalitar, a vota în continuare în favoarea comunismului, fie el și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pe Nae Ionescu, ori pe ceilalți care ne-au creat pe noi. Acum tinerii se refugiază în Apus pentru a lua ce? Țigări, muzică, droguri... Fragila nonagenară i se alătură dispărutului Țuțea. Întrebare: Credeți că are rost să facem ceea ce zicea Țuțea cu ani în urmă, să punem mîna pe bîte și să-i dăm jos pe cei care conduc țara în halul ăsta? Răspuns: Dacă el o spunea cînd încă se mai putea face ceva în acest sens și, totuși
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
o secundă, cu lucrurile grave (ceea ce e deja ceva grav), am putea primi predicția lui Malraux în cheie lejeră. La o adică, te și poți întreba, miticist: de unde știa, mă rog, Malraux, cum va fi secolul XXI? Dar, fie, să zicem că știa; în cazul ăsta însă, chestiunea e alta: în fond, predicția cu pricina are aerul unui fundamentalism, fie el și involuntar. Unul rodit, culmea!, de o minte atît de strălucit-liberă ca a francezului. Ca și cum, ajungînd el însuși demiurg, și-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]