158,516 matches
-
la t.v. În prima secundă, încruntat, e Răzvan Theodorescu, în a doua, rîzînd, e pruncul primordial. Să mori de rîs, nu alta... 1 martie Îmi intră-n atelier (fără să bată) și numai nu-mi pune mîna-n gît: Hai! zice. Și mă-nșfacă și mă duce-n atelierul lui (perete-n perete). Așa-i el, vecinul meu, pictor și el: nu ține la nuanțe, la finețuri, iar dacă a mai și luat unu-n plus, atunci are-n mustață ceva
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
el: nu ține la nuanțe, la finețuri, iar dacă a mai și luat unu-n plus, atunci are-n mustață ceva de Sadam. Întoarce de la perete cîteva pînze, mi le pune dinainte și, cu mîinile-n șold, mă somează: Îți plac? Zic: dacă nu mă gîtui, îți răspund. Și, cum știindu-i bine pictura și de altfel apreciindu-i-o, nu mi-e greu să recunosc: Îmi plac. Dar nu-i de-ajuns: ia una din lucrări și mi-o bagă sub
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de altfel apreciindu-i-o, nu mi-e greu să recunosc: Îmi plac. Dar nu-i de-ajuns: ia una din lucrări și mi-o bagă sub nas, gata să mi-o vîre pe gît: Spune, îți place? Îmi place, zic. Și operațiunea se repetă cu încă cinci-șase pînze. Așa că, după minutele de... contemplație, simt nevoia să mărșăluiesc o oră pe trotuare. E și ăsta un fel de a-i cere celuilalt părerea. Ce s-o fi declanșînd în făptura bîntuită
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
străbat culoarele din Casa pătrată, pentru a ajunge la ușile "puterii"; înainte de toate, revulsiva impresie că pe bătutele preșuri ceaușiste mărșăluiesc aceleași fantome late-n funduri, care au deturnat pentru totdeauna efigia nobilă a Iașului; așa-mi trebuie! mi-am zis spăsit în fața refuzului perfid-grobian al apartcicilor de modă nouă; - magnolia din curtea Primăriei, altădată explodînd sublim în invoaltele corole, s-a asfixiat subit, înainte de termen, în momentul în care s-a deschis o fereastră; - la Cultură, nimic nou pe frontul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
a cărui cupolă stătea cocoțată steaua bolșevică (pînză aflată și acum memento! într-o casă ieșeană). Deja o istorie, nu? 16 mai Alt fel de... școli. Nu cele ca atare, cu profesori, cu elevi, cu note. Ci conceptuale, să le zic, fără a le și acoperi, prin denominație, întregul sens: Școala venețiană, Școala de la Tîrgoviște, Școala ieșeană de pictură: cam genul ăsta de școală, dacă e să fac o primă circumscriere, una cu totul aleatorie, cum se vede. Dar pregătind astfel
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
invitația și sun la ușă (celebra lui sonerie cu tril de mierlă). Stupoare! Nici urmă de lucrări. Le vînduse pe toate. Cu cît mai dai pînza? mă iscodește într-un tîrziu, gratuit-amuzat, așa cum o făcea cît îl ținuse patima. Vivat! zic și nu-mi pot dezlipi ochii de pe dezolanții pereți goi. Dar comunismul? N-a făcut și el tot un sezon? Dar ce sezon! Ițiți cu înverșunare golănească în urma tancurilor și ocrotiți de bodnărașii și dejii primului val totalitar, lumpenproletarii întorseseră
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
plastic). O face chiar unul din protagoniști, micul David. Care după schimbul neaoș de pumni recurge la umor stanșibranian: Îi prind burtosului Goliat cravata între două degete și-i fac din ea juvăț aporape mortal; noroc de intervenția asistenței. Îmi zic: umor prea horror. Jurnalele televiziunilor: exhaustive enciclopedii horror color. Ținînd să le amintească ziariștilor că... viața e scurtă, glumețul ministru al Apărării pesediste nu se face decît fidel purtător de cuvînt al unei puteri care își revendică, congenital, sorgintea în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
un personaj de talia lui Cănuță, știți care, sucitul. Cînd mi-a întins mînuța și s-a recomandat Gheorghe Grigurcu, am rămas așa... I-am oferit, la rîndu-mi, dreapta, după care l-am poftit pe scaunul artizanal,de pictor: Știu, zice Grigurcu, te-așteptai să fiuuu... Chiar așa: mă așteptam să strîng mîna unui fel de Alex. Ștefănescu, dacă era să dau curs umirii admirative în fața grandorii acestui Saint-Just al criticii. Cum tot Cănuță ar fi zis: mic, mic, dar... Mare
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
artizanal,de pictor: Știu, zice Grigurcu, te-așteptai să fiuuu... Chiar așa: mă așteptam să strîng mîna unui fel de Alex. Ștefănescu, dacă era să dau curs umirii admirative în fața grandorii acestui Saint-Just al criticii. Cum tot Cănuță ar fi zis: mic, mic, dar... Mare-n... jartieră era, bine știut, Carol al II-lea, renegatul casei regale, perceptorul nocturn în narațiunea lui Petru Dumitriu al caselor deocheate, de unde-și încasa, mă rog, dividendele. De-aici și sporul de rîcă argumentativă a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
parte din lucrările din atelier rămăseseră la vedere dintr-o altă... vizionare, i-ar fi venit ușor, credeam, să le cuprindă pe toate dintr-o ochire, ca alegerea să fie mai lesnicioasă. Ei, aici a și apărut prima... defecțiune. A zis: Sînt prea multe, prea una lîngă alta, mă derutează. Iar privirea lui chiar asta trăda: superficialitate și lipsă de concentrare, de discernere. Nici o surpriză: cîți din această categorie nu-mi intră în atelier, nefinalizînd! Și plecînd cum au venit. Fiind
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
tablourile, pe care, tot așa, le-a privit distrat, iar cînd să plecăm, trecînd prin bar, "clientul" meu s-a oferit să mă trateze cu... Cu ce? Ce preferați? m-a întrebat, zornăindu-și cheile în buzunar. Un Campari, am zis. Pentru el un Kinley (era cu mașina, nu?). Ne-am așezat și, sorbind, am schimbat vorbe. Îmi dădeam seama că omul meu făcea realmente parte din tagma des întîlnită în curtările mele promoționale noilor oameni de afaceri aflați pe pantă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
fiori gîndul că de același subțire tratament s-ar fi putut bucura, la o adică, și Nikolski, și Bodnăraș, și Drăghici. Și ei eroi, nu?, ai istoriei românești. E adevărat, șarmantul istoric Cioroianu e altceva decît alt... șarmant, Buzatu, să zicem, dar chiar și așa, ora sa de istorie n-ar trebui să arate ca un odorat institut de înfrumusețare. Gianni Versace. 1 august Primind, cu autograf, de la anglistul Steve americanizat, "Dear Avedanei" -, ultima domniei sale carte, Acolada atlantică, declanșatu-s-au
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
săptămînale, cea cu uitatul/ neuitatul "baron" care vindea cîndva garoafe în vetustele birturi ieșene: baronul Vax sau baronul Aiurea, după autoporecla cu care-și livra galant florile. Text savuros. Ieri, în curtea din Armeană, cu același conu Costică: Măi, îmi zice, stai să-ți spun una: îl știai cred, pe fratele lui Piliuță, cel din Dorohoi, pictorul de firme, ei bine, una din fetele lui, fugită de mult cu un oficeriu, îmi bate acum cîteva zile la ușa atelierului: Poftim, zic
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
zice, stai să-ți spun una: îl știai cred, pe fratele lui Piliuță, cel din Dorohoi, pictorul de firme, ei bine, una din fetele lui, fugită de mult cu un oficeriu, îmi bate acum cîteva zile la ușa atelierului: Poftim, zic, și-mi intră în atelier o corpolentă de-o tonă, o întreb ce vrea, iar corpolenta nici mai mult, nici mai puțin, că s-o las să stea în atelier, că-i la mare ananghie, n-are casă, n-are
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nici mai puțin, că s-o las să stea în atelier, că-i la mare ananghie, n-are casă, n-are bani. Crezînd că, mde, corpolenta o fi vreo încă nurlie, îl întreb pe conu Costică de vîrsta vizitatoarei. Măi, zice conu Costică, șaptezeci de anișori... și-i spun că pe patul meu din atelier doarme... doarme... achizitorul nostru de Fond Plastic, așa că... Bun conu Costică, nu? Inepuizabile, strategiile astea narative! Internaționale/ naționale/ locale. 27 decembrie Dacă se practică, pînă la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Hai, dom'le, revine acesta, nu-i chiar atît de negru, ce Dumnezeu! Pacientului nu-i servește la nimic epicureica încurajare, dar, mde, n-are ce face. Nu vrea să-și indispună curantul și, brusc, îi arde-un rîs (homeric, ar zice portarul de la Socola) și-ntinde mîna după pastile. Adică, hai, lăsați, dați-mi pastilele și nu mai faceți psihoterapie cu mine, că nu ține. De observat, iarăși, că mai sînt și alienați practici. Buuun. Deși nu arăta defel a jovial
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ale Renașterii. Și nerenunțînd la ea nici azi, păstrîndu-se, distins, în vetustețea ei nobilă, care ne reamintește ceva pierdut pentru totdeauna de ființa noastră, cîndva (și) ceremonioasă. 25 februarie Ducă-se naibii, o secundă, tevatura zilelor (și nopților), ne-am zis (un pic argotic, nu-i așa?) noi, înrăiții melomani, vineri seara, cînd pe scena Filarmonicii a aterizat superba nălucă. Aterizat: pentru că peste marea orchestră, peste sala arhiplină a planat întîi calm și prevenitor, după care s-a înclinat nesfîrșit fîlfîita
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
reușesc să vadă dincolo de convulsiile momentului. Atît de încă abil manipulate de formațiunile neocomuniste prime, secunde care s-au perindat după 1989. Și cu sporite haruri de cea prezentă acum la putere. Pentru că celelalte minți ale mulțimii informe să le zicem blînd inocente, dar mai ales mințile a căror... inocență de teribil e bine jucată, nu văd/ se fac a nu vedea ce discrepanță colosală e între cele două Românii. Ca și alte urgențe ale alinierii la statutul european, și actul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
amănunte din viața dispărutului rege, care mă rog a mai fost, printre altele, și un mecena al culturii, cu tensiunile sub care aventurosul și-a ținut, vai!, cumintea familie regală, cu amorul lui telenovelic pentru Lupeasca etc. etc. (De fapt, zicem noi, azi, un șef de stat inteligent și autoritar, ce s-a aflat nu singurul în Europa în bătaia furtunii ce se apropia.) Apogeul profesionalismului teleast al momentului a aparținut, firește, crăinicuțelor-silfide care, la două-trei fraze ale desfășurării ceremoniei înhumării
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lor! Dacă vor reuși (și, sigur, vor reuși), atunci alt viitor spiritual le surîde celor 40 691 (!) locuitori ai urbei haiducului Iancu Jianu. Dacă... universitatea din Mahmudia e doar o subțirică glumă de cap insolat, nu la fel de glumeață e, să zicem, pomenirea Universității din Constanța, nu? Altă pălărie. Deși... Megalomania lui Pingelică se transferase democrat partinic și sectorului universitar, revenindu-i mai fiecărui județ sarcina să înființeze o universitate (de stat, se-nțelege). Că nu toate județele reușiseră, pînă la împușcatul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cu el pasta din tub, ca substitut, acesta, al profesionalului ulei de in tocmai terminat. Dar ce frumoasă e proaspăta lucrare! S-o mănînci, nu alta! Sună telefonul! E șarmanta midinetă de Șanta: ce faci? mă întreabă. Fac o balerină, zic. La care ea, automat: Eu sînt balerina, nu? Da, tu ești. Tiranicul orgoliu al șarmantei: totul trebuie să graviteze în jurul ei, în jurul ombilicului ei omologat. Tot ce fac acum, aici, să stea sub semnul ei! Altă dată, intrîndu-mi în atelier
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
griul (poate doar cravata coajă de lămîie...). În momentul însă în care aflu că e unul din stimabilii profesori mediciniști, atunci percepția-mi privindu-l se modifică radical. În sensul unei reconfortante juxtapuneri la vulgaritatea care ne agresează zilnic. Iată, zic extrapolînd un pic exagerat ce bine ar fi ca tot mai multe personaje de această ținută să circule printre noi, să ne atragă atenția că ne aflăm, totuși, într-o Românie europeană, că cealaltă Românie, care nu fusese urîțită de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
după care eu și Pablito tînjeam." " Ar fi fost suficient ca Picasso să coboare cîteva minute din Olimpul său și să devină, atît cît durează o mîngîiere, un bunic ca toți ceilalți." Da, dar n-ar mai fi fost Picasso, zicem noi în cinică notă picassiană. Și numai Picasso ar fi putut emite atare perlă genuină: "La opt ani, eram Rafael. Mi-a trebuit o viață întreagă ca să ajung să pictez ca un copil". Și tot numai el, diavolul absolutului plastic
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
antiamericană. Dar mai bine să ferească Dumnezeu America de mușchii zîmbitori ai lui Arnold. La vernisajul Anualei noastre de la hipermodernul hotel Europa, în numeros-eclatanta asistență predominant tînără stăteau de vorbă o pălărie leopard cu o căciulă kazaciok. "Floristele", cum le zicea Tonitza. Proaspăt pătrunse, buluc, în Uniunea Artiștilor Plastici. Cinism egoist neghiob. De cîte ori radioul (național) ne anunță vreun cutremur devastator într-o zonă a globului recent, Iranul sîntem asigurați că printre sutele (sau miile) de victime nu se află
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ea un exemplar reușit, e înaltă, cu ochi periculos de felini. Ea oferă ușilor curioase cele mai intime detalii din meniul lui Gipsy: toată lumea știe, de fapt, că impecabila ținută a motanului e întreținută aproape exclusiv cu frișcă: fără frișcă, zice fata, Gipsy s-ar jigări. Ajuns afară, Gipsy se repede glonț la containerul cu gunoi, de-a valma cu alții de teapa lui, răscolind totul cu o poftă absolut nedisimulată. Codană tuciurie, coborîtă din pădurile Bîrnovei, vinde primii ghiocei pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]